Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 4 września 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2004 r. przebywa Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii. W Anglii rozlicza się Pan z osiągniętych dochodów i tu podlega opodatkowaniu, jako rezydent tego kraju. Płaci Pan podatki i składki na ubezpieczenia. Posiada Pan zagraniczny numer identyfikacyjny – National Insurance Number (…). Nigdy od wyjazdu z kraju nie pracował Pan w Polsce i nie osiągał Pan żadnych dochodów. W Polsce ma Pan adres zameldowania, ale nie zamieszkania. Od czasu wyjazdu z Polski przyjeżdżał Pan do kraju sporadycznie, w ramach urlopu wypoczynkowego lub dodatkowych dni wolnych od pracy. W 2021 r. przebywał Pan w Polsce nie dłużnej niż 30 dni w roku. W Wielkiej Brytanii przebywa Pan prawie cały rok i tu ma Pan centrum interesów życiowych. Przebywając w Wielkiej Brytanii od 2004 roku zbudował Pan tu relacje towarzyskie, posiada przyjaciół i prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Posiada Pan status osoby osiedlonej oraz pobyt stały w Wielkiej Brytanii, który można potwierdzić na stronie rządowej (`(...)`). Wielka Brytania stała się Pana drugą ojczyzną, z którą wiąże Pan swoją przyszłość, nie zamierza się Pan wyprowadzać z Anglii. W Polsce ma Pan żonę i dwóch synów (urodzonych w 2004 i 2006 roku). Żona pracuje. Od dnia 22 kwietnia 2002 r. z żoną ma Pan ustanowioną rozdzielność majątkową.

W związku z Brexitem, z uwagi na umowę między Wielką Brytanią a Polską o unikaniu podwójnego opodatkowania, osoby podlegające nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinny rozliczać dochód zarobiony w Wielkiej Brytanii także w Polsce metodą proporcjonalnego odliczenia. Wobec czego w dniu 2 maja br. zostało wysłane elektronicznie do (`(...)`) Urzędu Skarbowego (`(...)`) rozliczenie roczne PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36 za 2021 rok razem z załącznikiem PIT-ZG. Z uwagi na nieposiadanie na dzień sporządzania rozliczenia podatkowego informacji od pracodawcy nie wpisał Pan kwoty uzyskanego dochodu. Po uzyskaniu informacji od pracodawcy, mając złożyć korektę rozliczenia rocznego, powziął Pan wątpliwość, czy rzeczywiście podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wobec powyższego wniósł Pan o interpretację indywidualną w zakresie ustalenia, że za 2021 r. jako obywatel Polski podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Uzupełnienie stanu faktycznego

Złożony wniosek dotyczy okresu podatkowego za rok 2021 (1 stycznia 2021 r. – 31 grudnia 2021 r.). Okres rozliczeniowy w Wielkiej Brytanii natomiast jest liczony od 6 kwietnia 2021 r. do 6 kwietnia 2022 r. Miejsce zamieszkania miał Pan i nadal ma w Wielkiej Brytanii, gdzie Pan mieszka i pracuje od 2004 roku.

W Polsce ma Pan żonę i dwójkę dzieci w wieku 16 i 18 lat. Z żoną ma Pan rozdzielność majątkową od 2002. Żona pracuje, a dzieci uczęszczają do szkoły.

W Polsce pozostawił Pan 2 samochody osobowe 14-letniego (`(...)`) i 10-letniego (`(...)`).

Posiada Pan również w Polsce działkę budowlaną nie uzbrojoną (1400 m2), dom do kapitalnego remontu z hipoteką na rzecz Banku (`(...)`) oraz 1/2 mieszkania 60 m2 położonego w (`(...)`), gdzie obecnie mieszka żona z dziećmi. W Polsce posiada Pan 3 konta bankowe, kredyt gotówkowy i pożyczkę hipoteczną, które Pan spłaca.

W Wielkiej Brytanii posiada Pan konto bankowe i kredyt gotówkowy. Posiada Pan również fundusz emerytalny.

Jest Pan rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii, gdyż mieszka Pan, jest zameldowany w Wielkiej Brytanii i tam pracuje, a pracodawca odprowadza podatki i składki na ubezpieczenie społeczne. Posiada Pan brytyjski certyfikat rezydencji (…), co można potwierdzić na stronie rządowej (`(...)`). W okresie rozliczeniowym według prawa polskiego (01/01/2021-31/12/2021) Pana dochód w Wielkiej Brytanii wahał się w granicach 24000 GBP. Praca była wykonywana jedynie na rzecz firmy Brytyjskiej na podstawie umowę o pracę.

Wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii w 2004 r. w celu zamieszkania, miał Pan zagwarantowaną pracę. W 2021 roku był Pan w Polsce nie dłużej niż 30 dni. Żona w 2021 r. przyjechała do Pana z synem 2 razy. Żona z dziećmi planują przyjazd ale po zakończeniu okresu szkolenia dzieci.

Żona pracuje i utrzymuje rodzinę w Polsce, a Pan spłaca wszystkie zobowiązania zaciągnięte jeszcze w Polsce.

Pytanie

Jakiemu obowiązkowi podatkowemu podlega Pan w Polsce, tj. nieograniczonemu czy ograniczonemu?

Pana stanowisko w sprawie

W związku z przedstawionymi faktami za 2021 r. jako obywatel Polski podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Nie podlega Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce i jest Pan rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii z uwagi na długość pobytu w Wielkiej Brytanii.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że przeprowadził się Pan do Wielkiej Brytanii w 2004 roku w celu zamieszkania, miał Pan zagwarantowaną pracę. Jest Pan rezydentem brytyjskim. Posiada Pan status osoby osiedlonej. W okresie będącym przedmiotem zapytania stałym miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. Pracuje Pan dla pracodawcy brytyjskiego.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko – brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko – brytyjskiej przez Polskę:

‒ w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

‒ w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.

W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI, przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Konwencji polsko – brytyjskiej nie uległ zmianie.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że:

1. od 2004 r. przebywa Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii, gdzie rozlicza się Pan z osiągniętych dochodów i tu podlega opodatkowaniu, jako rezydent tego kraju, płaci Pan podatki i składki na ubezpieczenia. Posiada Pan zagraniczny numer identyfikacyjny;

2. od wyjazdu z kraju nie pracował Pan w Polsce i nie osiągał Pan żadnych dochodów;

3. w Polsce ma Pan adres zameldowania, ale nie zamieszkania, od czasu wyjazdu z Polski przyjeżdżał Pan do kraju sporadycznie, w ramach urlopu wypoczynkowego lub dodatkowych dni wolnych od pracy, w 2021 r. przebywał Pan w Polsce nie dłużnej niż 30 dni w roku;

4. w Wielkiej Brytanii przebywa Pan prawie cały rok i tu ma Pan centrum interesów życiowych;

5. przebywając w Wielkiej Brytanii od 2004 roku zbudował Pan relacje towarzyskie, posiada przyjaciół i prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe;

6. posiada Pan status osoby osiedlonej oraz pobyt stały w Wielkiej Brytanii;

7. Wielka Brytania stała się Pana drugą ojczyzną, z którą wiąże Pan swoją przyszłość, nie zamierza się Pan wyprowadzać z Anglii;

8. w Polsce ma Pan żonę i dwóch synów (urodzonych w 2004 i 2006 roku), dzieci uczęszczają do szkoły;

9. Pana żona pracuje, a od dnia 22 kwietnia 2002 r. z żoną ma Pan ustanowioną rozdzielność majątkową;

10. złożony wniosek dotyczy okresu podatkowego za rok 2021 (1 stycznia 2021 r. – 31 grudnia 2021 r.);

11. w Polsce pozostawił Pan 2 samochody osobowe, działkę budowlaną nie uzbrojoną, dom do kapitalnego remontu z hipoteką oraz 1/2 mieszkania 60 m2, w którym obecnie mieszka żona z dziećmi;

12. w Polsce posiada Pan 3 konta bankowe i kredyt hipoteczny, a w Wielkiej Brytanii posiada Pan konto bankowe i kredyt gotówkowy, posiada Pan również fundusz emerytalny;

13. posiada Pan brytyjski certyfikat rezydencji;

14. pracuje Pan na rzecz firmy Brytyjskiej na podstawie umowę o pracę;

15. wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii w celu zamieszkania, miał Pan zagwarantowaną pracę;

16. w 2021 roku był Pan w Polsce nie dłużej niż 30 dni;

17. żona w 2021 r. przyjechała do Pana z synem 2 razy, żona z dziećmi planują przyjazd ale po zakończeniu okresu szkolenia dzieci;

18. żona pracuje i utrzymuje rodzinę w Polsce, a ja spłacam wszystkie zobowiązania zaciągnięte jeszcze w Polsce.

Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w 2021 r., posiada i będzie posiadał Pan ściślejsze powiązania osobiste z Polską. Przebywa Pan w Wielkiej Brytanii, jednakże żona i dzieci zamieszkują na terytorium Polski. Żona pracuje i utrzymuje rodzinę w Polsce.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. Ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan w Wielkiej Brytanii. Mieszka tam Pan i pracuje. Posiada tam Pan główne źródło dochodów. W Wielkiej Brytanii od 2004 roku mieszka Pan i pracuje i od tego czasu osiąga Pan dochody z pracy na etacie jedynie w Wielkiej Brytanii i tam opłaca podatek dochodowy. Posiada Pan brytyjski numer identyfikacji podatkowej, brytyjskie ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, brytyjski certyfikat rezydencji, posiada Pan status osoby osiedlonej. Pana żona i synowie mieszkają w Polsce.

Z Polską łączą Pana również powiązania gospodarcze. W Polsce jest Pan właścicielem 2 samochodów osobowych, działki budowlanej, domu oraz 1/2 mieszkania, w którym obecnie mieszka żona z dziećmi. Ponadto posiada Pan 3 konta bankowe i spłaca Pan kredyt hipoteczny zaciągnięty na dom, w którym mieszka żona z dziećmi.

Zatem nie można określić państwa, w którym w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Posiada Pan certyfikat rezydencji, więc jest Pan traktowany jako rezydent podatkowy Wielkiej Brytanii. Zastosowanie znajdzie więc art. 4 ust. 2 pkt b) polsko – angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:

Jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

Jak Pan wskazał we wniosku, posiada Pan miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii od 2004 roku, posiada Pan certyfikat rezydencji, w Polsce w 2021 r. spędził Pan tylko ok. 30 dni.

Zatem w 2021 r. podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski. Opodatkowaniu w Polsce podlegają tylko dochody uzyskane na terytorium Polski, z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Powołana przez Pana interpretacja została wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do Pana sprawy, ani do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).