Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej nieskuteczności oświadczeń PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-2A dotyczących stosowania kwoty zmniejszającej podatek przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, złożonych w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 30 czerwca 2022 r., po uzyskaniu pierwszego w danym roku przychodu z tytułu emerytury/renty z zagranicy lub po upływie miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać te dochody oraz prawidłowe w pozostałej części.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) wykonują Państwo obowiązki płatnika od wypłacanych emerytur i rent z zagranicy.
W okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r., wykonując powyższe obowiązki, odbierali Państwo oświadczenia podatników wskazane w art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (składane na formularzu PIT-2A), w których podatnicy potwierdzają, iż:
- nie osiągają równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
- wskazują Państwa jako płatnika właściwego do zmniejszania miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek.
Oświadczenia PIT-2A były przez podatników składane we wskazanym wyżej okresie (od 1 stycznia 2022 r. do 30 czerwca 2022 r.), i w przypadku oświadczeń złożonych przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać dochody z rent lub emerytur z zagranicy, uwzględniali Państwo te oświadczenia przy obliczaniu zaliczek na podatek, tj. dokonywali Państwo zmniejszenia zaliczki o kwotę zmniejszającą podatek. W takich bowiem przypadkach uznawali Państwo, że oświadczenie jest skuteczne, a dla płatnika wiążące, ponieważ zostało złożone w terminie wskazanym w przepisie art. 34 ust. 4 ustawy o PIT, tj. przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać takie dochody.
Jeśli natomiast oświadczenie zostało złożone bez zachowania powyższego terminu (zostało złożone po pierwszej wypłacie w roku podatkowym, względnie po upływie miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać dochody), to wówczas uznawali Państwo, że oświadczenie nie jest skuteczne, i nie stosowali Państwo zmniejszenia.
Natomiast zgodnie z art. 22 z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 1265, dalej: ustawa nowelizująca): „Oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, złożone płatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszego przepisu, zachowują moc”. Przepis ten wchodzi w życie 1 stycznia 2023 r. (art. 40 pkt 3 ustawy nowelizującej).
Rozważają Państwo, w jaki sposób postępować w opisanych przypadkach po wejściu w życie ww. przepisu, tj. od 1 stycznia 2022 r. [powinno być: od 1 stycznia 2023 r.], przy rozliczaniu emerytur i rent zagranicznych, które będą otrzymywane przez podatników, którzy złożyli opisane wyżej oświadczenia (na formularzu PIT-2A) w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r.
Pytanie
Czy na potrzeby poboru podatku od 1 stycznia 2023 r. powinni Państwo ponownie odbierać oświadczenie PIT-2A od Klientów, którzy złożyli oświadczenie PIT-2A we wskazanym okresie (od 1 stycznia 2022 r. do 30 czerwca 2022 r.), oraz oświadczenia te były złożone w terminie wskazanym w art. 35 ust. 4 ustawy o PIT (tj. przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać dochody), w związku z czym uznawali Państwo te oświadczenia za skuteczne i stosowali Państwo zmniejszenie?
Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie, na potrzeby poboru podatku od 1 stycznia 2023 r. nie są Państwo zobowiązani odbierać ponownie PIT-2A, jeśli oświadczenie PIT-2A zostało złożone przez podatnika w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r., oraz oświadczenia te były złożone w terminie wskazanym w art. 35 ust. 4 ustawy o PIT (tj. przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać dochody), w związku z czym uznawali Państwo te oświadczenia za skuteczne i stosowali Państwo zmniejszenie.
W Państwa ocenie, tylko w przypadku tych oświadczeń, jako złożonych w terminie wskazanym w art. 35 ust. 4 ustawy o PIT, Państwo, począwszy od 1 stycznia 2023 r., powinni uznać je za oświadczenia, które zgodnie z art. 22 ustawy nowelizującej zachowują moc, i w oparciu o te oświadczenia stosować zmniejszenie miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek w rozumieniu art. 31b ust. 1 ustawy o PIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.), i stosować to zmniejszenie w kolejnych latach podatkowych, chyba że podatnik wycofa to oświadczenie, lub podatnik złoży nowe oświadczenie wskazujące inną kwotę zmniejszenia (tj. o kwotę stanowiącą 1/24 kwoty zmniejszającej podatek, albo o kwotę stanowiącą 1/36 kwoty zmniejszającej podatek) zgodnie z art. 31a ust. 3-6 ustawy o PIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.).
Potrzeba złożenia niniejszego wniosku wynika z wprowadzenia do porządku prawnego art. 22 ustawy nowelizującej. Zgodnie z tym przepisem: „Oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, złożone płatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszego przepisu, zachowują moc”.
Zatem przepis ten:
- obejmuje swoim zakresem zastosowania szeroko zakreśloną grupę oświadczeń i wniosków, składanych płatnikom przez podatników – mianowicie wszystkie te oświadczenia, które mają wpływ na obliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które zostały złożone płatnikowi przed 1 stycznia 2023 r. (z tą datą przepis wchodzi w życie, zgodnie z art. 40 pkt 3 ustawy nowelizującej);
- wskazuje, iż te oświadczenia i wnioski „zachowują moc”, a zatem: miały moc przed 1 stycznia 2023 r., i po wejściu w życie art. 22 ustawy nowelizującej, zgodnie z jego dyspozycją, mają nadal pozostawać w mocy.
Niewątpliwie oświadczeniem, które należy uznać za „mające wpływ na obliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych” jest oświadczenie składane przez podatników na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy o PIT, czyli oświadczenie składane na formularzu PIT-2A.
Należy jednak zauważyć, że przepis art. 35 ust. 4 ustawy o PIT formułuje konkretne warunki, które powinno spełniać takie oświadczenie, aby było skuteczne, tj. aby płatnik się do niego zastosował, tj. oświadczenie musi być złożone:
- przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub
- przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać takie dochody.
Czyli tylko oświadczenia złożone z zachowaniem powyższych warunków co do terminu ich złożenia, są skuteczne (mają moc prawną), i w konsekwencji powodują po stronie płatnika obowiązek zastosowania zmniejszenia.
Należy zatem przyjąć, że tylko oświadczenia, które spełniały ten warunek, tj. w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r. zostały przez podatników złożone przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać dochody z rent lub emerytur z zagranicy, zachowają moc w rozumieniu art. 22 ustawy nowelizującej.
Zasadny jest więc wniosek, iż od 1 stycznia 2023 r. tylko w oparciu o te oświadczenia płatnik powinien dokonywać zmniejszenia zaliczki. Tylko bowiem oświadczenia podatników złożone płatnikowi, która mają moc prawną, mogą tę moc prawną zachować.
Tym samym, jeśli złożone przez podatników oświadczenia, z uwagi na niezachowanie warunków wskazanych w art. 35 ust. 4 ustawy o PIT, nie miały mocy prawnej, nie są objęte zakresem zastosowania normy z art. 22 ustawy nowelizującej, ponieważ w dacie ich złożenia nie były skuteczne (nie miały mocy, więc nie mogą jej zachować w 2023 r.).
Wskazanie w powyższym wywodzie na okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r. (nie zaś cały rok 2022), w którym składane były oświadczenia przez podatników, wynika stąd, iż począwszy od 1 lipca 2022 r. zastosowanie znajduje art. 23 ust. 6 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym oświadczenia składane w okresie od 1 lipca 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. na podstawie art. 34 ust. 4 ustawy o PIT, dotyczą również kolejnych lat podatkowych, chyba że podatnik wycofa to oświadczenie.
Należy zatem przyjąć, że norma z art. 23 ust. 6, regulująca wprost (i wyłącznie) kwestię oświadczeń PIT-2A składanych w drugim półroczu 2022 r., wyłącza stosowanie normy z art. 22, jako ogólniejszej. Ta konstatacja nie może przy tym mieć wpływu na działanie art. 22 ustawy nowelizującej w stosunku do oświadczeń złożonych przez podatników w pierwszym półroczu 2022 r., ponieważ działanie normy z art. 23 ust. 6 ustawy nowelizującej jest ograniczone do wskazanego w jej treści okresu (1 lipca – 31 grudnia 2022 r.)
Natomiast spójne stosowanie norm z art. 22 i art. 23 ustawy nowelizującej prowadzi do efektu, który należy uznać za cel ustawodawcy: po zmianach przepisów oświadczenia i wnioski mające wpływ na wysokość zaliczki nie muszą być, co do zasady, składane odrębnie za każdy rok podatkowy (art. 31 a ust. 6 ustawy o PIT, wchodzący w życie od 1 stycznia 2023 r.), zaś norma z art. 22 ma doprowadzić do realizacji powyższego celu w odniesieniu do oświadczeń lub wniosków składanych przez podatników jeszcze przed wejściem w życie przepisów wprowadzających tę zmianę, tj. – w tym także w odniesieniu do oświadczeń z art. 35 ust. 4 ustawy o PIT – składanych w pierwszym półroczu 2022 r.
Dodatkowo należy zauważyć, że oświadczenia składane na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy o PIT przewidywały możliwość wskazania tylko 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, czyli w przypadku oświadczeń, które zachowują moc na podstawie art. 22 ustawy nowelizującej możliwe jest stosowanie tylko zmniejszenia o tę wartość, tj. 1/12 kwoty zmniejszającej podatek.
Natomiast dopiero od 1 stycznia 2023 r. podatnicy mają możliwość składania – zgodnie z art. 31b, który wejdzie wówczas w życie – stosowania zmniejszenia o wartość 1/24 albo 1/36 kwoty zmniejszającej podatek.
Zatem po wejściu w życie nowych regulacji dot. oświadczeń (art. 31a-31b ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.) podatnicy mogą złożyć nowe oświadczenie wskazujące inną kwotę zmniejszenia (tj. o kwotę stanowiącą 1/24 kwoty zmniejszającej podatek, albo o kwotę stanowiącą 1/36 kwoty zmniejszającej podatek), albo mogą wycofać oświadczenie. W takich wypadkach zasadnym będzie – odpowiednio do treści nowego oświadczenia złożonego przez podatnika – albo zmiana kwoty zmniejszenia zgodnie z nowym oświadczeniem podatnika, albo zaprzestanie stosowania zmniejszenia.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej nieskuteczności oświadczeń PIT-2A dotyczących stosowania kwoty zmniejszającej podatek przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, złożonych w okresie od 1stycznia 2022 r. do 30 czerwca 2022 r., po uzyskaniu pierwszego w danym roku przychodu z tytułu emerytury/renty z zagranicy lub po upływie miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać te dochody oraz prawidłowe w pozostałej części.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.
Zgodnie z art. 35 ust. 3 ww. ustawy:
Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.
W myśl natomiast art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli zaliczkę pobierają płatnicy określeni w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, a podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym zaczął osiągać takie dochody, złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie osiąga równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e.
Jak stanowi natomiast art. 32 ust. 3 ww. ustawy:
Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a, 2 i 2a zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli pracownik złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:
-
nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika albo otrzymuje emeryturę lub rentę za pośrednictwem płatnika i złożył wniosek, o którym mowa w art. 34 ust. 2a;
-
nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
-
nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
-
nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
-
ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.
Przy czym, stosownie do art. 32 ust. 3aa omawianej ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, płatnik odlicza kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał to oświadczenie.
Ponadto, jak stanowi art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 1265, dalej: ustawa nowelizująca), który zgodnie z art. 40 tej ustawy, wszedł w życie 1 lipca 2022 r.:
Zmniejszenia, o którym mowa w art. 35 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, dokonuje się, jeżeli podatnik złoży w okresie od dnia 1 lipca 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. płatnikowi oświadczenie określone w tym przepisie. Płatnik stosuje to oświadczenie najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał. Oświadczenie to dotyczy również kolejnych lat podatkowych, chyba że podatnik wycofa to oświadczenie.
Zgodnie natomiast z art. 22 ustawy nowelizującej:
Oświadczenia i wnioski mające wpływ na obliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, złożone płatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszego przepisu, zachowują moc.
Przepis ten wchodzi w życie 1 stycznia 2023 r., co wynika z art. 40 pkt 3 ustawy nowelizującej.
Powyższy przepis odnosi się zatem do wszystkich oświadczeń, które mają wpływ na obliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i zostały złożone przed 1 stycznia 2023 r. Obejmuje zatem swoim zakresem również oświadczenia składane na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które zostały złożone również przed 1 lipca 2022 r.
Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jeśli płatnik otrzyma oświadczenie, o którym mowa w art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przy obliczaniu zaliczki stosuje kwotę zmniejszającą podatek. PIT-2A zasadniczo składa się przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać takie dochody. Nie ma jednak przeszkód (przepisy tego nie wykluczają), aby płatnik przyjął i stosował to oświadczenie w dowolnym momencie roku.
A zatem, w sytuacji, gdy podatnik złoży Państwu oświadczenie PIT-2A po uzyskaniu pierwszego w danym roku przychodu z tytułu emerytury/renty z zagranicy, są Państwo zobowiązani do zmniejszania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłat z tego tytułu dokonywanych po dacie złożenia oświadczenia PIT-2A, o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej.
Dlatego nieprawidłowa jest Państwa opinia, że oświadczenia złożone w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r., aby były skuteczne, tj. aby płatnik się do nich zastosował, muszą być złożone: przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać takie dochody. Brak zachowania terminów złożenia oświadczenia płatnikowi – określonych w art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie przesądza o prawie płatnika do uznania takiego oświadczenia jako nieskutecznego.
W związku z powyższym, oświadczenia z pierwszego półrocza 2022 r. pomimo złożenia ich w dowolnym momencie w roku, czyli bez zachowania szczególnych terminów wskazanych w art. 35 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są skuteczne i po ich otrzymaniu stanowią dla płatnika – banku podstawę do stosowania kwoty wolnej w zaliczkach naliczanych zarówno do końca 2022 r., jak i w 2023 r. Tym samym, podatnik nie ma obowiązku składania nowego oświadczenia na początku 2023 r. o ile nie uległy zmianie okoliczności mające wpływ na obliczenie zaliczki.
Należy podkreślić, że pomimo, iż prawidłowo sformułowali Państwo odpowiedź na postawione we wniosku pytanie, jednak w dalszej części oceny prawnej zdarzenia przyszłego – jako płatnik – wywiedli Państwo nieprawidłową wykładnię przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym Państwa stanowisko w części dotyczącej nieskuteczności oświadczeń PIT-2A dotyczących stosowania kwoty zmniejszającej podatek przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, złożonych w okresie od 1stycznia 2022 r. do 30 czerwca 2022 r., po uzyskaniu pierwszego w danym roku przychodu z tytułu emerytury/renty z zagranicy lub po upływie miesiąca, w którym podatnik zaczął osiągać te dochody uznano za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).