Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 13 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zniesienia współwłasności. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 października 2022 r. (wpływ 31 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
KS i RS byli (w udziałach wynoszących po 1/2 części) właścicielami nieruchomości położonej w Z, gmina (…), powiat (…), województwo (…), utworzonej z zabudowanej działki nr (…) o powierzchni (…) ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą.
KS zmarła w 2022 roku, a spadek po niej zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia (…) z 2022 roku nabyli na podstawie ustawy: mąż zmarłej RS oraz dzieci zmarłej AG i TS w udziałach po 1/3 części każdy.
Obecnie zamierza Pani wraz z pozostałymi współwłaścicielami zawrzeć umowę darowizny i zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że: RS daruje swoim dzieciom w równych częściach cały przysługujący mu udział we współwłasności wyżej wymienionej nieruchomości (to jest udziały wynoszące po 2/6 części na rzecz AG i TS), a następnie AG i TS, którzy będą współwłaścicielami po 1/2 części dokonają odpłatnego zniesienia współwłasności wyżej wymienionej nieruchomości tak, iż nieruchomość tę nabędzie na wyłączną własność TS za spłatą na rzecz AG w kwocie nie większej niż odpowiadająca wartości udziału AG wynoszącego 1/2 części we współwłasności tej nieruchomości. Akt notarialny będzie zawierał wniosek o wpis własności w księdze wieczystej na rzecz TS.
Ponadto w uzupełnieniu wniosku podała Pani następujące informacje.
Nieruchomość, której dotyczy sprawa została nabyta przez Pani rodziców na podstawie dziedziczenia po Pani bracie – JS, który zmarł w 2020 roku w M. Zgodnie z zarejestrowanym aktem poświadczenia dziedziczenia z 2020 roku, (…) (notariusz w M RW) spadek po nim nabyli na podstawie ustawy: matka zmarłego KS oraz ojciec zmarłego RS po 1/2 części. Udziały nabyte na podstawie dziedziczenia stanowiły majątki osobiste obojga małżonków.
Natomiast sam JS stał się właścicielem przedmiotowej nieruchomości na podstawie umowy darowizny z 2013 roku, (…) (notariusz w M KM) – była to darowizna od rodziców: R i K małżonków S.
Pytanie
Czy w wyniku dokonania odpłatnego zniesienia współwłasności wyżej wymienionej nieruchomości, zgodnie z którym nabywcą nieruchomości – na wyłączną własność – będzie TS a z tytułu dokonania tego zniesienia AG otrzyma spłatę w wysokości nie większej niż wartość przysługującego jej przed zniesieniem współwłasności udziału wynoszącego 1/2 część (w tym 1/6 część nabyta na podstawie dziedziczenia i 2/6 części na podstawie umowy darowizny), Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia ze względu na zniesienie współwłasności przed upływem 5 lat od nabycia udziału 1/2 część we współwłasności nieruchomości, skoro Wnioskodawczyni otrzymać ma spłatę nie większą niż wartość swojego udziału (1/2 część)?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego jej współwłaścicielka – Wnioskodawczyni, spadkobierczyni w zakresie udziału 1/6 część i obdarowana w zakresie udziału 2/6 części, w zamian za udział we współwłasności otrzyma spłatę, będącą jego równowartością, nie generuje przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia ze względu na zniesienie współwłasności przed upływem 5-letniego okresu od nabycia udziału we współwłasności.
W wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od osób fizycznych istotne jest rozumienie pojęcia „nabycie”. W wyroku z 3 listopada 2009 r. (II FSK 1489/08) Naczelny Sąd Administracyjny trafnie przyjął, że przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) in fine u.p.d.o.f. należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Kwestią istotną w wykładni powołanego przepisu jest to, czy Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności uzyska przychód.
Wykładany przepis stanowi, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części i udziału w nieruchomości może być źródłem przychodu. Jednak w piśmiennictwie i orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, iż w aktualnej konstrukcji polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych przychód odzwierciedla zwiększenie stanu mienia osoby w ciągu roku podatkowego, czyli przyrost czystego majątku podatnika. Przychodem (dochodem) podlegającym opodatkowaniu mogą być jedynie przysporzenia majątkowe, które mają trwały i bezzwrotny charakter oraz skutkujące definitywnym przyrostem majątku podatnika.
Aby można było mówić o powstaniu przychodu w sytuacji wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od osób fizycznych należałoby wykazać, że zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości spowodowało w majątku podatnika przyrost majątku.
W wypadku zatem, w którym obdarowany w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości otrzymuje od nabywcy udziału spłatę stanowiącą równowartość udziału nabytego w drodze darowizny, nie powstaje przyrost majątku rozumiany jako zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w tym majątku. Dochodzi tylko do zmiany ekonomicznej w majątku nieprzekładającej się na sytuację prawnopodatkową.
Tego rodzaju odpłatne zbycie jest dla obdarowanego neutralne podatkowo w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od osób fizycznych. To zaś oznacza, że zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego jej współwłaściciel (obdarowany) w zamian za udział we współwłasności nieruchomości otrzymuje spłatę, będącą jego równowartością, nie uzyskuje przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., nawet wówczas, gdyby inne przesłanki opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości zostały spełnione.
Stanowisko powyższe znajduje silne i ugruntowane poparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego – w szczególności wydany w zbliżonym stanie faktycznym wyrok z dnia 3 marca 2020 r., sygn. akt II FSK 1557/18, czy też wcześniejszy wyrok z dnia 28 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1432/16 ale również wyroki z dnia 26 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 8/13 oraz wyrok z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3246/12.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:
jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:
a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu wskazujemy, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.
Stosownie zaś do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
Tym samym od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku liczony jest od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.
Zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że nabyła Pani w drodze dziedziczenia spadek po swojej mamie zmarłej w 2022 r. Wraz z Panią spadek nabyli mąż zmarłej RS oraz Pani brat TS. Każdy ze spadkobierców nabył spadek w części 1/3. Wcześniej, w 2020 r. zmarł Pani drugi brat JS. Spadek po nim nabyli Pani rodzice – w częściach 1/2 każdy. Udziały nabyte na podstawie dziedziczenia stanowiły majątki osobiste obojga małżonków. Natomiast JS stał się właścicielem tej nieruchomości na podstawie umowy darowizny z 2013 r., była to darowizna od rodziców.
Obecnie planowane jest zawarcie umowy darowizny i zniesienie współwłasności nieruchomości w taki sposób, że RS daruje swoim dzieciom w równych częściach cały przysługujący mu udział we współwłasności wyżej wymienionej nieruchomości (to jest udziały wynoszące po 2/6 części na Pani rzecz i TS), a następnie Pani i TS, którzy będą współwłaścicielami po 1/2 części dokonają odpłatnego zniesienia współwłasności wyżej wymienionej nieruchomości tak, że nieruchomość tę nabędzie na wyłączną własność TS za spłatą na Pani rzecz w kwocie nie większej niż odpowiadająca wartości Pani udziału wynoszącego 1/2 części we współwłasności tej nieruchomości.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
Jak wynika z art. 922 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Z kolei art. 925 ww. Kodeksu stanowi, że:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.
Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:
Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.
W niniejszej sprawie, stwierdzamy, że datą nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości przez spadkodawczynię (Pani matkę), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest rok 2020, tj. moment nabycia przez nią nieruchomości na podstawie dziedziczenia po Pani bracie.
Wobec powyższego, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, do 1/6 udziału w całej nieruchomości – tj. udziału nabytego przez Panią w spadku po matce – należy liczyć od końca 2020 r. Zatem, planowane odpłatne zbycie przez Panią tego udziału, tj. nabytego w spadku po zmarłej matce będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym, że nie upłynął okres pięciu lat liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie przez spadkodawczynię.
Jak wskazano wyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.
Zgodnie z art. 155 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny:
umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.
Odnosząc się do kwestii planowanego odpłatnego zbycia udziału w wysokości 2/6 w całej nieruchomości (tj. w części otrzymanej w ramach zawarcia planowanej umowy darowizny) wyjaśnienia wymaga, że pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.
Celem postępowania o zniesienie współwłasności, w rozumieniu przepisów ustawy – Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.
Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że:
Własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.
Zgodnie z art. 210 §1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.
Z kolei w myśl art. 211 i 212 ww. Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności przez odebranie temu prawu cechy wspólności.
W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli.
Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną.
Wobec powyższego stwierdzamy, że zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną na rzecz drugiego z nich, o ile zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału, stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Osoba, która otrzymuję spłatę zbywa bowiem odpłatnie przysługujący jej udział. Spłata jest w takim przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie, co oznacza, że pomiędzy współwłaścicielami dochodzi do wymiany dóbr majątkowych, tj. udziału w nieruchomości w zamian za środki pieniężne.
Zatem, po stronie dokonującego ww. odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy.
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podaktu dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
-
dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
-
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Mając zatem na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia stwierdzamy, że dokonanie zniesienia współwłasności nieruchomości, w wyniku którego przeniesie Pani na brata swój udział w nieruchomości, a w zamian otrzyma od Niego spłatę pieniężną stanowić będzie formę odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości bowiem spłata ta stanowić będzie wyrażoną w pieniądzu równowartość udziału we wspólnym prawie.
Bez znaczenia natomiast w tej sprawie pozostaje fakt, że otrzyma Pani spłatę nie większą niż wartość przysługującego jej udziału.
W konsekwencji stwierdzamy, że planowane przez Panią odpłatne zbycie udziału w nieruchomości będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku w którym nastąpiło nabycie zarówno w części dotyczącej nabycia w drodze spadku po zmarłej matce jak i z tytułu zawarcia umowy darowizny, a uzyskany z tego tytułu dochód podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad określonych w art. 30e ww. ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Ponadto wskazujemy, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzamy, że – naszym zdaniem – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).