0114-KDIP3-2.4011.572.2022.3.JM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 24 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 5 sierpnia 2022 r. (data wpływu 7 września 2022 r.) oraz pismem z 16 września 2022 r. (data wpływu 28 września 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wyjechał Pan do Norwegii 8 lat temu. W A. posiada Pan lokal mieszkalny, który nie jest zamieszkiwany. W Norwegii pracuje Pan na podstawie umowy o pracę u norweskiego pracodawcy. Wynagrodzenie za pracę jest przelewane na konto prowadzone w Norweskim banku. Posługuje się Pan telefonem zarejestrowanym u norweskiego operatora telefonii komórkowej. Kupił Pan samochód, który zarejestrował Pan w tym państwie. W Norwegii mieszka Pan z partnerką w kupionym przez siebie lokalu mieszkalnym. Przy czym, środki na jego zakup uzyskał Pan w drodze kredytu zaciągniętego w norweskim banku. W Norwegii toczy się Pana codzienne życie, spotyka się Pan z przyjaciółmi, bierze udział w wydarzeniach sportowych i jest Pan objęty opieką medyczną. Do Polski przyjeżdża Pan sporadycznie na okres świąt lub urlop by odwiedzić rodziców.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Interpretacji indywidualnej ma podlegać okres od stycznia 2016 r. oraz lata przyszłe dopóki sytuacja nie ulegnie zmienia.

Posiadał/posiada/będzie posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie będącym przedmiotem zapytania w Norwegii.

W ww. okresie Norwegia traktowała/traktuje/będzie Pana traktowała jako rezydenta podatkowego z uwagi na miejsce zamieszkania w tym kraju.

Do Norwegii wyjechał Pan z zamiarem przesiedlenia się na stałe.

Nie zamierza Pan wracać do Polski.

W roku będącym przedmiotem zapytania nie przebywa/przebywał/będzie Pan przebywał w Polsce powyżej 183 dni.

Centrum interesów gospodarczych, we wskazanym okresie posiadał/posiada/będzie Pan posiadać w Norwegii.

Główne źródło dochodu będzie znajdowało się w Norwegii.

Nie uzyskiwał/uzyskuje/będzie Pan uzyskiwał dochodów w Polsce.

Zarobionych w Norwegii środków nie inwestuje Pan w Polsce.

W Norwegii posiada Pan lokal mieszkalny, w Polsce posiada Pan lokal mieszkalny wakacyjny.

Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska była/jest/będzie umiejscowiona w Norwegii.

Nie przebywał/przebywa/będzie Pan przebywał w Norwegii przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Przebywa Pan w Norwegii przez większość roku, tj. więcej niż 183 dni.

Wynagrodzenie nie było/nie jest/nie będzie wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce.

Wynagrodzenie nie było/nie jest/nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą, którą pracodawca posiada w Polsce.

Praca najemna nie stanowi przypadku wynajmowania siły roboczej.

Pytanie

Czy w przedstawionej we wniosku sytuacji od 1 stycznia 2016 r. oraz w latach przyszłych dopóki sytuacja nie ulegnie zmianie podlega/podlegać Pan będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy Norwegia jest/będzie (do odwołania/zmiany warunków opisanych we wniosku) Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych, o którym mowa w art. 3 ust. 1a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)?

Pana stanowisko w sprawie

W odniesieniu do art. 3 ust. 2a uważa Pan, że podlega/będzie Pan podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W odniesieniu do art. 3 ust. 1a uważa Pan, że Norwegia -jest/będzie Pana miejscem zamieszkania do celów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazał Pan we wniosku, 8 lat temu wyjechał Pan do Norwegii, tam mieszka i pracuje, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma Konwencja z 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899 ze zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

1. uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste oraz gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

2. jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa;

3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych Państw, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Jak Pan wskazał we wniosku oraz uzupełnieniu:

1. Wyjechał Pan do Norwegii 8 lat temu. Od stycznia 2016 r. oraz w latach przyszłych jeśli nie zmieni się sytuacja posiadał/posiada/będzie posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Norwegii.

2. W ww. okresie Norwegia traktowała/traktuje/będzie Pana traktowała jako rezydenta podatkowego z uwagi na miejsce zamieszkania w tym kraju.

3. Do Norwegii wyjechał Pan z zamiarem przesiedlenia się na stałe. Nie zamierza Pan wracać do Polski.

4. W ww. okresie nie przebywa/przebywał/będzie Pan przebywał w Polsce powyżej 183 dni.

5. W Norwegii mieszka Pan z partnerką w kupionym przez siebie lokalu mieszkalnym. Przy czym, środki na jego zakup uzyskał Pan w drodze kredytu zaciągniętego w norweskim banku. W Norwegii toczy się Pana codzienne życie, spotyka się Pan z przyjaciółmi, bierze udział w wydarzeniach sportowych i jest Pan objęty opieką medyczną. Do Polski przyjeżdża Pan sporadycznie na okres świąt lub urlop by odwiedzić rodziców.

6. Centrum interesów gospodarczych, we wskazanym okresie posiadał/posiada/ będzie Pan posiadać w Norwegii. Główne źródło dochodu będzie znajdowało się w Norwegii. Nie uzyskiwał/uzyskuje/będzie Pan uzyskiwał dochodów w Polsce. W Norwegii pracuje Pan na podstawie umowy o pracę u norweskiego pracodawcy. Zarobionych w Norwegii środków nie inwestuje Pan w Polsce.

7. W Norwegii posiada Pan lokal mieszkalny, w Polsce posiada Pan lokal mieszkalny wakacyjny.

8. Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska była/jest/będzie umiejscowiona w Norwegii.

9. Posługuje się Pan telefonem zarejestrowanym u norweskiego operatora telefonii komórkowej. Kupił Pan samochód, który zarejestrował Pan w tym państwie.

Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że od 1 stycznia 2016 r. i w latach przyszłych (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) posiadał/posiada oraz będzie Pan posiadał ściślejsze powiązania osobiste z Norwegią. W Norwegii mieszka Pan wraz z partnerką w zakupionym przez Pana mieszkaniu. W Norwegii toczy się Pana codzienne życie, spotyka się Pan z przyjaciółmi, bierze udział w wydarzeniach sportowych i jest Pan objęty opieką medyczną. Do Polski przyjeżdża Pan sporadycznie na okres świąt lub urlop by odwiedzić rodziców.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Zatem, ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan w tym okresie również w Norwegii. Do Norwegii wyjechał Pan z zamiarem przesiedlenia się na stałe. Nie zamierza Pan wracać do Polski. Nie przebywa/przebywał/ będzie Pan przebywał w Polsce powyżej 183 dni. Główne źródło dochodu będzie znajdowało się w Norwegii. Nie uzyskiwał/uzyskuje/będzie Pan uzyskiwał dochodów w Polsce. W Norwegii pracuje Pan na podstawie umowy o pracę u norweskiego pracodawcy. Zarobionych w Norwegii środków nie inwestuje Pan w Polsce. W Norwegii posiada Pan lokal mieszkalny, w Polsce posiada Pan lokal mieszkalny wakacyjny. Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska była/jest/będzie umiejscowiona w Norwegii.

Ponadto, od stycznia 2016 r. oraz w latach przyszłych, jeśli nie zmieni się sytuacja posiadał/posiada/będzie posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Norwegii. Norwegia traktowała/traktuje/będzie Pana traktowała jako rezydenta podatkowego z uwagi na miejsce zamieszkania w tym kraju.

Mając zatem na uwadze informacje przedstawione przez Pana we wniosku stwierdzam, że od 1 stycznia 2016 r. oraz w latach przyszłych (dopóki sytuacja nie ulegnie zmianie) posiada/będzie Pan posiadał (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Norwegią. Skoro ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączą i będą łączyły Pana z Norwegią, nie posiada i nie będzie Pan posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Pana miejsce zamieszkania znajduje się i będzie znajdowało w Norwegii. Tym samym, w ww. okresie podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

1. stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

2. zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA)

albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym,

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).