Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym zwróconych kwot stanowiących zadośćuczynienie i nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od opodatkowania.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
3 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zwrotu kwot zadośćuczynienia przyznanego wyrokiem sądu.
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
- Zainteresowana będąca stroną postępowania:
Pani K. P.
(…)
(…) A.
- Zainteresowany niebędący stroną postępowania:
Pan D. L.
ul. (…)
(…) B.
Opis stanu faktycznego
28 września 2007 r. w miejscowości C. w D. zginęła w wypadku samochodowym matka Zainteresowanych: K. P. i D. L.. W dacie śmierci matka była już po rozwodzie z ojcem Zainteresowanych.
W związku z faktem, iż Zainteresowani byli wówczas niepełnoletni, ich ojciec – działając jako przedstawiciel ustawowy – skierował do Sądu w D. pozew o zadośćuczynienie przeciwko zakładowi ubezpieczeń społecznych sprawcy szkody, tj. przeciwko (…) Towarzystwu Ubezpieczeń od Szkód (…). Powyższe skutkowało zasądzeniem wyrokiem Sądu w E. z (…) maja 2011 r. od ww. zakładu ubezpieczeń na rzecz każdego z wzywających kwoty (…) euro, a ponadto waloryzowanej co roku renty w kwocie ok. (…) euro, płatnej do osiągniecia pełnoletności przez Zainteresowanych.
Niedługo po wydaniu powyższego wyroku rodzina L., tj. ojciec wraz z dziećmi: K. (obecnie P.) oraz D., przeprowadziła się do Polski.
29 marca 2012 r. ojciec Zainteresowanych nabył za przyznane na rzecz – wówczas małoletnich – Zainteresowanych środki lokal mieszkalny w Polsce. W akcie notarialnym jako cenę zakupu wskazano 203.000 zł, zaś jako nabywca figurował ojciec Zainteresowanych.
Zainteresowana K. P. pełnoletność osiągnęła w 2014 r., zaś Zainteresowany D. L. – w 2017 r. Ojciec Zainteresowanych zarówno wcześniej, jak też po ukończeniu przez dzieci 18 lat zapewniał ich, iż prawo własności ww. nieruchomości – z racji zakupienia jej za środki należące do Zainteresowanych – zostanie im finalnie przekazane, co znaleźć miało formalne odzwierciedlenie w czynności przekazania nieruchomości przez ojca na rzecz Zainteresowanych w formie aktu notarialnego, jako swoistego zwrotu środków pobranych z należnego im zadośćuczynienia.
Ojciec Zainteresowanych nie wywiązywał się jednak przez długi czas ze złożonych zapewnień. Z uwagi na powyższe Zainteresowani złożyli do Sądu Rejonowego wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, ukierunkowany na uzyskanie od ojca przyznanego im zadośćuczynienia. W wyniku powyższych działań doszło do podjęcia rozmów pomiędzy Zainteresowanymi i ich ojcem, który zwrócił im ustalone w toku polubownych rozmów kwoty: (…) zł na rzecz syna D. L. oraz (…) zł na rzecz córki K. P., dokonując przelewów bankowych na rachunki obojga Zainteresowanych jeszcze przed wyznaczonym terminem posiedzenia w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej. W związku z osiągnięciem w porozumieniu i otrzymaniem przez Zainteresowanych zwrotu zadośćuczynienia w satysfakcjonującej ich wysokości, K. P. i D. L. cofnęli wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, co skutkowało umorzeniem (…) czerwca 2022 r. postępowania przez Sąd Rejonowy. Postanowienie o umorzeniu postępowania w chwili obecnej jest już prawomocne.
Pytanie
Czy z uwagi na powyższy stan faktyczny – polegający na tym, iż ojciec niepełnoletnich wówczas Zainteresowanych pobrał osobiście w 2011 r. przyznane dzieciom od zakładu ubezpieczeń prawomocnym wyrokiem Sądu w E. zadośćuczynienie, a następnie pobrane środki przeznaczył (bez zgody sądu rodzinnego) na poczet zakupu nieruchomości na własne nazwisko, by w 2022 r., kiedy to dorosłe już dzieci zaczęły domagać się od niego zwrotu należnych im środków, sprzedać nieruchomość i zwrócić tak uzyskane środki na rzecz Zainteresowanych – otrzymane w chwili obecnej przez Zainteresowanych kwoty, będące de facto kwotami zadośćuczynień, których nigdy wcześniej nie otrzymali z racji bycia niepełnoletnimi oraz wobec pobrania ich przez ojca, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 9 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie nie muszą być wykazywane w rocznych zeznaniach podatkowych Zainteresowanych?
Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie środki wypłacone ostatecznie Zainteresowanym przez ich ojca w 2022 r. stanowiły zwrot zadośćuczynienia zasądzonego (…) maja 2011 r. przez Sąd w E. prawomocnym wyrokiem na rzecz Zainteresowanych. Ojciec Zainteresowanych, występujący w sprawie o zadośćuczynienie za śmierć ich matki, do której doszło w wyniku wypadku drogowego, jako przedstawiciel ustawowy małoletnich pobrał środki od zakładu ubezpieczeń, zasądzone przez sąd wyrokiem na rzecz małoletnich wówczas dzieci, na swój rachunek bankowy, gdyż Zainteresowani z racji wieku nie posiadali oddzielnych kont. Następnie, mimo wieloletnich zapewnień nie zwracał tychże środków Zainteresowanym, by ostatecznie wypłacić je im dopiero po złożeniu przez nich wniosku o zawezwanie do próby ugodowej do Sądu Rejonowego, co nie zmienia faktu, że środki te – mimo iż zwrócone dopiero po 11 latach, tj. po sprzedaży przez ich ojca nieruchomości nabytej uprzednio za kwoty zadośćuczynień Zainteresowanych – pochodziły z zadośćuczynienia przyznanego na ich rzecz wyrokiem Sądu w E.
W związku z powyższym, z uwagi na brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro środki otrzymane z tytułu zadośćuczynienia są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, zaś w chwili obecnej Zainteresowani otrzymali od ojca przelewy odpowiednio w kwotach: (…) zł oraz (…) zł, jako zwrot przyznanych w 2011 r. wyrokiem Sądu w E. zadośćuczynień (wysokość ww. kwoty została indywidualnie ustalona między stronami w toku rozmów ugodowych), to w pełni uzasadniona jest konstatacja, iż otrzymane kwoty zwolnione są z obowiązku uiszczania podatku dochodowego, a tym samym nie muszą być wykazywane w rocznym zeznaniu podatkowym każdego z Zainteresowanych.
W przedmiotowym stanie faktycznym nie ma znaczenia, iż do przekazania środków na rzecz Zainteresowanych doszło poprzez dokonanie przelewów bankowych od ojca, gdyż była to tak naprawdę tylko czynność techniczna, jako że uznać należy, że przez blisko 11 lat ojciec Zainteresowanych pozostawał w posiadaniu środków należących do nich. Fakt, iż środki z zadośćuczynienia ojciec Zainteresowanych przeznaczył na zakup nieruchomości na własne nazwisko świadczy wyłącznie o nieprawidłowym działaniu ich ojca, który winien był wystąpić do sądu rodzinnego o zgodę na rozporządzenie majątkiem małoletnich wówczas dzieci i nie może skutkować uznaniem, że środki otrzymane przez Zainteresowanych dopiero w chwili obecnej straciły charakter zadośćuczynienia. W rzeczywistości bowiem zadośćuczynienia obu Zainteresowanych zostały po prostu zamrożone poprzez zakup nieruchomości przez ojca, który następnie – pod wpływem działań Zainteresowanych podjętych po osiągnięciu przez nich pełnoletniości i większej świadomości prawnej – zdecydował się przekazać, a właściwie zwrócić, pieniądze, osobom, którym zostały one przyznane wyrokiem sądu. Tym samym, jako że Zainteresowani otrzymali przedmiotowe środki z zadośćuczynień dopiero teraz po raz pierwszy, stwierdzić należy, iż właśnie otrzymali należne im zadośćuczynienie, które opodatkowaniu nie podlega.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z powyższych regulacji wynika zatem, że przychód stanowią m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez termin „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253) należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.
Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.
Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują szereg zwolnień, którymi objęte zostały niektóre przychody.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1320), z wyjątkiem:
a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono;
Stosownie do treści art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Z wniosku wynika, że w 2007 r. w A. w wypadku samochodowym zginęła matka Zainteresowanych, którzy wówczas byli niepełnoletni. Wyrokiem Sądu w E. z (…) maja 2011 r. od zakładu ubezpieczeń na rzecz Zainteresowanych zasądzono tytułem zadośćuczynienia kwoty po (…) euro oraz waloryzowaną co roku rentę w kwocie ok. (…) euro, płatną do osiągniecia przez nich pełnoletności. W 2012 r. ojciec Zainteresowanych nabył za przyznane na rzecz wówczas małoletnich Zainteresowanych środki lokal mieszkalny w Polsce. W akcie notarialnym jako cenę zakupu wskazano 203.000 zł, zaś jako nabywca figurował ojciec Zainteresowanych. Ojciec Zainteresowanych zarówno wcześniej, jak też po ukończeniu przez nich pełnoletności, zapewniał ich, iż prawo własności ww. nieruchomości – z racji zakupienia jej za środki należące do Zainteresowanych – zostanie im finalnie przekazane, co znaleźć miało formalne odzwierciedlenie w czynności przekazania nieruchomości przez ojca na rzecz Zainteresowanych w formie aktu notarialnego, jako swoistego zwrotu środków pobranych z należnego im zadośćuczynienia. Ojciec Zainteresowanych nie wywiązywał się jednak przez długi czas ze złożonych zapewnień. Z uwagi na powyższe Zainteresowani złożyli do Sądu Rejonowego wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, ukierunkowany na uzyskanie od ojca przyznanego im zadośćuczynienia. W wyniku powyższych działań doszło do podjęcia rozmów pomiędzy Zainteresowanymi i ich ojcem, który zwrócił im ustalone w toku polubownych rozmów kwoty: (…) zł na rzecz syna oraz (…) zł na rzecz córki, dokonując przelewów bankowych na rachunki obojga Zainteresowanych jeszcze przed wyznaczonym terminem posiedzenia w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej. W związku z osiągnieciem w porozumieniu i otrzymaniem przez Zainteresowanych zwrotu zadośćuczynienia w satysfakcjonującej ich wysokości, Zainteresowani cofnęli wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, co skutkowało umorzeniem (…) czerwca 2022 r. postępowania przez Sąd Rejonowy.
Przystępując do oceny skutków podatkowych zwrotu kwot zadośćuczynienia przyznanego wyrokiem sądu w pierwszej kolejności odnieść należy się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).
Treść art. 101 § 1-3 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy wskazuje:
Rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską.
Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku.
Rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko.
Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać należy zarządzanie majątkiem dziecka wymaga podejmowania różnych decyzji. W tej mierze Kodeks rodzinny i opiekuńczy rozróżnia czynności dokonywane w ramach zwykłego zarządu oraz czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu. Na zwykły zarząd składają się działania służące prowadzeniu bieżących spraw związanych ze zwykłym korzystaniem z przedmiotów należących do majątku dziecka. Działaniem przekraczającym zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka będzie m.in. sprzedaż nieruchomości, nabycie przez dziecko nieruchomości lub innego składnika majątkowego o znacznej wartości, zrzeczenie się własności bardziej wartościowej rzeczy, zawarcie ugody w sprawie o dział spadku.
Zauważyć należy, że przedstawione we wniosku wątpliwości Zainteresowanych nie dotyczą skutków podatkowych zasądzenia wyrokiem sądowym w 2011 r. od towarzystwa ubezpieczeniowego na ich rzecz zadośćuczynienia w związku ze śmiercią matki, która zginęła w wypadku samochodowym. Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą natomiast skutków podatkowych zwrotu Zainteresowanym w 2022 r. tych kwot przez ich ojca na podstawie osiągniętego porozumienia.
Na podstawie przytoczonych przepisów zgodzić należy się z Państwem, że zwrócone Państwu kwoty nie muszą być wykazywane w rocznym zeznaniu podatkowym każdego z Państwa. Czynność ta nie spowodowała bowiem powstania u Państwa przychodu, o którym mowa art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrot tych środków nie stanowił przysporzenia po Państwa stronie, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po Państwa stronie nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe. Kwoty te stanowią jedynie zwrot zadośćuczynienia otrzymanego przez Państwo w 2011 r. od towarzystwa ubezpieczeniowego na podstawie wyroku sadowego – nie są więc dochodem podlegającym opodatkowaniu.
Wobec powyższego za nieprawidłowe należało uznać Państwa stanowisko w części dotyczącej zastosowania do tych środków jakiegokolwiek zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wyżej wskazano – po Państwa stronie w 2022 r. nie powstał przychód/dochód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Pani K. P. (Zainteresowana będąca stroną postepowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2022 r. poz. 329; ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).