Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 25 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wartości uiszczonych opłat, prowizji i odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę zysku wypracowanego w ramach prowadzonej Spółki. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2006 r. Pan wraz ze wspólnikiem (dalej: „Wspólnicy”) prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (dalej: „Spółka”).

Prowadzona przez Wspólników w formie Spółki działalność gospodarcza polegała w szczególności na tworzeniu i produkcji (…). Wspólnicy oferowali swoje usługi na każdym etapie realizacji zamówień - począwszy od fazy koncepcyjnej, poprzez projekt konstrukcji, opracowanie graficzne, wizualizacje, testy prototypów, aż do finalnej produkcji.

W ramach prowadzonej działalności, Wspólnicy ponosili liczne koszty, w szczególności związane z nabywaniem środków trwałych podlegających amortyzacji, niezbędnych do zapewnienia ciągłości produkcji, koszty materiałów, surowców, wynagrodzeń, itd. W trakcie działalności, Wspólnicy w ramach prowadzonej Spółki wypracowali zysk na poziomie 14 000 000 zł. W konsekwencji, każdy z nich był obowiązany do opodatkowania wypracowanego zysku podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części, w jakiej posiadał on prawo do udziału w wypracowanych zyskach. Jednakże pomimo wypracowanego zysku, Wspólnicy nie dysponowali środkami pieniężnymi w pełnej, wskazanej wyżej kwocie. Wynikało to przede wszystkim z faktu, że operując środkami obrotowymi, znaczną ich część przeznaczali na nabywanie środków trwałych, podlegających odpisom amortyzacyjnym. W konsekwencji, wydatki te nie mogły być ujmowane w kosztach uzyskania przychodu w momencie ich faktycznego poniesienia. W związku z powyższym, Wspólnicy nie byli w stanie wypłacić wypracowanych wcześniej zysków z posiadanych środków finansowych. Wobec tego podjęto decyzję o zawarciu z bankiem umowy o kredyt obrotowy, w celu realizacji posiadanego prawa do udziału w zysku.

W maju 2022 r. bank udzielił Wspólnikom kredytu w wysokości 10 000 000 zł, na cel określony w zawartej umowie jako „pomostowe finansowanie pobrań właścicielskich”. Oprocentowanie zostało ustalone na poziomie stopy bazowej WIBOR 1-miesięczny powiększonej o marżę banku, w wysokości … p.p., z zastrzeżeniem, że mogła ona ulec podwyższeniu w razie niespełnienia określonych w umowie warunków. Odsetki naliczane miały być w okresach miesięcznych. Dodatkowo, w ramach umowy Wspólnicy zobowiązali się do uiszczenia na rzecz banku określonych opłat i prowizji, w szczególności z tytułu udzielenia kredytu w wysokości …% jego wartości oraz prowizji administracyjnej w wysokości …% liczonej od sumy kwoty zadłużenia kapitałowego oraz kwoty niewykorzystanej.

W konsekwencji wyżej opisanych działań, Wspólnicy powzięli wątpliwość, czy poniesione przez nich koszty związane z otrzymanym kredytem (opłaty, prowizje, odsetki) mogły stanowić dla nich koszt uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym, będzie Pan mógł, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość uiszczonych opłat, prowizji i odsetek, z tytułu otrzymanego kredytu obrotowego na wypłatę zysku wypracowanego w ramach prowadzonej Spółki, w odpowiedniej proporcji, w jakiej przysługuje Panu prawo do udziału w zyskach tej Spółki?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, będzie Pan mógł, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość uiszczonych opłat, prowizji i odsetek, z tytułu otrzymanego kredytu obrotowego na wypłatę zysku wypracowanego w ramach prowadzonej Spółki, w odpowiedniej proporcji, w jakiej przysługuje Panu prawo do udziału w zyskach tej Spółki.

Z art. 860 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) wynika, że spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej.

Stosownie bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 cyt. ustawy.

W Pana ocenie, wydatki ponoszone na uiszczenie prowizji i opłat, a także spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego w związku z wypłatą wypracowanego zysku w drodze prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, spełniają definicję kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznać należy, że ponoszone wydatki związane z otrzymanym kredytem, na wypłatę zysku Wspólnikom, są niewątpliwie związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, a tym samym - z całością generowanych zysków. Jednocześnie stanowią one racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których zasadniczym celem było osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Co również istotne, wydatki te nie zostały wymienione przez ustawodawcę wprost w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kierując się zasadą racjonalnej techniki prawodawczej, przyjąć należy, że gdyby wolą ustawodawcy było wyłączenie wydatku w postaci prowizji, opłaty, czy odsetek od kredytu zaciągniętego na potrzeby wypłaty należnego Wspólnikom zysku, wówczas umieściłby ten wydatek w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu, określonym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana zdaniem, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczenia wymienionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów od szczególnego celu, w jakim kredyt został zaciągnięty, bowiem istotne jest, aby ten cel służył osiągnięciu, zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodów.

Stoi Pan na stanowisku, że zaciągnięcie kredytu obrotowego na wypłatę zysków w sytuacji, gdy znaczna część posiadanych przez Wspólników środków finansowych została przeznaczona na bieżące potrzeby prowadzonej Spółki - zapewniało jej prawidłowe funkcjonowanie. To z kolei miało bezpośredni wpływ na zdolność Wspólników do prowadzenia działalności gospodarczej, wykonywania zobowiązań wynikających z zawartych przez nich umów, zapewniania możliwości finansowania bieżącej działalności oraz jednoczesnego utrzymania stabilności finansowej. Brak skorzystania z zewnętrznych źródeł mógłby skutkować zakłóceniem lub nawet całkowitym utraceniem płynności finansowej, która bezpośrednio warunkuje funkcjonowanie działalności Wspólników i możliwości osiągania zysku. Takie stanowisko potwierdził m.in. Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego `(...)`. w interpretacji z 24 lipca 2006 r., Nr ZD/406-88-1/CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)/06, który uznał, że „zgodnie z zasadami logiki i życiowego doświadczenia - brak płynności finansowej znacznie utrudnia, bądź wręcz uniemożliwia prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym osiąganie przychodów z tej działalności”.

Powyższe oznacza, że zaciągnięcie kredytu przez Wspólników w celu wypłaty wypracowanych zysków, a tym samym, ponoszenie wydatków z nim związanych, ma niewątpliwie ścisły związek z kluczowym celem, jakim jest zabezpieczenie źródła przychodów. Jedynym możliwym środkiem zapobiegającym utracie płynności finansowej prowadzonej przez Wspólników działalności, w konsekwencji wypłaty zysku, było zawarcie umowy kredytu obrotowego, w związku z którym Wspólnicy byli zobowiązani do uiszczenia prowizji, odsetek i innych opłat.

Zatem w Pana ocenie, zaciągnięty przez Wspólników kredyt należy traktować nie tylko jako wynik całego szeregu racjonalnych działań, które mają na celu zabezpieczenie i utrzymanie źródła przychodów, ale również jako działanie umożliwiające zapobiegnięciu utraty płynności finansowej.

Dodatkowo zauważyć należy, że w sytuacji odwrotnej, gdyby Wspólnicy dokonali wypłaty zysku z własnych środków, byliby oni zmuszeni do zaciągnięcia kredytu na cele związane z finansowaniem ich bieżącej działalności. W takim przypadku wszelkie prowizje, opłaty i odsetki związane z jego zaciągnięciem niewątpliwie podlegałyby ujęciu w kosztach uzyskania przychodu. W konsekwencji takiego rozumowania, nie sposób uznać, że sytuacja przedstawiona w zaistniałym stanie faktycznym, wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek, opłat i prowizji z tytułu zaciągniętego kredytu na wypłatę zysku Wspólnikom.

Według Pana stanowiska nie można uznać, że wydatki związane z zaciągnięciem kredytu w celu wypłaty zysków Wspólnikom, należy traktować odmiennie niż wydatki związane z kredytem, który można zaciągnąć na inne bieżące cele, skoro w obu tych przypadkach istnieje ścisły związek pomiędzy kredytem, a osiąganiem albo zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z art. 3 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Z przytoczonego przepisu wynika wprost, że prowadzona działalność gospodarcza powinna być z zasady nastawiona na zysk. W konsekwencji nie można uznać, że wydatki związane z kredytem, zaciągniętym w celu wypłaty wypracowanego zysku, powinny podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu, podczas gdy Wspólnicy finansowali działalność prowadzonej Spółki z bieżących środków obrotowych. Taka sytuacja pozbawiłaby ponadto prawa Wspólników do dysponowania zyskiem, który byli oni obowiązani uprzednio opodatkować na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w momencie jego powstania, a nie faktycznej wypłaty.

Podkreśla Pan przy tym, że ewentualne opóźnienie w spłacie zobowiązań wobec dostawców mogłoby skutkować nie tylko dochodzeniem roszczeń przez wierzycieli w drodze sporów sądowych, z czym wiązałyby się dla Wspólników kolejne koszty obsługi prawnej, ale przede wszystkim z częściową lub nawet całkowitą utratą możliwości produkcyjnych. Kontrahenci Wspólników mogliby zaprzestać przekazywania niezbędnych materiałów, surowców lub komponentów, czy też świadczenia usług. Taki stan rzeczy mógłby przełożyć się bezpośrednio na ryzyko braku możliwości realizacji przez Wspólników zamówień swoich Klientów, a ostatecznie nawet na utratę wiarygodności i częściową utratę możliwości generowania zysków.

Reasumując, Pana zdaniem, prowizje, opłaty i odsetki od kredytu obrotowego przeznaczonego na wypłatę należnych zysków spełniają definicję kosztów uzyskania przychodu zawartą w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie odsetki od kredytu przeznaczonego na wypłatę zysków nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy. W konsekwencji należy uznać, że będzie Pan uprawniony do zaliczenia takich odsetek do kosztów uzyskania przychodów, w części w jakiej przysługuje Panu prawo do udziału w zyskach prowadzonej Spółki cywilnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

Zgodnie z art. 860 § 1 ww. Kodeksu:

Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Na podstawie art. 867 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.

§ 2. Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach.

Zgodnie z art. 868 Kodeksu cywilnego

§ 1. Wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysków dopiero po rozwiązaniu spółki.

§ 2. Jednakże gdy spółka została zawarta na czas dłuższy, wspólnicy mogą żądać podziału i wypłaty zysków z końcem każdego roku obrachunkowego.

Spółka cywilna jest umową, stosunkiem zobowiązaniowym zawartym pomiędzy co najmniej dwoma osobami w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.

Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 431 ustawy Kodeks cywilny oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162 ze zm.); „przedsiębiorcami” w myśl tej ustawy są bowiem wspólnicy tej spółki.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Art. 5a pkt 28 ustawy stanowi, że ilekroć w ustawie mowa jest o spółce oznacza to:

a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b) spółkę kapitałową w organizacji,

c) spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e) spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy:

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W świetle powyższego, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki niebędącej osobą prawną) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 22 ust. 1 cyt. ustawy:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

- nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

- musi być należycie udokumentowany.

Jednocześnie należy podkreślić, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 ww. ustawy nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Ustawodawca posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia ,,koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy wykonywaną umową, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na:

Spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

- pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

- pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z wyżej powołanych przepisów wynika zatem, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

- zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej działalności gospodarczej;

- odsetki zostały zapłacone;

- odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu lub pożyczki.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotnym dla oceny jest, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy, ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy uznać, że aby odsetki od kredytu lub pożyczki mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez podatnika z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu z prowizją muszą zostać faktycznie zapłacone.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pan wraz ze wspólnikiem od 2006 r. prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W ramach prowadzonej działalności, Wspólnicy ponosili liczne koszty, w szczególności związane z nabywaniem środków trwałych podlegających amortyzacji, niezbędnych do zapewnienia ciągłości produkcji, koszty materiałów, surowców, wynagrodzeń, itd. W trakcie działalności, Wspólnicy w ramach prowadzonej Spółki wypracowali zysk na poziomie 14 000 000 zł. Jednakże pomimo wypracowanego zysku, Wspólnicy nie dysponowali środkami pieniężnymi w pełnej, wskazanej wyżej kwocie. Wobec tego podjęto decyzję o zawarciu z bankiem umowy o kredyt obrotowy, w celu realizacji posiadanego prawa do udziału w zysku. W maju 2022 r. bank udzielił Wspólnikom kredytu w wysokości 10 000 000 zł, na cel określony w zawartej umowie jako „pomostowe finansowanie pobrań właścicielskich”.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że wydatki z tytułu opłat, prowizji i odsetek z tytułu otrzymanego kredytu zaciągniętego przez Pana na wypłatę udziału w zysku, nie mogą stanowić dla Pana kosztu podatkowego, ponieważ nie spełniają przesłanek ogólnych zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że zysk stanowi kategorię prawno-ekonomiczną. Przyjmuje się zwykle, że jest to nadwyżka wpływów nad wydatkami związanymi z działalnością gospodarczą w odniesieniu do okresu, w jakim jest ona prowadzona.

Wobec powyższego, wydatki te nie mają związku z osiąganiem przychodów z prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani też z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów.

Zauważyć bowiem należy, że Pan (wraz z wspólnikiem), zaciągnął wskazany we wniosku kredyt bankowy na „pomostowe finansowanie pobrań właścicielskich”. Kredyt ten nie został więc zaciągnięty w ramach prowadzonej przez Pana w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej w celu pozyskania środków finansowych na potrzeby tej spółki.

W konsekwencji spłata przez Pana zobowiązania wobec banku z tytułu kredytu, o którym mowa we wniosku, nie ma żadnego wpływu na wysokość przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną. Nie można więc uznać, że wydatki w postaci prowizji, opłat i odsetek od kredytu zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że opłaty, prowizje i odsetki od kredytu, o którym mowa we wniosku, nie mogą stanowić dla Pana kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powyższych względów, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do przywołanej przez Pana interpretacji indywidualnej – zauważyć należy, że stanowi ona rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym oraz prawnym i tylko do niej się odnosi, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie może wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Interpretacja indywidualna wywoła skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis sprawy różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).