Interpretacja dotyczy wniesienia przez szwajcarskiego rezydenta podatkowego (Wnioskodawcę) udziałów w polskich spółkach (A. sp. z o.o. oraz B. sp. z o.o. sp.k.) do fundacji z siedzibą w Szwajcarii. Organ podatkowy uznał, że takie wniesienie udziałów nie spowoduje powstania dochodu (przychodu) po stronie Wnioskodawcy w Polsce, co wynika z braku ekwiwalentnego i wymiernego przysporzenia od fundacji w zamian za wniesione udziały. W związku z tym, regulacje dotyczące opodatkowania zysków z przeniesienia własności akcji (udziałów) w spółkach, których aktywa majątkowe w ponad 50% składają się z nieruchomości położonych w Polsce, nie będą miały zastosowania. Dodatkowo, uwzględniając definicję przychodu w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wniesienie udziałów do fundacji nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
3 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 30 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania przychodu w Polsce w związku z wniesieniem przez Panią (szwajcarskiego rezydenta podatkowego) Udziałów do Fundacji z siedzibą w Szwajcarii.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest osobą fizyczną, szwajcarskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Szwajcarii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem w spółce A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („A.”). A. oraz Wnioskodawca są jedynymi wspólnikami w spółce A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością B. spółka komandytowa („B.”). A. jako komplementariusz uczestniczy w zysku B. w wysokości 0,001%. Wnioskodawca natomiast jako komandytariusz uczestniczy w zysku B. w wysokości 99,999%.
Kolejno, A. oraz B. są jedynymi wspólnikami w spółce A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa („Spółka Komandytowa”). A. jako komplementariusz uczestniczy w zysku Spółki Komandytowej w wysokości 0,001%. B. natomiast jako komandytariusz uczestniczy w zysku Spółki Komandytowej w wysokości 99,999%.
Spółka Komandytowa to ekologiczne, certyfikowane gospodarstwo z elementami biodynamiki, zajmująca się uprawą zbóż, warzyw i owoców oraz hodowlą zwierząt. Spółka Komandytowa prowadzi również sprzedaż ekologicznych warzyw, owoców i ziół z własnych upraw oraz prowadzi czynną cały rok agroturystykę.
Ponad 50% wartości aktywów Spółki Komandytowej stanowią i będą stanowić nieruchomości położone na terytorium Polski lub prawa do takich nieruchomości. Spółka Komandytowa może również spełniać warunki do uznania ją za spółkę nieruchomościową w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 49 Ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).
A. oraz B. z kolei nie są i nie będą właścicielami nieruchomości położonych na terytorium Polski oraz nie posiadają i nie będą posiadać praw do takich nieruchomości.
Zarówno A., jaki i B. oraz Spółka Komandytowa są polskimi rezydentami podatkowymi podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Obecnie Wnioskodawca planuje utworzenie fundacji z siedzibą w Szwajcarii („Fundacja”). Fundacja będzie utworzona i zarejestrowana zgodnie z prawem obowiązującym w Szwajcarii i tam też będzie mieć swoją siedzibę.
Szwajcaria to wiarygodne, demokratyczne państwo ze stabilnym systemem prawnym i ugruntowaną regulacją związaną z tworzeniem i funkcjonowaniem fundacji. Fundacja, zgodnie z prawem szwajcarskim, ma osobowość prawną, a osiągane przez nią dochody podlegają co do zasady opodatkowaniu w Szwajcarii. Fundacja może jednak nie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym po spełnieniu przewidzianych w szwajcarskim prawie warunków. Taka sytuacja może mieć miejsce w sytuacji, gdy Fundacja działa jako fundacja o charakterze non-profit tj. niedziałająca w celu osiągnięcia zysku oraz członkowie organów nią zarządzających wykonują swoje zadania na zasadzie dobrowolności. Jednakże, kwestia tego czy Fundacja może nie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym zależy od decyzji odpowiednich szwajcarskich organów podatkowych.
Zgodnie z przepisami prawa szwajcarskiego, majątek Fundacji może być określany bez ograniczeń. Szwajcarskie prawo nie wymaga minimalnego wkładu na wyposażenie Fundacji w majątek. W praktyce jednak należy zapewnić, aby Fundacja posiadała majątek wystarczający do jej przetrwania. Ponadto, za pomocą wniesionego majątku powinna istnieć możliwość realizacji konkretnego celu Fundacji.
Wnioskodawca wniesie do Fundacji całość udziałów posiadanych w A. oraz całość ogółu praw i obowiązków przysługujących Wnioskodawcy w B. jako komandytariuszowi („Udziały”). W efekcie Fundacja stanie się jedynym udziałowcem A. oraz jedynym komandytariuszem w B.. Wnioskodawca zaś stanie się fundatorem oraz beneficjentem Fundacji. Fundacja może zostać zobowiązana do dokonywania okresowych wypłat na rzecz beneficjentów.
Wnioskodawca jako fundator Fundacji oraz beneficjent, wnosząc do niej Udziały nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby mu tytuł prawny do wniesionego do Fundacji majątku w postaci Udziałów lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu.
Czy wniesienie przez Wnioskodawcę Udziałów do Fundacji będzie powodować powstanie po stronie Wnioskodawcy dochodu (przychodu) w Polsce z tytułu przeniesienia własności Udziałów w A. oraz B. jako spółkach, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 6) i 6a) Ustawy o PIT, podlegającego opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 2a i ust. 2b pkt 6) i 6a) i art. 4a w zw. z art. 13 ust. 3a Konwencji?
W ocenie Wnioskodawcy, wniesienie przez Wnioskodawcę Udziałów do Fundacji nie będzie powodować powstania po stronie Wnioskodawcy dochodu (przychodu) w Polsce z tytułu przeniesienia własności Udziałów w A. oraz B.u jako spółkach, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 6) i 6a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm. dalej „Ustawa o PIT”), podlegającego opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 2a i ust. 2b pkt 6) i 6a), art. 4a w zw. z art. 13 ust. 3a Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. 1993 r. , poz. 92, nr 22 dalej „Konwencja”) w zw. z art. VI ust. 1 Protokołu między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. oraz Protokołu, sporządzonego w Bernie dnia 2 września 1991 r., sporządzony w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r. (Dz. U. 2011, nr 255, poz. 1533 ; „Protokół”).
Zgodnie z art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z kolei, w myśl art. 3 ust. 2b pkt 6) i 6a) Ustawy o PIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa sic w szczególności dochody (przychody) z:
a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
b) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.
Na podstawie art. 4a Ustawy o PIT, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Na podstawie art. 13 ust. 3a Konwencji w zw. z art. VI ust. 1 Protokołu zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności akcji (udziałów) w spółce, której aktywa majątkowe składają się w więcej niż 50 procentach bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Powyższa regulacja Konwencji wyznacza zatem państwo, w którym opodatkowane są zyski z tytułu przeniesienia własności akcji (udziałów) w spółce, której aktywa majątkowe składają się w więcej niż 50% bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim umawiającym się państwie, tj. w Polsce.
W świetle art. 13 ust. 4 Modelowej Konwencji OECD (której art. 13 ust. 3a Konwencji jest odpowiednikiem), aby powyższa regulacja miała zastosowanie, tj. wyznaczała miejsce opodatkowania tego rodzaju zysku w Polsce, konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek (por. Komentarz do art. 13 ust. 4 MK OECD, M. Opiłowski w komentarzu pod red. B. Brzezińskiego, str. 882):
a) musi zostać osiągnięty zysk;
b) zysk osiągnięty został z przeniesienia udziałów lub akcji;
c) wartość udziałów lub akcji pochodzi bezpośrednio lub pośrednio w ponad 50% z majątku nieruchomego;
d) majątek nieruchomy położony jest w drugim umawiającym się państwie.
W analizowanej sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy, powyższa regulacja art. 13 ust. 3a Konwencji nie znajdzie zastosowania, co będzie powodowało brak podlegania obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W wyniku bowiem wniesienia przez Wnioskodawcę Udziałów do fundacji w celu pokrycia jej funduszu założycielskiego, Wnioskodawca nie osiągnie żadnego zysku.
Brak jest szczególnych uregulowań dotyczących rozumienia pojęcia „zysk z przeniesienia własności majątku” na gruncie Modelowej Konwencji OECD oraz Konwencji. W piśmiennictwie (por. Komentarz do art. 13 ust. 4 MK OECD, M. Opiłowski w komentarzu pod red. B. Brzezińskiego, str. 857 i nast.) wskazuje się na możliwe dwa rozumienia tego pojęcia:
a) Zgodnie z pierwszym stanowiskiem pojęcie to posiada własne rozumienie na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. To autonomiczne rozumienie pojęcia „zysku z przeniesienia własności majątku” w prawie międzynarodowym sprowadza się do uznania, że obejmuje ono nadwyżkę między ceną uzyskaną ze zbycia majątku ponad koszty jego nabycia oraz koszty związane ze zbyciem.
b) Drugiego stanowisko zaś nakazuje szukać definicji „zyski z przeniesienia własności majątku” na gruncie prawa krajowego.
Przyjmując autonomiczne rozumienie pojęcia „zysku z przeniesienia własności majątku”, zgodnie z którym obejmuje ono nadwyżkę między ceną uzyskania ze zbycia majątku ponad koszty jego nabycia oraz koszty związane ze zbyciem, w analizowanej sytuacji nie dojdzie do powstania zysku w tym rozumieniu.
Wynika to z okoliczności, że w wyniku wniesienia Udziałów do Fundacji, Wnioskodawca nie otrzymuje od Fundacji żadnego przysporzenia. W takiej sytuacji nie dochodzi do odpłatnego zbycia udziałów na rzecz Fundacji, gdyż w zamian za wniesione Udziały Fundacja nie wyda Wnioskodawcy żadnego ekwiwalentnego świadczenia pieniężnego ani niepieniężnego.
W szczególności, Wnioskodawca jako fundator Fundacji wnosząc do niej Udziały nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby mu tytuł prawny do wniesionego do Fundacji majątku w postaci Udziałów lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaju świadczeń z tego tytułu.
Jeżeli zatem Wnioskodawca w wyniku wniesienia Udziałów do Fundacji nie uzyskuje żadnego ekwiwalentnego i wymiernego przysporzenia od Fundacji, to Wnioskodawca nie może zrealizować żadnego zysku z tego tytułu. W efekcie regulacja z art. 13 ust. 3a Konwencji nie powinna mieć zastosowania i tego rodzaju zdarzenie nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce.
Idąc dalej, ponieważ wniesienie Udziałów do Fundacji przez Wnioskodawcę nie kreuje żadnego zysku na gruncie Konwencji, który mógłby być opodatkowany w Polsce, to tego rodzaju zdarzenie powinno być całkowicie poza zakresem jej stosowania, a w konsekwencji również powinno pozostawać poza zakresem Ustawy o PIT.
Nawet w przypadku przyjęcia poglądu, zgodnie z którym definicji „zyski z przeniesienia majątku” należy analizować na gruncie prawa krajowego, to nie zmieni to kwalifikacji wniesienia Udziałów przez Wnioskodawcę do Fundacji jako zdarzenia niepodlegającego opodatkowaniu w Polsce.
W Ustawie o PIT pojęcie „zysku” nie jest zdefiniowane. Pojęcie to jednak zasadniczo odpowiada terminowi „dochód” rozumiany na gruncie art. 9 ust. 2 Ustawy o PIT jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Jednakże, w pewnych przypadkach, tj. w szczególności sytuacji, w której nie są ustalane koszty uzyskania przychodów pojęcie „zysku” może odpowiadać pojęciu „przychód”.
W świetle przepisu art. 3 ust. 2a w zw. z art. 3 ust. 2b nierezydenci podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności z tytułu przeniesienia udziałów w spółkach określonych w art. 3 ust. 2b pkt 6) i 6a).
Powyższe przepisy wskazują zatem, że aby nierezydent podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce musi osiągnąć dochód (przychód). Ponadto, dochód (przychód) ten musi zostać osiągnięty ze źródeł położonych w Polsce, tj. źródeł określonych w Ustawie o PIT, w szczególności z przeniesienia udziałów w spółkach określonych w art. 3 ust. 2b pkt 6) i 6a).
W efekcie, aby można było mówić o powstaniu dochodu na gruncie Ustawy o PIT niezbędne jest przede wszystkim osiągnięcie przychodu.
W świetle art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT, przychodami są, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca. art. 30da i art. 30f, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w indywidualnych sprawach podatników podkreśla się, że przychodem podatkowym na gruncie art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT jest tylko takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały, definitywny. Przysporzenie to musi jednocześnie prowadzić do zwiększenia aktywów podatnika lub zmniejszenia jego zobowiązań.
Ponadto, przysporzenie to musi być rzeczywiste a nie potencjalne. Innymi słowy, o przychodzie można mówić tylko wtedy, kiedy podatnik wzbogacił się i stanowi to jego dodatkowy, definitywny majątek.
Powyższe rozumienie pojęcia przychodu na gruncie Ustawy o PIT znajduje odzwierciedlenie w ugruntowanym stanowisku sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, przykładowo:
a) w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2021 r., sygn. akt II FSK 263/19, sąd wskazał, że: „Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w piśmiennictwie, tak na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i podatku dochodowego od osób prawnych, podkreśla się, że przychodem podatkowym jest tyko takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały, definitywny”;
b) w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 września 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 643/12, sąd stwierdził, że: „Zgodnie zaś z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody podatkowe mogą być uznane zatem tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny”;
c) w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.393.2019.4.AKR, organ wskazał, że: „Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to musi zatem być rzeczywiste, a nie tylko potencjalne. Innymi słowy, o przychodzie można mówić tylko wtedy, kiedy podatnik wzbogacił się i stanowi to jego dodatkowy, definitywny majątek”;
d) w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.403.2019.1.MS, gdzie organ stwierdził, że: „Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwale przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia, w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel)”;
e) w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 grudnia 2019 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.413.2019.3.AG, gdzie organ wskazał, że: „(`(...)`) przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa”.
W analizowanej sytuacji, jak już zostało wskazane powyżej, Wnioskodawca w wyniku wniesienia udziałów do Fundacji, nie otrzyma żadnego rzeczywistego, definitywnego i trwałego przysporzenia zarówno pieniężnego, jak i niepieniężnego.
Ponadto, Wnioskodawca jako fundator Fundacji (oraz później jej beneficjent), wnosząc do niej Udziały nie otrzyma w zamian żadnych udziałów, certyfikatów lub innych instrumentów prawnych, które dawałyby mu tytuł prawny do wniesionego do Fundacji majątku w postaci Udziałów lub do otrzymania od Fundacji innego rodzaj u świadczeń z tego tytułu.
Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli zatem po stronie Wnioskodawcy, nie powstaje przychód to również nie może powstać dochód z tego tytułu. W konsekwencji, wniesienie Udziałów przez Wnioskodawcę do Fundacji nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.
Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 maja 2022 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.208.2022.1.KF.
Podsumowując, wniesienie przez Wnioskodawcę Udziałów do Fundacji nie będzie powodować powstania po stronie Wnioskodawcy dochodu (przychodu) w Polsce z tytułu przeniesienia własności Udziałów w A. oraz B. jako spółkach, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 6) i 6a) Ustawy o PIT, podlegającego opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 2a i ust. 2b pkt 6) i 6a), art. 4a w zw. z art. 13 ust. 3a Konwencji w zw. z art. VI ust. 1 Protokołu.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Interpretacja dotyczy:
- stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
- zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili