0115-KDWT.4011.493.2022.2.JPO

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 sierpnia 2022 r. (data wpływu 9 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie wytwarzania oprogramowania zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) do grupy 62.01.Z. Wnioskodawczyni nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402).

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni współpracuje ze spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: Klient lub Spółka), której przedmiotem działalności jest udzielanie licencji oraz świadczenie usług dostępu do oprogramowania wspierającego zarządzanie (`(...)`). Wnioskodawczyni świadczy niniejsze usługi z terytorium Polski, jednakże nie oznacza to, że nie podróżuje do Wielkiej Brytanii lub do innych krajów w związku ze świadczeniem usług. Wszelkie podróże, jeśli wystąpią, mają jednak charakter incydentalny i tymczasowy.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność badawczo-rozwojową od momentu rozpoczęcia współpracy z Klientem, co nastąpiło w czerwcu 2021 r. Wraz z rozpoczęciem współpracy Wnioskodawczyni zaczęła uzyskiwać dochody z tytułu tej działalności. Wnioskodawczyni aktualnie wpłaca zaliczki na podatek dochodowy w wysokości wynikającej ze skali, o której mowa w art. 27 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Wnioskodawczyni na rzecz Klienta świadczy usługi związane z:

‒ tworzeniem nowych funkcjonalności programu komputerowego;

‒ projektowaniem rozszerzeń lub usprawnień stanowiących ulepszenie dla istniejących funkcjonalności programu komputerowego.

Świadczenie usług odbywa się w ten sposób, że Wnioskodawczyni na podstawie otrzymanych od Klienta wytycznych dotyczących oczekiwanych cech i funkcjonalności, tworzy kod programu komputerowego, który to kod Wnioskodawczyni następnie przekazuje do Klienta w formie elektronicznej (poprzez platformę elektroniczną umożliwiającą ustalenie, które elementy kodu źródłowego zostały stworzone przez Wnioskodawczynię).

W zależności od zamówionych przez Klienta funkcjonalności, Wnioskodawczyni tworzy od podstaw nowy moduł oprogramowania lub tworzy kod, który jest implementowany w istniejącym już module. Kod programu komputerowego, wytworzony lub rozwinięty przez Wnioskodawczynię w powyższy sposób jest elementem, który uzupełnia działanie oprogramowania będącego własnością Klienta. Wnioskodawczyni nie posiada praw autorskich ani praw licencyjnych do oprogramowania, w stosunku do którego tworzy nowe fragmenty oprogramowania. Należy jednak podkreślić, że Wnioskodawczyni zawsze, nawet, gdy jedynie modyfikuje oprogramowanie Klienta, to tworzy nowy kod będący odrębnym utworem, podlegającym ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.; dalej: Prawo autorskie). Zlecenia wykonywane przez Wnioskodawczynię obejmują bowiem wyłącznie czynności noszące znamiona działalności badawczo-rozwojowej (precyzyjniej prac rozwojowych), których efektem jest opracowanie nowych funkcjonalności lub istotnych usprawnień albo ulepszeń oprogramowania Klienta. Praca nad oprogramowaniem nie nosi znamion czynności rutynowych bądź okresowych. Struktura wytworzonego przez Wnioskodawczynię programu i kod źródłowy zawsze stanowią nowe wytwory intelektu i nie są kopiami istniejących rozwiązań. Finalnym efektem prowadzonych prac jest nowo powstałe oprogramowanie o charakterze innowacyjnym, posiada ono nowe funkcjonalności względem oprogramowania posiadanego przez Klienta, albo stanowi ulepszoną wersję oprogramowania posiadanego przez Klienta. Oprogramowanie to ma charakter unikalny i twórczy dostosowany do potrzeb klienta, powstający przy pomocy najnowszych narzędzi informatycznych oraz z wykorzystaniem zasobów własnej wiedzy.

Wnioskodawczyni wykonuje swoją działalność w sposób systematyczny. Wszelkie prace mają charakter zorganizowany - realizowane są wedle ustalanego harmonogramu i zgodnie z przyjętą dla danych prac metodyką prac programistycznych. Wiele prac jest realizowanych przez Wnioskodawczynię we współpracy z innymi programistami prowadzącymi niezależne działalności gospodarcze i posiadającymi podobne do Wnioskodawczyni umowy o współpracy z Klientem. Nie zmienia to faktu, że Wnioskodawczyni samodzielnie tworzy kod źródłowy odpowiadający za część programu komputerowego i przysługują jej autorskie prawa osobiste do tej części. Kod tworzony przez Wnioskodawczynię połączony z kodem tworzonym przez innych programistów współtworzy jeden program komputerowy realizujący kompleksowy zestaw wielu powiązanych funkcji, dlatego Wnioskodawczynię należy uznać za współtwórcę programu komputerowego.

Wynagrodzenie wypłacane przez Klienta naliczane jest według ustalonej umownie stawki za każdy dzień realizacji umowy o współpracy. Stosownie do postanowień umownych wynagrodzenie to obejmuje również przeniesienie majątkowych praw autorskich. Wynagrodzenie wypłacane jest raz w miesiącu. Wnioskodawczyni w zamian za wynagrodzenie przenosi całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych na rzecz Spółki w ramach jej działalności. Prawa te przekazywane są Spółce na bieżąco wraz z ich powstawaniem, co w praktyce przejawia się częstym udostępnianiem kodu źródłowego opracowanego przez Wnioskodawczynię. Przekazanie jest sfinalizowane, gdy po wystawieniu faktury Wnioskodawczyni otrzyma wynagrodzenie za nabycie przez Klienta tych praw. Prawa autorskie są przenoszone na Spółkę na podstawie umowy zawartej między Wnioskodawczynią a Klientem, a formą wyrażenia własności intelektualnej, do której prawa są przenoszone jest elektronicznie udostępniony Klientowi kod źródłowy. Umowa o współpracy szeroko określa pola eksploatacji objęte przeniesieniem majątkowych praw autorskich.

W praktyce współpraca z Klientem nie polega wyłącznie na wykonywaniu wyżej opisanych prac. Wnioskodawczyni musi niekiedy poświęcić czas na uzgodnienie podziału zadań z innymi osobami pracującymi dla lub współpracującymi z Klientem lub udzielić wsparcia merytorycznego osobom odpowiedzialnym za utrzymanie oprogramowania.

Wnioskodawczyni w celu określenia wysokości wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich ewidencjonuje dzienny czas przeznaczony na prace nad oprogramowaniem oraz na pozostałe czynności wykonane na rzecz Klienta. W oparciu o tak prowadzoną ewidencję Wnioskodawczyni na koniec każdego miesiąca określa, jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego (dochód z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania), a jaka wynagrodzenie za wykonanie czynności niezwiązanych z tworzeniem oprogramowania. Czynności niezwiązane z tworzeniem oprogramowania bądź czynności związane, ale mające charakter jedynie rutynowy i okresowy występują sporadycznie, nie są uwzględniane w ewidencji dochodów z działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawczyni prowadzi odrębną od podatkowej księgi rozchodów i przychodów ewidencję dla projektu dotyczącego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja ta zapewnia wyodrębnienie wytworzonych kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tj. praw autorskich do wytworzonych programów komputerowych) oraz ustalenie przychodu, kosztu uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadających na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tu: prawo autorskie do programu komputerowego).

Niniejsza ewidencja pozwala na wyodrębnienie kosztów bezpośrednio związanych z danym prawem własności intelektualnej w podziale na rodzaje kosztów wymienione w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (oznaczone literami a-d). Przez koszty bezpośrednio związane z IP Wnioskodawczyni ma na myśli koszty ponoszone wyłącznie w związku z faktem prowadzonych prac nad danym prawem własności intelektualnej. Na podstawie wcześniej omówionej ewidencji Wnioskodawczyni jest w stanie obliczyć wskaźnik nexus.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Opisany stan faktyczny ma miejsce w 2022 r. i będzie się powtarzał w kolejnych latach, w związku z czym Wnioskodawczyni zamierza korzystać z preferencyjnej stawki podatkowej w rozliczeniu roku 2022 i w latach kolejnych.

Działalność badawczo-rozwojowa prowadzona przez Wnioskodawczynię, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Efekty pracy Wnioskodawczyni są odrębnymi programami komputerowymi/ oprogramowaniem, które podlegają/podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W momencie ich stworzenia przysługują jej osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych „programów komputerowych”. Prawa majątkowe przenoszone są następnie na Klienta.

Efektem prac prowadzonych w ramach współpracy z innymi programistami jest każdorazowo program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Pierwotnie prawa autorskie przysługują Wnioskodawczyni oraz programistom w ramach współpracy z którymi dane prawo autorskie jest wytwarzane. Nie przysługują one innym osobom. Po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na podstawie umowy z Klientem, prawo to przysługuje Klientowi.

Autorskie prawo do programu komputerowego przysługuje niepodzielnie w stosunku do całości wytworzonego wspólnie programu komputerowego wszystkim jego współautorom.

Wnioskodawczyni na podstawie umowy z Klientem przenosi na niego posiadane z tytułu bycia współautorem prawa majątkowe do programu komputerowego za wynagrodzeniem. Dochód z przeniesienia praw autorskich Wnioskodawczyni jest równy wynagrodzeniu po pomniejszeniu o część kosztów uzyskania przychodu poniesionych przez Wnioskodawczynię przypisanych przychodom z przeniesienia prawa autorskiego.

Wszystkie efekty prac, w związku z którymi Wnioskodawczyni uzyskuje dochody, których dotyczy wniosek są wytworzone/ulepszone/rozwinięte w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wytwarzane, rozwijane/ulepszane przez Wnioskodawczynię oprogramowanie komputerowe lub jego część, o którym mowa we wniosku stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

W wyniku rozwijania/ulepszenia oprogramowania lub jego części powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawczyni prowadzi odrębną ewidencję na bieżąco od początku bieżącego okresu rozliczeniowego tj. od początku 2022 r. Ewidencja zapewnia wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Na podstawie prowadzonej odrębnie i na bieżąco ewidencji Wnioskodawczyni jest w stanie obliczyć wskaźnik nexus.

Sposób „przenoszenia” autorskich praw do programu komputerowego każdorazowo spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tej ustawy.

Pani pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dochód z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawczynię praw autorskich do oprogramowania na rzecz Klienta, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i w związku z tym kwalifikuje się do opodatkowania 5% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Zdaniem Wnioskodawczyni dochód z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawczynię praw autorskich do oprogramowania na rzecz Klienta, ustalony na zasadach przedstawionych w opisie stanu faktycznego jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Wnioskodawczyni spełnia również wymogi określone w art. 30cb ust. 1 w zw. z art 30cb ust 2 ustawy o PIT, zatem jest uprawniona do korzystania z formy opodatkowania, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT do tych dochodów w rozliczeniu za rok 2022 oraz za przyszłe okresy rozliczeniowe.

Uzasadnienie

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX). Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 Prawa autorskiego. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni wytwarza oraz rozwija oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 Prawa autorskiego i przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie, to jest uprawniona do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawczynię oprogramowania według stawki 5%.

Prawa do opodatkowania według stawki 5% nie wyklucza fakt współpracy przy tworzeniu oprogramowania z innymi kontrahentami Klienta. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni przyczynia się twórczo do powstania kwalifikowanego IP przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP, zatem w zakresie w jakim to Wnioskodawczyni wytworzyła, rozwinęła lub ulepszyła oprogramowanie, jest on jego twórcą i przysługują jej z tego tytułu autorskie prawa majątkowe. Dochód z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania stanowiącego utwór prawnie chroniony, wytwarzanego przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi więc dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak jednak Wnioskodawczyni wskazała, w ramach świadczenia usług na rzecz Klienta wykonuje również inne czynności niż wytwarzanie lub rozwijanie oprogramowania. Dzięki prowadzonej przez Wnioskodawczynię ewidencji czasu poświęconego na wykonanie poszczególnych czynności w ramach zlecenia możliwe jest określenie dochodu z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawczyni może bowiem w oparciu o proporcję czasu wynikającą z ewidencji dokonać podziału przychodów osiągniętych z umowy zawartej z Klientem oraz kosztów uzyskania tych przychodów w celu przyporządkowania kwot do faktu przenoszenia praw autorskich oraz wykonywania innych czynności. Wnioskodawczyni mogąc w wiarygodny sposób wskazać w odrębnie prowadzonej dla danego prawa własności intelektualnej ewidencji dochód z ich przeniesienia na rzecz Klienta może zastosować stawkę 5% podatku od tych dochodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478):

badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego:

‒ prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której, świadczy usługi związane z tworzeniem nowych funkcjonalności programu komputerowego oraz projektowaniem rozszerzeń lub usprawnień stanowiących ulepszenie dla istniejących funkcjonalności programu komputerowego;

‒ prowadzi Pani działalność badawczo-rozwojową od momentu rozpoczęcia współpracy z Klientem, od czerwca 2021 r.;

‒ prowadzona przez Panią działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

‒ efektem prac prowadzonych przez Panią w ramach współpracy z innymi programistami jest każdorazowo program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pierwotnie prawa autorskie przysługują Pani oraz programistom, w ramach współpracy z którymi dane prawo autorskie jest wytwarzane. Nie przysługują one innym osobom. Autorskie prawo do programu komputerowego przysługuje niepodzielnie w stosunku do całości wytworzonego wspólnie programu komputerowego wszystkim jego współautorom.

‒ efekty Pani pracy są odrębnymi programami komputerowymi/oprogramowaniem, które podlegają/podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W momencie stworzenia programów komputerowych/oprogramowania przysługują Pani osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych „programów komputerowych”. Prawa majątkowe przenoszone są następnie na Klienta;

‒ wytwarzane, rozwijane/ulepszane przez Panią oprogramowanie komputerowe lub jego część, o którym mowa we wniosku stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). W wyniku rozwijania/ulepszenia oprogramowania lub jego części powstaje nowe prawo własności intelektualnej;

‒ na bieżąco, od początku bieżącego okresu rozliczeniowego tj. od początku 2022 r. prowadzi Pani odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która zapewnia wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro – w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wytwarza, rozwija/ulepsza Pani oprogramowania komputerowe lub ich części stanowiące utwory podlegające ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – to stanowią one kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uzyskane przez Panią dochody z tytułu przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego oprogramowania mieszczącego się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stanowiącego utwór prawnie chroniony wytworzony lub rozwinięty w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7. Jest Pani zatem uprawniona do zastosowania do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, dla których prowadzi Pani odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% w zeznaniu rocznym za rok 2022 i lata następne, jeżeli rzeczywisty stan faktyczny nie ulegnie zmianie.

Zastrzeżenia wymaga, że uzyskiwane przez Panią dochody niestanowiące dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie usługi, nie podlegają ocenie przez tutejszy organ.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawiony oraz zdarzenia przyszłego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).