0114-KDIP3-2.4011.408.2022.7.MT

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia kosztów nabycia samochodu zakupionego na zasadach leasingu konsumenckiego w przypadku jego sprzedaży przed upływem 6 miesięcy od dnia zakupu.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 czerwca 2022 r. (wpływ 28 czerwca 2022 r., pismem z 28 czerwca 2022 r. (wpływ 28 czerwca 2022 r.) oraz pismem z 18 lipca 2022 r. (wpływ 18 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba prywatna nieprowadząca działalności gospodarczej, a zatrudniona na umowę o pracę. W 2018 r. objął Pan w użytkowanie dla celów prywatnych pojazd osobowy w ramach tzw. leasingu konsumenckiego dostępnego dla konsumentów. Umowa leasingu konsumenckiego obejmowała opłatę wstępną, 47 comiesięcznych opłat leasingowych oraz opłatę końcową, wszystkie składające się na oryginalną wartość użytkowanego pojazdu i koszt finansowania. Po uiszczeniu wszystkich opłat, w tym końcowej, stał się Pan właścicielem pojazdu osobowego. Opłata wstępna i comiesięczne opłaty leasingowe udokumentowane są fakturami VAT (podatek od towarów i usług), natomiast opłata końcowa udokumentowana jest fakturą proforma. Faktura z opłatą końcową stanowiła podstawę do przeniesienia własności pojazdu na Pana. Żadna z opłat uiszczonych na rzecz leasingodawcy nie została przez Pana ujęta jako koszt uzyskania przychodu ze względu na brak prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Po przeniesieniu własności pojazdu osobowego na Pana, chciałby Pana zbyć pojazd osobie trzeciej na rynku wtórnym po wartości rynkowej w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca objęcia własności pojazdu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1. Umowa leasingu nie zawierała postanowienia o obowiązku wykupu samochodu. Decyzję w zakresie wykupu samochodu podejmował leasingobiorca na warunkach określonych w umowie leasingu i harmonogramie płatności.

2. Po dokonanej zapłacie ostatniej raty leasingu, leasingobiorca otrzymał fakturę VAT w oryginale oraz kartę pojazdu. Na ich podstawie zostało dokonane skuteczne i ostateczne przerejestrowanie samochodu na nowego właściciela przez właściwy Wydział Komunikacji.

3. Na podstawie otrzymanej faktury pro forma, leasingobiorca uiścił ostatnią płatność w ramach umowy leasingu. Po jej uiszczeniu i zweryfikowaniu przez leasingodawcę, że żadne płatności w ramach umowy nie są zaległe, leasingodawca wydał fakturę VAT, która wraz z potwierdzeniem przelewu są jedynymi dokumentami potwierdzającymi poniesienie opłaty końcowej.

4. Opłata końcowa wpłacona do leasingodawcy jest ostatnią z 49 opłat, po których własność samochodu przeszła na leasingobiorcę. Zgodnie z umową leasingu, nie uiszczenie którejkolwiek z opłat wskazanych w harmonogramie, skutkowałoby brakiem możliwości przeniesienia własności samochodu na leasingobiorcę. Zatem, należy wskazać, iż wszystkie opłaty uiszczone w ramach umowy leasingu są opłatami na poczet wykupu samochodu.

5. Zgodnie z umową leasingu, leasingodawca zgadza się nabyć przedmiot leasingu (samochód) od wskazanego przez Leasingobiorcę zbywcy oraz oddać go leasingobiorcy do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony, a leasingobiorca zobowiązuje się zapłacić Wynagrodzenie. Na Wynagrodzenie składają się opłata wstępna, opłata rejestracyjna, raty leasingowe oraz wartość końcowa, razem nazwane jako opłaty leasingowe. Po uiszczeniu wszystkich opłat leasingowych, własność przedmiotu leasingu przechodzi na leasingobiorcę.

6. W umowie leasingu wyodrębnione są opłata wstępna, opłata rejestracyjna, raty leasingowe oraz wartość końcowa. Umowa nie definiuje, która z opłat jest za korzystanie samochodu, a która jest za jego wykup. Umowa wskazuje jedynie ogólny zapis, przytoczony w ww. punkcie.

Pytanie

Czy, przy zbyciu pojazdu osobowego w rozumieniu art. 24 ust 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma Pan prawo rozpoznać wszystkie raty leasingowe (w tym początkową, comiesięczne oraz końcową) jako koszt jego nabycia przy wyliczeniu dochodu ze zbycia?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż przez Pana pojazdu osobowego będzie stanowiło zbycie innej rzeczy opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zostanie dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Ze względu na zamiar zbycia pojazdu osobowego przed upływem 6 miesięcy od końca miesiąca objęcia własności pojazdu, zbycie takie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy. Wskazuje Pan, że na oryginalną wartość nabytego samochodu składają się wszystkie raty leasingowe leasingu konsumenckiego (w tym początkowa, comiesięczne oraz końcowa), które razem stanowią model finansowania nabycia pojazdu. Fakt uiszczenia wszystkich opłat leasingowych (w tym początkowej, comiesięcznych i końcowej) na rzecz leasingodawcy stanowi przesłankę do przeniesienia własności pojazdu na Pana.

Dodatkowo, ustawodawca w art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje na termin, kiedy koszt nabycia pojazdu winny był być poniesiony na rzecz oryginalnego sprzedającego, aby mógł być uwzględniony w wyliczeniu dochodu ze zbycia rzeczy. Ze względu na przyjęty model finansowania pojazdu, uiszczał Pan opłaty leasingowe, które de facto są ratami spłaty wartości pojazdu, w dłuższym okresie czasu. Wskazuje Pan również, że poniesione opłaty leasingowe, nie były rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w tym czasie nie prowadził działalności gospodarczej. W związku z powyższym, stoi Pan na stanowisku, że kosztem nabycia pojazdu osobowego zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są wszystkie opłaty leasingowe poniesione na rzecz leasingodawcy, w tym opłata wstępna, comiesięczne opłaty oraz opłata końcowa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

‒ nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒ została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle powyższego, w razie sprzedaży prywatnego samochodu, który nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej przedsiębiorcy, lecz służył wyłącznie jego celom osobistym, przychód powstanie tylko wtedy, gdy między nabyciem auta, a jego sprzedażą nie upłynął okres 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie pojazdu.

Nie będzie to jednak przychód z działalności gospodarczej, lecz z innego źródła, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy. Natomiast sprzedaż samochodu po tym terminie będzie dla ww. osoby obojętna podatkowo.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl ww. przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒ pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒ nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒ być właściwie udokumentowany.

Podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy stanowi dochód. Jest nim różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia samochodu, a kosztem jego nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania samochodu. Przychodem jest tu cena określona w umowie sprzedaży, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli cena ta, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej samochodu, przychód ten określany jest przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową rzeczy określa się z kolei na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Powyższe regulacje wynikają z art. 19 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia prywatnego samochodu uwzględniane są koszty jego odpłatnego zbycia, koszty jego nabycia, a także nakłady poczynione na samochód w czasie jego posiadania.

Podatnik, który zamierza uwzględnić w podstawie opodatkowania te koszty, powinien zadbać o ich udokumentowanie, aby móc udowodnić fakt ich poniesienia oraz ich wysokość.

Co prawda ustawodawca nie nakłada szczególnych wymogów w zakresie dokumentowania wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy, jednak osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej i osiągają dochody z tytułu sprzedaży innych rzeczy, nie mają obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (ani ksiąg rachunkowych). Podatnicy ci powinni jednak gromadzić dokumenty wskazujące zarówno wysokość osiąganych przychodów, jak i poniesionych w celu uzyskania tych przychodów wydatków.

Ponadto w myśl postanowień art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zgodnie natomiast z art. 180 § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa:

Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania; przepis art. 196 § 3 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 181 ustawy – Ordynacja podatkowa:

Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

W związku z powyższym za udokumentowanie wydatku należy przyjąć każdy dokument, z którego będzie wynikał fakt jego poniesienia i związek z uzyskanym przychodem. Dokumentami takimi mogą być rachunki, faktury, dowody przelewów bankowych, paragony oraz inne dokumenty księgowe dokumentujące ponoszone wydatki związane z zakupem i naprawą samochodu. Należy przy tym zaznaczyć, że z dokumentów tych powinno wynikać kto, kiedy i jaki wydatek poniósł. W przypadku zatem paragonów należy przedstawić dodatkowe dowody poniesienia kosztu, którymi mogą być wyciągi bankowe potwierdzające fakt zapłaty i zawierające dane właściciela konta (podatnika) lub kontrahenta. W sytuacji, gdy podatnik prawidłowo nie udokumentuje i nie udowodni faktu poniesienia wydatku oraz jego związku z osiąganymi przychodami, wydatek ten nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Wskazał Pan, że:

1. Jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

2. W 2018 r. objął Pan w użytkowanie dla celów prywatnych pojazd osobowy w ramach tzw. leasingu konsumenckiego dostępnego dla konsumentów. Umowa leasingu konsumenckiego obejmowała opłatę wstępną, 47 comiesięcznych opłat leasingowych oraz opłatę końcową, wszystkie składające się na oryginalną wartość użytkowanego pojazdu i koszt finansowania.

3. Opłata wstępna i comiesięczne opłaty leasingowe udokumentowane są fakturami VAT, natomiast opłata końcowa udokumentowana jest fakturą proforma. Faktura z opłatą końcową stanowiła podstawę do przeniesienia własności pojazdu na Pana.

4. Opłata końcowa wpłacona do leasingodawcy jest ostatnią z 49 opłat, po których własność samochodu przeszła na leasingobiorcę. Zgodnie z umową leasingu, nie uiszczenie którejkolwiek z opłat wskazanych w harmonogramie, skutkowałoby brakiem możliwości przeniesienia własności samochodu na leasingobiorcę. Po uiszczeniu wszystkich opłat, w tym końcowej, otrzymał Pan fakturę VAT w oryginale oraz kartę pojazdu oraz stał się Pan właścicielem pojazdu osobowego.

5. Zgodnie z umową leasingu, nie uiszczenie którejkolwiek z opłat wskazanych w harmonogramie, skutkowałoby brakiem możliwości przeniesienia własności samochodu na leasingobiorcę.

6. Wszystkie opłaty uiszczone w ramach umowy leasingu są opłatami na poczet wykupu samochodu.

7. W umowie leasingu wyodrębnione są opłata wstępna, opłata rejestracyjna, raty leasingowe oraz wartość końcowa. Umowa nie definiuje, która z opłat jest za korzystanie samochodu a która jest za jego wykup. Umowa Leasingu nie zawierała postanowienia o obowiązku wykupu samochodu.

8. Po przeniesieniu własności pojazdu osobowego na Pana, chciałby Pana zbyć pojazd osobie trzeciej na rynku wtórnym po wartości rynkowej w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca objęcia własności pojazdu.

Zatem odpłatne zbycie przez Pana samochodu osobowego dokonane przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, stanowi źródło przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym dochód uzyskany z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, wszystkie opłaty uiszczone w ramach umowy leasingu są opłatami na poczet wykupu samochodu, nie uiszczenie którejkolwiek z opłat wskazanych w harmonogramie, skutkowałoby brakiem możliwości przeniesienia własności samochodu na leasingobiorcę, a umowa nie definiuje, która z opłat jest za korzystanie samochodu a która jest za jego wykup. Zatem ustalając dochód z odpłatnego zbycia samochodu może Pan przychód z jego sprzedaży pomniejszyć o poniesione przez siebie wydatki na nabycie tego samochodu, tj. wszystkie raty leasingowe (w tym początkową, comiesięczne oraz końcową).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie oparto na przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego. Jeżeli w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie stwierdzone, że opis przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistemu stanowi faktycznemu, to interpretacja utraci ważność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym,

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).