Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 30 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów oraz powstania przychodu.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Firma X prowadzi działalność na terenie SSE na podstawie zezwolenia Nr `(...)` wydanego … 2014 r. oraz Nr `(...)` z … 2017 r. Przedmiotem tych zezwoleń jest działalność wykonywana w poniższych działach PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług), jako działalność produkcyjna, handlowa, usługowa:
· 18.11 - usługi drukowania gazet,
· 18.12 - pozostałe usługi poligraficzne,
· 18.13 - działalność usługowa związana z przygotowywaniem do druku i wspomagające drukowanie, wyroby w rodzaju stosowanych do drukowania,
· 18.14 - usługi introligatorskie i podobne usługi,
· 38.32 - usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych, surowce wtórne,
· 17.21 - produkcja papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań z papieru i tektury,
· 17.29 - produkcja pozostałych wyrobów z papieru i tektury.
Firma prowadzi księgi rachunkowe. W ramach projektów unijnych nabyte zostały maszyny poligraficzne. Zakup został sfinansowany w 70% poniesionych kosztów. Maszyny zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzowane. Odpisy sfinansowane dotacją nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Otrzymane dofinansowanie ujęte zostało na rozliczeniach międzyokresowych przychodów. Równolegle do amortyzacji środków trwałych dokonywano comiesięcznych przeksięgowań dofinansowań na pozostałe przychody operacyjne. Przychód ten nie stanowił przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
31 marca 2022 r. maszyny zostały sprzedane w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy oraz exportu. Sprzedaż nastąpiła po upływie okresu, w którym zgodnie z warunkami przyznania dotacji nie było możliwe zbycie składników majątku objętych dotacją; tym samym brak jest ograniczeń natury prawnej, które uniemożliwiałyby dokonanie transakcji.
Pytania
1. Czy prawidłowo ustalono, że w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środków trwałych, bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część pokrytą wkładem własnym?
2. Czy prawidłowo dokonano rozliczenia pozostałej części dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie firmy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
Ad. 1.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Pozostała wartość może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem podatkowym przy sprzedaży środków trwałych będzie różnica między wartością początkową ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy (zarówno tych zaliczonych do kosztów podatkowych, jak i tych niestanowiących kosztów podatkowych). Niezamortyzowana wartość sprzedanych środków trwałych, sfinansowanych częściowo dotacją, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w całości, czyli w części sfinansowanej dotacją i części pokrytej własnymi środkami. Wartość początkową środka trwałego stanowią bowiem wydatki na jego nabycie. Dla ustalenia wartości początkowej środka trwałego nie ma znaczenia bowiem, czy i w jakiej części wydatek ten został pokryty z dotacji, stanowiącej przychód niepodlegający opodatkowaniu. Sfinansowanie części wydatków na nabycie środków trwałych otrzymaną dotacją powoduje natomiast konieczność wyłączenia z kosztów podatkowych odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych (w części, w jakiej wydatki na nabycie środków trwałych były pokryte środkami z dotacji).
Tym samym, przy sprzedaży, kosztem uzyskania przychodów jest cała niezamortyzowana wartość środka trwałego (również w części sfinansowanej dotacją). Oznacza to, że przychód uzyskany ze sprzedaży takiego środka trwałego, należy pomniejszyć o jego niezamortyzowaną wartość.
Stanowisko powyższe potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne: Nr 0111-KDWB.4010.89.2021.2.APA z 2022 r., Nr 0111-KDIB1-1.4010.265.2020.1.ŚS z 2020 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.134.2017.1.RK z 2018 r.
Ad. 2.
Nierozliczona wartość dofinansowania unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie firmy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Dokonanie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup sfinansowano częściowo środkami projektowymi, jak i ich całkowita amortyzacja w firmie, będzie wiązać się z zaliczeniem tej samej wartości (księgowo) do pozostałych przychodów operacyjnych. Jedyną różnicą jest fakt, że w przypadku pełnej amortyzacji środków trwałych, sfinansowanych częściowo za środki otrzymane w ramach projektu, zaliczenie tej wartości do pozostałych przychodów operacyjnych będzie rozłożone w czasie. Natomiast w przypadku sprzedaży wartość ta zostanie zaliczona jednorazowo do pozostałych przychodów operacyjnych. Czynność ta nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie firmy, gdyż będzie jedynie przeksięgowaniem części środków w obrębie prowadzonej ewidencji księgowej przez firmę.
Jednocześnie przychód z tytułu otrzymanego dofinansowania nie podlegał opodatkowaniu, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Potwierdzeniem tego stanowiska jest interpretacja podatkowej wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 stycznia 2020 r., Nr 0111-KDIB1-1.4010.560.2019.1.AB.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem zawartym w art. 14 ust. 2c ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Dochód ze sprzedaży składnika majątku stanowiącego środek trwały w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej ustala się na podstawie przepisu art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:
Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.
Wskazać również należy, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Z przepisu tego wynika zatem, że jeśli środek trwały został sfinansowany dotacją, to część odpisu amortyzacyjnego (w części sfinansowanej dotacją) nie stanowi kosztu uzyskania przychodu (jeśli środek trwały jest sfinansowany dotacją w całości, to odpisy w całości nie stanowią kosztów uzyskania przychodów). Z powołanego artykułu nie wynikają inne ograniczenia w zaliczaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodów (w szczególności hipoteza tego przepisu nie odnosi się do sytuacji odpłatnego zbycia środka trwałego).
Szczególne zasady ustalania dochodu z odpłatnego zbycia częściowo zamortyzowanego środka trwałego określone są w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dochód oblicza się jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia, a wydatkami na nabycie zbywanych składników majątku, pomniejszonymi o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez względu na to, czy odpisy zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Inaczej mówiąc, przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest różnica między wartością początkową środka trwałego, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa wyżej, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 23 ust. 1 tej ustawy.
Mając na uwadze powyższe regulacje i przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że niezamortyzowana część środków trwałych w postaci maszyn poligraficznych, w części sfinansowanych z dotacji, w momencie ich sprzedaży będzie stanowić koszty uzyskania przychodów. Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowych środków trwałych, winien Pan pomniejszyć o jego niezamortyzowaną wartość, tj. różnicę między wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
W związku z powyższym, przy sprzedaży środków trwałych kosztem uzyskania przychodu jest różnica między wartością początkową środków trwałych, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b). Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jak i te niestanowiące kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści tego przepisu, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia częściowo umorzonych (zamortyzowanych) środków trwałych zastosowanie mają szczególne zasady ustalania dochodu określone w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ustala się pomniejszając przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego o wydatki na jego nabycie stanowiące jego wartość początkową (niezależnie od źródła finansowania tych wydatków). Tak obliczoną różnicę należy powiększyć o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (również w tej części, która nie została zaliczona wcześniej do kosztów podatkowych, z uwagi na to, że w części zakup środka trwałego sfinansowany został dotacją).
Reasumując, za prawidłowe należy uznać Pana stanowisko, zgodnie z którym obliczając dochód ze sprzedaży nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, którego zakup został częściowo sfinansowany dotacją - przychód uzyskany ze sprzedaży należy pomniejszyć o niezamortyzowaną wartość tych środków, tj. różnicę między wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez rozdzielania na część objętą i nieobjętą dotacją.
Odnosząc się natomiast do pytania Nr 2 wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Katalog tych przysporzeń nie jest katalogiem zamkniętym, o czym świadczy użyty w treści tego przepisu zwrot „w szczególności”. Taka konstrukcja art. 11 ust. 1-3 ww. ustawy, przy jednoczesnym braku definicji legalnej przedmiotowego pojęcia, prowadzi do wniosku, że wystąpienie okoliczności innych niż wymienione w art. 11 ust. 1-3 tej ustawy, których następstwem jest trwałe przysporzenie w majątku podatnika, wiąże się także z powstaniem przychodu.
I tak, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.
W związku z powyższym, otrzymane dofinansowanie stanowiło przychód podatkowy w dacie jego otrzymania (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednocześnie przychód z tytułu otrzymanego dofinansowania korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 ww. ustawy.
Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 22 lutego 2021 r. poz. 217, dalej: „ustawa o rachunkowości”), środki pieniężne otrzymane tytułem dotacji na zakup środka trwałego kwalifikuje się do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Następnie kwota ta stopniowo zwiększa pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tego środka trwałego. W przypadku sprzedaży środka trwałego pozostałą, nierozliczoną kwotę widniejącą na rozliczeniach międzyokresowych przychodów, zalicza się do pozostałych przychodów operacyjnych.
Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że w związku ze sprzedażą środków trwałych samo przeksięgowanie nierozliczonej części dofinansowania otrzymanego na ich zakup, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po Pana stronie, gdyż będzie jedynie przesunięciem (przeksięgowaniem) części środków w obrębie prowadzonej przez Pana ewidencji księgowej. Przychodem ze sprzedaży środków trwałych będzie bowiem ich cena sprzedaży określona w umowie. Natomiast przychodem podatkowym związanym z otrzymanym dofinansowaniem był fakt otrzymania dofinansowania, a nie jego księgowe rozliczenie. Do powstania przysporzenia majątkowego po Pana stronie doszło bowiem w momencie otrzymania dofinansowania, a nie w momencie jego wydatkowania, czy też w momencie sprzedaży środków trwałych, których nabycie było związane z otrzymanym dofinansowaniem.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).