Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 1 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box). Uzupełnił go Pan pismem z 20 września 2022 r. (data wpływu 23 września 2022 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

1. Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca z dniem 1 marca 2021 r. rozpoczął pod własnym imieniem i nazwiskiem działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z póżn. zm.). W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca samodzielnie odpowiada wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie czynności i ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną przez siebie działalnością.

2. Kontrakty, kontrahenci i model współpracy

W okresie obowiązywania przepisów dot. ulgi IP Box (regulowanej przepisami art. 30ca i 30cb ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) Wnioskodawca współpracuje ze swoimi Kontrahentami na podstawie umów o współpracę.

W związku z wykonywaniem danego Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie, które płatne będzie w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej faktury VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca, w ramach Kontraktu będzie przenosił autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów i otrzymywał z tego tytułu określoną część wynagrodzenia, która będzie dotyczyła ryczałtowo przeniesienia kilku praw autorskich wytworzonych przez Wnioskodawcę.

Pierwszym z Kontrahentów Wnioskodawcy jest A. Sp. z o.o. z siedzibą w (…). Wnioskodawca zawarł ze spółką umowę o współpracę w dniu 20 stycznia 2021 r. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 marca 2022 r. a następnie przedłużona na kolejny okres. A. to wiodąca w Europie Północnej, niezależna agencja konsultingowa, specjalizująca się w branży IT, telekomunikacji, technologii i rozwoju biznesu. Wnioskodawca świadczy swoje usługi na rzecz spółki jako (`(...)`)

Drugim z Kontrahentów jest spółka B. Sp. z o.o. z siedzibą w (…). Umowa została zawarta w dniu 1 czerwca 2021 r. na czas nieokreślony. W ramach wykonywania umowy Wnioskodawca świadczy usługi polegające na: tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowiącego przejaw działalności twórczej Usługodawcy o indywidualnym charakterze, tworzeniu nowych kodów źródłowych oraz algorytmów w językach programowania dostosowanych do realizowanych projektów, twórczym rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego Spółki w celu poprawy użyteczności lub funkcjonalności tego oprogramowania, dostarczaniu usług serwisowych, testowaniu oprogramowania i aplikacji Spółki. Spółka B. oferuje swoim Klientom platformę integrującą systemy i agregującą dane. Spółka dostarczy zoptymalizowaną i opartą na danych platformę dla transportu drogowego. Platforma pozwala na zdalne monitorowanie m.in. statusu zlecenia i lokalizacji pojazdów w czasie rzeczywistym, przerw postojowych, historii trasy oraz możliwości udostępniania widoku wybranych pojazdów. B. zapewnia transparentność łańcucha transportowego bez względu na to, do kogo należy flota.

Wnioskodawca planuje długofalową współpracę. W tym kontekście niniejszy wniosek i przedstawiony w nim opis dotyczy zagadnienia rozstrzyganego zarówno na gruncie zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego. W dalszej części niniejszego wniosku ww. umowy ze względu na tożsamy zakres przedmiotowy i podmiotowy będą zwane w skrócie pojedynczo: „Kontraktem" lub łącznie „Kontraktami”. Zakres przedmiotowy wszystkich Kontraktów obejmuje świadczenie usług programistycznych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do powstałych w wyniku wykonania usług utworów. Każdy z tych Kontraktów jest w całości realizowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwa współpracują z szeregiem specjalistów w dziedzinie IT oraz z niezależnymi, wysoko wykwalifikowanymi podwykonawcami - inżynierami i developerami oprogramowania, którym zleca określone prace przy swoich produktach cyfrowych - oprogramowaniu. Jednym z nich jest Wnioskodawca. Umowa zawarta z Kontrahentem określa ramowe zasady i warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług programistycznych, natomiast ich dokładny zakres jest każdorazowo ustalany na podstawie składanych zgłoszeń (user story), czyli powierzonych w jakiejkolwiek formie (np. przez platformę do zarządzania projektem (`(...)`) oraz za pośrednictwem poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji) zadań do wykonania.

Z perspektywy Kontrahenta lub jego klienta, prace wykonywane przez Wnioskodawcę od pewnego etapu prowadziły/mogą prowadzić do rozwijania istniejącej już aplikacji, np. o nowe lub ulepszone funkcjonalności, bądź też jej modyfikację. W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza jednak, że rozwijanie aplikacji polegało/polega na tworzeniu przez Niego od zera utworów, stanowiących również programy komputerowe, a następnie implementowaniu tych utworów do istniejącego już kodu aplikacji. Implementacja utworu polega przede wszystkim na dodawaniu lub nadpisywania części (linijek) kodu źródłowego do oprogramowania. W wyniku implementacji wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów rozwijana aplikacja była/jest optymalizowana lub wyposażana w nowe, ulepszone, bądź też kolejne funkcjonalności. Trzeba wyjaśnić, że oprogramowanie, nad którym pracował/pracuje Wnioskodawca, tworzone są na zasadach i wzorcach programowania obiektowego oraz na praktykach zwinnego wytwarzania oprogramowania. Finalny produkt jest zatem połączeniem wielu podprogramów, w tym m.in. wytwarzanych przez Wnioskodawcę, z których każdy wykonuje określoną funkcję. Każdy z tych podprogramów, z których następnie tworzona jest aplikacja, również jest programem, któremu może przysługiwać ochrona prawno- autorska.

W związku z wykonywaniem danego Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które płatne jest w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca, w ramach Kontraktu przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów i otrzymuje z tego tytułu określoną część wynagrodzenia. Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca nie pracował i nie będzie pracować pod kierownictwem Kontrahenta, tudzież jego Klienta lub innej osoby trzeciej, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu, chyba że specyfika usług wymagała/wymagać będzie ich wykonania w siedzibie firmy lub klienta. Wnioskodawca miał i będzie mieć możliwość wykonywania prac zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, nie był i nie jest związany sztywnymi godzinami pracy.

Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonanie Kontraktu. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania były i nadal będą wyborem Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem Kontraktu, druga strona ma prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

3. Charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy związana jest z szeroko rozumianym programowaniem. Jej fundamentem jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje cały proces projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać programów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie „dobrego" rozwiązania, czyli takiego, które jest:

‒ zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

‒ poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

‒ efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Ta metoda składa się z następujących sześciu etapów:

1. Opis i analiza sytuacji problemowej. Na podstawie opisu i analizy sytuacji problemowej należy w pełni zrozumieć, na czym polega problem, jakie są dane dla problemu i jakich oczekujemy wyników, oraz jakie są możliwe ograniczenia.

2. Sporządzenie specyfikacji problemu, czyli dokładnego opisu problemu na podstawie rezultatów etapu 1. Specyfikacja problemu zawiera:

‒ opis danych,

‒ opis wyników,

‒ opis relacji (powiązań, zależności) między danymi i wynikami.

Specyfikacja jest wykorzystana w następnym etapie jako specyfikacja tworzonego rozwiązania (np. programu).

3. Zaprojektowanie rozwiązania. Dla sporządzonej na poprzednim etapie specyfikacji problemu, jest projektowane rozwiązanie komputerowe (np. program), czyli wybierany odpowiedni algorytm i dobierane do niego struktury danych. Wybierane jest także środowisko komputerowe (np. język programowania), w którym będzie realizowane rozwiązanie na komputerze.

4. Komputerowa realizacja rozwiązania. Dla projektu rozwiązania, opracowanego na poprzednim etapie, buduje się kompletne rozwiązanie komputerowe, np. w postaci programu w wybranym języku programowania. Następnie testowana jest poprawność rozwiązania komputerowego i badana jego efektywność działania na różnych danych.

5. Testowanie rozwiązania. Ten etap jest poświęcony na systematyczną weryfikację poprawności rozwiązania i testowanie jego własności, w tym zgodności ze specyfikacją.

6. Prezentacja rozwiązania. Dla otrzymanego rozwiązania należy jeszcze opracować dokumentację i pomoc dla (innego) użytkownika. Cały proces rozwiązywania problemu kończy prezentacja innym zainteresowanym osobom sposobu otrzymania rozwiązania oraz samego rozwiązania wraz z dokumentacją.

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „program komputerowy" należy rozumieć kod źródłowy napisany przez Wnioskodawcę, który stanowi realizację algorytmu i ma na celu dodanie lub stworzenie nowej funkcjonalności. Algorytm to zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie „dobrego” rozwiązania, czyli takiego, które jest:

‒ zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

‒ poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

‒ efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - programu komputerowego uzewnętrznianego w postaci kodu źródłowego napisanego w określonych językach programowania, realizującego dany algorytm. Pojęcie „oprogramowanie” jest używane przez Wnioskodawcę jako synonim pojęcia „program komputerowy”. Współpracując z Kontrahentami, opierając się na wyżej opisanym podejściu algorytmicznym, Wnioskodawca projektuje i wytwarza (programuje) kolejne elementy, moduły.

Tytułem przykładu, dotychczas Wnioskodawca uczestniczył w tworzeniu i/lub rozbudowie następujących produktów informatycznych:

‒ moduł (…) - moduł liczący zdolność kredytową;

‒ (…)- moduł odpowiedzialny za wypłaty kredytów;

‒ (…) - moduł odpowiedzialny za zmianę warunków kredytu;

‒ moduł odpowiedzialny za pobieranie danych od dostawców urządzeń GPS, danych lokalizacji i następnie obsłużenie tych danych w taki sposób, aby można było ich użyć w systemie B.

Powyższe wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy i nie wyczerpuje wszystkich prac programistycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę dla przedstawionego Kontrahenta. Jednak prace przy kolejnych aplikacjach będą odbywać się według tej samej metodologii. Ostateczny produkt informatyczny, jest budowany, rozwijany, ulepszany poprzez zwinną metodologię pracy - w tym poprzez implementację części oprogramowania napisanego przez Wnioskodawcę, wyrażonego w postaci kodu.

Wnioskodawca wytwarza swoje oprogramowanie korzystając również z najnowszych narzędzi i technologii informatycznych, m.in.:

1. (`(...)`) - współbieżny, oparty na klasach, obiektowy język programowania ogólnego zastosowania.
2. (…)- strukturalny oraz deklaratywny język zapytań. Jest to język dziedzinowy używany do tworzenia, modyfikowania relacyjnych baz danych oraz do umieszczania i pobierania danych z tych baz.
3. (…) - szkielet tworzenia aplikacji w języku (`(...)`) dla platformy (`(...)`)
4. (…) - szeroko rozpowszechniona serwerowa platforma programistyczna języka (`(...)`). Definiuje standard tworzenia aplikacji w języku programowania (`(...)`) opartych o wielowarstwową architekturę komponentową. Komponenty są zwykle osadzane na serwerze aplikacyjnym obsługującym (`(...)`).
5. (…) - komercyjne zintegrowane środowisko programistyczne napisane w języku (`(...)`) do tworzenia oprogramowania.
6. (…) - wizualne narzędzie do projektowania baz danych, które integruje programowanie, administrowanie, projektowanie i tworzenie baz danych SQL oraz zarządzanie nimi w jednym zintegrowanym środowisku programistycznym dla systemu baz danych MySQL.
7. (…)- program używany do tworzenia, testowania, udostępniania i dokumentowania interfejsów API. Służy do testowania backendu, gdzie wpisywany jest adres URL punktu końcowego, program wysyła żądanie do serwera i odbiera odpowiedź z serwera.
8. (…)- aplikacja do testowania usług internetowych typu open source dla protokołu (…) i reprezentacyjnych transferów stanów. Jego funkcjonalność obejmuje inspekcję usług internetowych, wywoływanie, programowanie, symulację i mockowanie, testy funkcjonalne, testy obciążenia i zgodności.
9. (…)- aplikacja webowa Node.js używana do przeglądania, edycji i zarządzania bazami danych (…) w przeglądarce. Pozwala bezpośrednio manipulować wszystkimi typami danych (…).
10. (…) - platforma chmurowa oraz hostingowy serwis internetowy oraz innych bibliotek służących do tworzenia interfejsów użytkownika. (`(...)`) definiuje strukturę aplikacji oraz ogólny mechanizm jej działania, a także dostarcza zestaw komponentów i bibliotek ogólnego przeznaczenia do wykonywania określonych zadań. Ich wykorzystanie nie umniejsza jednak w żaden sposób wkładu twórczego Wnioskodawcy.

Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca wytwarza oprogramowania jako podwykonawca, prowadzi większość swoich projektów w sposób iteracyjny, pozwalający systematycznie weryfikować wyniki kolejnych etapów prac, a także wprowadzać na bieżąco poprawki. Cykliczne wydawanie przyrostów można porównać do układanki z klocków. Dokładane są kolejne elementy które z czasem tworzą finalny produkt. Ostateczny odbiorca otrzymuje program komputerowy w wersji skompilowanej (uruchomieniowej), tj. program wykonywalny z własnym interfejsem graficznym.

Jednak każdy z przeprowadzanych etapów skutkuje wytworzeniem jakiegoś elementu końcowego programu komputerowego - fragmentu kodu o określonej funkcjonalności, który również może stanowić program komputerowy podlegający ochronie prawno-autorskiej (jako podprogram). W ten sposób partie kodu wytwarzanego przez Wnioskodawcę, w zależności od powierzonego zadania, składają się na pewne moduły, dodające określone funkcjonalności w końcowym produkcie informatycznym. Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - oprogramowania uzewnętrznianego w postaci kodu napisanego w określonych językach programowania.

W ramach Kontraktu Wnioskodawca mógł/może współpracować z innymi programistami, którzy świadczą swoje usługi dla Kontrahenta lub są u niego zatrudnieni, wówczas miał/ma On jednak z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo odrębne programy komputerowe, również podlegające ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć powstają sekwencje symboli opisujące realizowanie algorytmu zgodnie z zastosowanymi językami programowania, które stanowią programy komputerowe podlegające ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Kody wytworzone przez Wnioskodawcę i implementowane do istniejącego oprogramowania stanowią logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez zleceniodawcę. Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała i nie będzie mieć charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów.

Oprogramowanie lub jego części, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z póżn. zm., dalej zwana "ustawa o PAIPP").

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Na podstawie art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych twórcy przysługują autorskie prawa majątkowe do utworu jaki jest rezultatem jego działalności intelektualnej, jednocześnie w świetle art. 17 ww. ustawy Wnioskodawca ma prawo do korzystania z niego, rozporządzania nim oraz wynagrodzenia za korzystanie z niego. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko.

Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Wobec tego, mając na względzie szeroką definicję programu komputerowego Wnioskodawca twierdzi, że każdy ze wskazanych efektów prac stanowi utwór i jest objęty ochroną w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z tym, Wnioskodawca śmie twierdzić, że każdorazowy wynik Jego pracy stanowić będzie osobny element podlegający ochronie ww. przepisu. Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku, powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje łączne wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do wszystkich programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca w ramach prowadzonych prac rozwojowych wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego. Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Oprogramowanie jest tworzone i rozwijane w ramach działalności prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Efektem tej działalności są zupełnie oryginalne i prekursorskie w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy rozwiązania programistyczne. Wnioskodawca w ramach swojej działalności nabywa, łączy oraz wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie programowania, algorytmiki, wykorzystywania najnowszych technologii oraz narzędzi informatycznych. Tytułem przykładu, jak wskazano już w pierwotnym opisie wniosku, Wnioskodawca wykorzystuje najnowsze frameworki, czyli platformy do tworzenia aplikacji.

Jednocześnie Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę - nie tylko w zakresie programowania, ale również w dziedzinie, w której tworzone i rozwijane przez niego oprogramowanie ma być wykorzystywane. Podejmowane działania służą wytwarzaniu każdorazowo zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów informatycznych - programów komputerowych. Nie są to działania rutynowe, schematyczne i odtwórcze.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe począwszy od nawiązania współpracy ze spółką A. Sp. z o.o., a zatem od dnia 20 stycznia 2021 r. Prace rozwojowe realizowane przez Wnioskodawcę są pracami koncepcyjnymi, mającymi na celu rozwiązywanie problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Efektem prac Wnioskodawcy jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych - programów komputerowych, odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta.

Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Opracowane programy komputerowe spełniły ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu. Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania.

W wyniku prowadzonej działalności Wnioskodawca tworzy nowe, zmienione lub ulepszone produkty informatyczne - programy komputerowe. Są to programy realizowane ściśle na potrzeby Kontrahenta, których Wnioskodawca - ze względu na postanowienia umowne - nie może oferować innym uczestnikom obrotu gospodarczego. Niewątpliwie jednak, zdobyte doświadczenie, zwiększone zasoby wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania przekładają się na zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy - wzbogaca spektrum swoich usług i ofertę.

Wnioskodawca tworzy każdorazowo nowe, bardziej innowacyjne i/lub ulepszone programy komputerowe, które nie występowały w jego dotychczasowej praktyce gospodarczej. Nie są to działania obejmujące wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług. Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy także usługi, które są usługami subsydiarnymi do usług tworzenia oprogramowania. Czynności te mają charakter techniczny i rutynowy oraz nie stanowią ani prac rozwojowych ani badań naukowych. W głównej mierze polegają na testowaniu stworzonego oprogramowania, stworzeniu do nich instrukcji, prowadzeniu rozmów z Klientem, prezentacji rozwiązań. Wnioskodawca zaznacza jednak, iż nie ma zamiaru stosować preferencyjnej stawki opodatkowania do wynagrodzenia otrzymywanego za wykonywanie tych czynności. Wnioskodawca wskazuje, że podejmowana przez niego działalność jest/była i będzie działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań Właścicielem ulepszanego (rozwijanego) oprogramowania był/jest Kontrahent i/lub jego klient, a Wnioskodawca dokonywał/dokonuje ulepszenia (rozwinięcia) na zlecenie Kontrahenta, za jego (i/lub jej klienta) zgodą. W wyniku rozwijania (ulepszania) i modyfikacji oprogramowania lub ich części, tworzone były/są nowe kody oraz algorytmy i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Podkreślić zatem trzeba, że ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które Wnioskodawca sam stworzył, powodowało/powoduje każdorazowo powstanie części programu komputerowego, które stają się osobnym utworem, chronionym prawem autorskim na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Wnioskodawca nie był więc i nie będzie właścicielem praw autorskich do oprogramowania ulepszanego, ale czasowo jest właścicielem praw do składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie rozwinięcie owego oprogramowania ulepszanego. Autorskie prawa majątkowe do nowego oprogramowania, które po zaimplementowaniu powoduje ulepszanie starego, są przenoszone za wynagrodzeniem na Kontrahenta, według modelu opisanego w pkt 2 wyżej. Tak rozumiane działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania.

4. Proces twórczy

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone były/są w sposób ułożony, metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Tworzenie nowego produktu informatycznego (programu komputerowego, którego zapisem jest kod źródłowy) lub ulepszanie istniejącego produktu o nową funkcjonalność (wymagającego również stworzenia w tym zakresie nowego kodu źródłowego) odbywało/odbywa się według przedstawionego wyżej podejścia do rozwiązywania problemów algorytmicznych i standardowo w najszerszym zakresie składa się z niżej przedstawionych etapów.

a) Etap wstępny - obejmuje konsultacje z Kontrahentem lub jego klientem, dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie, poznanie wizji produktu. Podczas konsultacji przedstawiane są oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania (tzw. specyfikacja biznesowa), zasobów jakie mogą zostać udostępnione Wnioskodawcy, w tym celu oraz czasu, w jakim projekt ma zostać zrealizowany. Na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizuje możliwość zrealizowania projektu, czyli stworzenia nowego oprogramowania, przy użyciu określonych zasobów. Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi pozwalającymi na realizację zamówienia. Nie dysponuje np. gotowym algorytmem wyrażonym w postaci kodu, spełniającym oczekiwania ostatecznego odbiory (kod źródłowy musi zostać napisany od samego początku). Uzyskanie produktu informatycznego o pożądanych właściwościach uzależnione jest od szeregu czynników. W trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji zamówienia przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia zamówienia;

b) Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje on wszelkie czynności faktyczne podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zamówienia, tj. zaprojektowanie i napisanie algorytmu w języku programowania, co prowadzi do stworzenia nowego produktu lub ulepszenia, rozwinięcia dotychczasowego produktu o nowe zastosowania (nową funkcjonalność). Proces tworzenia na tym etapie najczęściej dzieli się na mniejsze cykle wydawnicze, po których następuje prezentacja wytworzonej części oprogramowania. Nie były i nie są to w żadnym wypadku czynności odtwórcze. Wnioskodawca staje na tym etapie wobec konieczności wyboru jednego spośród alternatywnych algorytmów, określania wartości różnorodnych parametrów lub samodzielnego precyzowania pewnych szczegółów implementowanych operacji. Ten etap wymaga od Wnioskodawcy podjęcia największego wysiłku intelektualnego.

c) Etap końcowy - obejmuje on zamknięcie zamówienia i podsumowanie wyników prac kilku cykli wydawniczych składających się na dany moduł. W trakcie tego etapu dochodzi do akceptacji bądź odrzucenia wyników pracy Wnioskodawcy lub ogłoszenie, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe stworzenie programu odpowiadającego specyfikacji biznesowej lub dokonanie ulepszeń, czy rozbudowy aplikacji o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami. W przypadku niemożności zrealizowania zamówienia zgodnie z oczekiwaniami, rozpatrywane jest ewentualne zwiększenia zasobów do realizacji zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie oczekiwań w stosunku do oprogramowania, które ma zostać wytworzone. W tej fazie również dochodzi - z chwilą dokonania ostatecznej akceptacji - do przeniesienia autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania.

Wytwarzanie oprogramowania to złożony proces, który ma na celu dostarczenie produktu w pełni zgodnego z oczekiwaniami Kontrahenta i/lub jego klienta. Działalność Wnioskodawcy, w zależności od realizowanych projektów, mogła i może pokrywać wszystkie etapy tego procesu, począwszy od analizy i zdefiniowania wymagań, przez zaprojektowanie rozwiązania, jego wykonanie, testowanie, wdrożenie, szkolenia oraz dalszy rozwój. Podstawowym wyzwaniem jest zrozumienie potrzeb ostatecznego odbiorcy, a więc określenie celu jakim ma spełniać program. Dopiero w oparciu o tę wiedzę Wnioskodawca ustalał sposób dojścia do zdefiniowanego celu, dobierając odpowiednie rozwiązania programistyczne oraz technologie. Na potrzeby niniejszego wniosku, Wnioskodawca oświadcza, że tworzenie przez niego oprogramowania opierało/opiera się każdorazowo o dostępną aktualnie (tj. w momencie realizacji Kontraktu) wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych (IT) oraz w dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a także o umiejętności Wnioskodawcy jako programisty.

Z kolei projektowane i tworzone produkty (oprogramowanie komputerowe) stanowiły/stanowią produkty nowe lub ulepszone funkcjonalnie w stosunku do tych dotychczas tworzonych przez Wnioskodawcę. Proces tworzenia oprogramowania wymaga ciągłego rozwoju, poszerzenia i aktualizowania wiedzy programistycznej, jak również z dziedziny, w której to oprogramowanie miało być wykorzystywane. Niejednokrotnie Wnioskodawca w tym celu sięgał do fachowej literatury, szkoleń oraz fachowych publikacji.

Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie miały i nie będą mieć charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowiły/stanowić będą systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

Element twórczy Wnioskodawcy w tworzeniu oprogramowania polegał/polega na pisaniu algorytmu, który znajduje odzwierciedlenie w postaci kodu źródłowego, w efekcie czego powstaje program komputerowy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała i nie będzie mieć charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów.

Oprogramowanie lub jego części, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm. dalej zwana "ustawa o PAIPP").

5. Realizowanie umowy

Wnioskodawca podejmuje wszystkie opisane powyżej czynności w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych rozwiązań. Umowa wykonywana jest przez Wnioskodawcę osobiście, a czynności twórcze są realizowane przez Wnioskodawcę w taki sposób, aby w skład wytworzonego oprogramowania nie wchodziły utwory należące do osób trzecich, w tym także utwory zależne i zmodyfikowane czy utwory wykorzystywane na podstawie tzw. licencji otwartej. Wnioskodawca od początku jest jedynym właścicielem praw autorskich przysługujących do wytworzonych przez niego programów komputerowych. Czynności wykonywane w ramach umowy z Kontrahentem są podejmowane przez Wnioskodawcę na polecenie tego Kontrahenta, jednak ich proces jest w całości przeprowadzony przez Wnioskodawcę, który łączy, nabywa i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności samodzielnie.

Aktywność Wnioskodawcy związana z tworzeniem programów komputerowych realizowana jest przez Niego w każdym przypadku samodzielnie, według własnej metodologii. W ramach jednego projektu może powstać kilka programów komputerowych. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych", dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych.

Każdorazowo efekty pracy Wnioskodawcy odznaczają się indywidualnym, twórczym charakterem. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach. Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie miały i nie będą mieć charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowiły/stanowić będą systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

Programy komputerowe wytworzone przez Wnioskodawcę zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Programy te nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny, a także nie są jedynie „techniczną”, a nie „twórczą", realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

Na podstawie przepisu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych są i będą, w okresie, którego dotyczy wniosek, wszystkie wskazane we wniosku efekty prac Wnioskodawcy jak np. części programów komputerowych, części oprogramowania, modyfikacje, ulepszenia, rozwinięcia itp. Zarówno w procesie „tworzenia”, „rozwijania”, „ulepszania”, „modyfikowania”,, „oprogramowania”, „części oprogramowania", „utworów", „funkcjonalności", etc. - każdorazowo tworzone są i były przez Wnioskodawcę, w ramach prac rozwojowych, programy komputerowe, do których każdorazowo przysługują Wnioskodawcy prawa autorskie podlegające ochronie prawnej określonej we wskazanym powyżej art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które to prawa Wnioskodawca przenosił i będzie przenosić na kontrahenta.

W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza program komputerowy, to ulepszany program może być własnością Wnioskodawcy lub jego Kontrahenta. W wyniku jednak ulepszania programu komputerowego powstaje zupełnie nowy kod źródłowy, który stanowi odrębny program komputerowy w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, a do którego prawa autorskie przysługują wyłącznie Wnioskodawcy. Wnioskodawca następnie przenosi autorskie prawo do programu komputerowego na swojego Kontrahenta. Wnioskodawca nie dokonuje zmian w kodzie źródłowym stworzonym przez osoby trzecie, który to kod źródłowy mógłby być właśnie własnością Kontrahenta. W ramach ulepszeń programu komputerowego Wnioskodawca tworzy kod źródłowy, stanowiący odrębny program komputerowy, który następnie implementowany jest do istniejącego już modułu lub funkcjonalności, który stanowi własność Kontrahenta. Implementacja odbywa się także w drodze przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego stworzonego przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazuje, że ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w każdym przypadku, a więc także wobec osób trzecich innych niż Zleceniodawca/Kontrahent.

Umowy zawarte z Kontrahentami przewidują, że za świadczenie usług oraz przeniesienie autorskich praw majątkowych na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w umowie, Zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie zawarte w wynagrodzeniu za wykonywanie umowy. Usługi, wskazane w umowie obejmują także wykonywanie czynności wchodzących w skład procesu tworzenia oprogramowania, które nie stanowią wytwarzania programu komputerowego, takie jak: opracowywanie koncepcji w zakresie rozwoju systemu (w szczególności poprzez definiowanie, projektowanie, testowanie) oraz ocena ich zastosowania w celu usprawnienia procesu produkcyjnego, sporządzanie analiz oraz korygowanie błędów narzędziowych zidentyfikowanych przez inne jednostki robocze, w szczególności testerów, dokumentowanie pracy (tworzenie opracowań) w celu przekazania wiedzy i umożliwienia członkom zespołu produkcyjnego zrozumienia sposobu działania systemów i stosowania ich funkcji. Wnioskodawca jednak nie zamierza stosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada wyżej wskazanym czynnościom, preferencyjnej stawki opodatkowania.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy, które otrzymuje on z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych jest przez niego wyodrębniane. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę każdorazowo jest odpowiednio dzielone na część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz na część przypadającą na świadczenie usług, o których mowa w części a) pytania, a stosunek tych części względem siebie zależy m.in. od nakładu pracy Wnioskodawcy na poszczególne programy komputerowe oraz czynności techniczne, a także skomplikowania danego projektu. Każdorazowo zatem wynagrodzenie ustalane jest według czynników warunkujących wielkość wynagrodzenia przypadającego na autorskie prawo do programu komputerowego oraz czynności techniczne i rutynowe. Na gruncie umów zawartych z Kontrahentami Wnioskodawca przenosi te autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych, nad którymi zakończył pracę w danym okresie rozliczeniowym.

Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę obejmują jedną pozycję wobec faktu, iż umowa zawarta z Kontrahentem przewiduje, iż wynagrodzenie wypłacane jest za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i usługi świadczone w ramach wykonywania umowy. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych oraz wypłata wynagrodzenia następują w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Umowa dla wypłaty wynagrodzenia stosuje zatem koniunkcję, która warunkuje wypłatę wynagrodzenia od świadczenia usług i przeniesienia majątkowych praw autorskich. Zwrócić uwagę należy, iż świadczenie usług i przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego są ze sobą nierozerwalnie sprzężone.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są bowiem czynnościami pomocniczymi zmierzającymi do prawidłowego wdrożenia nowo napisanych programów komputerowych, ich testowania, sporządzenia analiz i dokumentacji a także poprawy ewentualnych błędów, a zatem czynności technicznych, mających charakter rutynowy. Czynności świadczenia usług są zatem czynnościami subsydiarnymi wobec wytworzenia programów komputerowych i przeniesienia do nich majątkowych praw autorskich na Kontrahenta. Stąd Wnioskodawca nie ma podstaw do wyodrębniania drugiej pozycji na fakturze, niemniej jednak nie chce do wynagrodzenia za te czynności zastosować preferencyjnej stawki opodatkowania.

Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych powstałych w wyniku realizacji umowy. Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wszelkich utworów stworzonych w ramach wykonywania umowy, w tym programów komputerowych, z chwilą ich ustalenia, bez ograniczeń terytorialnych ani czasowych. Ustalenie utworów odbywa się w ramach każdego okresu rozliczeniowego i stanowi wyodrębnienie autorskich praw przysługującego Wnioskodawcy do programów komputerowych na poziomie majątkowym i osobistym.

W ramach ustalenia autorskiego prawa do programu komputerowego Wnioskodawca określa kod źródłowy realizujący algorytm oraz funkcjonalność tego algorytmu, a także nakład pracy. Następnie obliczane jest wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do ustalonego programu komputerowego i za świadczenie subsydiarnych usług. Wnioskodawca przesyła kod do repozytorium na serwerach Kontrahenta. Następnie wystawiana jest faktura. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje na wszelkich polach eksploatacji, a w szczególności na następujących:

‒ w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

‒ w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy,

‒ w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym (m.in. w sieci Internet),

‒ w zakresie wprowadzania do pamięci komputera oraz do sieci komputerowej i/lub multimedialnej,

‒ trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie;

‒ tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

‒ rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii. Przeniesienie odbywa się z zachowaniem warunków wynikających z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych potwierdza zawarta z Kontrahentem umowa oraz wystawiona przez Wnioskodawcę faktura oraz protokół przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Wnioskodawca prowadzi rejestr utworów stanowiących programy komputerowe w prowadzonej ewidencji dla celów IP Box. Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja jest prowadzona od początku rozpoczęcia prowadzenia prac rozwojowych, a także na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna ewidencja wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających ba każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

6. Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od dnia 20 stycznia 2021 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo do programu komputerowego oraz na wyodrębnienie kosztów, które Wnioskodawca poniósł bezpośrednio w związku z wytworzeniem każde wyżej wymienionego konkretnego prawa autorskiego. Ewidencja umożliwia monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmujące wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zamówień. Prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje pozwalają zatem na ustalenie dochodu z tytułu przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do każdego programu komputerowego, który wytworzył.

7. Podsumowanie

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f. preferencji IP Box w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2021 oraz w następnych latach. Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wyłącznie do zysków wynikających z przeniesienia przez niego autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Celem składanego wniosku jest również poddanie pod rozstrzygnięcie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy opisana w niniejszym wniosku działalność Wnioskodawcy związana z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego wpisuje się w ramy definicyjne działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dokonanie oceny w tym zakresie jest niezbędne do wykładni art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.- czyli udzielenia odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie. Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo- rozwojowej, a w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktach 39 i 40 tego artykułu, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.), kluczowa z punktu widzenia skutków podatkowych jest ocena charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na kanwie właśnie tejże ustawy.

Ze względu na bezpośrednie odwołanie się do regulacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźne wskazanie, że definicję tą należy rozumieć w konkretny sposób, tj. przedstawiony w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przepisy art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 tejże ustawy są elementem systemu prawa podatkowego. Nie może ulegać wątpliwości, iż powinny być rozpatrywane przez Dyrektora KIS w kontekście oceny prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, skoro zakres wniosku do tego wprost nawiązuje. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 23.11.2021 r. (sygn. II FSK 1049/21) w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Z ostrożności, wskazać należy na szereg interpretacji indywidualnych, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podjął się oceny czy działalność podatnika jest działalnością badawczo- rozwojową:

‒ 0114-KDIP3-1.4011.303.2020.2.MZ;

‒ 0114-KDIP2-1.4011.38.2020.3.KS;

‒ 0114-KDIP3-2.4011.679.2019.3.JK2;

‒ 0114-KDIP3-1.4011.380.2020.2.MZ;

‒ 0114-KDIP3-1.4011.571 2019.2.MK1;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.329.2020.2.AC;

‒ 0113-KDIPT2-2.4011.381.2020.3. MK;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.472.2020.2.GG;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.430.2020.2.SJ;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.464.2020.2.MM;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.31.2020.2.AP;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.34.2020.2.MAP;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.42.2020.2.KO;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.50.2020.2.MM;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.55.2020.2.DJD;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.57.2020.2.MAP;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.66.2020.2.MA;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.74.2020.2.MM;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.633.2019.3.MAP,

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.711.2019.2.MM;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.738.2019.2.MD;

‒ 0113-KDIPT2-1.4011.748.2019.2.MAP

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.24.2020.2.AC;

‒ 0113-KDIPT2-3.4O11.26.2020.3. JŚ;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.54.2020.2.PR;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.69.2020.2.ST;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.73.2020.2.MS;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011 94.2020.2.AC;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.238.2020.2.GG;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.656.2019.2.PR;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.702.2019.2.PR;

‒ 0113-KDIPT2-3.4011.736.2019.2.SJ;

‒ 0113-KDIPT2-3.4O11.759.2019.2. JŚ;

‒ 0111-KDIB1-1.4011.33.2020.2.NL;

‒ 0111-KDIB1-1.4011.87.2020.2.DK;

‒ 0111-KDIB1-2.4011.55.2020.2.DP;

‒ 0111-KDIB1-3.4011.7.2020.2.JKT;

‒ 0111-KDIB1-3.4011.10.2020.2.APO;

‒ 0111-KDIB1-33.4011.52.2020.2.PC;

‒ 0111-KDIB2-1.4011.18.2020.2.MK;

‒ 0112-KDIL2-1.4011.2.2020.3.MKA;

‒ 0112-KDIL2-1.4011.379.2020.2.KF;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.20.2020.2.IM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.27.2020.2.MC;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.44.2020.2.AA;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.52.2019.2.MW;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.56.2019.2.AA;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.60.2020.2.MC;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.65.2019.2.MW;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.69.2020.2.MW;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.70.2019.2.AA;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.73.2020.2.MM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.79.2020.2.IM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.98.2019.2.MC;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.107.2019.2.IM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.115.2020.2.MW;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.119.2019.2.AA;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.126.2019.2.MC;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.139.2019.2.MM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.143.2019.2.MM;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.144.2019.2.WS;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.161.2019.2.MC;

‒ 0112-KDIUL2-2.4011.194.2020.2.MW;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.269.2020.2.KP;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.337.2020.2.KP;

‒ 0112-KDIL3-3.4011.412.2019.2.NN;

‒ 0112-KDIL2-1.4011.407.2020.3.TR;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.520.2020.2.WS;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.416.2020.2.MC;

‒ 0112-KDIL2-2.4011.469.2020.2.MM;

‒ 0112-KDIL2-1.4011.518.2020.2.JK.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wskazuje, że ulgę IP BOX chciałby zastosować do wszystkich kolejno następujących sobie latach podatkowych poczynając od roku 2021, rozliczając wskazaną ulgę w deklaracjach rocznych.

Wniosek dotyczy stanu faktycznego na gruncie ubiegłych już lub trwających lat podatkowych (2021 oraz 2022) a także kolejnych lat jako zdarzeń przyszłych w kontekście planów Wnioskodawcy związanych w dalszym realizowaniem opisanego we wniosku kontraktu. Kontrakt będzie realizowany na takich samych zasadach jak w poprzednich latach podatkowych, a zatem na takich samych warunkach, przy zaistnieniu tych samych informacji i danych opisanych we wniosku. Oznacza to, że wszystkie informacje podane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją opisanego w umowie kontraktu pozostają aktualne zarówno w latach 2021 jak i 2022, ale także w latach przyszłych. Wnioskodawca nie zamierza zmieniać zasad wykonywania umowy ani Kontrahenta.

Podejmowana przez Wnioskodawcę bezpośrednio działalność w zakresie wytwarzani, rozwijania lub ulepszania/ modyfikowania programów komputerowych/ oprogramowania/ części oprogramowania, w okresie którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego kontraktu nie obejmowała, nie obejmuje i nie będzie obejmować badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Podejmowana bezpośrednio i samodzielnie przez Wnioskodawcę działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania czy też ulepszania/ modyfikowania programów komputerowych/ oprogramowania/ części oprogramowania w okresie którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego kontraktu obejmuje/obejmowała i będzie obejmować prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Innymi słowy Wnioskodawca prowadził, prowadzi i będzie prowadził w okresie, którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego Kontraktu - przy zachowaniu standardów, które wynikają z Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce oraz z danej dziedziny wiedzy i umiejętności - prace, które są wyodrębnione z uwagi na cel ich prowadzenia i obejmują łącznie:

• nabywanie przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności;
• łączenie przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności (tj. znajdowanie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzą wynikającą z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów prac);
• kształtowanie Wnioskodawcy wiedzy i umiejętności (tj. takie „ułożenie" efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac); oraz
• wykorzystywanie wiedzy i umiejętności Wnioskodawcy.

Całość tych czynności odpowiednio służyła, służy i będzie służyć planowaniu, produkcji bądź projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Wnioskodawca w ramach działalności samodzielnie prowadzi i będzie prowadzić prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, a zatem od dnia 1 marca 2021 r. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnych prac rozwojowych dla każdego programu komputerowego jaki wytwarza. Mogą zdarzyć się przypadki, iż w wyniku prac nad jednym projektem i prac rozwojowych związanych z tym projektem powstanie więcej niż jedno prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych”, dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy jednak innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych.

Prace rozwojowe są to prace koncepcyjne, mające na celu rozwiązywania problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Efektem prac Wnioskodawcy jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych - programów komputerowych, odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta. Prace dotyczą tworzenia algorytmów odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta w związku z planowanym wytworzeniem nowej funkcjonalności lub modułu lub programu komputerowego/oprogramowania/części oprogramowania.

Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Przyszłe projekty planowane są również z pozytywnymi prognozami na ich zakończenie. Opracowane programy komputerowe spełniły ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu.

Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania. Wyniki prac rozwojowych mają swoją ustaloną formę i jest nią kod źródłowy napisany w języku oprogramowania i stanowiący program komputerowy. Wyniki te są wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy poprzez przeniesienie praw autorskich majątkowych do wykonanych przez Wnioskodawcę programów komputerowych na jego Kontrahenta za wynagrodzeniem.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowy , zmieniony lub ulepszony produkt, proces albo usługę:

‒ (…) - moduł liczący zdolność kredytową;

‒ (…) moduł odpowiedzialny za wypłaty kredytów;

‒ (…) - moduł odpowiedzialny za zmianę warunków kredytu;

‒ Moduł systemu B. - funkcjonalność odpowiedzialna za pobieranie danych od dostawców urządzeń GPS, danych lokalizacji i następnie obsłużenie tych danych w taki sposób, aby można było ich użyć w systemie B.

Przedstawione rozwiązania Wnioskodawca wytworzył w ramach prowadzonych przez siebie prac rozwojowych. Wnioskodawca oferuje produkty, procesy i usługi, które są wynikiem praż rozwojowych w swojej działalności gospodarczej.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy produkty, procesy i usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej często prowadzi też działalność obejmującą również rutynowe aktualizacje oprogramowania (rutynowe usuwanie, np. błędów w istniejących systemach z wyłączeniem usuwania takich błędów przed zakończeniem procesu prac rozwojowych), jednakże działalność ta nie prowadzi do powstania autorskich programów komputerowych podlegających ochronie prawnej, w związku z czym Wnioskodawca nie ma zamiaru zastosowania do takiej działalności preferencyjnej 5% stawki opodatkowania.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca samodzielnie prowadzi, prowadził i będzie prowadził prace o innym charakterze niż badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działalność ta obejmuje takie czynności jak zwykłe wykorzystywanie wiedzy i standardowe, powtarzalne działania programistyczne, korzystanie z ustalonych schematów programistycznych, rutynowe aktualizacje oprogramowań itp. Działalność ta nie prowadzi jednak do wytworzenia autorskich programów komputerowych podlegających ochronie prawnej, w związku z czym Wnioskodawca nie ma zamiaru zastosowania do takiej działalności preferencyjnej 5% stawki opodatkowania.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca stosuje zarówno standardowe metody programowania (narzędzia, technologie informatyczne) jak i metody unikalne i niestandardowe. W wyniku połączenia tych technologii i narzędzi powstają nowe lub bardziej wydajne algorytmy w oparciu o nowe techniki programowania. Wnioskodawca stosuje nowe i oryginalne techniki programowania.

W wyniku programowania Wnioskodawcy dokonuje się postęp w dziedzinie oprogramowania komputerowego, to znaczy, że w wyniku indywidualnych autorskich pomysłów Wnioskodawcy dokonuje się postęp technologiczny i powstają nowe/zmienione/ ulepszone programy komputerowe.

Podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku, w okresie którego dotyczy wniosek, w zakresie tworzenia algorytmów wyrażonych w postaci kodu źródłowego napisanego w języku oprogramowania i stanowiącego program komputerowy, jest/była i będzie działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W efekcie podejmowanych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych każdorazowo powstawały/powstają i będą powstawać odrębne programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, których prawa autorskie Wnioskodawca zbywał i będzie zbywać na rzecz kontrahentów.

Wnioskodawca nie prowadzi odrębnych prac rozwojowych dla każdego programu komputerowego jaki wytwarza. Mogą zdarzyć się przypadki, iż w wyniku prac nad jednym projektem i prac rozwojowych związanych z tym projektem powstanie więcej niż jedno prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych”, dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego.

Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych. Może zdarzyć się tak, iż wynik jednych prac rozwojowych Wnioskodawca wykorzystuje w celu innego ulepszenia lub rozwinięcia, jednak każdorazowo do wykonania takiego ulepszenia Wnioskodawca musi dołożyć kolejne innowacyjne rozwiązania.

Chronionymi na podstawie przepisu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych są i będą, w okresie którego dotyczy wniosek, wszystkie wskazane we wniosku efekty prac wnioskodawcy, np. programy komputerowe, części oprogramowania, modyfikacje, ulepszenia, rozwinięcia, etc.

Zarówno w procesie „tworzenia”, „rozwijania”, „ulepszania”, „modyfikowania”,, .oprogramowania”, „części oprogramowania”, „utworów”, „funkcjonalności", etc. - każdorazowo tworzone są i były przez Wnioskodawcę, w okresie którego dotyczy wniosek, w ramach prac rozwojowych lub badań naukowych programy komputerowe, do których każdorazowo prawa autorskie podlegające ochronie prawnej określonej w wskazanym powyżej art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych Wnioskodawca przenosił i będzie przenosić na kontrahenta.

Wnioskodawca wytwarzał, wytwarza i będzie wytwarzał programy komputerowe odpowiadające na potrzeby biznesowe swoich Kontrahentów i ich Klientów. W szczególności Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe:

‒ (…) - moduł liczący zdolność kredytową;

‒ (…)- moduł odpowiedzialny za wypłaty kredytów;

‒ (…) - moduł odpowiedzialny za zmianę warunków kredytu;

‒ Moduł systemu B. - funkcjonalność odpowiedzialna za pobieranie danych od dostawców urządzeń GPS, danych lokalizacji i następnie obsłużenie tych danych w taki sposób, aby można było ich użyć w systemie B.

Wyżej wskazane programy komputerowe są przedmiotem wniosku.

W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy oraz nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Sposób „przeniesienia” przez Wnioskodawcę każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następował/następuje i będzie następować zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy składa się z wynagrodzenia przysługującego za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego oraz wynagrodzenia za czynności subsydiarne wykonywane w związku z tworzeniem programów komputerowych. Wnioskodawca planuje zastosować ulgę IP BOX tylko do wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego.

Miesięcznie Wnioskodawca wystawia fakturę VAT obejmującą jedną łączną pozycję z tytułu świadczenia usług programistycznych oraz przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Kwota ta jest jedynie kwotą łączną, która sumuje cenę usługi oraz cenę przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Z kwoty łącznej wykazanej na fakturze można wyodrębnić część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Wynagrodzenie zawarte na fakturze nie jest jednorodne i nie jest niepodzielne.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę każdorazowo jest odpowiednio dzielone na część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz na część przypadającą na świadczenie usług rutynowych, a stosunek tych części względem siebie zależy m.in. od nakładu pracy Wnioskodawcy na poszczególne programy komputerowe oraz czynności techniczne, a także skomplikowania danego projektu. Każdorazowo zatem wynagrodzenie ustalane jest według czynników warunkujących wielkość wynagrodzenia przypadającego na autorskie prawo do programu komputerowego oraz czynności techniczne i rutynowe.

Wynagrodzenie przypadające na przeniesienie praw autorskich majątkowych do programu komputerowego nie jest kwotowo wyodrębniane na fakturze. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę obejmują jedną pozycję wobec faktu, iż umowa zawarta z Kontrahentem przewiduje, iż wynagrodzenie wypłacane jest za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i usługi świadczone w ramach wykonywania umowy. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych oraz wypłata wynagrodzenia następują w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Umowa dla wypłaty wynagrodzenia stosuje zatem koniunkcję, która warunkuje wypłatę wynagrodzenia od świadczenia usług i przeniesienia majątkowych praw autorskich. Zwrócić uwagę należy, iż świadczenie usług i przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego są ze sobą nierozerwalnie sprzężone. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są bowiem czynnościami pomocniczymi zmierzającymi do prawidłowego wdrożenia nowo napisanych programów komputerowych, ich testowania, sporządzenia analiz i dokumentacji a także poprawy ewentualnych błędów, a zatem czynności technicznych, mających charakter rutynowy.

Czynności świadczenia usług są zatem czynnościami subsydiarnymi wobec wytworzenia programów komputerowych i przeniesienia do nich majątkowych praw autorskich na Kontrahenta. Stąd Wnioskodawca nie ma podstaw do wyodrębniania drugiej pozycji na fakturze, niemniej jednak nie chce do wynagrodzenia za te czynności zastosować preferencyjnej stawki opodatkowania. Na potrzeby wyliczenia podstawy opodatkowania dochodu z kwalifikowanego IP Wnioskodawca stosuje przepis art. 30ca ust. 4 i oblicza wskaźnik/wskaźniki nexus.

Wnioskodawca w zakresie pierwotnego pytania oczekuje rozstrzygnięcia:

1. Czy opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy polegająca na wykonywaniu wyodrębnionych zadań realizowanych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegających na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych począwszy od 2021 roku w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania?

Wnioskodawca nie oczekuje aby Organ rozstrzygnął:

1. Czy autorskie prawa do stworzonych przez Pana odrębnych programów komputerowych opisanych we wniosku, podlegających ochronie prawnej, o której mowa we wniosku, które powstają również w skutek rozwijania czy też ulepszania istniejącego programu komputowego w ramach prowadzonych prac opisanych we wniosku stanowią/będą stanowić kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o której mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)?
2. Czy dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód uzyskiwany przez Pana z odpłatnego przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych?

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tylko i wyłącznie tego, czy prace rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę stanowią działalność badawczo-rozwojową oraz w konsekwencji czy do kwalifikowanego dochodu z Wnioskodawca może zastosować 5% stawkę. Innymi słowy, czy tak naprawdę do wytworzenia praw autorskich do programu komputerowego dochodzi w ramach działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie, albowiem jeżeli Wnioskodawca prowadzi taką działalność badawczo - rozwojową wówczas prawa autorskie są kwalifikowanymi prawami autorskimi co nie wymaga szerszej interpretacji.

Organ prawidłowo odczytuje intencje Wnioskodawcy, że przedmiotem tego pytania jest możliwość skorzystania z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowania 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach, sumy kwalifikowanych dochodów osiągniętych w danym roku podatkowym (dochodów z kwalifikowanych IP skorygowanych o współczynnik nexus) uzyskiwanych z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. ze sprzedaży przez Wnioskodawcę autorskich praw do programów komputerowych, w okresie, którego dotyczy wniosek na rzecz wskazanej spółki.

Pytania

1. Czy opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy polegająca na wykonywaniu wyodrębnionych zadań realizowanych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegających na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych począwszy od 2021 roku w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja legalna działalności badawczo-rozwojowej zawarta została w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei definicja prac rozwojowych przedstawiona została w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazano, że prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalnością badawczo-rozwojową można nazywać zatem działalność twórczą obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność ta powinna być podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z działalnością badawczo-rozwojową mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, uznać należy, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą i nowatorską: Wnioskodawca w zakresie wykonywanej przez siebie działalności tworzy programy komputerowe na zlecenie swoich Kontrahentów, które to programy mają odpowiadać konkretnym potrzebom tych Kontrahentów, a zatem być nieszablonowymi rozwiązaniami dążącymi do usprawnienia pracy i zwiększenia innowacyjności tego Kontrahenta.

2. Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie działalności wykorzystuje zaawansowane narzędzia informatyczne m.in.,

• (`(...)`) - współbieżny, oparty na klasach, obiektowy język programowania ogólnego zastosowania.
• (…) - strukturalny oraz deklaratywny język zapytań. Jest to język dziedzinowy używany do tworzenia, modyfikowania relacyjnych baz danych oraz do umieszczania i pobierania danych z tych baz.
• (…) - szkielet tworzenia aplikacji w języku (`(...)`) dla platformy (`(...)`)
• (…) - szeroko rozpowszechniona serwerowa platforma programistyczna języka (`(...)`). Definiuje standard tworzenia aplikacji w języku programowania (`(...)`) opartych o wielowarstwową architekturę komponentową. Komponenty są zwykle osadzane na serwerze aplikacyjnym obsługującym (..).
• (…) - komercyjne zintegrowane środowisko programistyczne napisane w języku (`(...)`_) do tworzenia oprogramowania.
• (…) - wizualne narzędzie do projektowania baz danych, które integruje programowanie, administrowanie, projektowanie i tworzenie baz danych SQL oraz zarządzanie nimi w jednym zintegrowanym środowisku programistycznym dla systemu baz danych MySQL.
• (…) - program używany do tworzenia, testowania, udostępniania i dokumentowania interfejsów API. Służy do testowania backendu, gdzie wpisywany jest adres URL punktu końcowego, program wysyła żądanie do serwera i odbiera odpowiedź z serwera.
• (…) - aplikacja do testowania usług internetowych typu open source dla protokołu (…) i reprezentacyjnych transferów stanów. Jego funkcjonalność obejmuje inspekcję usług internetowych, wywoływanie, programowanie, symulację i mockowanie, testy funkcjonalne, testy obciążenia i zgodności.
• (…) - aplikacja webowa Node.js używana do przeglądania, edycji i zarządzania bazami danych (…) w przeglądarce. Pozwala bezpośrednio manipulować wszystkimi typami danych (…).
• (…) - platforma chmurowa oraz hostingowy serwis internetowy oraz inne biblioteki służące do tworzenia interfejsów użytkownika. Wnioskodawca ponadto bazuje na swojej wiedzy i doświadczeniu. Połączenie wszystkich tych narzędzi i umiejętności przez Wnioskodawcę ma na celu tworzenie nowych produktów i usług. Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę i umiejętności, które później wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności. Działalność wnioskodawcy nie ma charakteru okresowych i rutynowych zmian dokonywanych w produkcie, a ma na celu kreowanie nowych rozwiązań problemów algorytmicznych, które mają stanowić odpowiedź na konkretną potrzebę Kontrahenta lub Klienta Kontrahenta.

Praca taka nie może polegać na odtwórczości, gdyż każde rozwiązanie algorytmu musi mieć inne zastosowanie, dopasowane do indywidualnej, unikalnej potrzeby biznesowej. Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca w swojej pracy wykorzystał bibliotekę o otwartym kodzie źródłowym (open source), to jednak na tej podstawie kreuje on niepowtarzalne dzieło, które powstaje dzięki jego zdolnościom programistycznym szerokiej wiedzy i umiejętności jej praktycznego wykorzystania.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność stale i systematycznie przyjmuje nowe zlecenia. Wnioskodawca w ramach realizacji umowy zobowiązany jest do zgodnej z zastosowaną metodyką współpracy, którą musi również należycie udokumentować. Wszystkie czynności są wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji oczekiwań Kontrahenta, który określa pewne warunki brzegowe. Po stronie Wnioskodawcy leży natomiast wybór metody stworzenia rozwiązania algorytmicznego i narzędzi pracy. Cykliczne spotkania z Kontrahentem pozwalają natomiast ustalić, czy planowane przez Wnioskodawcę wdrożenie pewnych technik informatycznych będzie spełniało wymagania dla zleconego do zaprojektowania narzędzia biznesowego.

Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii w celu tworzenia nowych i autorskich rozwiązań. Wnioskodawca stosuje najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego Kontrahenta. Wnioskodawca działał/działa w sposób systematyczny, rozwiązując problemy algorytmiczne. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego odpowiadał/odpowiada m.in. za analizę wymagań (cele), zaprojektowanie rozwiązania oraz jego zbudowanie. Pracując każdorazowo nad danym programem Wnioskodawca rozwijał/rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie algorytmiki, programowania, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku, powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, a tym samym działalność badawczo-rozwojową. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu w rozumieniu art. 5a pkt 38 w/w ustawy.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych począwszy od 2021 r. w ramach przedstawionych Kontraktów, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o "kwalifikowanym" prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z póżn. zm., dalej w skrócie: ustawa o PAIPP).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source codę), czy kod wynikowy (ang. object codę) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015). Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej.

Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46) Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (`(...)`) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: „ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.

W związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, iż program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia". Zwrot „forma wyrażenia" odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia" może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego" programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości.

Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpećnostni softwarova asociace - Svaz softwarove ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku). W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż cech utworu, a co za tym idzie ochrony prawno- autorskiej nie zostanie pozbawiony nawet taki program komputerowy, który nie stanowi produktu odrębnego i nie może być sprzedany oddzielnie od programów, którym służy.

Specyfika dziedziny informatyki, jej dynamika rozwoju oraz złożoność poszczególnych elementów składających się na całość nie pozwala gratyfikować jedynie sztywno określonych, widocznych efektów pracy programisty bez wyraźnego polecenia takiego ich traktowania (por. wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi z 26 marca 2014 r., sygn. I C 566/12). W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy, obejmujące algorytmy i kody źródłowe spełniają wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawno- autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod każdorazowo wytwarzał i nadal będzie wytwarzać dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością.

Podejmował/podejmuje wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w języku programowania (`(...)`) Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność można zakwalifikować do działalności badawczo- rozwojowej, co zostało już wyżej wykazane. Wobec powyższego, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzanego i rozwijanego (ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartych Kontraktów otrzymywał/otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca jednocześnie przenosił/przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w toku świadczonych usług oprogramowania. Niewątpliwie Wnioskodawca otrzymywał i będzie otrzymywać wynagrodzenie, którym jest honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania.

Skoro przeniesienie własności tych praw następuje odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiągał i będzie osiągać dochód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Reasumując:

1. Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego,
2. Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, względnie - z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 u.p.d.o.f.
3. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany z odpłatnego zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Niego w odpowiedzi na zlecenie Kontrahenta, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę, należy uznać za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f., względnie za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt3 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec tych dochodów zastosować preferencyjną 5- proc. stawką opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 updof).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Zastrzeżenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 30ca ust. 8 – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. stanowi, że:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Zgodnie zaś z art. 30ca ust. 8 – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana polegające na tworzeniu, rozwijaniu programu komputerowego mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazał Pan w opisie stanu faktycznego – i zdarzenia przyszłego podejmowane przez Pana działalność, którą samodzielnie i bezpośrednio realizuje, której przedmiotem jest tworzenie i rozwój oprogramowania jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; oraz jest działalnością obejmującą prace rozwojowe rozumiane jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do niech, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Prace rozwojowe zostały/zostaną zakończone pozytywnym wynikiem. Wynikiem było/jest stworzenie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Należy przy tym podkreślić, że co do zasady działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez podatnika ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Ponadto, Pana autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzonego oraz rozwijanego w ramach działalności gospodarczej – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych – jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji uznać należy, że skoro uzyskuje Pan dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego, rozwijanego programu komputerowego, który stanowi utwór prawnie chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i został wytworzony, rozwinięty w ramach prowadzonej przez Pana działalności badawczo-rozwojowej oraz dochód ten kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - to mógł Pan za rok 2021 i będzie Pan mógł za lata kolejne - o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny – skorzystać z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zastrzec należy jednak, że tutejszy organ nie dokonał oceny tej części Pana stanowiska, która wykracza poza treść i zakres sformułowanych pytań. Innymi słowy, interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy wyłącznie oceny Pana stanowiska w kwestii będącej przedmiotem sformułowanych zapytań. W szczególności nie dokonano oceny, czy prowadzana przez Pana działalność spełnia kryteria prac rozwojowych oraz czy program komputerowy podlega ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o Prawie autorskimi prawach pokrewnych, co było elementem przedstawionych we wniosku okoliczności.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).