0114-KDIP3-2.4011.548.2022.2.MT

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lipca 2022 r. (data wpływu 14 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym, działającym (m.in.) na rynku reklamowym (działalność agencji reklamowych). Rozważa/zamierza Pan rozpocząć działalność w branży nowych technologii oraz reklamy. Wniosek dotyczy planowanej, a nieprowadzonej obecnie przez Pana działalności (zdarzenie przyszłe). Jest Pan zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług.

Zamierza Pan zaprojektować i wdrożyć rozwiązanie informatyczne, które pozwoli na wyświetlanie dowolnych treści, zarówno statycznych (np. zdjęć), jak i dynamicznych (np. slajdów, animacji) w czasie rzeczywistym, na stronach internetowych o określonych właściwościach (opisanych poniżej). Rozwiązanie będzie polegało na tym, że uzyska Pan na wyłączność możliwość wyświetlania dowolnych przez siebie treści na fragmencie strony internetowej zarządzanej przez osobę trzecią (osobę fizyczną). Rozwiązanie polegać będzie na tym, że:

1. Zawierać będzie Pan z właścicielami lub osobami zarządzającymi stronami internetowymi (dalej, „Partnerzy”) umowy, zgodnie z którymi uzyska Pan wyłączną możliwość decydowania o tym, co będzie wyświetlane na danej, uzgodnionej z Partnerami, części (na danym fragmencie) strony. Partner może nie być właścicielem strony, ale musi mieć wyłączną możliwość decydowania o treściach umieszczanych na stronie (tj. musi mieć możliwość zarządzania tą stroną) lub na jej fragmencie (tj. musi mieć możliwość zarządzania częścią strony), z którego będzie chciał Pan korzystać. Istotne jest, że Partner będzie tracić władztwo nad tą częścią strony internetowej, którą Panu udostępnia. Utrata tego władztwa będzie następować po zawarciu stosownej umowy oraz jednorazowym zainstalowaniu kodu należącego do Pana na urządzeniu należącym do Partnera (zarządzającego stroną).

2. Zawierać będzie Pan ww. umowy z osobami, które spełniają określone wymagania, tj. są właścicielami lub zarządzającymi stronami internetowymi, które pozwalają lub bezpośrednio udostępniają możliwość prezentowania transmisji na żywo. Mogą być to strony własne Partnerów, jak i strony Partnerów zakładane w ramach portali udostępniających tego typu rozwiązania informatyczne. Warunkiem jest jednak to, żeby Partner był osobą zarządzającą całą stroną lub osobą zarządzającą jej odpowiednim fragmentem (częścią).

3. Z uwagi na uwarunkowania biznesowe zainteresowany jest Pan stronami, które posiadają wbudowane lub udostępnione (niewbudowane, ale dostarczane przez dedykowane do tego platformy; zakotwiczone, udostępnione w zasobach) narzędzia dla prowadzenia transmisji na żywo. Fragment strony, na którym będzie Pan wyłącznie uprawniony do umieszczania treści będzie fragmentem znajdującym się w części strony, na której będzie prezentowana transmisja na żywo.

4. Partnerzy nie będą mieli żadnego wpływu na to:

a. czy coś będzie wyświetlane na przekazanym na wyłączność na rzecz Pana fragmencie strony internetowej; a jeśli tak:

b. kiedy oraz jak długo będzie wyświetlane treść dostarczana przez Pana na przekazanym na wyłączność na Pana rzecz fragmencie strony internetowej;

c. jaka będzie wyświetlana treść dostarczana przez Pana na przekazanym na wyłączność na Pana rzecz fragmencie strony internetowej. Przykładowo mogą być to zdjęcia, animacje, napisy, im podobne. Może być to jednak także (jeśli Pan tak postanowi) czarne tło. Partner nie będzie mógł sprzeciwić się temu, jaka treść ma być wyświetlana; To Pan będzie decydować o czasie i treści wyświetlanej (w tym, o braku wyświetlania treści). Zamierza Pan wyświetlać różne treści, przede wszystkim jednak treści reklamowe swoje oraz treści reklamowe podmiotów trzecich (firmy/marki) (dalej: „podmioty trzecie”).

5. Planuje Pan wypłacać Partnerom wynagrodzenie. Nie będzie ono uzależnione od rezultatu (np. kliknięcia przez użytkownika Internetu odwiedzającego stronę w wyświetlaną treść), tylko od ilości wyświetleń strony zarządzanej przez Partnera w określonym czasie. Będzie ono także niezależne od tego, co dzieje się w pozostałej, nieprzekazanej do wyłącznego wykorzystania przez Pana, części strony internetowej. Partner nie będzie mógł podejmować żadnych interakcji z treścią, co będzie zapewnione zarówno przez rozwiązanie informatyczne (które blokować będzie interakcje), jak i przez zobowiązania umowne.

W uproszczeniu: jest Pan zainteresowany wyłącznie pozyskiwaniem przestrzeni na stronach internetowych i tylko taką przestrzeń będzie pozyskiwać. Dla Pana nie będzie ważna osoba Partnera (tj. kim jest dany Partner i czym się zajmuje), nie będzie ważne to, czy przestrzeń jest pusta, wypełniona treścią Partnera czy może wypełniona treścią podmiotów trzecich; zainteresowany jest Pan wyłącznie tym, żeby wyświetlać treści swoje oraz podmiotów trzecich oraz, żeby strona zarządzana przez Partnera była wyświetlana (dostępna w sieci).

6. Zarabiać będzie Pan (osiągać korzyści z uzyskiwanej przestrzeni) poprzez podpisywanie z podmiotami trzecimi (firmami/markami) umów, których elementem będzie pokazanie określonych treści w sieci Internet (np. reklam). W ten sposób czerpać będzie Pan korzyści z fragmentu strony, który został oddany Panu do wyłącznego gospodarowania przez Partnera.

7. Zawarcie umów zarówno z Partnerami, jak z podmiotami trzecimi (firmami/markami) będzie zautomatyzowane i będzie następować na podstawie ogólnych warunków umów, które Pan przygotuje. Zawieranie umów będzie oparte o wzorzec umowy oraz dokonywane będzie przez formularz rejestracji na stronie internetowej. Umowa z Partnerami:

a. zakładać będzie zakaz jakiegokolwiek wpływania na odbiorców wyświetlanych treści (np. opisywania wyświetlanych treści lub zachęcania do interakcji z tymi treściami) (co już było wskazywane powyżej);

b. nie będzie nakładała na Partnera żadnych innych (poza oddaniem na wyłączność fragmentu strony na Pana rzecz) obowiązków względem Pana (np. do wykonania jakichkolwiek świadczeń).

c. może być rozwiązana w każdym czasie przez każdą ze stron. Wówczas Partner odzyskiwać będzie władztwo nad przekazanym wcześniej fragmentem strony.

8. Wszystkie Pana rozliczenia będą bezgotówkowe (przelewy).

Pana Kontrahentami będą mogli/mogą być:

1. w odniesieniu do Partnerów: osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadający miejsce zamieszkania w Polsce lub za granicą, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą, posiadające miejsce zamieszkania w Polsce lub za granicą;

2. w odniesieniu do podmiotów trzecich (firm/marek): osoby prowadzące działalność gospodarczą mające siedzibę w Polsce lub za granicą.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wskazał Pan, że :

1. Umowy na podstawie, których uzyska Pan wyłączną możliwość decydowania o tym, co będzie wyświetlane na danej, uzgodnionej z Partnerami części (na danym fragmencie) strony, będą miały charakter umowy najmu/dzierżawy powierzchni;

2. Umowy zawierane będą zarówno w 2022 r., jak i w latach późniejszych;

3. Wynagrodzenie wypłacane będzie zarówno w 2022 r., jak i w latach późniejszych;

4. Partnerzy nie będą świadczyli na Pana rzecz żadnych dodatkowych usług poza udostępnieniami powierzchni.

Pytanie

Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz Partnerów, osób fizycznych posiadających rezydencję podatkową w Polsce i nieprowadzących działalności gospodarczej, będzie Pan zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych wypłat ?

Pana stanowisko w sprawie

UWAGI OGÓLNE

Zasadniczą kwestią dla prawidłowej kwalifikacji prawno-podatkowej jest zrozumienie zamierzonego sposobu Pana działania. Swój model biznesowy wywodzi Pan bowiem z modelu stosowanego obecnie na rynku m.in. przez firmę A. (produkt (`(...)`); (`(...)`)), który był już przedmiotem szczegółowej analizy ze strony Ministra Finansów w interpretacji ogólnej (DD2/033/55/KBF/14/RD-75000 z dnia 5 września 2014 r.). W szczególności, Pana rozwiązanie zawiera wszystkie szczególne cechy rozwiązania stosowanego przez A. a są to:

1. Partnerzy, którzy będą z Panem współpracować mogą udostępniać wybrane przez siebie fragmenty stron internetowych o właściwościach ustalonych przez Pana na Pana wyłączność (jak w przypadku A.).

2. Wynagrodzenie Partnerów nie będzie zależne od tego, co dzieje się w pozostałej części strony, tj. nieprzekazanej do wyłącznego dysponowania części strony (jak w przypadku A.). Równie dobrze może być to czarny ekran (jak w przypadku A.). Wynagrodzenie uzależnione jest od ilości wyświetleń (jak w przypadku A.).

3. Osoby zarządzające stronami, które z Panem współpracują, będą mogły w każdej chwili zakończyć współpracę (jak w przypadku A.).

W przypadku A. osoby mogą też wybierać to, jakie kategorie treści mają być wyświetlane, przy czym obecnie nie planuje Pan takiej funkcjonalności. Nie planuje Pan także prowadzenia rozliczeń opartych o ilość kliknięć w treści wyświetlane na przekazanej do wyłącznego dysponowania części strony (co, zgodnie z Pana wiedzą, robi A.).

W uproszczeniu, uważa Pan, że:

1. Pana oraz Partnera łączyć będzie umowa dzierżawy/najmu powierzchni reklamowej (umowa podobna do umowy dzierżawy/najmu);

2. Pana oraz podmioty trzecie (firmy/marki) będzie łączyć umowa na świadczenie usług reklamowych, której elementem będzie wyświetlanie treści na cudzych stronach internetowych.

Wymaga także podkreślenia, że Partner, tj. osoba zarządzająca stroną, nie musi być jej właścicielem, co wskazuje ww. interpretacja ogólna, jak i wyrok NSA II FSK 2485/10 (odwołujący się do administratora strony).

Zgodnie z Pana najlepszą wiedzą jedynym elementem odróżniającym stan faktyczny stanowiący stan badany w ramach powołanej na wstępie interpretacji ogólnej oraz stan faktyczny dotyczący Pana jest to, że zainteresowany jest Pan uzyskiwaniem wyłącznego prawa do wyświetlania treści na stronach o określonych właściwościach (posiadających wbudowaną lub udostępnioną w zasobach możliwość transmisji wideo na żywo). Może być to zarówno strona, której właścicielem jest osoba zawierająca z Panem umowę dzierżawy/najmu (umowy podobnej do umowy dzierżawy/najmu), jak i strona, którą taka osoba tylko zarządza (kieruje oraz decyduje o jej treści). W Pana ocenie sama właściwość (cecha) strony internetowej (tj. określona funkcjonalność strony polegająca na możliwości prowadzenia transmisji wideo na żywo) nie zmienia jednak kwalifikacji podatkowo-prawnej węzła umownego łączącego Pana z osobą zarządzającą (administrującą) stroną internetową. Istotą jest tu bowiem oddanie określonego fragmentu strony (fragmentu ekranu) do wyłącznego dysponowania przez Pana.

Podkreśla Pan także, że treści wyświetlane przez Pana nie będą działały na zasadzie (np.) reklam w portalu (…) (jako przerywnik treści wyświetlany w określonych momentach, który przerywa treść zasadniczą, za którą odpowiada twórca), tylko będą elementem autonomicznym względem tego, co jest wyświetlane na stronie Partnera, tak jak to ma miejsce przy usługach A. oraz wszystkich innych usług, które działają w modelu najmu/dzierżawy powierzchni reklamowej.

ARGUMENTACJA DOTYCZĄCY USŁUGI REKLAMOWEJ

Przed zasadniczym uzasadnieniem prawnym należy podkreślić, że umowa, która będzie łączyć Pana oraz Partnera nie może być uznana za umowę o świadczenie usług reklamowych. Z uwagi na fakt, że pojęcie „reklama” nie ma definicji legalnej należy odwołać się do definicji słownikowej, zgodnie z którą:

1. (PWN) „reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”;

2. (SJP, red. M. Szymczak) „reklama oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy, ogłoszenia służące temu celowi”.

Na słuszność posługiwania się wykładnia językową i gramatyczną oraz jej wyższości nad wykładnią celowościową oraz systemową wskazuje się bowiem w orzecznictwie choćby w ramach wyroku NSA z 19 lutego 2021 roku, sygn. II FSK 2441/20 (.(`(...)`) to właśnie wykładni gramatycznej i językowemu znaczeniu pojęć należy przypisać znaczenie rzeczywistego charakteru czynności(`(...)`)").

Opis stanu faktycznego wskazuje zaś, że rolą Partnera jest wyłącznie udostępnienie (dzierżawa/najem) przestrzeni i to udostępnienie przestrzeni będzie istotą relacji łączącej Partnera z Panem. Istota ta znajdzie poparcie także w, opisanych na wstępie, zobowiązaniach kontraktowych Partnera (zakaz interakcji) oraz rozwiązaniach programistycznych (informatycznych blokadach wpływu na treść). Dodatkowe potwierdzenie to sposób rozliczania Pana z Partnerem, który nie będzie oparty o efektywność (np. ilość interakcji z treścią, ilość klików, prowizja od sprzedaży), ale o samą dostępność strony internetowej (to, że strona internetowa zostanie wyświetlona). Istotą relacji łączącej Partnera z Panem nie będzie także udostępniania przez Partnera treści (np. rozpowszechnianie informacji) lub podejmowanie jakichkolwiek innych działań z tą treścią.

Stoi Pan na stanowisku, że w sprawie dotyczącej podatku dochodowego niemożliwe jest odwołanie się do koncepcji świadczenia kompleksowego (złożonego), istniejącego na gruncie podatku od towarów i usług (tak: WSA w Gliwicach z dnia 31 października 2019 roku, sygn. I SA/GI 932/19; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 września 2020 roku, sygn. I SA/GI 1642/19). Przy odwołaniu się zaś do tej koncepcji doszłoby do konieczności zakwestionowania ustaleń powołanej na wstępie interpretacji ogólnej (DD2/033/55/KBF/14/RD-75000), która uznała, że “osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy”; co stanowi niemal identyczny opis relacji, która będzie łączyć Partnera i Pana.

ARGUMENTACJA PRAWNA

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350 ze zm.; dalej: UPDOF): osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). O sposobie opodatkowania danego dochodu oraz o istnieniu ewentualnego obowiązku pobrania podatku przez płatnika decyduje w pierwszej kolejności źródło do jakiego zostanie on zakwalifikowany.

W art. 10 ust. 1 UPDOF ustawodawca wymienia katalog źródeł przychodów, w tym w szczególności:

1. działalność wykonywana osobiście - art. 10 ust. 1 pkt 2 UPDOF;

2. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF;

3. prawa majątkowe - art. 10 ust. 1 pkt 7 UPDOF; 4. inne źródła - art. 10 ust. 1 pkt 9 UPDOF.

Co do zasady, obowiązkowi poboru podatku przez płatnika objęte są m.in. przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych (art. 31 UPDOF), przychody z działalności wykonywanej osobiście czy przychody z praw majątkowych (art. 41 ust 1 UPDOF). Obowiązku takiego nie ma natomiast w przypadku przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze.

Pana umowy z zarządzającymi stronami internetowymi będą zaś dotyczyć oddania na wyłączność na Pana rzecz fragmentu strony, co - w Pana ocenie - zgodnie z art. 709 KC będzie przesądzać o stosowaniu przepisów o dzierżawie (dzierżawa praw). Trudno przy tym przesądzić czym (jakim prawem albo wiązką praw) jest fragment strony internetowej, przy czym - w Pana ocenie - nie ma to znaczenia dla kwalifikacji podatkowej. Istotą jest bowiem to, że strona internetowa jest określonym prawem (np. utworem w rozumieniu prawa autorskiego), które może być dzierżawione w myśl ogólnej zasady swobody umów oraz art. 709 KC. Fakt możliwości dzierżawy potwierdza przy tym powołana już wielokrotnie interpretacja ogólna (DD2/033/55/KBF/14/RD-75000), która nie przesądza charakteru strony internetowej (czy jest to określone prawo, czy też wiązka praw) stwarzając jedynie, że jest możliwa rzeczona dzierżawa.

Skoro więc przedmiotowa umowa będzie umową podobną do umowy dzierżawy, a zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF, do tego źródła zaliczyć należy również "inne umowy o podobnym charakterze", to konsekwencją tego faktu jest brak Pana obowiązku do pełnienia funkcji płatnika.

Poza ww. interpretacją ogólną potwierdzeniem Pana stanowiska są orzeczenia sądów administracyjnych oraz organów podatkowych (por. wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1548/10, wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2485/10 , wyroku NSA z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11, wyroku NSA z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11). Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji wydanej 6 kwietnia 2018 r. (0112-KDIL3-1.4011.119.2018.1AGR).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy jest:

Najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Do tego źródła przychodów zaliczane są zatem przychody uzyskiwane poza działalnością gospodarczą przez osoby fizyczne na podstawie umów nazwanych: najmu oraz dzierżawy, ale również umów nienazwanych, które mają podobny charakter do najmu lub dzierżawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 cyt. Ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania przychodów z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem powierzchni na stronie internetowej, zarządzanej przez osobę fizyczną, m.in. w celach reklamowych do właściwego źródła, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych.

Orzecznictwo sądów administracyjnych ukształtowało jednolitą linię rozstrzygnięć w tym zakresie (wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1548/10, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 60/10; wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2485/10, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 25/10; wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11, utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1448/10).

Sądy administracyjne we wskazanych wyrokach uznały, że wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną zarządzającą stroną internetową należy zakwalifikować do źródła przychodów – najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sądy wskazały, że umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej.

Mając na uwadze powyższe, Minister Finansów wydał w dniu 5 września 2014 r. interpretację ogólną Nr DD2/033/55/KBF/14/RD-75000, w której stwierdził m.in., że „(`(...)`) osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), pod warunkiem, że nie są uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Dochody z tego źródła przychodów podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według progresywnej skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy PIT. (…)”.

Uwzględniając powyższe, przychody osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej osiągane z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem na stronie internetowej miejsca w celu zamieszczania treści o charakterze reklamowanym należy kwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Wskazał Pan, że:

1. Rozważa/zamierza Pan rozpocząć działalność w branży nowych technologii oraz reklamy. Zamierza Pan zaprojektować i wdrożyć rozwiązanie informatyczne, które pozwoli na wyświetlanie dowolnych treści, zarówno statycznych (np. zdjęć), jak i dynamicznych (np. slajdów, animacji) w czasie rzeczywistym, na stronach internetowych o określonych właściwościach (opisanych poniżej). Rozwiązanie będzie polegało na tym, że uzyska Pan na wyłączność możliwość wyświetlania dowolnych przez siebie treści na fragmencie strony internetowej zarządzanej przez osobę trzecią (osobę fizyczną).

2. W celu świadczenia ww. usług zawierać będzie Pan z właścicielami lub osobami zarządzającymi stronami internetowymi (dalej, „Partnerzy”) umowy, zgodnie z którymi uzyska Pan wyłączną możliwość decydowania o tym, co będzie wyświetlane na danej, uzgodnionej z Partnerami, części (na danym fragmencie) strony. Partner będzie tracić władztwo nad tą częścią strony internetowej, którą Panu udostępnia.

3. Umowy na podstawie, których uzyska Pan wyłączną możliwość decydowania o tym, co będzie wyświetlane na danej, uzgodnionej z Partnerami części (na danym fragmencie) strony, będą miały charakter umowy najmu/dzierżawy powierzchni;

4. Partnerzy nie będą świadczyli na Pana rzecz żadnych dodatkowych usług poza udostępnieniami powierzchni.

5. Kontrahentami Wnioskodawcy są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania w Polsce

6. Będzie Pan wypłacał Partnerom świadczenie pieniężne (wynagrodzenie) za udostępnienie strony internetowej.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wynagrodzenie z tytułu udostępniania przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (polskich rezydentów) miejsca na reklamy na stronach internetowych, należy kwalifikować do źródła przychodów najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy). Kwalifikacja ta powoduje, że nie ciążą na Panu obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że Organ nie odniósł się do obowiązku płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzenia za udostępnienie powierzchni reklamowej na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej posiadających rezydencję podatkową w kraju innym niż Polska, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).