Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 25 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku poboru podatku. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowana będąca stroną postępowania: A.B.;

2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (NIP: (`(...)`),(`(...)`)).

Opis stanu faktycznego

Pani A.B., dalej „Wnioskodawczyni I” jest doktorem (`(...)`). Zawodowo i naukowo zajmuje się pracą zdalną i zarządzaniem zespołami rozproszonymi. Mieszka we włoskiej A. wraz z mężem i dziećmi. Wnioskodawczyni I pracuje zdalnie i prowadzi szkolenia hybrydowe w całej Europie. Wnioskodawczyni I nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, posiada rezydencję podatkową na terenie Włoch.

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Wnioskodawca II”) jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności naukowej i technicznej, badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych, przyrodniczych i technicznych oraz innych form edukacji i wspomagającej edukację. Wnioskodawca II jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT (podatek od towarów i usług)”). Wnioskodawca II postanowił zrealizować zamiar stworzenia internetowego programu mentoringowego (projektu).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawczyni I oraz Wnioskodawca II w dniu 15 maja 2022 r. zawarli umowę o świadczenie usług. W ramach zawartej umowy Wnioskodawca II zlecił, a Wnioskodawczyni I w ramach czynności wykonywanych osobiście zobowiązała się do świadczenia usług:

1. we wszystkich okresach współpracy Wnioskodawczyni I będzie odpowiedzialna za:

a) wyszukiwanie w czasopismach specjalistycznych (doniesienia konferencyjne, publikacje przeglądowe i oryginalne) odkryć naukowych z dziedziny (`(...)`) i implementacją ich do szkoleń,

b) nadzór naukowy i opiniowanie całokształtu projektu, w tym proponowanie nowatorskich rozwiązań z dziedziny (`(...)`),

c) nadzór merytoryczny nad tekstami z zakresu (`(...)`) i coachingu na bloga platformy internetowej,

d) przygotowywanie prezentacji, webinariów i sesji szkoleniowych dla klientów - zleconych przez Wnioskodawcę II oraz reprezentowanie Wnioskodawcy II na uzgodnionych konferencjach związanych z projektem,

e) współpracę z ekspertami i liderami opinii w ramach testowania i rozwoju platformy internetowej,

f) optymalizację szkoleń w przypadku potrzeb zgłaszanych przez Wnioskodawcę II bądź użytkowników poprzez zmiany w programie lub treści szkoleń,

g) współpracę i bieżące doradztwo (`(...)`) w zakresie platformy online oraz współpraca z zatrudnionym przez Wnioskodawcę II (`(...)`).

2. w okresie od dnia 16 maja 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. („I Okres Współpracy”) - kompleksowe opracowanie szkoleń dla użytkowników platformy Online:

• dostarczenie treści merytorycznych zgodnie z najnowszym stanem wiedzy (`(...)`),

• opracowanie programu i zasad szkoleń oraz interakcji użytkowników,

• opracowanie systemu weryfikacji wiedzy uczestników,

• przygotowanie bądź zaprojektowanie szkolenia do formy online.

3. w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 marca 2023 r. („II Okres Współpracy”) Wnioskodawca II będzie testować szkolenia, a Wnioskodawczyni I będzie współpracować z osobą wyznaczoną przez Wnioskodawcę II nad ich optymalizacją poprzez zmiany w treści w oparciu o dane przekazane przez Wnioskodawcę II w ramach przeprowadzonych testów.

4. w okresie od 1 kwietnia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. („III Okres Współpracy”) Wnioskodawczyni I będzie w razie potrzeby konsultowała z Wnioskodawcą II problemy związane z wdrożeniem szkoleń zgłaszane przez Wnioskodawcę II, w szczególności przez (`(...)`) zatrudnionego u Wnioskodawcy II.

Wnioskodawczyni I przekaże Wnioskodawcy II certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający, że Wnioskodawczyni I zamieszkuje stale we Włoszech i tam podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów.

Pytanie

Czy i w jakiej wysokości Wnioskodawca II w związku z opisanym stanem faktycznym, przedstawionym we wniosku ma obowiązek pobrać podatek u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz Wnioskodawczyni I, jeżeli Wnioskodawca II będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, w związku z opisem sprawy przedstawionym we wniosku w związku z dokonywaniem płatności na rzecz Wnioskodawczyni I, jeżeli Wnioskodawca II będzie w posiadaniu certyfikatu jej rezydencji podatkowej nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów z tytułu umów o charakterze umowy zlecenia bądź o dzieło reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Podkreślić należy, że większość państw nakłada podatki nie tylko na osoby, które mają personalne związki z danym państwem, ale także nakłada je na dochód i kapitał w przypadku występowania gospodarczego związku dochodu lub kapitału z danym państwem. Innymi słowy, opodatkowaniu w danym państwie podlegają nie tylko wszelkie dochody lub kapitały osób będących rezydentami tego państwa, ale także opodatkowaniu podlega dochód lub kapitał osiągnięty przez nierezydentów, jeżeli jego źródło lub miejsce położenia (situs) znajduje się w tym państwie (por. H. Hamaekers, K. Holmes, J. Głuchowski, T. Kardach, W. Nykiel, Wprowadzenie do międzynarodowego prawa podatkowego, LexisNexis, 2006).

Na osobie objętej ograniczonym obowiązkiem podatkowym ciąży nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego (podatku dochodowego) w związku z osiąganiem dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ograniczony obowiązek podatkowy ma charakter ograniczony o tyle, że nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego łączy się z osiągnięciem dochodów, lecz tylko z określonego źródła bądź powstających w określonym miejscu (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Komentarz, Lex, 2010, wyd. II).

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, który w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

W konsekwencji certyfikat rezydencji stanowi również dokument, z którego wynika, czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku, tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, powinna zostać zastosowana.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu, czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej.

Z przepisu art. 29 ust. 2 zdanie drugie omawianej ustawy wynika, że warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni I przedstawi Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni I do celów podatkowych we Włoszech.

Z kolei w razie otrzymania certyfikatu rezydencji podatkowej od Wnioskodawczyni I jej przychody będą objęte dyspozycją art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, ale Wnioskodawca II uprawniony będzie do zastosowania odpowiedniej umowy międzynarodowej. To czy będzie on zobowiązany do pobrania podatku i w jakiej wysokości będzie zależeć od treści właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zakwalifikowania przychodów na jej gruncie.

W związku z powyższym w przypadku takim konieczne jest ustalenie, do jakiej kategorii przychodów na gruncie umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania należeć będą przychody Wnioskodawczyni I.

Zdaniem Wnioskodawców, zawarta umowa nie jest stricte umową zlecenia, o której mowa w art. 734 Kodeksu cywilnego lub umową o dzieło, o której mowa w art. 627 Kodeksu cywilnego, jednak jest to umowa o świadczenie usług (art. 750 Kodeksu cywilnego), do której odpowiednio stosuje się przepisy o zleceniu.

Powyższe oznacza, że na gruncie ustawy o PIT przychody osiągane na podstawie takiej umowy mogą być zakwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności wykonywanej osobiście (przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło).

W ocenie Wnioskodawców w przypadku Wnioskodawczyni I przychody, których dotyczy wniosek należą do przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, tj. są to przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Jest to bowiem jedyna kategoria przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy, do której można przypisać przedmiotowe przychody Wnioskodawczyni I.

Dodać należy, że Wnioskodawczyni I posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą we Włoszech, natomiast zlecenie, o którym mowa we wniosku realizuje jako osoba fizyczna. Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawców również byłoby prawidłowe w zakresie braku obowiązku potrącenia podatku u źródła od wypłat na rzecz Wnioskodawczyni I prowadzącej działalność gospodarczą z uwagi na to, że art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT nie ma zastosowania do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w przypadku, gdyby zawarta była w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w opisanym stanie faktycznym poza działalnością).

Zgodnie z treścią art. 13 tej ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce definicja działalności naukowej zawarta jest natomiast w art. 4 ustawy. Zgodnie z nim działalność naukowa obejmuje badania naukowe, prace rozwojowe oraz twórczość artystyczną. Badania naukowe są działalnością obejmującą badania podstawowe (rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne) oraz badania aplikacyjne (rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy i umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń).

Prace rozwojowe są z kolei działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ocenie Wnioskodawców zakres usług, których dotyczy wniosek oraz fakt, że Wnioskodawczyni I jest doktorem (`(...)`), wpisuje się w ww. działalność naukową.

Jak już wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni I będzie realizowała takie zadania jak:

a) wyszukiwanie w czasopismach specjalistycznych (doniesienia konferencyjne, publikacje przeglądowe i oryginalne) odkryć naukowych z dziedziny (`(...)`) i implementacją ich do szkoleń,

b) nadzór naukowy i opiniowanie całokształtu projektu, w tym proponowanie nowatorskich rozwiązań z dziedziny (`(...)`),

c) nadzór merytoryczny nad tekstami z zakresu (`(...)`) i coachingu na bloga platformy internetowej,

d) przygotowywanie prezentacji, webinariów i sesji szkoleniowych dla klientów - zleconych przez Wnioskodawcę II oraz reprezentowanie Wnioskodawcy II na uzgodnionych konferencjach związanych z projektem,

e) współpracę z ekspertami i liderami opinii w ramach testowania i rozwoju platformy internetowej,

f) optymalizację szkoleń w przypadku potrzeb zgłaszanych przez Wnioskodawcę II bądź użytkowników poprzez zmiany w programie lub treści szkoleń,

g) współpracę i bieżące doradztwo (`(...)`) w zakresie platformy online oraz współpraca z zatrudnionym przez Wnioskodawcę II (`(...)`), kompleksowe opracowanie szkoleń dla użytkowników platformy online:

• dostarczenie treści merytorycznych zgodnie z najnowszym stanem wiedzy (`(...)`),

• opracowanie programu i zasad szkoleń oraz interakcji użytkowników,

• opracowanie systemu weryfikacji wiedzy uczestników,

• przygotowanie bądź zaprojektowanie szkolenia do formy online.

W okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 marca 2023 r. („II Okres Współpracy”) Wnioskodawca II będzie testować szkolenia, a Wnioskodawczyni I będzie współpracować z osobą wyznaczoną przez Wnioskodawcę II nad ich optymalizacją poprzez zmiany w treści w oparciu o dane przekazane przez Wnioskodawcę II w ramach przeprowadzonych testów.

W okresie od 1 kwietnia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. („III Okres Współpracy”) Wnioskodawczyni I będzie w razie potrzeby konsultowała z Wnioskodawcą II problemy związane z wdrożeniem szkoleń zgłaszane przez Wnioskodawcę II, w szczególności przez (`(...)`) zatrudnionego u Wnioskodawcy II.

Działania te w świetle ww. definicji legalnych, ani nawet przy potocznym rozumieniu czym jest „nauka” jako taka, można rozpatrywać w kategoriach „działalności naukowej”. Wnioskodawczyni I będzie świadczyła usługi związane z nauką wraz weryfikacją, np. poprzez zaliczanie egzaminów, ocenianie uczestników itp.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawców przychody Wnioskodawczyni I, których dotyczy wniosek należą do przychodów z działalności naukowej.

W niniejszej sprawie również należy wziąć pod uwagę regulacje umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą z Republiką Włoską, w której rezydencję podatkową ma Wnioskodawczyni I i której Wnioskodawca II zleca wykonanie określonego świadczenia za wynagrodzeniem.

W szczególności wziąć pod uwagę należy regulacje w zakresie tzw. „wolnych zawodów” i „innej działalności wykonywanej samodzielnie’", do której to kategorii dochodów na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zdaniem Wnioskodawców, należą dochody Wnioskodawczyni I, której dotyczy wniosek.

W myśl regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych. Na gruncie polskich przepisów podatkowych do tej kategorii zaliczymy „przychody z działalności wykonywanej osobiście”.

W ocenie Wnioskodawców dochody Wnioskodawczyni na podstawie zawartej umowy opisanej we wniosku na gruncie wymienionych umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zakwalifikować jako dochody z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności.

Dochody Wnioskodawczyni uzyskane na podstawie zawartej umowy, zdaniem Wnioskodawców, nie stanowią natomiast dochodów z „płac, uposażeń i innych podobnych wynagrodzeń z pracy najemnej” (art. zazwyczaj 15 lub 16 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) gdyż tego rodzaje dochodu wiążą się z relacjami prawnymi, w których występuje podporządkowanie, świadczenie pracy pod kierownictwem pracodawcy, w miejscu i czasie przez niego określonym i odróżniają je od działalności wykonywanej osobiście, do której zalicza się wykonywana przez Wnioskodawczynię umowa świadczenia usług. Wnioskodawczyni I wykonuje na rzecz Wnioskodawcy II usługę w sposób nie podporządkowany, ale samodzielny.

W zakresie interpretacji pojęcia „wolnych zawodów” szczególną rolę odgrywa jednak Komentarz do Modelowej Konwencji OECD. Na Modelowej Konwencji wzorowane są wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Choć nie jest on źródłem prawa ma moc szczególną, nadając kierunek interpretacji poszczególnym umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania. Polskie organy podatkowe z uwagi na to, że Polska jest członkiem OECD mają również obowiązek stosować się do powyższego Komentarza, tak by zapewnić międzynarodową jednolitość interpretacji.

Powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 3 grudnia 2015 r. sygn. ITPB1/4511-974/15/MR uznał, że „tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania”.

W dwustronnych umowach opartych na Konwencji Modelowej OECD z 1977 r. regulacje dotyczące tzw. wolnych zawodów znajdowały się zazwyczaj w art. 14. Zgodnie z tym przepisem:

Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym państwie osiąga z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że osoba dla wykonywania swej działalności dysponuje zwykle tzw. stałą placówką w drugim państwie. Jeżeli taka osoba dysponuje stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w tym drugim państwie, lecz tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Artykuł 14 definiował ponadto wolny zawód jako samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, chirurgów, prawników, inżynierów, architektów, dentystów oraz księgowych, choć wyliczenie to miało jedynie charakter przykładowy i było katalogiem zamkniętym.

Jest charakterystyczne, że ani Konwencja Modelowa OECD z 1977 r., ani oficjalny komentarz OECD do tej konwencji, ani też bazujące na jej treści umowy międzynarodowe nie zawierały definicji stałej placówki. W praktyce przyjęto, że jest to odpowiednik pojęcia zakładu, zdefiniowanego w art. 5 umów dwustronnych na potrzeby określenia zasad opodatkowania dochodów z działalności przedsiębiorstw, zawartych w art. 7 tych umów. Jest to więc każde miejsce wykorzystywane przez daną osobę, z dającą się stwierdzić częstotliwością, do wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze.

Ponadto niektóre umowy zamiast odniesienia do stałej placówki jako przesłanki dla opodatkowania dochodów z tytułu wolnych zawodów w państwie, gdzie taki zawód jest wykonywany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w innym państwie przyjęły łatwiejszą do praktycznego zastosowania przesłankę przebywania przez taką osobę na terytorium drugiego państwa przez określony okres, zazwyczaj dłuższy niż 183 dni. Tym samym bardzo upodobniło to regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z tytułu wolnych zawodów do omawianych zasad opodatkowania dochodów pracowników delegowanych do pracy w innym państwie (tzw. zasada 183 dni, która w stanie objętym wnioskiem nie jest wobec speakerów spełniona z racji ich jedynie krótkotrwałego pobytu w Polsce).

Po 2000 r. OECD zmieniło swe podejście do kwestii regulacji tego zagadnienia w Konwencji Modelowej OECD i w konsekwencji art. 14 został całkowicie wykreślony z tekstu tej Konwencji. Przyjęto, że do opodatkowania dochodów z tytułu wolnych zawodów należy stosować zasady dotyczące zasad opodatkowania dochodów z działalności przedsiębiorstw, gdyż de facto wykonywanie wolnego zawodu - z punktu widzenia podatkowego - powinno być traktowane jako indywidualna działalność gospodarcza.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji artykuł 14 „Opodatkowanie wolnych zawodów” (mający zastosowanie także do wszelkich rodzajów samodzielnie wykonywanej działalności, w tym na podstawie umów cywilnoprawnych niewymienionych odrębnie w Modelowej Konwencji), został skreślony z dniem 29 kwietnia 2000 r. z uwagi na praktyczny brak różnicy zarówno między pojęciem zakładu zdefiniowanym w art. 7 dotyczącym zysków przedsiębiorstw a pojęciem stałej placówki stosowanym w art. 14, jak i między sposobem obliczania zysków i podatku według art. 7 czy art. 14. Skutkiem skreślenia art. 14 w Modelowej Konwencji jest to, że dochód osiągany z wykonywania wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze jest traktowany jak dochód przedsiębiorstw na podstawie art. 7. Zostało to dodatkowo potwierdzone dodaniem w definicji określenia „działalność zarobkowa” także wolnych zawodów i innej działalności o niezależnym charakterze.

W konsekwencji dochód uzyskany z każdej działalności o niezależnym (samodzielnym) charakterze (a taki zdaniem Wnioskodawców charakter mają objęte wnioskiem przychody Wnioskodawczyni I) powinien być traktowany na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jednolicie niezależnie od faktu, w jakich ramach organizacyjnych jest osiągany: czy jako zysk przedsiębiorcy, czy np. freelancera, i co do zasady podlegać opodatkowaniu tylko w Państwie rezydencji podatnika, chyba że w państwie źródła posiadałby on stałą placówkę/zakład.

Większość obecnie obowiązujących polskich dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawiera jednak nadal art. 14 (zazwyczaj pod tym numerem), regulujący opodatkowanie dochodów z tytułu wolnych zawodów, w związku z czym konieczne jest odniesienie się do treści umowy zawartej z Republiką Włoską, w której miejsce zamieszkania ma Wnioskodawczyni I.

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374).

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówkę. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

Powyższa umowa międzynarodowa przewiduje zatem opodatkowanie dochodów z wolnych zawodów albo z innej działalności o samodzielnym charakterze w państwie miejsca zamieszkania podatnika, o ile podatnik nie przebywa w Polsce min. 183 dni lub nie prowadzi tej działalności przez położony w Polsce zakład (co w sprawie objętej wnioskiem nie występuje), a w przypadku umów, które w ślad za aktualną treścią Konwencji Modelowej nie zawierają odrębnie regulacji opodatkowania wolnych zawodów i innej działalności prowadzonej samodzielnie, lecz traktują je jako zyski przedsiębiorstw, również umowy te przewidują podlegają opodatkowaniu takich dochodów wyłącznie w państwie miejsca prowadzenia tego przedsiębiorstwa.

Zatem w analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni I mająca miejsce zamieszkania we Włoszech będzie osiągać od Wnioskodawcy II dochód z wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze wykonywanej na terytorium państwa swego zamieszkania - Włoszech, a nie w Polsce.

Warunkiem zastosowania tej umowy międzynarodowej i takiego wniosku jest dysponowanie przez Wnioskodawcę II certyfikatem rezydencji podatkowej od Wnioskodawczyni I. W konsekwencji w takim przypadku Wnioskodawca II nie będzie zobowiązany do pobrania podatku od źródła od wypłat dokonywanych na rzecz Wnioskodawczyni I.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest w prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe, najczęściej podejmowane czynności służące uzyskaniu przychodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące.

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

Na osobie objętej ograniczonym obowiązkiem podatkowym ciąży nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego (podatku dochodowego) w związku z osiąganiem dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ograniczony obowiązek podatkowy ma charakter ograniczony o tyle, że nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego łączy się z osiągnięciem dochodów, lecz tylko z określonego źródła bądź powstających w określonym miejscu.

Zatem wynagrodzenie wypłacane podmiotowi zagranicznemu przez polskiego płatnika za wykonanie usługi fizycznie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dochodem, którego źródło znajduje się w Polsce, ponieważ występuje gospodarczy związek tego dochodu z terytorium Polski. Dochód ten jest zatem osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Za dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznać należy również dochody nie osiągnięte w wyniku czynności dokonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a mające swoje źródło w Polsce.

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 i art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według art. 13 pkt 8 ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c) przedsiębiorstwa w spadku

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast jak stanowi art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):

Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Przepis art. 750 Kodeksu cywilnego reguluje reżim prawny umów, które łącznie spełniają dwie przesłanki: są umowami o świadczenie usług i jednocześnie nie są uregulowane innymi przepisami. Zakres zastosowania tego przepisu jest więc rozległy i obejmuje szeroki katalog umów o różnorodnej treści (K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 750 Kodeksu cywilnego, w: A. Kidyba (red.), Z. Gawlik, A. Janiak, K. Kopaczyńska-Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, Lex 2014, wyd. II).

W świetle powyższego, skoro jak wskazuje przepis art. 750 Kodeksu cywilnego do umowy o świadczeniu usług nieuregulowanych innymi przepisami stosuje się przepisy o zleceniu, to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody uzyskiwane przez zleceniobiorcę w ramach tej umowy należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie w formie mailowej czy papierowej, dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru handlowego, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie) od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 4 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Uwzględniając powyższe okoliczności, przychody uzyskiwane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania we Włoszech z tytułu umowy cywilnoprawnej niewykonywanej przez tę osobę w ramach działalności gospodarczej będą stanowiły przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13. Do przychodów tych będą miały zastosowanie zasady opodatkowania uregulowane w cytowanym uprzednio art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374).

Zgodnie z art. 14 umowy:

Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania we Włoszech z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze podlega opodatkowaniu tylko we Włoszech, jeżeli osoba ta nie dysponuje zwykle stałą placówką w Polsce dla wykonywania swej działalności.

Z wniosku nie wynika, że Wnioskodawczyni I posiada stałą placówkę w Polsce w celu wykonywania umowy cywilnoprawnej (umowy o świadczenie usług), zatem przychód osiągany przez nią w przypadku przedłożenia płatnikowi (Wnioskodawcy II) certyfikatu rezydencji będzie podlegał – stosownie do uregulowań art. 14 ust. 1 ww. umowy – opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie zamieszkania, tj. we Włoszech.

W konsekwencji, wypłacając Wnioskodawczyni I należności z tytułu umowy o świadczenie usług Wnioskodawca II nie będzie zobowiązany do obliczania i pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, pod warunkiem uzyskania od Wnioskodawczyni I certyfikatu rezydencji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ nie oceniał czy Wnioskodawczyni I prowadzi badania naukowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej nie daje możliwości takiego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani A.B. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).