Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 września 2022 r. (data wpływu 13 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2017 r. mieszka Pan w Niemczech z zamiarem stałego pobytu, codziennie dojeżdża Pan do pracy w Luxemburgu i codziennie wraca do swojego miejsca zamieszkania, tj. do Niemiec. Wszystkie podatki rozlicza Pan w Luxemburgu, gdyż nie posiada Pan innego światowego dochodu. W Niemczech wynajmuje Pan mieszkanie na czas nieokreślony, oraz opłaca Pan związane z nim miesięczne rachunki. Posiada Pan niemiecki numer telefonu. Wszystkie Pana ubezpieczenia oraz polisy są niemieckie, takie jak ubezpieczenie mieszkania, ubezpieczenie samochodu. Płaci Pan podatek drogowy w Niemczech oraz posiada Pan niemieckie tablice rejestracyjne. Posiada Pan także niemiecką kartę ADAC, związaną z pomocą assistance - drogową na terenie Niemiec i UE. Posiada Pan ubezpieczenie zdrowotne w Luxemburgu ale także ze względu na miejsce zamieszkania posiada Pan także ubezpieczenie zdrowotne w Niemczech. Płaci Pan regularnie za dostęp do telewizji niemieckiej i posiada Pan konto w banku niemieckim, na które wpływa wynagrodzenie z Luksemburga. Posiada Pan kartę (…) na bony żywnościowe które można zrealizować jedynie w Luksemburgu. Pana centrum interesów życiowych znajduje się w Niemczech, posiada Pan luxemburski jak i niemiecki identyfikator podatkowy. Nie posiada Pan meldunku stałego ani czasowego w Polsce. Uzyskał Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Niemczech, oraz otrzymał Pan informacje z niemieckiego Finanzamt, że ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Niemczech, co oznacza, że wszystkie dochody światowe powinny być opodatkowane w Niemczech. Z racji metody wyłączenia z progresją między Niemcami a Luksemburgiem nie musi się Pan rozliczać w Niemczech, jeśli nie posiada Pan innego niż luksemburski dochodu.

W 2020 r. zawarł Pan związek małżeński i żona urodziła dziecko. Żona na stałe mieszka z dzieckiem w Polsce i nie ma zamiaru się przeprowadzać do Niemiec. Żona pozostaje na swoim własnym utrzymaniu. Pan przebywa w Polsce mniej niż 183 dni w roku, zwykle na urlop który otrzyma Pan od swojego pracodawcy w Luksemburgu. W Polsce posiada Pan udział w domu (1/3) odziedziczony w 2000 r. po śmierci ojca. Aktualnie nie ma Pan z tym domem nic wspólnego, mieszka tam Pana mama z obecnym mężem. Nie uzyskuje Pan z niego żadnego dochodu, ani nie przebywa Pan w tym domu od wielu lat, jak również nie płaci Pan żadnych podatków ani opłat z nim związanych.

W przesłanym uzupełnieniu odpowiadając na pytanie czy posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Luksemburgu zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju wyjaśnił Pan, że nie posiada miejsca zamieszkania w Luksemburgu. Stałe miejsce zamieszkania posiada Pan w Niemczech. W Polsce posiada Pan konto bankowe, które zamierza Pan niebawem zlikwidować. W Pana małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej. Dziecko nie pozostaje na Pana utrzymaniu. W trakcie pobytów w Polsce zamieszkuje Pan razem z żoną i dzieckiem. Nie posiada Pan żadnych dochodów na terytorium Niemiec. Odpowiadając na pytanie, w którym z krajów prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji/klubów, wyjaśnił Pan, że w Niemczech, gdzie również zazwyczaj przebywał. Nie uzyskuje Pan żadnych dochodów w Polsce, posiada Pan polskie obywatelstwo.

Pytanie

Czy w 2021 r. zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że w Polsce posiada ograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że od 2017 r. mieszka Pan w Niemczech z zamiarem stałego pobytu, codziennie dojeżdża Pan do pracy w Luxemburgu i codziennie wraca do swojego miejsca zamieszkania, tj. do Niemiec. Wszystkie podatki rozlicza Pan w Luxemburgu, gdyż nie posiada Pan innego światowego dochodu. W Niemczech wynajmuje Pan mieszkanie na czas nieokreślony, oraz opłaca Pan związane z nim miesięczne rachunki. Posiada Pan niemiecki numer telefonu. Wszystkie Pana ubezpieczenia oraz polisy są niemieckie, takie jak ubezpieczenie mieszkania, ubezpieczenie samochodu. Płaci Pan podatek drogowy w Niemczech oraz posiada Pan niemieckie tablice rejestracyjne. Posiada Pan także niemiecką kartę ADAC, związaną z pomocą assistance - drogową na terenie Niemiec i UE. Posiada Pan ubezpieczenie zdrowotne w Luxemburgu, ale także ze względu na miejsce zamieszkania posiada Pan także ubezpieczenie zdrowotne w Niemczech. Płaci Pan regularnie za dostęp do telewizji niemieckiej i posiada Pan konto w banku niemieckim, na które wpływa wynagrodzenie z Luksemburga. Posiada Pan kartę (…) na bony żywnościowe które można zrealizować jedynie w Luksemburgu. Pana centrum interesów życiowych znajduje się w Niemczech, posiada Pan luxemburski jak i niemiecki identyfikator podatkowy. Nie posiada Pan meldunku stałego ani czasowego w Polsce. Uzyskał Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Niemczech, oraz otrzymał Pan informacje z niemieckiego Finanzamt, że ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Niemczech, co oznacza, że wszystkie dochody światowe powinny być opodatkowane w Niemczech. Z racji metody wyłączenia z progresją między Niemcami a Luksemburgiem nie musi się Pan rozliczać w Niemczech, jeśli nie posiada Pan innego niż luksemburski dochodu.

W 2020 r. zawarł Pan związek małżeński i żona urodziła dziecko. Żona na stałe mieszka z dzieckiem w Polsce i nie ma zamiaru się przeprowadzać do Niemiec. Żona pozostaje na swoim własnym utrzymaniu. Pan przebywa w Polsce mniej niż 183 dni w roku, zwykle na urlop który otrzyma Pan od swojego pracodawcy w Luksemburgu. W Polsce posiada Pan udział w domu (1/3) odziedziczony w 2000 r. po śmierci ojca. Aktualnie nie ma Pan z tym domem nic wspólnego, mieszka tam Pana mama z obecnym mężem. Nie uzyskuje Pan z niego żadnego dochodu, ani nie przebywa Pan w tym domu od wielu lat, jak również nie płaci Pan żadnych podatków ani opłat z nim związanych.

W przesłanym uzupełnieniu odpowiadając na pytanie czy posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Luksemburgu zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju wyjaśnił Pan, że nie posiada miejsca zamieszkania w Luksemburgu. Stałe miejsce zamieszkania posiada Pan w Niemczech. W Polsce posiada Pan konto bankowe, które zamierza Pan niebawem zlikwidować. W Pana małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej. Dziecko nie pozostaje na Pana utrzymaniu. W trakcie pobytów w Polsce zamieszkuje Pan razem z żoną i dzieckiem. Nie posiada Pan żadnych dochodów na terytorium Niemiec. Odpowiadając na pytanie, w którym z krajów prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji/klubów, wyjaśnił Pan, że w Niemczech, gdzie również zazwyczaj przebywał. Nie uzyskuje Pan żadnych dochodów w Polsce, posiada Pan polskie obywatelstwo.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pana rodzina, tj. małżonka oraz małoletnie dziecko mieszkali w Polsce, a ponadto w Polsce był Pan współwłaścicielem domu, posiadał Pan konto bankowe, uznać należy, że ośrodek Pana interesów życiowych znajdował się w Polsce. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymywanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2021r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Ponadto, mając na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek posiadał Pan również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Umowy polsko-niemieckiej:

W rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Umowy:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c) jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że posiada stałe miejsce zamieszkania w Niemczech, jednakże przedstawione we wniosku okoliczności – w szczególności fakt, iż w Polsce zamieszkuje Pana rodzina, tj. żona, z którą łączy Pana małżeński ustrój wspólności majątkowej oraz niepełnoletnie dziecko, w Polsce – jak Pan wskazał we wniosku –w trakcie pobytów zamieszkuje Pan w razem z żoną i dzieckiem, wskazują, że posiada Pan również stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Umowy. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że to z Polską łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste, bowiem to w Polsce zamieszkuje Pana żona i małoletnie dziecko, a ponadto w Polsce jest Pan współwłaścicielem domu, posiada Pan konto bankowe, z żoną łączy Pana wspólność majątkowa, uznać należy, że ośrodek Pana interesów życiowych znajduje się w Polsce. W Niemczech co prawda wynajmuje Pan mieszkanie i opłaca związane z tym rachunki, płaci za dostęp do telewizji, jak również posiada Pan zarejestrowany i ubezpieczony tam samochód - okoliczności te nie mogą przesądzić o ściślejszych powiązaniach osobistych i gospodarczych. W Niemczech nie ma Pan centrum interesów osobistych, bowiem żona i dziecko mieszkają na stałe w Polsce. Trudno również uznać, że ma Pan ściślejsze powiązania gospodarcze Niemcami, skoro w tym kraju nie jest Pan właścicielem nieruchomości, jak również nie ma Pan w tym kraju żadnego źródła dochodów.

W konsekwencji w 2021 r. Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej była Polska.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności. Z objaśnień tych wynika, że jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa) a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową, i należy zastosować reguły kolizyjne. Wskazano w nich również, że w sytuacji gdy ustalenie państwa rezydencji nie jest możliwe w oparciu o pierwsze kryterium, jakim jest miejsce stałego zamieszkania, należy zastosować kolejne kryterium odnoszące się do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). Przy czym z Objaśnień tych należy wywieść, że okoliczność położenia ośrodka interesów życiowych w Polsce potwierdza posiadanie w Polsce współmałżonka i dzieci, nieruchomości.

Oznacza to, że w 2021 r. w Polsce podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).