Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 2 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w związku ze zmianą miejsca zamieszkania w 2021 r. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 sierpnia 2022 r. (wpływ 29 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W 2004 r. wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii i mieszkała tam nieprzerwanie do 23 lipca 2021. Pani wyjazdy z Wielkiej Brytanii związane były tylko z urlopami oraz odwiedzinami rodziny i przyjaciół. Mieszkała Pani na stałe w …. Tam była Pani w związku partnerskim, urodziła się też tam córka. W 2009 r. kupiła Pani z partnerem mieszkanie w … w systemie tzw. „własności dzielonej” (share ownership). Mieszkała tam Pani razem ze swoim partnerem, synem z poprzedniego związku i córką. Centrum Pani interesów życiowych związane było z Wielką Brytanią. Pracowała Pani wyłącznie tam i córka chodziła tam do szkoły.
W Polsce od 2010 r. posiada Pani mieszkanie przy ul. …, …. Mieszkanie było wynajmowane przez zdecydowaną większość tego okresu i rozliczane z dochodu poprzez rozliczenie ryczałtowe.
Przed wyjazdem z Anglii sprawdzała Pani informacje dotyczące podatków i dowiedziała się, że jak będzie Pani mieszkać i pracować w Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni w danym roku kalendarzowym, to wtedy jest Pani angielskim rezydentem podatkowym. Niestety, nie przekazano żadnej informacji, że jak podejmie Pani w tym samym roku pracę, to wtedy będzie polskim rezydentem podatkowym.
W Wielkiej Brytanii mieszkała Pani do 23 lipca ubiegłego roku (do 31 lipca 2021 r. była Pani formalnie zatrudniona w swoim ostatnim miejscu pracy w Anglii). Tam opłaciła Pani wszystkie należne podatki. Ostatnie wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia otrzymała Pani 25 sierpnia 2021 r. Pracę w Polsce podjęła Pani dopiero 10 grudnia 2021 r.
Poprosiła Pani o rozdzielenie rezydencji podatkowej w 2021 r., jako że centrum Pani interesów życiowych do 23 lipca 2021 r. było tylko w Wielkiej Brytanii, a w Polsce zaczęło się już po powrocie do kraju. Wróciła Pani do Polski w przekonaniu, że obowiązują przepisy o braku podwójnego opodatkowania. Kwota podatku, którą Pani wpłaciła (… zł), nadszarpnęła znacznie Pani budżet. Tak się życie potoczyło, że wróciła Pani sama z córką. W obecnej pracy zarabia Pani … zł brutto miesięcznie. Musi się Pani bardzo starać, aby efektywnie zarządzać swoim budżetem w organizacji życia rodzinnego. W przypadku przychylnego rozpatrzenia wniosku mogłaby Pani złożyć korektę rozliczenia za 2021 r. tylko ze swoich polskich dochodów (a tym samym uzyskać zwrot wpłaty, którą już przelała Pani do Urzędu Skarbowego), poprawiłoby to w znacznym stopniu Pani trudną sytuację finansową.
W złożonym uzupełnieniu wskazała Pani, że w 2009 r. kupiła Pani z partnerem mieszkanie w … w systemie tzw. „własności dzielonej” (share ownership), biorąc jednocześnie wspólnie z nim kredyt. Mieszkanie było urządzone i zastrzeżone dla Pani i partnera trwałego użytkowania. Mieszkała Pani w nim razem z partnerem i Państwa córką oraz z Pani synem z poprzedniego związku. Centrum Pani interesów życiowych związane było z Wielką Brytanią. Pani angielski numer ubezpieczeniowy to: …. W Anglii posiadała Pani również konto bankowe.
W Polsce od 2010 r. posiada Pani mieszkanie w … (ul. …), które było wynajmowane przez zdecydowana większość czasu do września 2020 r. Dochód z wynajmu mieszkania rozliczała Pani ryczałtowo w systemie miesięcznym. W Polsce posiada Pani konto bankowe.
Po powrocie do kraju zamieszkała Pani w ww. mieszkaniu wraz z córką. W Anglii został Pani syn oraz partner, z którym, z powodu powrotu, rozstała się Pani. Pani syn jest dorosły (ma …lat).
Przed powrotem do Polski zazwyczaj przebywała Pani w Wielkiej Brytanii. Po powrocie, w lipcu 2021 r. Pani stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Polsce. W Wielkiej Brytanii mieszkała Pani do 23 lipca 2021 r. czekając aż córka skończy rok szkolny. Od dnia powrotu, tj. od 24 lipca 2021 r. przebywa Pani wyłącznie na terytorium Polski (wyjechała Pani na 1 tydzień wakacji z córką do …, by odwiedzić przyjaciół i syna od 24 czerwca 2022 r. do 3 lipca 2022 r.).
Przebywając w Wielkiej Brytanii uzyskała Pani status osiedleńca. Jest i zawsze była Pani polskim obywatelem.
Pytanie
Czy może Pani rozdzielić swoją rezydencję podatkową w 2021 r. powołując się na art. 3 ust. 2a oraz art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ograniczony obowiązek podatkowy w PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) – osoby fizyczne, jeżeli nie mają terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni w roku podatkowym) i powołując się na Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowaną i podpisaną 7 lipca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369)?
Pani stanowisko w sprawie:
Uważa Pani, że może rozdzielić rezydencję podatkową w 2021 r. Przebywając w Wielkiej Brytanii do 23 lipca 2021 r. uzyskała Pani w tym kraju status rezydenta podatkowego. Zapłaciła Pani tam wszystkiej należne podatki od swoich dochodów, zgodnie z obowiązującymi tam przepisami.
Do lipca 2021 r. ośrodek Pani interesów życiowych był skoncentrowany w Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkała Pani wraz z najbliższymi i była zatrudniona. Otrzymywała Pani pensję i pokrywała wydatki niezbędne do możliwości mieszkania i prowadzenia życia w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii przebywała Pani 204 dni w roku kalendarzowym 2021.
W Polsce przebywała Pani 161 dni w 2021 r. W tym okresie ośrodek Pani interesów życiowych był w Polsce. Czyli spełniła Pani dwa warunki: ośrodki Pani interesów życiowych były w dwóch krajach na przestrzeni 2021 r. – 204 dni były skoncentrowane w Wielkiej Brytanii i 161 dni w Polsce. Okresy te nie łączyły się ze sobą, przebywała Pani w Polsce mniej niż 183 dni w 2021 r.
Powołując się także na umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uważa Pani, że są one wykładnią pozwalającą na rozdzielenie Pani rezydencji podatkowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
-
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
-
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zatem, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).
Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub jeżeli nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2004 r. wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii i mieszkała tam nieprzerwanie do 23 lipca 2021. Pani wyjazdy z Wielkiej Brytanii związane były tylko z urlopami oraz odwiedzinami rodziny i przyjaciół. W 2009 r. kupiła Pani z partnerem mieszkanie w `(...)` w systemie tzw. „własności dzielonej” (share ownership), biorąc wspólnie z nim kredyt. Mieszkała Pani na stałe w `(...)` razem ze swoim partnerem, synem i córką. Centrum Pani interesów życiowych związane było z Wielką Brytanią. Pracowała Pani wyłącznie tam i córka chodziła tam do szkoły. Do 31 lipca 2021 r. była Pani formalnie zatrudniona w swoim ostatnim miejscu pracy w Anglii. Tam opłaciła Pani wszystkie należne podatki. Przebywając w Wielkiej Brytanii uzyskała Pani status osiedleńca.
Od dnia powrotu, tj. od 24 lipca 2021 r. Pani stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Polsce. Przebywa Pani wyłącznie na terytorium Polski (wyjechała Pani na 1 tydzień wakacji z córką do Londynu, by odwiedzić przyjaciół i syna (od 24 czerwca 2022 r. do 3 lipca 2022 r.). Pracę w Polsce podjęła Pani 10 grudnia 2021 r.
Mając zatem na uwadze, że do 23 lipca 2021 r. Pani centrum interesów osobistych (najbliższa rodzina) i gospodarczych (praca zarobkowa, posiadane mieszkanie i konto bankowe) znajdowało się w Wielkiej Brytanii, uznać należy, iż w okresie od stycznia do lipca 2021 r., tj. do momentu powrotu 24 lipca 2021 r. nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji, w tym okresie podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie z pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.
Natomiast, od momentu powrotu na stałe do Polski 24 lipca 2021 r., tj. od daty, kiedy przeniosła Pani swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych z Wielkiej Brytanii do Polski uznać należy, że Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych stała się Polska. Oznacza to, że od momentu powrotu podlega Pani w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W konsekwencji, wskazane we wniosku dochody, osiągnięte od 24 lipca 2021 r. podlegały opodatkowaniu w Polsce.
Reasumując, dochody, które Pani uzyskała z tytułu pracy wykonywanej w okresie od stycznia do 23 lipca 2021 r. w Wielkiej Brytanii nie podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, dochody uzyskane po powrocie na stałe do Polski będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych bez względu na miejsce położenia ich źródeł.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi Pani zastosować się do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).