Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 24 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 sierpnia 2022 r. (wpływ 11 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowuje przychody z ww. działalności podatkiem liniowym. Główny zakres działalności Wnioskodawcy to rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych, sklasyfikowana pod kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 43.11.Z.

Na przestrzeni lat zakres tej działalności poszerzony został o:

­ usługi związane z budową budynków i obiektów budowlanych,

­ robotami związanymi z budową dróg i autostrad,

­ transport drogowy towarów,

­ roboty związane z rekultywacją i gospodarką odpadami,

­ prowadzenie obiektów noclegowych turystycznych i krótkotrwałego zakwaterowania.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek sklasyfikowaną pod kodem PKD 77.11.Z. Podklasa ta obejmuje wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek (do 3,5 t), bez kierowcy. W skład floty pojazdów stanowiących przedmiot wynajmu bez kierowcy stanowić będą ekskluzywne samochody osobowe, tj. samochód osobowy marki `(...)`, samochód osobowy marki `(...)`, samochód osobowy marki `(...)`, samochód osobowy `(...)`. Obowiązujące powszechnie przepisy kwalifikują ww. pojazdy jako samochody osobowe. Pojazdy te Wnioskodawca zamierza zakupić wyłącznie dla celów ich wynajmu. Pojazdy te zakupione będą w salonach samochodowych tych marek na terenie kraju, będą pojazdami nowymi i zakupowane będą sukcesywnie. Zakup ww. pojazdów dokonany zostanie na podstawie faktur wystawionych przez sprzedawcę, w którym to dokumencie wystawca naliczy podatek VAT (podatek od towarów i usług). Cena zakupu netto każdego z pojazdu znacząco przekraczać będzie kwotę 150 000 zł i kształtować się będzie dla samochodu `(...)` ok. 2 000 000 zł netto, dla samochodu m-ki `(...)`, ok. 1 800 000 zł netto dla samochodu marki `(...)`, ok. 1 500 000 zł netto, a dla samochodu `(...)` ok. 1 800 000 zł netto. Zapłata za ww. pojazdy następować będzie przelewem z gospodarczego rachunku bankowego Wnioskodawcy na rachunek bankowy sprzedawcy danego pojazdu. Zapłata nastąpi w terminie wskazanym na fakturze dokumentującej zakup danego pojazdu, wystawionej przez salon samochodowy. Pojazdy te nie będą pojazdami elektrycznymi. Pojazdy te posiadały będą najprawdopodobniej indywidualne oznaczenia nawiązujące do nazwy firmy Wnioskodawcy, które umieszczone będą w progach i widocznych częściach karoserii tych pojazdów. Przedmiotowe samochody będą wykorzystywane przez Niego tylko w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Miejscem wynajmu pojazdów będzie siedziba firmy Wnioskodawcy. Z reguły z ww. miejsca rozpoczynać się będzie trasa przejazdu wynajętego samochodu osobowego. Wnioskodawca nie wyklucza możliwości podstawienia pojazdu pod adres lub do miejsca wskazanego przez podmiot nabywający usługę. W tym przypadku, Wnioskodawca lub pracownik jego firmy przejedzie danym samochodem pod wskazany przez klienta adres. Odbiór samochodów po zakończonej umowie najmu następował będzie pod adresem siedziby firmy lub też w innym umówionym przez strony miejscu. W tym przypadku, Wnioskodawca lub Jego pracownik powróci samochodem pod adres siedziby firmy. Usługi wynajmu samochodów oferowane będą przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Internetu (za pośrednictwem Jego strony internetowej). Na stronie internetowej firmy Wnioskodawcy zostanie zamieszczona zakładka wizualizująca przedmiot wynajmu, zamieszczona zostanie informacja o warunkach najmu samochodów osobowych. Na stronie tej wskazany zostanie również formularz kontaktowy oraz numer telefonu i adres poczty elektronicznej firmy Wnioskodawcy. Podmiot zainteresowany wynajmem, za pośrednictwem ww. narzędzi komunikacyjnych, będzie mógł wskazać model wynajmowanego samochodu oraz termin wynajmu. W przypadku wynajmu samochodów, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dostarczenia sprawnego technicznie, zatankowanego pojazdu w określonym czasie pod wybrany przez najemcę adres. Samochody nie będą przewożone na lawetach lub lohrach (tj. samochodach z lawetą przystosowaną do przewozu pojazdów). Przed przekazaniem samochodu najemca podpisze oświadczenie o najmie pojazdu, w którym to oświadczeniu zawarte są postanowienia o odpowiedzialności najemcy za wszelkie szkody wynikłe z niewłaściwego korzystania z samochodu w czasie wynajmu. Po zakończeniu najmu samochody przejeżdżają do miejsca ich garażowania, tj. garaż firmy … zlokalizowany pod Jego adresem. Pomiędzy wynajmami Wnioskodawca będzie dokonywał serwisowania przedmiotowych samochodów, a w razie potrzeby ich niezbędnych napraw. Uzupełniane będzie również paliwo na stacjach paliw. Naprawy dokonywane będą natomiast w zewnętrznych warsztatach, gdzie pojazd transportowany będzie lawetą przez podmiot zewnętrzny. W ten sam sposób nastąpi powrót samochodów do miejsca ich garażowania. Taka sama zasada występować będzie w przypadku przeglądów oraz serwisów pojazdów, choć nie wyklucza On, że do serwisu lub na przegląd pojedzie konkretnym samochodem marki `(...)` W tym przypadku pojazd ten nie będzie transportowany. Trasa przejazdu w takich przypadkach wynosić będzie od kilkudziesięciu do kilkuset kilometrów (salon pojazdów konkretnej marki pojazdu w …). Przejazdy te związane będą wyłącznie z koniecznością utrzymania pojazdów w idealnym stanie technicznym i wizualnym. Pojazdy te tankowane będą na stacjach paliw przez Wnioskodawcę, który w tym celu przejedzie pojazdem do stacji. Wnioskodawca zaznacza, że w ramach prowadzonej działalności dla samochodu … nie wystąpią inne formy wykorzystywania przedmiotowych samochodów niż ich wynajem. Wnioskodawca wskazuje, że wynajmy samochodów organizowane będą w okresie od maja do października, a w pozostałych miesiącach roku kalendarzowego pojazdy będą wynajmowane w okresie sprzyjających warunków atmosferycznych (dodatnie temperatury i brak opadów śniegu). W okresach występowania złych warunków atmosferycznych pojazdy te będą garażowane, z uwagi na utrudnienia atmosferyczne w ich używaniu (samochód m-ki … będzie najprawdopodobniej w wersji kabrioletu, a pozostałe pojazdy to samochody sportowe). W okresie, w którym pojazdy nie będą eksploatowane, dokumenty wraz z kluczykami będą zabezpieczone w biurze Wnioskodawcy. Nie będzie istniała możliwości, aby pracownicy, bądź osoby trzecie bez Jego zgody użytkowali w tym czasie przedmiotowe pojazdy. Samochody, będące przedmiotem wniosku (zgodnie z zasadami, które zostaną wprowadzone przez Wnioskodawcę), nie będą wykorzystywane do celów prywatnych Wnioskodawcy lub Jego pracowników (Wnioskodawca posiada bowiem inny samochód, który wykorzystuje w celach prywatnych - samochód osobowy …). Wnioskodawca wskazuje ponadto, że wykorzystanie pojazdów będących przedmiotem wniosku do celów prywatnych byłoby ekonomicznie nieuzasadnione ze względu na duże spalanie paliwa przez te pojazdy. Zakup każdego z ww. pojazdów Wnioskodawca zgłosi do Urzędu Skarbowego na oddzielnym druku VAT-26, a ponadto od dnia zakupu zaprowadzi dla każdego samochodu ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT. Wszystkie pojazdy po ich zakupie Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywać od ich wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych w pełnym zakresie. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od ww. pojazdów Wnioskodawca będzie ujmował w prowadzonej księdze w ciężar kosztów działalności gospodarczej.

W piśmie uzupełniającym wniosek Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od 14 lutego 2007 r. Dla celów rozliczenia podatku dochodowego w 2022 r., jak i w latach poprzednich prowadzi księgę rachunkową. Działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek zamierza rozszerzyć przed terminem zakupu pierwszego z pojazdów wskazanych we wniosku, tj. w terminie do 17 sierpnia 2022 r. Pierwszy samochód osobowy (`(...)`) zamierza On kupić po rozszerzeniu zakresu działalności, tj. po dniu 17 sierpnia 2022 r., jednak patrząc na obecną sytuację motoryzacyjną spowodowaną konfliktem na Ukrainie, pojazd ten możliwy będzie do nabycia we wrześniu lub październiku 2022 r. Pozostałe samochody wymienione we wniosku nabywane będą sukcesywnie, z uwzględnieniem ich dostępności w salonie samochodowym danej marki na przełomie następnych 2 do 5 lat. Wnioskodawca nie może wskazać konkretnej daty ich zakupu ponieważ wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a produkcja tych samochodów uzależniona jest od części produkowanych na terenie objętych konfliktem zbrojnym (Ukraina) oraz obszarze o podwyższonym ryzyku wystąpienia tego konfliktu (Tajwan). Niewątpliwie w 2022 r. zakupiony zostanie samochód marki `(...)` Pojazdy zostaną oferowane do wynajmu bezpośrednio po ich zakupie (w miesiącu ich zakupu) po dostarczeniu ich pod adres ich garażowania. Pojazdy wynajmowane będą podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Pojazdy będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu ich zakupu z chwilą przejęcia władztwa nad nimi przez Wnioskodawcę (tj. dzień przekazania samochodu przez salon samochodowy). Obecnie Wnioskodawca nie może wskazać daty wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych ponieważ nie zna daty zakupu konkretnego samochodu.

Zamierza On do kosztów uzyskania przychodu zaliczać:

- odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej zakupionych samochodów osobowych,

- wydatki związane z eksploatacją pojazdów, tj. zakup paliwa, płynu do spryskiwaczy, opon, mycie pojazdów, ubezpieczenia OC NNW i AC pojazdów,

- wydatki serwisowe, tj. przeglądy techniczne i niezbędne wymiany np. klocków hamulcowych, pasków, olejów silnikowych oraz płynów silnikowych,

- wydatki związane z używaniem pojazdów: polerowanie, niwelacja drobnych rys i zadrapań, konserwacja nadwozia i podwozia.

Wydatki związane z przeglądami serwisowymi wynikać będą z umowy kupna pojazdu i związane są z możliwością utrzymania gwarancji przez sprzedawcę samochodu (salon samochodowy). Pozostałe wydatki z wyłączeniem odpisów związane będą z umowami wynajmu, ponieważ w każdym przypadku najemca lub dzierżawca otrzymywał będzie pojazd zatankowany, sprawny technicznie i utrzymany w nienagannym stanie wizualnym (posprzątany i umyty). Powyższe jako obowiązki wynajmującego wynikać będą z umowy najmu. Z wynajmu samochodów osobowych Wnioskodawca otrzymywał będzie przychody. Bez poniesienia wskazanych powyżej wydatków (kosztów związanych z utrzymaniem pojazdów, ich eksploatacją i przeglądami) pojazdy te nie będą mogły być wynajmowane, co doprowadzi do utraty źródła przychodów. Koszty związane z utrzymaniem nienagannego stanu pojazdu (sprzątanie środka pojazdu, mycie, polerowanie) związane są z dużą konkurencją na na wysokim poziomie, którego spodziewa się wynajmujący (pojazdy które zamierza nabyć Wnioskodawca są pojazdami premium).

Pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją, serwisem oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów pełnej kwoty odpisów amortyzacyjnych od ceny zakupu danego pojazdu wynikającej z faktury wystawionej przez sprzedawcę pojazdu, bez stosowania ograniczenia 150 000 zł w odniesieniu do wartości zakupionego samochodu?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją, serwisem oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są uprawnieni do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją oraz użytkowaniem samochodów osobowych w przypadku, gdy samochody te są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Co do zasady warunkiem zaliczenia 100% omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychody jest ich wykorzystywanie wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi, że przyszłe pojazdy wykorzystywane będą jedynie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jako przedmiot najmu przysługuje Mu prawo do zaliczenia w koszty wszystkich wydatków związanych z eksploatacją, serwisem oraz użytkowałem tych pojazdów.

Ponadto, wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady dotyczące użytkowania przedmiotowych aut uniemożliwią ich wykorzystanie do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą, co dodatkowo gwarantuje prowadzenie ewidencji przebiegu tych pojazdów dla celu podatku VAT. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie, w okresie, w którym pojazdy nie będą eksploatowane dokumenty wraz z kluczykami będą zabezpieczone w biurze Wnioskodawcy.

W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla również, że wykorzystanie pojazdów będących przedmiotem wniosku do celów prywatnych byłoby ekonomicznie nieuzasadnione ze względu na duże spalanie paliwa przez te pojazdy. Wnioskodawca w celu zaliczenia 100% omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychody, będzie również zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów da celów VAT. Jak wskazał bowiem w opisie zdarzenia przyszłego auta objęte wnioskiem będą w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej udostępniane na zasadach najmu osobom trzecim.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że będzie uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją, serwisowaniem oraz użytkowaniem samochodów.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości zakupionego pojazdu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

­ musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

­ nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

­ musi być należycie udokumentowany.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej większej ilości środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku ww. samochodów, za koszt uzyskania przychodu jest ich wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Powyższe oznacza, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie środków trwałych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli przedmiotowe samochody spełniają definicję środka trwałego (zawartą w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to Wnioskodawca będzie mógł je wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a do kosztów podatkowych zaliczy odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie natomiast z art 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a) 225 000 zł - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

b) 150 000 zł - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Jest to zasada ogólna od której ustawodawca przewidział wyjątek określony w art. 23 ust. 5b ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 (art. 17a pkt 1), umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Tym samym, w przypadku w którym zakres działalności Wnioskodawcy przewidywał będzie wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i pojazdy przez Niego nabyte będą oddawane w odpłatne używanie, będzie przysługiwało Mu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ww. pojazdów w pełnej wysokości, bez ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

­ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

­ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

­ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,

­ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

­ został właściwie udokumentowany,

­ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanymi z tej działalności przychodami.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto należy mieć na względzie, że podatnik – uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów – odnosi ewidentne korzyści, gdyż o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a- 22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

- stanowić własność lub współwłasność podatnika,

- zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

- być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - poprzez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe podlegające amortyzacji oraz w art. 22c tej ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a) 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110, 1093 i 2269),

b) 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 5b ww. ustawy:

Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Oznacza to, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza stosowanie limitów (m.in. 150 000 zł) przewidzianych dla dokonywanych przez podatnika odpisów amortyzacyjnych, jeżeli samochód osobowy został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, pod warunkiem że oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności gospodarczej podatnika. Przy czym, to wyłączenie dotyczy tylko i wyłącznie samochodów osobowych wpisanych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, istotne znaczenie ma rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa posługuje się w tym zakresie wyrazem „oddawanie”, wskazującym na powtarzalność czynności zawierania ww. rodzajów umów. Musi to być bowiem działalność mieszcząca się w podstawowym zakresie działalności przedsiębiorstwa, a nie działalność mająca charakter poboczny, akcesoryjny w stosunku do podstawowej (podstawowych rodzajów) działalności.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z powyższego wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystana będzie w tym zakresie ewidencja stosowana dla celów podatku od towarów i usług).

Z treści art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika:

Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

­ klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub ­ z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

­ agregat elektryczny/spawalniczy,

­ do prac wiertniczych,

­ koparka, koparko-spycharka,

­ ładowarka,

­ podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

­ żuraw samochodowy,

d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, której główny zakres to rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych, sklasyfikowana pod kodem PKD 43.11.Z.

Na przestrzeni lat zakres tej działalności poszerzony został o:

­ usługi związane z budową budynków i obiektów budowlanych,

­ robotami związanymi z budową dróg i autostrad,

­ transport drogowy towarów,

­ roboty związane z rekultywacją i gospodarką odpadami,

­ prowadzenie obiektów noclegowych turystycznych i krótkotrwałego zakwaterowania.

Zamierza Pan rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek sklasyfikowaną pod kodem PKD 77.11.Z. Podklasa ta obejmuje wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek (do 3,5 t), bez kierowcy. W skład floty pojazdów stanowiących przedmiot wynajmu bez kierowcy stanowić będą ekskluzywne samochody osobowe, tj. samochód osobowy marki Bentley, samochód osobowy marki Lamborghini, samochód osobowy marki Aston Martin, samochód osobowy Ferrari. Pojazdy te zamierza Pan zakupić wyłącznie dla celów ich wynajmu. Przedmiotowe samochody będą wykorzystywane przez Pana tylko w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Miejscem wynajmu pojazdów będzie siedziba Pana firmy. Pomiędzy wynajmami będzie dokonywał serwisowania przedmiotowych samochodów, a w razie potrzeby ich niezbędnych napraw. Uzupełniane będzie również paliwo na stacjach paliw. Naprawy dokonywane będą natomiast w zewnętrznych warsztatach, gdzie pojazd transportowany będzie lawetą przez podmiot zewnętrzny. W ten sam sposób nastąpi powrót samochodów do miejsca ich garażowania. Taka sama zasada występować będzie w przypadku przeglądów oraz serwisów pojazdów. Przejazdy ww. pojazdami te związane będą wyłącznie z koniecznością utrzymania pojazdów w idealnym stanie technicznym i wizualnym. Wszystkie pojazdy po ich zakupie zamierza Pan wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywać od ich wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych w pełnym zakresie. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od ww. pojazdów będzie Pan ujmował w prowadzonej księdze w ciężar kosztów działalności gospodarczej.

Zamierza Pan do kosztów uzyskania przychodu zaliczać:

­ odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej zakupionych samochodów osobowych,

­ wydatki związane z eksploatacją pojazdów, tj. zakup paliwa, płynu do spryskiwaczy, opon, mycie pojazdów, ubezpieczenia OC NNW i AC pojazdów,

­ wydatki serwisowe, tj. przeglądy techniczne i niezbędne wymiany np. klocków hamulcowych, pasków, olejów silnikowych oraz płynów silnikowych,

­ wydatków związanych z używaniem pojazdów: polerowanie, niwelacja drobnych rys i zadrapań, konserwacja nadwozia i podwozia.

Ponadto, zakup każdego z ww. pojazdów zgłosi Pan do Urzędu Skarbowego na oddzielnym druku VAT-26, a od dnia zakupu zaprowadzi dla każdego samochodu ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT.

Odnosząc się do ww. sprawy, należy zaznaczyć, że w przypadku opisanym przez Pana zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, dający podstawy do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją, serwisem oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów (przez odpisy amortyzacyjne). Ponadto, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pan uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją, serwisowaniem oraz użytkowaniem ww. samochodów osobowych, gdyż samochody te będą wykorzystywane przez Pana wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Jednocześnie w tej sprawie znajdzie zastosowanie również art. 23 ust. 5b w związku z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, które odnoszą się do zagadnienia podatkowego związanego z używaniem w działalności gospodarczej samochodu osobowego.

Należy wskazać, że opisane we wniosku samochody to samochody osobowe w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiące środki trwałe, które będą ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także będą przeznaczone wyłącznie do odpłatnego wykorzystywania na podstawie umowy najmu. Tym samym, prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na oddawaniu w odpłatne używanie tych samochodów spełnia warunki do wyłączenia limitu kosztu uzyskania przychodów w tym zakresie na podstawie art. 23 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem odpisy amortyzacyjne od tych samochodów mogą zostać ujęte w podatkowych kosztach w pełnej wysokości.

Mając na uwadze powyższe, przysługuje Panu prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu 100% wydatków związanych z eksploatacją, serwisem oraz użytkowaniem przedmiotowych samochodów oraz ma Pan prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów pełnej kwoty odpisów amortyzacyjnych od ceny zakupu danego pojazdu wynikającej z faktury wystawionej przez sprzedawcę pojazdu, bez stosowania ograniczenia 150 000 zł w odniesieniu do wartości zakupionego samochodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).