0113-KDIPT2-3.4011.555.2022.2.MS

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych:

- w części dotyczącej uznania herbaty, kawy, wody, drobnego poczęstunku – za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem, czy ulepszeniem oprogramowania i uwzględnienia tych kosztów we wskaźniku nexus – jest nieprawidłowe,

- w pozostałej części – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 października 2022 r. (data wpływu 7 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pan (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Przedsiębiorca”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwa „…” od 2017 r. Głównym przedmiotem Jego działalności gospodarczej jest działalność związana z oprogramowaniem - kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) (…).

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy szeroko rozumiane usługi programistyczne (programowanie, implementacja i testowanie nowych modułów i rozwój istniejących). Na podstawie posiadanej wiedzy z dziedziny programowania Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, które automatyzuje wykonywanie powtarzalnych czynności. Na podstawie umowy z (…) 2017 r. Przedsiębiorca pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych ze spółką pod firmą `(...)` sp. z o.o. (zwanej dalej: „Kontrahentem”), z którym Wnioskodawca nie jest powiązany osobowo ani kapitałowo. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej realizuje dla Kontrahenta usługi z zakresu IT.

Na podstawie umowy z 2017 r. (zwanej dalej „Umową”) Przedsiębiorca zobowiązany jest świadczyć na rzecz Kontrahenta usługi z zakresu:

- programowania, testowania, implementacji, tworzenia aplikacji i modułów,

- przygotowania dokumentacji technicznej, instrukcji dla użytkowników, raportów badawczo-rozwojowych,

- tworzenia projektów graficznych i nowych funkcjonalności oraz propozycji ulepszeń standardów technicznych.

Przy czym szczegółowy zakres i rodzaj poszczególnych usług, świadczonych w ramach Umowy, będzie każdorazowo ustalany między Wnioskodawcą a Kontrahentem.

W ramach Umowy Wnioskodawca tworzy oprogramowanie mające na celu automatyzację wykonywania powtarzalnych czynności. Wnioskodawca tworzy również oprogramowanie, które emuluje działanie rzeczywistych systemów na potrzeby ich dalszego rozwoju i zapewnienia stabilności, w tym stabilności kodu je testującego W ramach Umowy Wnioskodawca tworzy również algorytmy stanowiące części aplikacji.

Aplikacje i moduły, których części tworzy Wnioskodawca są odpowiedzialne za komunikację kontrolerów kotłów oraz innych urządzeń Kontrahenta z chmurą (…), która służy do zarządzania, przetwarzania i prezentowania danych z urządzeń klienckich. Platforma udostępnia wewnętrznym aplikacjom (…) celem komunikacji, a samo (…) jest w chmurze obliczeniowej (…) i wykorzystuje specyfikę środowiska (…).

Oprogramowanie jest przez Wnioskodawcę tworzone samodzielnie, jednakże stanowi ono część większego rozwiązania, składającego się z mniejszych części, nad którymi pracuje zespół, w skład którego wchodzi również Wnioskodawca. W ramach zespołu Wnioskodawca tworzy algorytmy i funkcjonalności, dokumentuje architekturę, a także wybiera standardy, według których dana część powinna być zrealizowana. Wnioskodawca tworzy także dokumentacje funkcjonalności, które tworzy. Podział zadań pomiędzy członkami zespołu dokonuje się samoczynnie z uwagi na posiadane kompetencje w danym zakresie, znajomość funkcjonalności, czy aktualnie brak realizowanego zadania. Wnioskodawca tworząc oprogramowanie rozwija kody źródłowe będące własnością Kontrahenta. Wnioskodawca tym samym rozwija istniejący kod, ulepsza go, dzięki czemu w wyniku działań Wnioskodawcy kod źródłowy będący własnością Kontrahenta realizuje nowe funkcje.

Wnioskodawca wykorzystuje również część komponentów udostępnionych w bibliotekach (…) m.in. w:

- (…);

- (…);

- (…).

Wnioskodawca wykorzystuje również program (…), który służy do programowania kodu, ale nie stanowi części tego kodu.

Z tytułu świadczenia usług przewidzianych w Umowie Przedsiębiorcy przysługuje wynagrodzenie według trzech różnych stawek:

- stawka podstawowa określająca godzinowe wynagrodzenie za świadczone usługi,

- stawka „…” określająca godzinowe wynagrodzenie za pozostawanie przez Przedsiębiorcę w gotowości do natychmiastowej realizacji zadań wynikających z Umowy,

- stawka zagraniczna określająca godzinowe wynagrodzenie za świadczenie usług poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zobowiązany jest również do przedstawiania Kontrahentowi comiesięcznych raportów zawierających: wyszczególnienie realizowanych usług oraz liczbę godzin poświęconych na realizację poszczególnych zadań w ramach usług wykonywanych na podstawie Umowy.

Wnioskodawca wykorzystuje w swojej działalności wiedzę z zakresu informatyki, matematyki oraz programowania.

W związku z opisaną działalnością Wnioskodawcy oraz Umową, ponosi On następujące koszty na: paliwo, utrzymania samochodu i środków lokomocji, elementy wyposażenia biura, komponenty i sprzęt do komputera, usługi biura rachunkowego, obsługa prawna, artykuły spożywcze do biura, dostęp do Internetu i abonament komórkowy, telefony komórkowe, szkolenia oraz zakwaterowanie w ich trakcie.

Zgodnie z zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem umową o przeniesieniu autorskich praw majątkowych, stanowiącą Załącznik nr 3 do Umowy, Umową objęte są czynności, których efektem jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim oraz pozostałej własności intelektualnej w rozumieniu ustawy prawo własności przemysłowej, w związku z powyższym efekty realizacji usług w ramach Umowy przyjmują formę programów komputerowych oraz innych utworów.

Zgodnie z Umową wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę stanowi w szczególności honorarium za przeniesienie autorskich praw do utworów, w tym do programów komputerowych. Wnioskodawca w ramach jednostronnego oświadczenia określa jaka część otrzymywanego wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie z tytułu programowania, testowania, implementacji, tworzenia aplikacji i modułów (dalej jako: „honorarium za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych”). Zgodnie z Oświadczeniem Wnioskodawca wyodrębnia z całości czasu poświęconego na świadczenie usług na rzecz Kontrahenta, ilość godzin poświęconych na tworzenie oprogramowania. Na tej podstawie jest w stanie określić jaką część otrzymywanego wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych. Honorarium to, jest wprost proporcjonalne do ilorazu ilości godzin poświęconych tworzeniu oprogramowania (przeniesieniu praw) oraz całkowitej ilości godzin projektowych.

Reasumując, Wnioskodawca zawarł Umowę ze swoim Kontrahentem, w ramach której świadczy usługi z zakresu programowania, testowania, implementacji, tworzenia aplikacji i modułów co wiąże się bezpośrednio z powstaniem programu komputerowego, jak również wykonuje inne czynności, które nie są w sposób bezpośredni związane z tworzonym programem komputerowym. Zgodnie z Umową Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawo majątkowe do powstałych utworów (zarówno do programów komputerowych jak i do pozostałych utworów).

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Ze względu na ilość i dynamikę projektów, które realizuje Wnioskodawca w ramach opisanej działalności, Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić przychodów, kosztów oraz dochodów podatkowych związanych z wykonaniem każdego programu komputerowego wytworzonego w wyniku realizacji Umowy. Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z ulgi IP BOX prowadzi jednak, na bieżąco, ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, pozwalającą na ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że pod pojęciem „opisywana w stanie faktycznym działalność prowadzona przez Wnioskodawcę”, należy rozumieć twórcze wytwarzanie oprogramowania komputerowego, a także ulepszenie już istniejącego według potrzeb Kontrahenta, jeżeli rozwiązanie już istniało, a zmieniły się wymagania Kontrahenta, lub stan wiedzy. Konkretne algorytmy i rozwiązania stanowią tajemnicę Kontrahenta są jednak oznaczone jako oddzielne utwory, mają unikatowy identyfikator i są przechowywane w systemie informatycznym Kontrahenta.

Nie cały zakres działań realizowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma charakter twórczy. Twórczy charakter mają działania realizowane na rzecz Kontrahenta co do godzin i zakresu wyszczególnione w Załącznikach nr 1 i 2 do Ramowej Umowy Współpracy z 2017 r. (dalej jako: „Umowa”).

Wyodrębnione zadania realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności dotyczą działań co do godzin i zakresu wyszczególnionych w Załącznikach 1 i 2 do Umowy, gdyż nie wszystkie działania są działaniami rozwojowymi, mają charakter twórczy o indywidualnym charakterze, systematyczny i nie tworzą nowych rozwiązań. Zgodnie z załącznikiem, 2 godziny projektowe nieoznaczone jako IP Box, mogą mieć charakter rutynowy, nie obejmują więc wniosku.

Opisywana we wniosku działalność, której dotyczy pytanie oznaczone we wniosku nr 1 dotyczy tej części działalności Wnioskodawcy, w ramach której realizuje On działalność twórczą w zakresie Umowy zawartej z Kontrahentem. Zakres tej działalności oraz czas, który Wnioskodawca poświęca na jej realizację został wyszczególniony w Załącznikach 1 i 2 do Umowy.

Wnioskodawca nie prowadził badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę były prowadzone samodzielnie od czasu zawarcia Umowy. Prace związane były ze zdobyciem nowej wiedzy o podstawach zjawisk czy też ustaleniem przyczyn, dla których w oprogramowaniu zachodzą określone procesy i dopasowanie do nich nowego rozwiązania eliminującego te problemy. Celem ich było stworzenie oprogramowania lub dokumentacji technicznej, instrukcji dla użytkowników, raportów badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca tworzył oprogramowanie mające na celu automatyzację wykonywania powtarzalnych czynności, emulujące działania rzeczywistych systemów na potrzeby ich dalszego rozwoju i zapewnienia stabilności. Wnioskodawca tworzył również algorytmy stanowiące części aplikacji. Przy czym zakres i rodzaj prac był każdorazowo uzgadniany między Wnioskodawcą a Kontrahentem.

Powyższe działania były realizowane w ramach prowadzonych przez Podatnika prac rozwojowych, w ramach których wykonywał On działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe zakończone są powstaniem utworów umieszczanych każdorazowo w bazie stanowiącej własność Kontrahenta. Posiadają unikalny identyfikator (por. Załącznik 1 ewidencja utworów). Nie są one jednoznacznie nastawione na zastosowanie komercyjne. Wyniki prac są wynikiem działalności Wnioskodawcy, a nie tworem wykorzystywanym na potrzeby prowadzonej działalności.

W wyniku prac tworzone były zmienione, nowe lub ulepszone algorytmy, dokumentacja, a także programy. Wnioskodawca nie oferował i nie będzie mógł ich oferować w swojej działalności gospodarczej z uwagi na fakt przeniesienia praw autorskich na Kontrahenta.

Część prac ma charakter rutynowy (por. Załączniku 2 Ewidencji IP Box, gdzie część godzin projektowych wyłączone jest z ewidencji i nie posiada wyszczególnionego w Załączniku 1 utworu). Pozostałe jednak mają charakter innowacyjny, gdyż w swojej dotychczasowej działalności Wnioskodawca nie podejmował wcześniej takich działań przy wykorzystaniu znanych Mu technologii informatycznych.

W ramach działalności Wnioskodawca prowadził prace o innym charakterze niż badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w art. 4a ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działania o innym charakterze były prowadzone zgodnie z zawarta Umową. Do tych działań Wnioskodawca zalicza między innymi prace utrzymaniowe, umieszczenie aplikacji na środowisku testowym lub produkcyjnym, przygotowywanie dokumentacji do wydania aplikacji.

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej - pod pojęciem „program komputerowy” należy rozumieć nowy algorytm, niezależną część większego oprogramowania lub niezależne oprogramowanie realizujące określoną czynność, a także zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia rezultatu, który jest uruchomieniem rozwiązania Kontrahenta, sprawdzeniem jego działania, emulacji działania w warunkach niekorzystnych celem zapewnienia stabilności rozwiązania. Rozwiązania dostarczane Kontrahentowi są unikalne i często bez głównego rozwiązania Kontrahenta nie będą stanowić wartości, gdyż do poprawnego działania potrzebują całego rozwiązania Kontrahenta - z uwagi na jego złożony charakter.

Kontrahent każdorazowo ustala zakres prac. Wynikiem każdej pracy jest utwór umieszczony w bazie Kontrahenta oraz oznaczony w Załączniku 1 (ewidencja utworów). Zawartość utworu jest:

- czasem samodzielnym programem (mogącym działać poza rozwiązaniem Kontrahenta niekoniecznie jednak mającym inne zastosowanie niż rozwiązanie Kontrahenta z uwagi na to iż, dane generowane przez program mogą być przetworzone jedynie przez rozwiązanie Kontrahenta),

- algorytmem, np. sterującym przejściem przez system Kontrahenta po to, aby ustanowić jego określony stan,

- częścią rozwiązania (np. metodą informatyczną realizującą wymaganą funkcję, jak np. dodanie do bazy danych użytkownika o wymaganych parametrach).

Prawa autorskie dostarczanych przez Wnioskodawcę utworów z chwilą ich dostarczenia Kontrahentowi i otrzymaniu zapłaty stają się jego własnością. Dostarczane Kontrahentowi w ramach umowy rozwiązania, mają charakter twórczy.

Wnioskodawca nie oczekuje określenia, czy uzyskiwane przez Niego honorarium za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych w formie jednostronnego oświadczenia, które zostało sporządzone w sposób opisany w stanie faktycznym jest wystarczające. Dodatkowo wskazać należy, że jednostronne oświadczenie określające wysokość honorarium za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych jest dokumentem dodatkowym. Wysokość wynagrodzenia określana jest na bazie Umowy. Dodatkowo w ramach Umowy Wnioskodawca posiada dodatkowe załączniki określające ilość stworzonych utworów w danym miesiącu oraz ewidencję godzin z wyszczególnieniem na godziny poświęcone na pracę twórczą. Wynagrodzenie związane z przeniesieniem praw autorskich jest zależne od danych w załączniku 1 ewidencja utworów (ewidencja utworów oraz ich czasochłonności), a także w załączniku 2 ewidencja IP Box, gdzie wskazana jest całkowita ilość godzin projektowych oraz godzin związanych z wytworzeniem utworów. Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich jest równe iloczynowi kwoty płatności za daną fakturę oraz współczynnika IP Box.

Efekty pracy, które Wnioskodawca nazywa „oprogramowania”, „program komputerowy” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

- zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

- nie są efektem pracy która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

- nie są jedynie „techniczną”, a nie „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta.

Efekty pracy Wnioskodawcy odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem i nie da się określić ani stworzyć w powtarzalny sposób. Są kreacją nowej i nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Jednakże część prac jest jedynie „techniczną”, a nie „twórczą”, realizacją szczegółów projektów zleconych przez Kontrahenta)” - ma charakter rutynowy (por. Załączniku 2 Ewidencji IP Box, gdzie część godzin projektowych wyłączone jest z ewidencji i nie posiada wyszczególnionego w Załączniku 1 utworu).

Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa odpowiednio „programem komputerowym” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Do tworzonych „programów komputerowych” – utworów przysługują Wnioskodawcy autorskie i majątkowe prawa majątkowe. Wnioskodawca przenosi je w wyniku wzajemnego rozliczenia na Kontrahenta.

Rozwiązania Wnioskodawcy są efektem samodzielnie podejmowanych przez Niego prac rozwojowych. Prace takie są prowadzone w przypadku każdego programu komputerowego. Wnioskodawca nie prowadził odrębnych badań naukowych lub prac rozwojowych dla celów wytworzenia poszczególnego oprogramowania, części oprogramowania, które są efektem Jego pracy.

„Program komputerowy” nie zawsze jest efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W ramach prac Wnioskodawcy wykonywane są sporadycznie czynności prowadzące do wytworzenia oprogramowania, które ze względu na rutynowy charakter (np. nieinnowacyjna, rutynowa naprawa błędów) nie będą stanowiły prac rozwojowych ani badań naukowych.

Podatnik w celu stworzenia lub modyfikacji wybranej funkcjonalności przeprowadza prace rozwojowe, tj. w pierwszej kolejności właściwej identyfikacji obszaru prac - jego właściwego kontekstu w odniesieniu do środowiska programistycznego oraz zagadnienia, jakiego dotyczy (określenia problemu do rozwiązania). Następnie obszar prac wymaga zbadania pod kątem dostępnych rozwiązań i możliwości technicznych (wymogów środowiska programistycznego, relacji z innymi aplikacjami, ograniczeń języka programowania, ograniczeń narzędzi administracyjnych - serwerów etc.). Efektem tego jest zbiór potencjalnych rozwiązań, które mogłyby zostać zaimplementowane dla danego zagadnienia w określonym kontekście.

Niemniej jednak w kontekście „programów komputerowych” opisanych we wniosku, które powstały w wyniku prac rozwojowych, Wnioskodawca wyjaśnia, że powstały one w efekcie prac rozwojowych w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przeprowadzonych przez Wnioskodawcę.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę opodatkowana jest podatkiem liniowym. Wnioskodawca prowadzi działalność wyłącznie w Polsce. Jednakże przeniesienie praw własności intelektualnej zgodnie z załącznikiem 3 do Ramowej umowy współpracy nie ma ograniczenia co do czasu i terytorium.

Wytwarzane, rozwijane oraz ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie lub jego części stanowi przejaw Jego działalności twórczej o indywidualnym charakterze (jest on wyrazem własnej twórczości intelektualnej Wnioskodawcy).

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób uporządkowany, metodyczny, zaplanowany zarówno wobec przebiegu procesu, jak i jego wyników. Kontrahent dostarcza harmonogram prac, który jest obustronnie ustalany przy rozpoczęciu poszczególnych etapów prac, kiedy przyjmowane są określone cele do osiągnięcia. Należy jednak zaznaczyć, iż z uwagi na twórczy charakter, może dojść do zmian w harmonogramie, jak również nie zawsze możliwe jest przewidzenie wyników prowadzonych prac.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Produkty, usługi lub procesy są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań funkcjonujących u Wnioskodawcy.

Dochodem z wytworzonego i ulepszanego (rozwijanego) kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochód uzyskiwany z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej obliczany jest w sposób proporcjonalny w stosunku do liczby godzin projektowych do całości liczby godzin w danym miesiącu. Rozwinięcie programu/jego części, w wyniku którego powstaje nowe prawo własności intelektualnej powstaje na podstawie Umowy.

W ramach rozwinięcia oprogramowania/jego części tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. W ramach rozwinięcia oprogramowania/jego części powstaje nowy utwór, który Wnioskodawca wyszczególnia w załączniku nr 1 (ewidencja utworów).

Wnioskodawcy przysługiwały prawa autorskie do rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania/części oprogramowania, podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca przenosił całość autorskich praw do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie w wysokości uwzględniającej liczbę godzin twórczych w danym miesiącu.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowania zmierzały do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania. Każdorazowo zakres prac jest ustalany z Kontrahentem.

Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie przez Kontrahenta obejmowało również wynagrodzenie za czynności niezwiązane z wytworzeniem lub ulepszeniem/rozwinięciem kwalifikowanego IP. Wynagrodzenie za czynności związane z tworzenie lub ulepszeniem/rozwinięciem kwalifikowanego IP obliczane są na podstawie liczby godzin projektowych oznaczonych jako IP Box w załączniku nr 2 (ewidencja IP Box). Jednakże, Wnioskodawca zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową tylko tę część wynagrodzenia, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi działalność w ramach zespołu programistów pracujących dla Kontrahenta, niemniej Wnioskodawca tworzy utwory (odrębne programy komputerowe) w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych samodzielnie w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności. Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do wytworzonej części oprogramowania za wynagrodzeniem na Kontrahenta. W powyższym przypadku, Wnioskodawca uzyskał dochody z tytułu sprzedaży autorskiego prawa majątkowego do elementu składowego oprogramowania, który powstał w efekcie samodzielnej pracy twórczej Wnioskodawcy.

W efekcie prowadzonych prac przez Wnioskodawcę, powstaje nowe autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące nowe kwalifikowane prawo własności podlegające po stronie Wnioskodawcy ochronie na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca przenosi prawa do stworzonych przez siebie programów oraz części oprogramowania, które podlegają ochronie na podstawie art. 74. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie.

Usługi realizowane przez Wnioskodawcę są Mu zlecane przez Kontrahenta. Kierownictwo ogranicza się do uzgodnienia zakresu prac. Wnioskodawca ma dowolność w wyborze miejsca i czasu realizacji usług. Miejsce i czas jest jednak dowolnie przeze Wnioskodawcę wybierane z zastrzeżeniem, że zgodnie z Umową Kontrahent wyznacza w wymiarze nie przekraczającym 1/3 czasu dostępności miejsca i czasu świadczenia usług przez Wnioskodawcę. Dodatkowo spotkania projektowe czy synchronizacyjne z zespołem/kierownictwem wymagają uzgodnienia wspólnych ram czasowych. Kontrahent wyznacza także w wymiarze nie przekraczającym 1/3 czasu swojej dostępności miejsca i czasu świadczenia usług (par 4 ramowej umowy współpracy).

Wnioskodawca przenosi prawa i obowiązki na Kontrahenta. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich (w przypadku realizowania prac na rzecz innych podmiotów niż Kontrahent). Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzona jednoosobową działalnością gospodarczą.

Część dokumentacji, którą tworzy Wnioskodawca pozwala odtworzyć instrukcje i przekształcić je do postaci kodu źródłowego, część dokumentuje działanie stworzonego przez Wnioskodawcę rozwiązania. Tworzona dokumentacja podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonej przez siebie dokumentacji.

Wniosek dotyczy dochodów za okres od 1 stycznia 2019 r.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia prawa autorskiego do programu komputerowego, a także prac projektowych, podczas których Wnioskodawca nie tworzy utworów. Wnioskodawca ewidencjonuje czas poświęcony na prace twórcze oraz pozostałe czynności (na podstawie załącznika nr 2 do Umowy). Do innych czynności Wnioskodawca zalicza czas na spotkania projektowe oraz uzgadnianie zakresu prac. Dodatkowo Kontrahent wyznaczył efektywny czas świadczenia usług (na podstawie zawartej Umowy).

Wynagrodzenie ustalane jest w okresach rozliczeniowych będących miesiącami kalendarzowymi w oparciu o wykaz usług zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym.

Na gruncie umowy z Kontrahentem relacja pomiędzy przeniesieniem przez Wnioskodawcę na Kontrahenta praw do konkretnego efektu Jego pracy a upływem okresu rozliczeniowego, momentem wypłaty wynagrodzenia oraz wartością tego wynagrodzenia, jest zdefiniowana w paragrafie 6 Umowy. Wynagrodzenie jest płatne po zatwierdzeniu przez Kontrahenta raportu z liczbą godzin poświęconych na realizację poszczególnych zadań, na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT (podatek od towarów i usług). Obejmuje ono również wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych.

Faktura nie wyodrębnia wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich. Wyodrębnienie wysokości honorarium za przeniesienie majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów praw na Kontrahenta następuje na podstawie Umowy oraz załączników do Umowy. Przeniesienie praw odbywa się za wynagrodzeniem. Ma miejsce z chwilą powstania/ustalenia programów komputerowych. Powstałe programy komputerowe wyszczególnione są w Załączniku 1 wraz z przyporządkowaną im ilością godzin efektywnego czasu świadczenia usług (proporcjonalną do późniejszej zapłaty tytułem przeniesienia prawa własności intelektualnej względem całkowitej ilości godzin projektowych przemnożonych przez współczynnik IP Box). Wnioskodawca wystawia Kontrahentowi fakturę VAT za usługi w danym okresie rozliczeniowym. Potwierdzeniem przeniesienia praw jest opłacona faktura. Nie ma konieczności składania przez strony dodatkowych oświadczeń (Załącznik nr 3 do Umowy).

Wydatki na paliwo, koszty utrzymania samochodu i środków lokomocji – są to wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na paliwo do samochodu, oraz eksploatację (badania techniczne, ubezpieczenie, bieżące naprawy). Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę są niezbędne w celu wytwarzania, ulepszania lub rozwinięcia oprogramowania/części oprogramowania. Wnioskodawca wykorzystuje samochód w celu dojazdu do siedziby Kontrahenta m.in. w celu omówienia zasad realizacji zleconych usług. Dodatkowo samochód jest wykorzystywany do zapewnienia dostępności Wnioskodawcy w zakresie minimum 1/3 czasu dostępności w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta.

Wnioskodawca wyjaśnił, że pod pojęciem wydatków na „elementy wyposażenia biura” należy rozumieć wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup mebli (np. biurka i krzesła biurowego), jak również drobnego wyposażenia biura (np. papieru, koszulek na dokumenty, segregatorów, uchwytu na monitor). Wnioskodawca większość czynności realizuje z własnego biura w związku z tym konieczne jest poniesienie wydatków na jego wyposażenie w celu prawidłowego realizacji usług związanych z wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem oprogramowania/części oprogramowania.

Pod pojęciem wydatków na „komponenty i sprzęt do komputera” należy rozumieć koszty wyposażenia komputerowego, jak np. monitora, myszki, klawiatury. Działania wykonywane są przy komputerze, Wnioskodawca potrzebuje do tego wyposażenia, które usprawni świadczenie usług na rzecz Kontrahenta. Dodatkowo wyposażenie takie jak monitor umożliwia jednoczesny wgląd w nowe standardy programowania, wymagania Kontrahenta oraz narzędzia programistyczne służące tworzeniu programów.

Wydatki na „usługi prawne”. Wnioskodawca ponosi koszty konsultacji prawnych związanych m.in. z analizą umów. Jako przedsiębiorca ponosi ryzyko gospodarczej prowadzonej działalności w związku z czym korzysta z pomocy profesjonalistów świadczących określone usługi. Wskazać należy, że dominująca część działalności Wnioskodawcy związana jest z wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem oprogramowania. Przedstawiony wydatek związany jest z bezpośrednio z tym oprogramowaniem.

Wnioskodawca ponosi koszty obsługi biura rachunkowego, w tym prowadzenia ksiąg przychodu i rozchodu. Wnioskodawca jako podmiot prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą musi prowadzić swoją działalność zgodnie z określonymi przepisami prawa, w tym zobowiązany jest prowadzić księgę przychodów i rozchodów zgodnie z przepisami. Wskazać należy, że ze dominująca część działalności Wnioskodawcy związana jest z wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem oprogramowania lub części oprogramowania przedstawiony wydatek związany jest z bezpośrednio z tym oprogramowaniem.

Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup artykułów do biura takich jak np. herbata, kawa, woda, drobny poczęstunek. W siedzibie Wnioskodawcy mogą odbywać się spotkania z Kontrahentem bądź osobami z współpracującymi z Kontrahentem wobec czego ponoszone wydatki są związane z wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem oprogramowania lub części oprogramowania.

Wydatki na dostęp do Internetu i abonament komórkowy, telefony komórkowe – Wnioskodawca realizuje swoją działalność poza biurem Kontrahenta, w związku z czym niezbędny jest Mu dostęp do Internetu w celu realizacji usług (przesyłanie programów, zdalny dostęp do narzędzi komputerowych kontrahenta, wysyłanie kodu programów do systemu Kontrahenta). A także telefon komórkowy/abonamenty (dostęp do Internetu, komunikacja z Kontrahentem celem realizacji usług). Wszystkie te wydatki są ponoszone w związku z wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem oprogramowania/części oprogramowania. Dodatkowo telefony komórkowe służą Wnioskodawcy także jako urządzenia, na których wykonuje bieżące testy działania systemu Kontrahenta, a więc weryfikuję prawidłowość wykonanych prac.

„Szkolenia oraz zakwaterowanie” – Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w branży IT, która charakteryzuje się dużą zmiennością w związku z jej szybkim rozwojem. W związku z czym w celu utrzymanie wiedzy Wnioskodawcy na wysokim poziomie i jej rozwojem konieczne jest uczestnictwo Wnioskodawcy w szkoleniach. Udział w szkoleniach służy również utrzymaniu długofalowej współpracy z kontrahentem. Udział w kursach i szkoleniach (które nierzadko wyjazdami i zakwaterowaniem) służy zwiększeniu szans na ciągłość świadczenia usług Kontrahentowi/długofalowemu zabezpieczeniu wpływów z jego strony. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych jest ściśle związane z wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem oprogramowania/części oprogramowania.

Wszystkie wymienione we wniosku wydatki zostały przez Wnioskodawcę faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność gospodarczą związana z wytwarzaniem, ulepszaniem (rozwijaniem) oprogramowania komputerowego lub jego części, tj. kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku. Wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę koszty związane z prowadzonymi przez Niego pracami, które dotyczą tworzenia, rozwijania oprogramowania komputerowego.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę były przez Niego ponoszone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, której przeważająca część dotyczy prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych. Żaden z wydatków nie był ponoszony wyłącznie w celu prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych oraz badań naukowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Przy czym trzeba zaznaczyć, że Wnioskodawca zamierza kwalifikować ponoszone koszty za pomocą klucza przychodowego. Wnioskodawca przyporządkowuje wydatki jako bezpośrednio związane z kwalifikowanym IP i pośrednio związane z kwalifikowanym IP. Do wskaźnika nexus Wnioskodawca zalicza tyko wydatki związane z kwalifikowanym IP.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca prowadzi ewidencję od 1 stycznia 2019 r.

Pytania

1. Czy opisana w stanie faktycznym działalność prowadzona przez Wnioskodawcę stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca w związku z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy przedstawione w stanie faktycznym prawo do „programu komputerowego” można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym dochody uzyskiwane przez Podatnika z tytułu sprzedaży usług informatycznych na rzecz Kontrahenta mogą być opodatkowane z zastosowaniem 5% stawki podatku, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części odpowiadającej dochodom uzyskiwanym przez Wnioskodawcę z tytułu honorarium za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego stanowiących kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP?

4. Czy koszty wskazane w opisie stanu faktycznego mogą zostać zakwalifikowane jako koszt kwalifikowany wskazany pod literą „a” we wskaźniku nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Wnioskodawca wskazuje, że w świetle przedstawionych powyższych okoliczności zawartych w stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT, w związku z art. 5a pkt 38 ww. ustawy. W związku z czym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzi działalność badawczo-rozwojową.

W myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza „działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (do przepisu tego odwołuje się art. 5a pkt 40 ustawy o PIT).

Powyższe przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową (przy czym kryteria te muszą być spełnione łącznie). Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1. obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2. mieć twórczy charakter,

3. być podejmowana w sposób systematyczny oraz

4. być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kategoria i cel podjętych prac

W kwestii pierwszego oraz czwartego z powyższych warunków Wnioskodawca wskazuje, iż głównym celem działalności Przedsiębiorcy jest tworzenie oprogramowania.

Wytworzone przez Wnioskodawcę narzędzia mają na celu automatyzacje procesów oraz uruchamianie procesów na środowiskach programistycznych. Wnioskodawca tworzy również oprogramowanie, które emuluje działanie rzeczywistych systemów na potrzeby ich dalszego rozwoju i zapewnienia stabilności w tym stabilności kodu je testującego. Wnioskodawca tworzy również algorytmy stanowiące części aplikacji.

W konsekwencji wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę działań powstają nowe narzędzia. Dane rozwiązania cechują się innowacyjnością na skalę przedsiębiorstwa Kontrahenta. Tym samym należy podkreślić, że programy Wnioskodawcy przyczyniają się do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystują istniejące zasoby wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań.

W związku z powyższym zarówno pierwszy, jak i czwarty warunek uznania działalności Przedsiębiorcy za działalność badawczo-rozwojową, należy uznać za wypełniony.

Twórcy charakter prac

W zakresie drugiego warunku należy się odwołać do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Regulacja ta definiuje pojęcie utworu. Zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W przypadku prac prowadzonych przez Przedsiębiorcę ten warunek jest w oczywisty sposób spełniony, ponieważ efekty prac są rezultatem działań, w wyniku których powstają subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci programów komputerowych. Jednocześnie należy zauważyć, że przedmiotem prac badawczo-rozwojowych może być także produkt, usługa czy proces, które nie stanowią utworu w rozumieniu prawa autorskiego, a jedynie charakteryzują się twórczością, czyli nowością/oryginalnością prac. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z objaśnieniami Ministra Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, prace badawczo-rozwojowe muszą się cechować twórczością w stopniu minimalnym (działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa).

Ww. warunek bez wątpienia jest spełniony, ponieważ narzędzia powstałe w ramach umowy z Kontrahentem cechują się twórczością przynajmniej w stopniu minimalnym, tj. na skalę danego przedsiębiorstwa, o których mowa wyżej w przywołanych objaśnieniach. Wytwarzane oprogramowanie powstaje w związku z potrzebami Kontrahenta, zatem Wnioskodawca tworząc narzędzia bezpośrednio dostosowane do Kontrahenta cechują się innowacyjnością i indywidualnością w kontekście wytworzonego rozwiązania danego problemu.

Systematyczność

Przedsiębiorca prowadzi nieprzerwanie działalność badawczo-rozwojową od 2017 r. Na podstawie Umowy zawartej z Kontrahentem, Wnioskodawca jest zobowiązany do świadczenia usług w zakresie programowania, testowania, implementacji, tworzenia aplikacji i modułów oraz wykonywania pozostałych czynności. W ramach wykonywanych usług Wnioskodawca wytwarza m.in. oprogramowanie, którego celem jest wykonywanie powtarzalnych czynności oraz uruchamianie procesów na środowiskach programistycznych. Wnioskodawca tworzy również oprogramowanie, które emuluje działanie rzeczywistych systemów na potrzeby ich dalszego rozwoju i zapewnienia stabilności w tym stabilności kodu jej testującego. Wnioskodawca tworzy także algorytmy stanowiące części aplikacji.

Wnioskodawca prowadzi opisane we wniosku prace badawczo-rozwojowe w sposób regularny i zamierza wykonywać je systematycznie także w przyszłości. Podejmowane przez Przedsiębiorcę działania w tym zakresie niewątpliwie nie mają zatem charakteru okazjonalnego czy doraźnego. W konsekwencji, należy uznać, że w odniesieniu do prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych spełniona jest przesłanka systematyczności, o której mowa we wspomnianym wyżej przepisie.

W związku z powyższym, należy uznać, że realizowane przez Wnioskodawcę prace badawczo-rozwojowe spełniają łącznie wszystkie z czterech przesłanek. Tym samym, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym prawo do „programu komputerowego” można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 tejże ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej

Analizując zakres pojęciowy prawa autorskiego do programu komputerowego należy odnieść się do objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box. Minister Finansów wskazuje, iż pojęcie programu komputerowego należy interpretować szeroko. Cytując fragment przywołanego objaśnienia „Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem [formę (ekspresji) utworu] jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Przy czym pojęcie „komputer” nie powinno ograniczać się do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność”.

Dalej wskazano natomiast, że określenie program komputerowy należy interpretować: „Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogach oraz kod wynikowy i interfejs”.

Mając na względzie fakt wskazany w stanie faktycznym, iż tworzone przez Niego programy komputerowe podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych Wnioskodawca stoi na stanowisku, że programy komputerowe tworzone przez Niego stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane przez Podatnika z tytułu sprzedaży usług informatycznych na rzecz Kontrahenta mogą być opodatkowane z zastosowaniem 5% stawki podatku, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, w części odpowiadającej dochodom uzyskiwanym przez Wnioskodawcę z tytułu honorarium za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego stanowiących kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego należy wskazać, że spełnione są, według Wnioskodawcy, wszystkie przesłanki zastosowania art. 30ca ustawy o PIT.

Wnioskodawca:

· uzyskuje kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

· na podstawie prowadzonej ewidencji Przedsiębiorca, jest w stanie określić wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Spełnienie pierwszej z przesłanek ma miejsce w przypadku osiągnięcia dochodu ze skomercjalizowania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z kolei, z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy:

· jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o PIT oraz

· przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

W rozpatrywanym przypadku kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Jak wskazano powyżej, Przedsiębiorca uzyskuje dochody ze sprzedaży praw autorskie majątkowych do wytwarzanych programów komputerowych, stanowiących utwór podlegający ochronie na podstawie przepisów prawno-autorskich.

Zgodnie z art. 30ca ust 7 pkt 3 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Przedmiot ochrony, czyli prawa autorskie do programów komputerowych, powstają zaś w ramach prowadzonej przez Przedsiębiorcę działalności badawczo-rozwojowej.

Dodatkowo, tak jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Przedsiębiorca prowadzi odpowiednią ewidencję wymaganą przepisami art. 30cb ustawy o PIT. Umożliwi to obliczenie kwalifikowanego dochodu, o którym rozstrzyga art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Wysokość honorarium za przeniesienie autorskiego prawa do programu komputerowego unormowane jest w Umowie łączącej Wnioskodawcę z Kontrahentem. W ramach załączników do Umowy, Wnioskodawca wyróżnia w danym miesiącu liczbę godzin projektowych, tj. wszystkich godzin pracy w związku z realizacją usług na rzecz kontrahenta oraz liczbę godzin twórczych (wyróżnionych jako IP Box). Honorarium za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych liczone jest jako procentowy udział liczby godzin twórczych w liczbie godzin projektowych w danym miesiącu.

Dodatkowo Wnioskodawca posiada jednostronne oświadczenie wskazujące, jaka część wynagrodzenia za wykonanie Umowy stanowi honorarium za przeniesienie autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego.

Przepisy podatkowe dotyczące ulgi IP Box nie wskazują, w jakiej formie oraz jaką metodą winna być wyodrębniona wysokość honorarium odnosząca się do programu komputerowego oraz pozostałych czynności. Ustawodawca w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT wskazuje jedynie, że podatnik w celu zastosowania preferencyjnej stawki wysokości 5% dochodu z kwalifikowanych praw własności, o którym mowa w art. 30ca, winien m.in. prowadzić wyodrębnioną ewidencję na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Przyjęta przez Wnioskodawcę forma oświadczenia, w ocenie Wnioskodawcy, stanowi wystarczające potwierdzenie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Ustawodawca nie wskazując ww. formy, dał w sposób świadomy możliwość wyboru przedsiębiorcy. Wobec czego, zdaniem Wnioskodawcy, określenie przez Wnioskodawcę wysokość honorarium za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych na podstawie ww. dokumentów jest prawidłowe.

Ad 4

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (opodatkowanego stawką 5%) ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT):

[(a + b) x 1,3]/(a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego wydatki na paliwo, koszty utrzymania samochodu, usługi biura rachunkowego, obsługę prawną, sprzęt i komponenty do komputera, dostęp do Internetu i abonament komórkowy, telefony komórkowe, wyposażenie biura, artykuły spożywcze do biura oraz szkolenia i zakwaterowanie w ich trakcie są wydatkami poniesionymi w związku prowadzoną przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (lit. a ze wzoru nexus), gdyż wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi wynik prac badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca bez ponoszenia powyższych kosztów, nie byłby w stanie prowadzić działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca ponosi koszty paliwa w celu dojazdu do siedziby Kontrahenta, jak również w celu uczestniczenia w szkoleniach i kursach, dzięki którym poszerza On swoją wiedzę. W związku z tym, musi On również ponosić koszty związane z utrzymaniem samochodu. Wnioskodawca jako przedsiębiorca musi również ponosić koszty związane z usługami biura rachunkowego w celu prawidłowego prowadzenia swojej księgowości do czego jest zobowiązany przepisami prawa. W celu prawidłowego prowadzenia swojej działalności Wnioskodawca ponosi również koszty obsługi prawnej. Wnioskodawca musi także ponosić koszty związane ze sprzętem i komponentami do komputera. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Umowy dotyczy realizacji usług z zakresu IT, do których niezbędne jest posiadanie odpowiedniego sprzętu komputerowego i elementów jego wyposażenia, jak również dostęp do Internetu. Wnioskodawca musi ponosić także koszty związane z wyposażeniem i funkcjonowanie biura. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w swoim biurze. Przeważająca część działalności Wnioskodawcy dotyczy realizacji Umowy z Kontrahentem. Wobec czego, Wnioskodawca musi ponosić koszty związane z funkcjonowania biura takie jak jego wyposażenie oraz artykuły spożywcze. W ramach prowadzonej działalności ponosi również koszty związane z zakupem telefonów komórkowych i abonamentem za korzystanie z nich, które Wnioskodawca wykorzystuje m.in. do kontaktu z Kontrahentem. Wnioskodawca ponosi także wydatki związane z udziałem w szkoleniach, dzięki którym podnosi On swoje kwalifikacje zawodowe. Wytwarzanie programów komputerowych wymaga od Wnioskodawcy ciągłej edukacji i poszerzania wiedzy z zakresu informatyki. Ww. dziedzina nauki dynamicznie się rozwija oraz zmienia, bez aktualizowania wiedzy Wnioskodawca nie może efektywnie prowadzić swojej działalności.

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia programu komputerowego, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia programu komputerowego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lutego 2021 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.853.2020.3.AP, z 30 grudnia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.765.2020.2.GG, z 7 lutego 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.9.2019.2.MK, z 30 grudnia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.765.2020.2.GG, z 16 grudnia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.711.2020.2.RR, z 27 marca 2020 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.3.2020.3.LS.

W ostatniej z ww. interpretacji wskazano „Reasumując - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: użytkowanie drukarki, abonament za telefon i Internet, zakup podzespołów komputerowych, zakup specjalistycznego oprogramowania, użytkowanie samochodu, koszty porad i konsultacji specjalistycznych, podróże służbowe, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast, uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto, należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem, ulepszaniem oprogramowania komputerowego na zlecenie Kontrahenta. Prowadzone przez Pana prace związane były ze zdobyciem nowej wiedzy o podstawach zjawisk czy też ustaleniem przyczyn dla których w oprogramowaniu zachodzą określone procesy i dopasowanie do nich nowego rozwiązania eliminującego te problemy. Powyższe działania były realizowane w ramach prowadzonych przez Pana prac rozwojowych w ramach których wykonywał Pan działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prowadził Pan prace rozwojowe, które zakończone są powstaniem utworów umieszczanych każdorazowo w bazie stanowiącej własność Kontrahenta. W wyniku prac tworzone były zmienione, nowe lub ulepszone algorytmy, dokumentacja, a także programy. Nie oferował Pan, i nie będzie mógł ich oferować w swojej działalności gospodarczej z uwagi na fakt przeniesienia praw autorskich na Kontrahenta. Wskazał Pan, że w kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej - pod pojęciem „program komputerowy” należy rozumieć nowy algorytm, niezależną część większego oprogramowania lub niezależne oprogramowanie realizujące określoną czynność, a także zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia rezultatu, który jest uruchomieniem rozwiązania Kontrahenta, sprawdzeniem jego działania, emulacji działania w warunkach niekorzystnych celem zapewnienia stabilności rozwiązania. Rozwiązania dostarczane Kontrahentowi są unikalne. Wynikiem każdej pracy jest utwór Prawa autorskie dostarczanych przez Wnioskodawcę utworów z chwilą ich dostarczenia Kontrahentowi i otrzymaniu zapłaty stają się jego własnością. Dostarczane Kontrahentowi w ramach umowy rozwiązania, mają charakter twórczy. Efekty pracy, które Wnioskodawca nazywa „oprogramowania”, „program komputerowy” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efekty pracy Wnioskodawcy odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem i nie da się określić ani stworzyć w powtarzalny sposób. Są kreacją nowej i nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa odpowiednio „programem komputerowym” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Do tworzonych „programów komputerowych” – utworów przysługują Panu autorskie i majątkowe prawa majątkowe. Przenosi je Pan w wyniku wzajemnego rozliczenia na Kontrahenta. Pana rozwiązania są efektem samodzielnie podejmowanych przez Pana prac rozwojowych w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace takie są prowadzone w przypadku każdego programu komputerowego. Wytwarzane, rozwijane oraz ulepszane przez Pana oprogramowanie lub jego części stanowi Pana przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (jest on wyrazem Pana własnej twórczości intelektualnej). Działalność prowadzona przez Pana jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prowadzi Pan swoją działalność w sposób uporządkowany, metodyczny, zaplanowany zarówno wobec przebiegu procesu, jak i jego wyników. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej opracowuje Pan nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej u Pana. Produkty, usługi lub procesy są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań funkcjonujących u Pana. Dochodem z wytworzonego i ulepszanego (rozwijanego) kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Pana z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ramach rozwinięcia oprogramowania/jego części tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. W ramach rozwinięcia oprogramowania/jego części powstaje nowy utwór, który wyszczególnia Pan w ewidencji utworów. Przysługiwały panu prawa autorskie do rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania/ części oprogramowania, podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przenosi Pan całość autorskich praw do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie w wysokości uwzględniającej liczbę godzin twórczych w danym miesiącu. Pana działania polegające na rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowania zmierzały do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania. Zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową tylko tę część wynagrodzenia, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prowadzi Pan działalność w ramach zespołu programistów pracujących dla Kontrahenta, niemniej tworzy Pan utwory (odrębne programy komputerowe) w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych samodzielnie w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności. Przenosi Pan prawa autorskie do wytworzonej części oprogramowania za wynagrodzeniem na Kontrahenta. W powyższym przypadku, uzyskał Pan dochody z tytułu sprzedaży autorskiego prawa majątkowego do elementu składowego oprogramowania, który powstał w efekcie samodzielnej Pana pracy twórczej. W efekcie prowadzonych przez Pana prac, powstaje nowe autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące nowe kwalifikowane prawo własności podlegające po Pana stronie ochronie na podstawie art. 74 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przenosi Pan prawa do stworzonych przez siebie programów oraz części oprogramowania, które podlegają ochronie na podstawie art. 74. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie.

W związku z powyższym, prowadzona przez Pana działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego – w zakresie, w jakim jest pracami rozwojowymi w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednocześnie podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość świadczonych usług, ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu, usługi.

Autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzonego oraz rozwijanego przez Pana w ramach działalności gospodarczej w zakresie, w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania, które są bezpośrednim efektem Pana prac badawczo-rozwojowych jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, uzyskiwane przez Pan dochody z tytułu sprzedaży autorskiego prawa majątkowego mogą być opodatkowane z zastosowaniem 5% stawki podatku, o której mowa w art. 30ca ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części odpowiadającej dochodom uzyskiwanym przez Pana z tytułu honorarium za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego stanowiących kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP.

Przechodząc do kwestii czy wskazane Przez Pana koszty mogą zostać zakwalifikowane jako koszty kwalifikowane pod literą „a” we wskaźniku nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wyjaśnić, że nexus wylicza się w oparciu o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powołanym wcześniej art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy ponownie podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, wydatki poniesione przez Pana na:

a) paliwo, koszty utrzymania samochodu i środków lokomocji,

b) elementy wyposażenia biura (biurko i krzesło biurowe, papier, koszulki na dokumenty, segregatory, uchwyty na monitor),

c) komponenty i sprzęt do komputera (monitor, myszka, klawiatura),

d) usługi biura rachunkowego,

e) obsługę prawną,

f) dostęp do Internetu i abonament komórkowy, telefony komórkowe,

g) szkolenia oraz zakwaterowanie,

mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zatem, w tej części Pana stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może Pan natomiast zaliczyć wydatków na zakup artykułów spożywczych do biura (herbata, kawa, woda, drobny poczęstunek), wykorzystywanych w trakcie spotkań z Kontrahentem bądź z osobami współpracującymi z Kontrahentem.

Jakkolwiek koszty te mogłyby być kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które Pan poniósł w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to nie ma podstaw, aby uznać, że mogą one stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wydatki te wprawdzie gwarantują komfortowe środowisko pracy, jednak trudno uznać, że wymienione powyżej wydatki są wprost związane z wytwarzaniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż nie ma tu okoliczności wskazujących na bezpośredni związek tych wydatków z wytwarzaniem kwalifikowanych IP. Bez poniesienia ww. wydatków wytworzenie kwalifikowanego IP również byłoby możliwe. Dlatego nie mogą zawierać się we wskaźniku nexus.

Reasumując – wydatki ponoszone przez Pana na:

a) paliwo, koszty utrzymania samochodu i środków lokomocji,

b) elementy wyposażenia biura (biurko i krzesło biurowe, papier, koszulki na dokumenty, segregatory, uchwyty na monitor),

c) komponenty i sprzęt do komputera (monitor, myszka, klawiatura),

d) usługi biura rachunkowego,

e) obsługę prawną,

f) dostęp do Internetu i abonament komórkowy, telefony komórkowe,

g) szkolenia oraz zakwaterowanie,

stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez Pana na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Takim kosztem nie są natomiast wydatki na: artykuły spożywcze do biura (herbata, kawa, woda, drobny poczęstunek) wykorzystywanych w trakcie spotkań z Kontrahentem bądź z osobami współpracującymi z Kontrahentem.

Wobec powyższego, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 uznano w części wydatków ponoszonych przez Pana za prawidłowe, natomiast nie uznano wydatków na artykuły spożywcze do biura (herbata, kawa, woda, drobny poczęstunek), za koszty poniesione przez Pana na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej tym samym Pana stanowisko w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Należy dodać, że wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy – Ordynacja podatkowa.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako : „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).