Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia długu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 kwietnia 2022 r. (wpływ 22 kwietnia 2022 r.) oraz pismem z 14 lipca 2022 r. (wpływ 27 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dowódca Jednostki Wojskowej X, ul. (…) wydał orzeczenie o odszkodowaniu nr (…) z dnia 8 września 1999 r. (w załączeniu I) w sprawie szkody w mieniu Jednostki Wojskowej X w służbie uzbrojenia. W orzeczeniu Dowódca Jednostki Wojskowej wskazał, że spowodował Pan szkodę w mieniu Jednostki Wojskowej X poprzez dokonanie kradzieży (przywłaszczenie) mienia na kwotę (…) zł. W tamtym czasie był Pan magazynierem (na rozkaz), a Pana zwierzchnikami byli wyszkoleni oficerowie. Prawdą było i jest nadal, że nie wyrządził Pan takiej szkody i niczego nie ukradł, ani nie wzbogacił się Pan, dlatego wniósł Pan sprawę do Wojskowego Sądu Garnizonowego (`(...)`). Za pożyczone od rodziny pieniądze opłacił Pan adwokata, a później przydzielono Panu adwokata z urzędu. Pragnie Pan nadmienić, iż za szkody w mieniu wojskowym na kwotę (…) zł składały się przedmioty: lornetki, busole, noże, celowniki, które należało wybrakować, a tym samym zdjąć ze stanu. Został Pan odsunięty od wykonania tych czynności poprzez osadzenie Pana w areszcie śledczym przez okres 6 miesięcy.

W wyniku postępowania przed sądami: Garnizonowym Sądem Wojskowym w (…) i apelacji przed sądem Okręgowym w (…), zapadł wyrok skazujący Pana na 2 lata pozbawienia wolności warunkowo zawieszony na okres 5 lat. Nałożone kary odbył Pan i uległy one zatarciu. Potraktowano Pana bardzo surowo i zastosowano instytucje „kozła ofiarnego”.

Minęło od tamtej pory 22 lata, sprawy się przedawniły, a Pan ma dalsze problemy z podatkiem dochodowym od umorzenia.

W dniu 18 grudnia 2018 roku na Pana wniosek, Minister Obrony Narodowej przysłał Panu ugodę dotyczącą umorzenia w całości niezapłaconej należności w kwocie (…) zł. Ugodę podpisał i odesłał Pan do Ministra Obrony Narodowej. W § 6 ugody zobowiązano wierzyciela Dowódcę Jednostki Wojskowej – Brygada (`(...)`) do realizacji warunków ugody (w załączeniu III).

Brygada (`(...)`), realizując zapisy ugody przysłała Panu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11, w którym wykazała umorzenie na kwotę (…) zł (ugoda) – w załączeniu II, jako przychód. Zarówno w ugodzie, jak i w PIT-11 nie odniesiono się wprost do podatku dochodowego od mienia-przedmiotów.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, złożył Pan do Drugiego Urzędu Skarbowego w (…), zeznanie podatkowe o osiągniętych przychodach w kwocie (….) zł, choć takich przychodów Pan nie osiągnął. W Pana ocenie było to umorzenie w celu wyczyszczenia ksiąg rachunkowych w Jednostce Wojskowej (`(...)`). PIT-11 w załączeniu II.

W dniu 18 listopada 2019 r. złożył Pan do Drugiego Urzędu Skarbowego w (…) wniosek o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych w kwocie (…) zł, które powstały na skutek zeznania podatkowego o osiągniętych przychodach (…) zł. Urząd Skarbowy w (`(...)`) doliczył Panu odsetki od zaległości za zwłokę w kwocie (…) zł, której dopuściła się Jednostka Wojskowa w X. Wniosek o ulgę w spłacie zobowiązań w załączniku VI.

Korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do wnoszenia odwołania od decyzji Naczelnika (`(...)`) Drugiego Urzędu Skarbowego w (`(...)`) w załączeniu V i wniósł Pan do Dyrektora Izby Skarbowej w (`(...)`) X skargę na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego, lecz bezskutecznie. Dyrektor Izby Skarbowej w X podtrzymał decyzję Naczelnika Urzędu w mocy. Ponadto pisał Pan do Premiera i Prezydenta RP lecz bezskutecznie. Wniósł Pan sprawę do WSA w X, który odrzucił skargę z uwagi na przekroczenie terminu do jej wnoszenia.

Jest Pan mocno zdesperowany, ma Pan uraz psychiczny i martwi się Pan, że wraz z Pana rodziną będzie Pan do końca życia spłacał zadłużenie, a nie ma Pan zdolności finansowej do spłaty. Nie pracuje Pan od 4 lat, bo jest Pan w wieku 64 lat i pracodawcy nie podejmują z Panem współpracy. Pana małżonka jest na emeryturze, której wysokość-(…) zł ledwo wystarcza na życie i opłaty oraz Pana utrzymanie.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem ugody z Ministrem Obrony Narodowej były należności cywilno-prawne odpowiadające wartości rzeczowych składników majątku będących przedmiotem szkody w mieniu wojskowym. Doszło do umorzenia należności cywilno-prawnych. Innymi słowy zwolnienia z długu.

Ugoda pozasądowa z Ministrem Obrony Narodowej określiła, choć nie użyto wprost słowa podatek, tu cytuje Pan „występujące w sprawie wątpliwości co do podstawy prawnej naliczania przez (`(...)`) Urząd Skarbowy w (`(...)`) odsetek za zwłokę pozostawia Pan do wyjaśnienia Dowódcy Brygady (`(...)`). Przepisy dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności materialnej za szkody wyrządzone jednostce wojskowej (Dz. U Nr 40 poz. 247 z poźn. zm.) oraz zarządzenie Ministra Obrony Narodowej Nr (…) z dnia 31 sierpnia 1971 r. w sprawie zasad odpowiedzialności i postępowania w przypadkach szkód powstałych w mieniu wojskowym (Dz. Roz. MON z 1986 r. poz. 42 z poźn. zm.) nie przewiduje obowiązku ich zapłaty.

Zgodnie z treścią art. 455 kodeksu cywilnego jeżeli termin spełnia świadczenia nie jest oznaczony (a nie był oznaczony), ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Wierzyciel nie wzywał do wykonania, a w wyniku rozstrzygniętych spraw sądowych nie zaistniał obowiązek wykonania świadczenia, zatem wierzyciel mógł umorzyć świadczenie z tytułu szkody w mieniu wojskowym oraz w postępowaniach sądowych orzeczono o Pana niewinności, w myśl przywołanych wyżej przepisów i dowodów sądowych.

Dowódca Brygady (`(...)`) bezpodstawnie Pana obwinił kierując tytuł wykonawczy do (`(...)`) Urzędu Skarbowego w (`(...)`). Po wyrokach sądowych należało tytuł wycofać z Pierwszego Urzędu Skarbowego w X, czego Dowódca nie zrobił i to był błąd podstawowy bo w księgach rachunkowych nie zrobiono zdjęcia sprzętu ze stanu. Taki stan – bałagan wisiał sobie przez blisko 20 lat. Sprzęt o którym mowa był wycenionym orzeczeniem o odszkodowaniu nr (…) z dnia 8 września 1999 r. na kwotę (…) zł. Orzeczenie to było przedmiotem postępowań przed wojskowymi sądami, które po wnikliwym postępowań, trwającym blisko 5 lat, powołano około 120 świadków. W wyniku postępowań sądowych został Pan uniewinniony od zapłaty odszkodowania za szkody w mieniu wojskowym.

Reasumując, obowiązek zapłaty odszkodowania nie został Panu sądownie przypisany, został Pan uniewinniony, oddalono od Pana zapłatę, czyli brak przedmiotu sprawy. Jedynie błędy Jednostki Wojskowej, a raczej brak ich naprawienia funkcjonuje do dziś i Pan musi się z tym borykać.

Podstawa ugody z Ministrem Obrony Narodowej było orzeczenie o odszkodowaniu (…)z dnia 8 września 1999 r. w § 2 ugody zastosowano przepis art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, który brzmi:

„przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub by uchylić spór”. Ustępstwo dotyczyło należności cywilnoprawnych, odsetek oraz podatku od tych należności, zmiana ewidencyjnych i odpowiedzialności Dowódcy Brygady ZX z tytułu właściwej realizacji warunków ugody. Nie dokonywał Pan pisemnego zrzeczenia się zarzutu przedawnienia, nie wiedział Pan, że ma Pan taki obowiązek.

Nie jest przedmiotem Pana zapytania o umorzenie przedawnionych należności Skarbu Państwa oraz skorygowanie błędów popełnionych przez instytucje Skarbu Państwa, nie ma Pan takich kompetencji.

Pytanie

Po analizie treści wniosku oraz jego uzupełnienia, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że Pana intencją było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy umorzenie należności cywilno-prawnych wobec Skarbu Państwa (ugoda) stanowi podstawę do naliczenia Panu przychodów, a tym samym powoduje powstanie zobowiązania podatkowego?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 508 kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu jest zatem umową, w Pana przypadku, ugodą pomiędzy Ministrem Obrony Narodowej, a Panem. Skoro zobowiązanie cywilno-prawne wygasło nie można mówić o wymiernej korzyści. Tym samym u dłużnika nie powstaje przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem oraz ugodą Ministra Obrony Narodowej wierzyciel zwolnił Pana z długu i osiągnięcia przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym. Pozasądowa ugoda pomiędzy wierzycielem Ministra Obrony Narodowej, a Panem została zawarta na piśmie za obustronnym podpisem, a warunki ugody wyczerpywały dosadnie zapisy prawa resortu finansów, Obrony Narodowej i prawa podatkowego, względem Pana osoby.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, za które można uznać zwolnienia z długu. Ponieważ przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji pojęcia „nieodpłatne świadczenia”, należy przyjąć takie rozumienie tego terminu, jakie ukształtowało się w orzecznictwie sądowo-administracyjnym.

Pojęcie „nieodpłatne świadczenie” było m.in. przedmiotem interpretacji Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów w dniu 18 listopada 2002 r., sygn. akt FSP 9/02 stwierdził, że:

„Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” (…) ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - por. art. 353 Kc), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r., III RN 106/01, jeszcze nie publ., a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 sierpnia 1999 r., III RN 31/99 - OSNAPU 2000 nr 13 poz. 496)”.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Natomiast katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:

1. ciążące na Panu zobowiązania wobec Skarbu Państwa - Jednostki Wojskowej w X zostały umorzone decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 grudnia 2018 r.;

2. Ugodę podpisał Pan i odesłał do Ministra Obrony Narodowej ;

3. Brygada (`(...)`), realizując zapisy ugody przysłała Panu PIT-11, w którym wykazała umorzenie na kwotę (`(...)`) zł (ugoda), jako przychód;

Powziął Pan w wątpliwość, czy umorzenie należności cywilno-prawnych wobec Skarbu Państwa (ugoda), stanowi podstawę do naliczenia Panu przychodów, a tym samym powoduje powstanie zobowiązania podatkowego.

Pojęcie „umorzenie zobowiązania” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej.

„Umorzenie” według Słownika Języka Polskiego PWN oznacza: „zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek, należność”. Skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w części lub w całości zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia w całości lub w części zobowiązania.

Stosownie do art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien żądanie spełnić.

Instytucję zwolnienia z długu reguluje art. 508 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Jest to rodzaj umowy wierzyciela z dłużnikiem, bowiem oświadczenie wierzyciela wymaga przyjęcia (zgody) dłużnika. Brak zgody powoduje więc, że czynność prawna mająca na celu zwolnienie dłużnika z długu nie wywołuje skutków prawnych.

Niewątpliwie w sytuacji, w której na skutek umowy o zwolnienie z długu dochodzi do umorzenia zobowiązania – świadczeniobiorca uzyskuje przysporzenie, skutkujące powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Osiąga bowiem korzyść majątkową o konkretnym wymiarze, gdyż zmniejsza się zobowiązanie jakie musiałby zapłacić gdyby nie umorzenie.

Dla osiągnięcia przychodu przez świadczeniobiorcę nie jest jednak istotne, czy pomiędzy wierzycielem, a dłużnikiem dochodzi do zawarcia umowy o zwolnienie z długu, czy też następuje to w skutek jednostronnego oświadczenia woli wierzyciela. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela.

Zatem umorzenie ciążących na Panu zobowiązań wobec Skarbu Państwa (ugoda), stanowi podstawę do naliczenia Panu przychodów, a tym samym powoduje powstanie zobowiązania podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).