0114-KDIP2-1.4011.545.2022.2.OK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 11 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 września 2022 r. (data wpływu 23 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi od 12 czerwca 2020 r. jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą zarejestrowaną w centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W 2021 roku Wnioskodawca rozliczał się z osiąganych dochodów podatkiem liniowym, wpłacając do urzędu podatek miesięcznie. Wnioskodawca nie stosował obniżonych zaliczek w związku z ulgą IP BOX. Wpłacał je w pełnej wysokości, niezależnie od możliwości zastosowania ulgi.

Na podstawie zawartych umów z polskimi podmiotami, w tym jedną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością oraz jedną spółką akcyjną (dalej: zleceniodawcy), Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne. Wnioskodawca nie podlega kierownictwu ze strony zleceniodawców ani jakichkolwiek wyznaczonych przez nich osób. Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, oraz ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie. Dochód, który osiąga Wnioskodawca jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi. Na potrzeby wykonywania usług Wnioskodawca nie nabywał żadnych wyników prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca, jako członek zespołu programistów pracujących dla zleceniodawców (na podstawie odrębnych umów zawartych ze zleceniodawcami), wytwarza oprogramowanie, a w tym również rozwija, poprawia kod programu napisany przez siebie oraz przez pozostałych członków zespołu. Całość prac wykonywana jest samodzielnie, bez korzystania z usług podwykonawców. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę (również na skutek rozwinięcia lub ulepszenia istniejącego oprogramowania) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w roku 2021 odpowiedzialny był za zbudowanie zupełnie nowego programu komputerowego, którego celem było stworzenie filmowej wizualizacji, której efektem był pierwszy na świecie film, bez udziału człowieka. Film powstał całkowicie bez udziału człowieka, to znaczy nie został wyreżyserowany, nikt na planie nie pracował z kamerą, a także nie brał w tym filmie udziału żaden aktor. Wszystko (…). Wnioskodawca odpowiedzialny był za stworzenie sztucznej inteligencji, która będzie analizować filmy, które już powstały, z naciskiem na zachowanie aktorów, dynamikę czy fabułę innych filmów. Na tej podstawie wizualizowane były zachowania i sceny w nowym filmie, tak, żeby oddać maksymalnie realność stworzonej produkcji. Wnioskodawca wykorzystał w swojej pracy (…). Zaraz po tym projekcie Wnioskodawca pracował nad rozwiązaniem, które zostało przedstawione podczas targów EXPO w Dubaju. W tzw. rzeczywistości mieszanej, w świecie rzeczywistym oraz w grze komputerowej, gracz mógł wchodzić w interakcje z innymi użytkownikami, którzy byli zalogowani w grze. Całość odbywała się w ogromnej sali, w której rzeczywistość łączyła się ze światem wirtualnym. Wnioskodawca w tym przypadku był odpowiedzialny za skomunikowanie zestawów słuchawkowych, w które wyposażani byli uczestnicy gry, a także elementów świata rzeczywistego, z elementami świata wirtualnego, w specjalnie do tych celów przystosowanej sali na targach w Dubaju. Również przy tym projekcie Wnioskodawca korzystał z rozwiązań (…).

Dodatkowo, w roku 2021, Wnioskodawca stworzył oprogramowanie, zupełnie nowe, którego celem było wizualizowanie, jak najbardziej rzeczywiste, ruchu pojazdów sportowych marki (…). Przed fabryką tych samochodów został stworzony ze stalowych elementów, futurystyczny tor, na którym, po najechaniu aparatem telefonu na kod QR, i złapaniu w kadr tego toru, poruszały się sportowe samochody. Wnioskodawca odpowiedzialny był w tym przypadku za odwzorowanie jak najbardziej rzeczywiste mechaniki pojazdów. Stworzone oprogramowanie połączył z rozwiązaniami w chmurze. Ten zabieg pozwolił na dostosowanie czasu wizualizacji ze skierowaniem telefonu użytkownika na rzeźbę - futurystyczny tor. Efekt prac można znaleźć w internecie na stronie (…) - zakładka (…).

Wnioskodawca, w 2021 roku, zajmował się również stworzeniem oprogramowania, którego efektem końcowym była aplikacja, w formie gry. Rozwiązanie zostało przygotowane dla międzynawowego producenta napojów, który w swojej ofercie posiada markę napojów (…). W stworzonej aplikacji, gracz sterował postacią za pomocą ruchów, dodatkowo przy tym starając się zebrać jak najwięcej dodatkowych punktów, za najlepsze ruchy bohatera. Wnioskodawca stworzył całe tło aplikacji, a także zaprogramował wszystkie możliwe ruchy postaci wykonywane przez użytkownika. Z aplikacji można było sterować postacią za pomocą telefonu. Efekty prac Wnioskodawcy można zobaczyć na stronie (…).

Wnioskodawca stworzył również w roku 2021, odzwierciedlenie parków narodowych (…), w formie hologramów. Był to projekt z najnowocześniejszą wirtualną, rozszerzoną rzeczywistością. Dzięki stworzonemu rozwiązaniu użytkownik aplikacji mógł odwiedzić, za pomocą swojego smartfona, największe naturalne, (…). Wnioskodawca w tym przypadku odpowiedzialny był za stworzenie możliwości przesyłania dużych plików 3D z chmury, do potencjalnego użytkownika aplikacji. Dodatkowo, przesyłany obraz korelowany był w czasie rzeczywistym, z odpowiednimi kolorami. Wnioskodawca korzystał z rozwiązań (…).

Ostatnim projektem, w roku 2021, stworzonym już dla innego zleceniodawcy, był projekt zwany (…). To jest gra oddająca naturalne środowisko wodne, w której Wnioskodawca odpowiedzialny był za zaprogramowanie systemów pogodowych, a także sztucznej inteligencji, która miałaby oddać jak najbardziej realnie to środowisko.

Wnioskodawca na co dzień wykorzystuje powszechnie dostępną wiedzę z dziedzin takich nauk jak: informatyka, elektronika, matematyka czy statystyka w celu wytworzenia oprogramowania. Ma to miejsce poprzez przeprowadzenie szeregu badań, testów i doświadczeń zarówno przed, w trakcie, jak i po implementacji programu komputerowego. Zdobywanie, poszerzanie oraz łączenie wiedzy z wyżej wymienionych dziedzin jest nieodłącznym elementem codziennej pracy Wnioskodawcy i odbywa się w sposób systematyczny. W związku z rosnącymi potrzebami klientów i nowymi funkcjonalnościami, charakter pracy Wnioskodawcy jest wysoce twórczy i innowacyjny. Dzieje się tak dlatego, ponieważ stosowane rozwiązania są unikatowymi w branży, a co za tym idzie nie ma możliwości wykorzystania rozwiązań już istniejących. Oprogramowanie, które powstaje w wyniku świadczenia przez Wnioskodawcę usług, jest rezultatem własnej, indywidualnej i twórczej działalności intelektualnej, a co za tym idzie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z zawartymi umowami, Wnioskodawca dostaje od zleceniodawców wynagrodzenie za sprzedaż usług programistycznych, w cenie którego uwzględnione jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Tym samym, całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę jest przeniesiona na zleceniodawców. Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i Wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca chce skorzystać z przepisów art. 30ca ustawy, które w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. Regulacjami IP BOX umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca chce opodatkować dochody uzyskiwane w roku 2021 preferencyjnym opodatkowaniem. W tym celu Wnioskodawca od początku działalności prowadzi na bieżąco i w należyty sposób ewidencję odrębną od księgi przychodów i rozchodów, w której wykazuje informacje księgowe zgodne z wymogami art. 30cb ustawy. Ewidencja ta jest prowadzona poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Informacje księgowe zawarte w owej ewidencji pozwalają:

‒ ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

‒ wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

‒ ustalić łączny dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W wydanych „objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX" ministerstwo finansów zachęca podatników, szczególnie tych prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania, do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie ze względu na dynamikę zmian w budowie i działaniu programów komputerowych oraz ze względu na brak wykształconej praktyki przepisów związanych z IP BOX.

Wnioskodawca występuję o interpretację już kolejny rok. Wniosek za rok 2020 zakończył się dla Wnioskodawcy pozytywną odpowiedzią krajowej informacji skarbowej: 0114-KDWP.4011.85.2021.2.AS1

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Pod pojęciem kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej Wnioskodawca rozumie całość dochodów, które osiąga w ramach swojej jednoosobowej działalności. Wnioskodawca nie wykonuje innych usług, które nie są programowaniem, czy tworzeniem nowych innowacyjnych funkcjonalności. Nie są to wyodrębnione zadania. Całość usług, które Wnioskodawca wykonuje dla Zleceniodawców w ramach działalności gospodarczej to usługi innowacyjne, programowanie oraz tworzenie kodu programów umożliwiających niespotykane w branżach rozwiązania. To całość działań przez Wnioskodawcę realizowanych. Wnioskodawca rozumie, że we wniosku użył różnych sformułowań czynności, które wykonuje, ale sprowadzały się one do jednego. Dlatego teraz Wnioskodawca doprecyzowuje swoje intencje.

Wnioskodawca w ramach działalności nie prowadzi badań naukowych zgodnie z ustawą z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2. Jako, że tego typu działalności Wnioskodawca nie prowadzi, nie widzi powodu, żeby udzielać pozostałych pytań.

W ramach swojej działalności, którą Wnioskodawca zawsze prowadzi samodzielnie, wykonuje prace rozwojowe według definicji zgodnie z ustawą z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, o których mowa w art. 4 ust. 3. Tego typu działalność Wnioskodawca prowadzi od początku swojej działalności, którą prowadzi w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, to jest od dnia 12 czerwca 2020 r. Według ustawy „Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.” Praca Wnioskodawcy ma dokładnie takie cechy jak zawarte w ustawie. Celem tych prac było tworzenie nowych rozwiązań, a dokładniej innowacyjnego oprogramowania. Charakter tych prac wykluczał możliwość wykorzystania kodu programu zastosowanego przy innych rozwiązaniach. Zatem w tej działalności nie było żadnych rutynowych działań. Praca Wnioskodawcy zawsze dąży do osiągnięcia danego celu. Czy jest to dany etap, który Wnioskodawca musi przygotować, czy dana funkcjonalność w większym systemie. Wynikiem prac Wnioskodawcy jest dane oprogramowanie lub jego część, którą tworzy dla Zleceniodawców, na podstawie zlecenia od nich. Z tych efektów Wnioskodawca jest rozliczany. Wnioskodawca nie wykorzystywał stworzonych rozwiązań w swojej działalności ponieważ po zakończonym etapie zawsze zbywał wszelkie prawa autorskie na poczet Zleceniodawców. Wszystkie rozwiązania, które Wnioskodawca stworzył zostały opisane we wniosku o interpretację. Nie było innych czynności i budowanych rozwiązań, które Wnioskodawca tworzył w okresie o który wnioskuje. Wnioskodawca nie oferował efektów swoich prac w działalności Wnioskodawcy. Zawsze praca Wnioskodawcy polegała na tworzeniu rozwiązań nie spotykanych w danej branży. Praca Wnioskodawcy nie polega na rutynowym wprowadzaniu zmian w kodzie, który został napisany przez inną osobę. Wnioskodawca zawsze tworzy rozwiązania autorskie. Tak jak Wnioskodawca opisał we wniosku o interpretację, funkcjonalności, które tworzył są wysoce innowacyjne i nie spotykane w obecnie panujących rozwiązaniach. Prace Wnioskodawcy zakończyły się pozytywnym wynikiem co łatwo można sprawdzić w sieci ponieważ efekt, między innymi wysiłki Wnioskodawcy, można zobaczyć i są one dostępne dla każdego użytkownika sieci. W swojej działalności Wnioskodawca nie wykonuje innych prac niż programowanie innowacyjnych funkcjonalności.

Oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy zawsze odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Praca Wnioskodawcy nie jest efektem określonych umiejętności programistycznych, które mają charakter powtarzalny. Są twórczą realizacją projektów zleconych przez Kontrahentów.

Wnioskodawcy nie przysługiwały osobiste i majątkowe prawa autorskie ponieważ swoje prawa zbywa na poczet Zleceniodawców. Każda praca, którą Wnioskodawca wykonuje, a która polega na napisaniu danej funkcjonalności, zaprogramowaniu danego rozwiązania, jest chroniona prawem autorskim. W umowie ze Zleceniodawcami Wnioskodawca ma odpowiedni zapis, który chroni każde rozwiązanie, które tworzy na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wszystkie czynności, które Wnioskodawca wykonuje, wykonuje zawsze samodzielnie. Również prace rozwojowe, o których Wnioskodawca pisał w odpowiedzi do punktu 2, prowadzi zawsze sam. Nawet jeżeli dla Zleceniodawcy Wnioskodawca wykonuje daną pracę w grupie programistów, to nie jest tak, że wykonują tą pracę wspólnie. Każdy z nich ma swoją funkcjonalność do stworzenia. Nie wpływają na efekty swoich prac. Każdy program komputerowy przez Wnioskodawcę stworzony to efekt prac, często przez dłuższy okres czasu. Zatem każdorazowo Wnioskodawca wykonywał te czynności do danego projektu.

Oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy, a którego funkcjonalności opisał we wniosku o interpretację podatkową, zawsze wymagają od niego czynności, takie jak opisane w definicji prac rozwojowych. Zatem każde stworzone oprogramowanie jest efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy.

Umowy zawierane ze Zleceniodawcami, kwestię wynagrodzenia Wnioskodawcy regulowały w powiązaniu z czasem, który mu zajął na stworzenie danej funkcjonalności. Wynagrodzenie Wnioskodawcy składało się ze stawki godzinowej. Na podstawie ilości godzin, które poświęcił, żeby daną funkcjonalność stworzyć, otrzymywał wynagrodzenie od Zleceniodawcy. Rozliczenie miało charakter miesięczny. Wnioskodawca nie wykonuje innych czynności niż te związane z przeniesieniem na Kontrahenta praw autorskich do programu komputerowego.

Wynagrodzenie, które było fakturowane w ramach czynności świadczonych dla Zleceniodawców, dotyczyło zawsze czynności związanych z wytwarzaniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz przeniesienia praw do programu komputerowego. Nie było innych czynności, które Wnioskodawca wykonywał. Na samej fakturze Wnioskodawca nie używał takiej nazwy usługi, bo wynikała ona z umowy. Przeniesienie praw autorskich, wyodrębnienie poszczególnych zadań, oddzielenie stworzonych funkcjonalności od innych, odbywało się na podstawie comiesięcznych raportów, które były obustronnie zatwierdzane, po skończeniu danego okresu rozliczeniowego. Umowy ze Zleceniodawcami opisywały schemat rozliczania, a także określały wysokość stawki godzinowej powiązanej z czasem, który musiał zostać poświęcony na stworzenie danego rozwiązania. Odnośnie rodzaju dochodu, który Wnioskodawca osiąga w ramach działalności to jest to dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi (odpowiedź c). Dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie były wyceniane według cen transferowych ponieważ nie ma żadnych powiązań między działalnością, którą Wnioskodawca prowadzi w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, a Zleceniodawcami dla których wykonuje dane czynności. Opodatkowanie według preferencyjnej stawki Wnioskodawca chce zastosować wyłącznie do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca nie wykonywał innych czynności niż tylko te, o których pisał powyżej. Wnioskodawca nie wykonuje innych usług oprócz programowania, tworzenia danych funkcjonalności i rozwiązań. Każdy dochód, który Wnioskodawca osiąga dotyczy przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego.

Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie oprogramowania ma miejsce w ramach bezpośrednio przez Wnioskodawcę prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest w żadnym przypadku właścicielem licencji oprogramowania, które należy rozwinąć. Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym również prawa do tego programu na podstawie umowy licencyjnej. Wnioskodawca działa na zlecenie firmy, dla której wykonuje dane prace. Wnioskodawca nie ma wiedzy jak w tej firmie uregulowane są sprawy licencji. Wnioskodawca nie wie czy klient Zleceniodawcy zbywa prawa do programu na poczet Zleceniodawcy. Wnioskodawca nie ma również wiedzy na jakiej zasadzie odbywa się współpraca Zleceniodawcy z klientem.

Wnioskodawca nie jestem użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.

Jak Wnioskodawca pisał wyżej nie jest w żadnym przypadku właścicielem licencji oprogramowania, które należy rozwinąć. Ponadto, zawsze, w wyniku tworzenia/modyfikacji/ rozwinięcia programu komputerowego Wnioskodawca tworzy nowe algorytmy i kod programu. Powstaje wtedy nowe prawo własności intelektualnej, do którego Wnioskodawca posiada prawa autorskie. Praca Wnioskodawcy jest wtedy chroniona na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zawsze poprawa programu, która zdarza się w przypadku Wnioskodawcy raczej rzadko, to najczęściej tworzenie zupełnie od podstaw nowych funkcjonalności. Nie poprawia się jedynie samego kodu, który funkcjonuje a rozszerza się go o kolejne klasy mające umożliwić nowe funkcjonalności.

Rozwijanie przez Wnioskodawcę oprogramowania zawsze stanowi przejaw jego twórczej działalności o indywidualnym charakterze.

Wnioskodawca zawsze jest wyłącznym twórcą pracy, którą tworzy. Mimo, że Wnioskodawca pracuje w grupie programistów to każdy z nich ma swoje zadanie do wykonania i każdy z nich to zadanie wykonuje samodzielnie. Wnioskodawca prowadzi taką działalność w ramach prowadzonej przeze niego bezpośrednio działalności gospodarczej. Wnioskodawca zawsze jest odpowiedzialny za daną część tworzonego oprogramowania. Według definicji podanej przez Encyklopedię Zarządzania, program komputerowy jest zbiorem poleceń, które zostały napisane przez programistę (specjalistę) w języku komputerowym. Stworzenie danego rozwiązania od podstaw, które jest indywidualne, prawie niemożliwe do identycznego skopiowania przez innego człowieka, według ustawy o prawach autorskich powinno być chronione. Taka właśnie jest praca Wnioskodawcy i takie ma cechy. Zatem każda część, którą Wnioskodawca stworzy jest programem komputerowym. Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu odsprzedania prawa majątkowego do części programu komputerowego, który stworzył. Wnioskodawca nie osiąga dochodu z całości programu komputerowego. To już robią Zleceniodawcy na poczet, których Wnioskodawca wykonuje dane czynności. Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawców prawo do stworzonych przez siebie programów komputerowych. Wnioskodawca nie twierdzi, że części za którą jest odpowiedzialny nie można tak nazwać. To, że inne części programu tworzone są przez innych programistów nie pozbawia Wnioskodawcy praw autorskich do twórczej działalności, którą prowadzi. To co Wnioskodawca stworzy polega ochronie według wskazanej przez Państwa ustawy. Wnioskodawca nie ma wiedzy w jaki sposób inni programiści współpracują ze Zleceniodawcą, dla którego Wnioskodawca świadczy określone czynności. Wnioskodawca nie wie czy robią to w tym samym czasie. Wnioskodawca odpowiada za pracę, którą Wnioskodawca stworzy i to z jego części rozlicza się ze Zleceniodawcą.

Na potrzeby ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca oblicza wskaźnik NEXUS. Wnioskodawca ponosi wyłącznie koszty na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność, która we wskazanym wzorze oznaczona jest literką A.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie ostatecznie przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do przedstawionych we wniosku pytań.

Pytania

1. Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy prowadzona działalność ma znamiona działalności badawczo-rozwojowej?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca chce skorzystać z przepisów art. 30ca ustawy, które w związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. Regulacjami IP BOX umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca chce opodatkować dochody uzyskiwane w roku 2021 preferencyjnym opodatkowaniem. W tym celu Wnioskodawca od początku działalności, to jest od 12 czerwca 2020 r. prowadzi na bieżąco i w należyty sposób ewidencję odrębną od księgi przychodów i rozchodów, w której wykazuje informacje księgowe zgodne z wymogami art. 30cb ustawy. Ewidencja ta jest prowadzona poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Informacje księgowe zawarte w owej ewidencji pozwalają:

‒ ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

‒ wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

‒ ustalić łączny dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W wydanych „objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX" ministerstwo finansów zachęca podatników, szczególnie tych prowadzących działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania, do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie ze względu na dynamikę zmian w budowie i działaniu programów komputerowych oraz ze względu na brak wykształconej praktyki przepisów związanych z IP BOX.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, po tym co zawarł we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w uzupełnieniu tego wniosku, że może opodatkować dochody uzyskiwane ze zbycia praw autorskich według preferencyjnej stawki podatku, zwanej potocznie ulgą IP BOX. Wnioskodawca spełnia kryteria zawarte w ustawie. Wykonuje prace rozwojowe zgodnie z definicją zawartą w ustawie. Zatem prowadzi działalność badawczo-rozwojową, która jest wymogiem zastosowania wskazanej ulgi. Wnioskodawca tworzył bardzo innowacyjne rozwiązanie, nigdy wcześniej nie stosowane przez nikogo innego w żadnej branży. Tworzy głównie rozwiązania od podstaw. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do rozwiązań, które tworzy, co gwarantują mu umowy ze Zleceniodawcami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu/rozwijaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicję działalności badawczo-rozwojowej wyjaśniono w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą:

nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy Pan prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. W ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy/rozwija/ulepsza Pan oprogramowanie.

2. Pod pojęciem kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej rozumie Pan całość dochodów, które Pan osiąga w ramach swojej jednoosobowej działalności.

3. Prowadzi Pan działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe począwszy od 12 czerwca 2020 roku. Pana prace rozwojowe pokrywają się z definicją prac rozwojowych zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, o których mowa w art. 4 ust. 3.

4. Każde stworzone przez Pana oprogramowanie jest efektem Pana prac rozwojowych.

5. Oprogramowanie, które Pan tworzy zawsze odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Pana praca nie jest efektem określonych umiejętności programistycznych, które mają charakter powtarzalny. Są twórczą realizacją projektów zleconych przez Kontrahentów.

6. Oprogramowanie wytwarzane przez Pana (również na skutek rozwinięcia lub ulepszenia istniejącego oprogramowania) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej jest rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

7. Działalność gospodarcza wykonywana przez Pana jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

8. Zawsze, w wyniku tworzenia/modyfikacji/rozwinięcia programu komputerowego tworzy Pan nowe algorytmy i kod programu. Powstaje wtedy nowe prawo własności intelektualnej, do którego Pan posiada prawa autorskie. Pana praca jest wtedy chroniona na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

9. Każda część, którą Pan stworzy jest programem komputerowym.

10. Zdobywanie, poszerzanie oraz łączenie wiedzy jest nieodłącznym elementem codziennej Pana pracy i odbywa się w sposób systematyczny.

11. Przenosi Pan na Zleceniodawców prawo do stworzonych przez siebie programów komputerowych. Osiąga Pan dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

12. Od początku działalności (od 12 czerwca 2020 r.) prowadzi na bieżąco i w należyty sposób ewidencję odrębną od księgi przychodów i rozchodów, w której wykazuje informacje księgowe zgodne z wymogami art. 30cb ustawy. Ewidencja ta jest prowadzona poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Informacje księgowe zawarte w owej ewidencji pozwalają ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, oraz wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

W sprawie możliwości skorzystania prze Pana z tzw. ulgi Innovation Box wyjaśniam:

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a) prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d. od podmiotu niepowiązanego.

c) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d) nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 5 ww. ustawy stanowi:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu ;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W ramach tych rozwiązań podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

‒ podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

‒ prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

‒ dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒ dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

‒ dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nie prowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie powinno zawierać wydatki od początku działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Natomiast zgodnie art. 74 ust. 2 ww. ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych, pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Zgodnie z akapitem 34 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1. W ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy Pan oprogramowanie.

2. Pod pojęciem kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej rozumie Pan całość dochodów, które Pan osiąga w ramach swojej jednoosobowej działalności.

3. Prowadzi Pan działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe począwszy od 12 czerwca 2020 roku. Pana prace rozwojowe pokrywają się z definicją prac rozwojowych zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, o których mowa w art. 4 ust. 3.

4. Każde stworzone przez Pana oprogramowanie jest efektem Pana prac rozwojowych.

5. Oprogramowanie, które Pan tworzy zawsze odznacza się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Pana praca nie jest efektem określonych umiejętności programistycznych, które mają charakter powtarzalny. Są twórczą realizacją projektów zleconych przez Kontrahentów.

6. Zawsze, w wyniku tworzenia/modyfikacji/rozwinięcia programu komputerowego tworzy Pan nowe algorytmy i kod programu. Powstaje wtedy nowe prawo własności intelektualnej, do którego Pan posiada prawa autorskie. Pana praca jest wtedy chroniona na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

7. Każda część, którą Pan stworzy jest programem komputerowym.

8. Przenosi Pan na Zleceniodawców prawo do stworzonych przez siebie programów komputerowych. Osiąga Pan dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

9. Umowy zawierane ze Zleceniodawcami, kwestię Pana wynagrodzenia regulowały w powiązaniu z czasem, który Panu zajął na stworzenie danej funkcjonalności. Pana wynagrodzenie składało się ze stawki godzinowej. Na podstawie ilości godzin, które Pan poświęcił, żeby daną funkcjonalność stworzyć, otrzymywał Pan wynagrodzenie od Zleceniodawcy. Rozliczenie miało charakter miesięczny. Nie wykonuje Pan innych czynności niż te związane z przeniesieniem na Kontrahenta praw autorskich do programu komputerowego.

10. Wynagrodzenie, które było fakturowane w ramach czynności świadczonych dla Zleceniodawców, dotyczyło zawsze czynności związanych z wytwarzaniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz przeniesienia praw do programu komputerowego. Nie było innych czynności, które Pan wykonywał.

11. Opodatkowanie preferencyjną stawką zastosuje Pan wyłącznie do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

12. Od początku działalności (od 12 czerwca 2020 r.) prowadzi na bieżąco i w należyty sposób ewidencję odrębną od księgi przychodów i rozchodów, w której wykazuje informacje księgowe zgodne z wymogami art. 30cb ustawy. Ewidencja ta jest prowadzona poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Informacje księgowe zawarte w owej ewidencji pozwalają ustalić przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, oraz wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Autorskie prawo do programu komputerowego (oprogramowania) wytwarzane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osiąga Pan dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wniosku wskazał Pan, że przenosi ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawcy na mocy umowy. Przenosi Pan prawa autorskie odpłatnie na rzecz Zleceniodawcy. Dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

W ww. przepisie art. 30ca ust. 7 ustawy, ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich ustawodawca wymienił uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy). Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy ma zastosowanie, gdy całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego oprogramowania jest przekazywana odpłatnie na rzecz danego kontrahenta. W toku realizowanych prac, podatnik wytwarza utwory objęte prawami własności intelektualnej. Kontrahent zyskuje wszystkie prawa do wytworzonych utworów, a podatnik je traci, za co otrzymuje wynagrodzenie. Tak, więc należności otrzymywane z tego tytułu są dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wyjaśnić należy, że dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej „zawarty” w cenie danego produktu lub usługi winien być ustalany na podstawie zasady ceny rynkowej (zgodnie z przepisami art. 23o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przez odpowiednie stosowanie zasad cen transferowych do obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej rozumie się również stosowanie metod weryfikacji cen transferowych oraz przepisów wykonawczych w tym zakresie.

Zgodnie z art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.):

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i 23p stosuje się odpowiednio.

Należy zatem stwierdzić, że dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie produktu/usługi weryfikuje się, stosując metodę najbardziej odpowiednią w danych okolicznościach i wybraną spośród wymienionych w art. 23p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy w tym miejscu wyeksponować, że opodatkowaniu preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% może podlegać wyłącznie dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnych uzyskany w danym roku podatkowym.

Ponadto, o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Wymaga przy tym zaznaczenia, że opodatkowaniu 5% stawką nie będzie podlegał cały uzyskany przez Pana dochód z prowadzonej działalności i świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy, lecz suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych uwzględnionych w cenie sprzedaży świadczonej usługi na rzecz Zleceniodawcy.

Tym samym jest Pan uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania wobec dochodu uzyskanego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2021 rok. Może Pan skorzystać z tej ulgi w zeznaniach rocznych. Jeśli Pana sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się, będzie Pan mógł skorzystać z omawianej preferencji także w zeznaniach za kolejne lata podatkowe.

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. w związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym,

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).