Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 23 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w ramach której między innymi zajmuje się wynajmem nieruchomości (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 68.20.Z). Faktycznie, wynajmuje Pan nieruchomość: budynki z gruntem, ale wyłącznie dla jednego podmiotu powiązanego z Panem.

W maju 2012 r. wspólnie z żoną dokonał Pan zakupu nieruchomości gruntowej z zamiarem jej późniejszej sprzedaży (dla celów inwestycyjnych) lub wykorzystania jej dla celów własnych. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie została zakupiona z zamiarem jej późniejszej dzierżawy, czy wynajmu. Z powyższych względów zakupiona nieruchomość gruntowa nie została wpisana do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w podatkowej księdze i przychodów i rozchodów prowadzonej przez Pana. Nieruchomość podlegała wyłącznie nieograniczonemu prawu własności, który ponosił Pan z majątku osobistego (ciężar podatku od nieruchomości).

Po pewnym czasie zdecydował się Pan podzielić nieruchomość gruntową na kilka mniejszych, co nastąpiło w lutym 2014 r. i je sprzedać. W grudniu 2020 r., sprzedał Pan pierwszą nieruchomość gruntową. Kolejna sprzedaż nastąpiła w połowie 2021 r., a następna w kwietniu 2022 r. Sprzedaży dokonano po upływie 5 lat od licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości gruntowej. W okresie od zakupu do chwili sprzedaży nieruchomość, zarówno przed jej podzieleniem, jak i po podzieleniu nigdy nie była wykorzystywana do prowadzonej przez Pana działalności, w tym w szczególności nie była wynajmowana, ani dzierżawiona. Nigdy nie dokonywał sprzedaży nieruchomości, ani w ramach prowadzonej działalności, ani prywatnie i nie zajmował się handlem nieruchomościami.

Wskazał Pan, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał już pozytywną interpretację indywidualną z 15 września 2021 r., Nr 0112-KDWL.4011.120.2021.1.WS (UNP 1444284) dla Pana w odniesieniu do sprzedaży pierwszej nieruchomości gruntowej w takim samym stanie faktycznym z tym, że w odniesieniu do pierwszej sprzedawanej nieruchomości. Od tego czasu dokonał Pan sprzedaży dwóch kolejnych nieruchomości wydzielonych wcześniej z tego samego gruntu.

Pytanie

Czy kolejne transakcje sprzedaży nieruchomości powstałych z podziału nieruchomości gruntowej ze względu na opisany stan faktyczny nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że sprzedaż opisanych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

- zarówno zakup, jak i późniejsza sprzedaż wydzielonych nieruchomości z zakupionej nieruchomości gruntowej była aktywnością niespełniającą przesłanek definicji działalności gospodarczej określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426; dalej: „ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”),

- zakupiona nieruchomość nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych z tego względu, że stanowiła prywatny wydatek,

- ponadto sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości gruntowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy PIT, ilekroć w ustawie PIT jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy PIT.

Wskazane w ustawie PIT przesłanki działalności gospodarczej muszą zostać spełnione koniunkcyjnie aby daną działalność (aktywność) móc zaklasyfikować jako działalność gospodarczą. W zaistniałym stanie faktycznym nie można mówić o ciągłości w odniesieniu do czynności zakupu, jak i późniejszej sprzedaży wydzielonej nieruchomości gruntowej dokonanych przez Pana, z tego względu, że aktywność ta miała charakter jednorazowy, incydentalny. Na przestrzeni ostatnich 10 lat tylko jednokrotnie zdarzyło się, żeby zakupił Pan nieruchomość, zawnioskował o jej podział i po prawie 9 latach od zakupu zdecydował się sprzedać działki wydzielone z zakupionej nieruchomości.

Ciągłość jest przesłanką, która ma na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć jednorazowych (względnie podejmowanych sporadycznie, okazjonalnie), na co słusznie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3175/17).

Fakt niespełnienia choćby jednej przesłanki z definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie PIT, w tym wypadku jest to ciągłość czy zorganizowanie, przesądza o tym, że w zaistniałym stanie faktycznym nie można mówić o działalności gospodarczej w odniesieniu do zakupu i późniejszej sprzedaży wydzielonej nieruchomości gruntowej. Nie można wobec tego twierdzić, że prowadził Pan jakikolwiek handel nieruchomościami w sposób zorganizowany i ciągły.

Kolejnym elementem uzasadniającym Pana stanowisko jest fakt, że zakupiona nieruchomość nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z tego względu, że stanowiła prywatny wydatek, a później prywatny Pana majątek niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przedmiotowym stanie faktycznym należy mieć na uwadze to, że nie każdy zakup powinien zostać zaklasyfikowany jako środek trwały.

W art. 22a ust. 1 ustawy PIT, wymienione zostały warunki jakie musi spełniać określony składnik majątkowy, aby mógł zostać uznany za środek trwały. Mianowicie musi on stanowić własność lub współwłasność podatnika, być nabytym lub wytworzonym we własnym zakresie, być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania, jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok, jak również musi być on wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanym do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W zaistniałym stanie faktycznym, zakupiona nieruchomość gruntowa, ani wydzielone z niej mniejsze nieruchomości, w tym przedmiotowa sprzedana nieruchomość gruntowa, w żadnym momencie przez okres blisko 9 lat, nie były wykorzystywane przez Pana na potrzeby związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.

O wykorzystywaniu nieruchomości na potrzeby związane z działalnością gospodarczą może m.in. świadczyć to, że została ona komuś wynajęta, wydzierżawiona lub oddana w leasing, jak też choćby to, że w koszty uzyskania przychodu jednoosobowej działalności gospodarczej podatnik zalicza podatek od nieruchomości, co w Pana sytuacji nie miało miejsca. Jak Pan opisał w stanie faktycznym nieruchomość podlegała wyłącznie nieograniczonemu prawu własności, który ponadto ponosił Pan z majątku osobistego (ciężar podatku od nieruchomości).

Dodatkowo, wskazał Pan, że nawet gdyby przyjąć, że można w ogóle rozważać rozpoznanie sprzedaży wydzielonej nieruchomości gruntowej jako przychodu z działalności gospodarczej, co Pana zdaniem stanowiłoby błędne zaliczenie źródła przychodu ze sprzedaży wydzielonej nieruchomości gruntowej do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, zamiast do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, to i tak przepis szczególny z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy PIT nie pozwala uznać takiego przychodu za przychód z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze treść przywołanego przepisu z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy PIT, należy stwierdzić, że do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej, niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego,

2. ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Interpretacja tego przepisu była przedmiotem wnikliwej analizy prawnej w uchwale siedmiu sędziów z 17 lutego 2014 r., sygn. II FPS 8/13, w której uzasadnienie prawne zostało też później poparte chociażby w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2560/14, czy też w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Po 297/19.

W zaistniałym stanie faktycznym żadna z wymienionych powyżej przesłanek nie zachodzi w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości dokonanych przez Pana.

Odnosząc się do ostatniego z argumentów, który uzasadnia Pana stanowisko dotyczące tego, że przychód ze sprzedaży wydzielonej nieruchomości gruntowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać na przytoczony już wcześniej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. W zaistniałym stanie faktycznym sprzedaż wydzielonych nieruchomości gruntowych nastąpiła po upływie 5 lat, a konkretnie po upływie prawie 8 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej.

Dodał Pan, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej również wydał dla Pana pozytywną interpretację indywidualną z 15 września 2021 r., Nr 0112-KDWL.4011.120.2021.1.WS (UNP 1444284) w odniesieniu do sprzedaży pierwszej nieruchomości gruntowej w takim samym stanie faktycznym z tym, że w odniesieniu do pierwszej sprzedawanej nieruchomości.

Z powyższych względów, w zaistniałym stanie faktycznym według Pana przychód ze sprzedaży kolejnych działek z podzielonej nieruchomości gruntowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyżej wskazany przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z powyższego przepisu wynika, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

- odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

- zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl zaś art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Stosownie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

- zarobkowym celu działalności,

- wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

- prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Zatem, aby można było właściwie zakwalifikować skutki działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Z treści wniosku wynika, że w maju 2012 r. dokonał Pan wspólnie z żoną zakupu nieruchomości gruntowej z zamiarem jej późniejszej sprzedaży (dla celów inwestycyjnych) lub wykorzystania jej dla celów własnych. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w ramach której między innymi zajmuje się wynajmem nieruchomości (kod PKD: 68.20.Z). Faktycznie, wynajmuje Pan nieruchomość: budynki z gruntem, ale wyłącznie dla jednego podmiotu powiązanego z Panem. Zakup nieruchomości stanowiącej przedmiot wniosku nie był związany z działalnością gospodarczą, a decyzja kupna była podyktowana zamiarem inwestycji lub wykorzystania nieruchomości do celów własnych. Ponadto, twierdzi Pan, że z powyższych przyczyn zakupiona nieruchomość gruntowa nie została wpisana do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nieruchomość podlegała wyłącznie nieograniczonemu prawu własności. Z majątku osobistego ponosił Pan ciężar podatku od nieruchomości. We wniosku podkreślone zostało również, że w okresie od zakupu do chwili sprzedaży nieruchomość zarówno przed jej podzieleniem, jak i po podzieleniu nigdy nie była wykorzystywana do prowadzonej przez Pana działalności, w tym w szczególności nie była wynajmowana, ani dzierżawiona. Pana. Po pewnym czasie zdecydował się Pan podzielić nieruchomość gruntową na kilka mniejszych, co nastąpiło w lutym 2014 r. i je sprzedać. W grudniu 2020 r. sprzedał Pan pierwszą nieruchomość gruntową. Kolejna sprzedaż nastąpiła w połowie 2021 r., a następna w kwietniu 2022 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że nieruchomość gruntowa zakupiona przez Pana w maju 2012 r. oraz podzielona w lutym 2014 r. nie została nabyta dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w niej wykorzystywana. Okoliczności przedstawione we wniosku nie wskazują, że sprzedaży wspomnianych we wniosku nieruchomości powstałych po podziale zakupionej nieruchomości gruntowej, dokonano w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pana działania wskazuje, że były to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego wskazać należy, że sprzedaż w połowie 2021 r. oraz w kwietniu 2022 r., wskazanych we wniosku nieruchomości powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej nie miała związku z działalnością gospodarczą i nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, zatem przychód z jej sprzedaży nie stanowił źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności, które Pan przedstawił, skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Momentem nabycia wskazanej we wniosku nieruchomości przez Pana jest miesiąc zawarcia umowy, w wyniku której zakupił Pan wraz z żoną nieruchomość, a więc maj 2012 r.

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, termin określony w tym przepisie należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zawarcie umowy, tj. od końca 2012 r. Zważając na ten fakt, stwierdzić należy, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, tj. 2012 r., do terminu sprzedaży części nieruchomości gruntowej, które to w wyniku podziału nieruchomości zostały utworzone, upłynął okres 5 lat.

Zatem, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż nieruchomości w połowie 2021 r., a następnie w kwietniu 2022 r., powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej nie rodzi skutków podatkowych na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, a co za tym idzie nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy sprzedaży dwóch nieruchomości powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej i sprzedanych przez Pana w połowie 2021 r. i w kwietniu 2022 r., ale nie ma wiążącej mocy prawnej w odniesieniu do nieruchomości sprzedanej w grudniu 2020 r.,

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opieramy się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).