0114-KDIP2-1.4011.529.2022.2.KW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 27 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 sierpnia 2022 r. (data wpływu 31 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu (…) 2006 r. na podstawie umowy darowizny wraz z mężem stała się Pani wraz z mężem współwłaścicielem nieruchomości składających się z działek 1 i 2 położonych w A. Udział Pani i Pani męża w nieruchomości wynosił 3/4. Udział 1/4 przypadał na rzecz ciotki Pani męża. Dla ww. nieruchomości była prowadzona księga wieczysta o nr …/…/….

W dniu (…).2019 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w … X zamiejscowy wydział cywilny z siedzibą w … (sygn. Akt …) została zniesiona współwłasność ww. nieruchomości.

W wyniku zniesienia współwłasności Pani wraz z mężem stała się jedynymi właścicielami działki 3 (powstałej w wyniku podziału geodezyjnego działki 2) - na zasadzie małżeńskiej wspólności majątkowej. Działki 1 i 4 przypadły na rzecz ciotki Pani męża.

Ww. Postanowienie sądu stało się prawomocne z dniem ….2019 r. Działka 3 została odłączona z dotychczasowej księgi wieczystej i założono dla niej nową księgę wieczystą o nr …/…/….

Wraz z mężem zamierza Pani sprzedać działkę 3 jednak nie jest Pani z mężem pewna co do konieczności zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia nieruchomości.

W ocenie Pierwszego US w … okres 5 lat od nabycia nieruchomości należy liczyć od dnia postanowienia sądu znoszącego współwłasność. Natomiast w rozmowie telefonicznej z KIS uzyskaliśmy informację, że w ww. stanie faktycznym nie będziemy zobligowani do zapłaty podatku dochodowego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Darowiznę, którą otrzymała Pani wraz z mężem … 2006 r., otrzymali Państwo do małżeńskiej wspólności majątkowej.

Przedmiotem zniesienia współwłasności były wyłącznie nieruchomości składające się z działek 1 i 2, obręb A.

Po zniesieniu współwłasności wartość nieruchomości nie przewyższyła wartości udziału ¾, ponieważ po podziale udział ¾ odpowiada powierzchni nieruchomości tj. granica na gruncie podzieliła nieruchomość na ¼ i ¾ .

Wskutek zniesienia współwłasności nie uzyskali Państwo przysporzenie majątkowe kosztem drugiego współwłaściciela nieruchomości (ciotki Pani męża).

Zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły spłaty bądź dopłaty.

Nieruchomość jest niezabudowana.

Nieruchomość, którą zamierza zbyć Pani i Pani mąż stanowi las i nieużytki i tak było przez cały okres jej posiadania.

Na nieruchomości, będącej przedmiotem planowanej sprzedaży nie prowadzona była i do momentu sprzedaży nie będzie prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza przez Panią lub Pani męża.

Nieruchomość nie była i nie jest udostępniana nieodpłatnie lub odpłatnie osobom trzecim, wynajmowana, podnajmowana lub w jakikolwiek inny sposób nie są/będą czerpane korzyści z jej udostępniania osobom trzecim bądź nieodpłatnego użyczenia.

Sprzedaż przez Państwa działki nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Powodem sprzedaży ww. nieruchomości jest brak możliwości uprawy i użytkowania ze względu na wiek Pani i Pani męża.

Środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczą Państwo wyłącznie na cele osobiste.

Nie podejmowała/będzie podejmowała Pani działań zmierzających do przygotowania przedmiotowych nieruchomości do sprzedaży, np. działania marketingowe ukierunkowane na reklamę w celu sprzedaży, np. ogłoszenia w internecie, mediach.

Ani Pani ani Pani mąż wcześniej nie dokonywaliście sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości.

Nie posiadacie Państwo żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży (oprócz wymienionej we wniosku).

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości 3 w roku 2022, jako dotychczasowy właściciel będzie Pani zobligowana do zapłaty podatku dochodowego z uwagi na brak upływu 5 lat od dnia nabycia nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie w ww. stanie faktycznym nie powinna Pani być zobligowana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości, gdyż nabycie prawa własności do nieruchomości nastąpiło w roku 2006 (na podstawie umowy darowizny), natomiast w roku 2019 jedynie została zniesiona współwłasność.

Należałoby więc uznać, iż na chwilę obecną upłynął już termin 5 lat od dnia nabycia nieruchomości, a przez to brak jest obowiązku zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl powyższego, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części bądź udziału w nieruchomości oraz ww. praw majątkowych decydujące znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym.

Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), stanowi, że:

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny,

przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, zatem należy odnieść się do przepisów ustawy – Kodeks cywilny z dnia (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

Stosownie do art. 46 § 1 wskazanej ustawy:

nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa możemy wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

‒ grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

‒ budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

‒ części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 ustawy Kodeks cywilny).

Natomiast w myśl art. 210 ustawy Kodeks cywilny,

każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W świetle art. 211 i art. 212 ustawy Kodeks cywilny, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

‒ podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

‒ wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje w rzeczy wspólnej.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

1. Darowiznę, nieruchomości składających się z działek 1 i 2 położonych w A, którą otrzymała Pani wraz z mężem … 2006 r., otrzymali Państwo do małżeńskiej wspólności majątkowej.

2. W dniu …2019 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w … X zamiejscowy wydział cywilny z siedzibą w … (sygn. Akt …) została zniesiona współwłasność ww. nieruchomości.

3. W wyniku zniesienia współwłasności Pani wraz z mężem stała się jedynymi właścicielami działki 3 (powstałej w wyniku podziału geodezyjnego działki 2) - na zasadzie małżeńskiej wspólności majątkowej. Działki 1 i 4 przypadły na rzecz ciotki Pani męża.

4. Przedmiotem zniesienia współwłasności były wyłącznie nieruchomości składające się z działek 1 i 1, obręb A.

5. Po zniesieniu współwłasności wartość nieruchomości nie przewyższyła wartości udziału ¾, ponieważ po podziale udział ¾ odpowiada powierzchni nieruchomości tj. granica na gruncie podzieliła nieruchomość na ¼ i ¾ .

6. Wskutek zniesienia współwłasności nie uzyskali Państwo przysporzenia majątkowego kosztem drugiego współwłaściciela nieruchomości (ciotki Pani męża).

7. Zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły spłaty bądź dopłaty.

8. Sprzedaż przez Państwa działki nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych dokonane w 2019 r. zniesienie współwłasności nie stanowi dla Pani nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, za datę nabycia nieruchomości – działki 3 (powstałej w wyniku podziału geodezyjnego działki 2) należy uznać 2006 r.

W związku z powyższym, okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, upłynął 31 grudnia 2011 r., a więc planowana przez Panią sprzedaż ww. nieruchomości, tj. działki 3 nie stanowi dla Pani źródła przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze obowiązujące przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że planowana przez Panią sprzedaż ww. nieruchomości, tj. działki nr 3, która został wydzielona z działki 2 i przypadła Pani i Pani mężowi w wyniku zniesienia współwłasności a którą nabyła Pani wraz z mężem w 2006 r. w drodze darowizny, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięcioletniego okresu wskazanego w tym przepisie. Zatem, z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Panią – jednego ze współwłaścicieli nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela tej nieruchomości, tj. Pani męża. Zatem jeżeli Pani mąż również chciałabym skorzystać z ulgi i ochrony jaką daje interpretacja indywidualna powinien osobno wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) ul.(…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).