0114-KDIP3-1.4011.508.2022.3.EC

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

11 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 11 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lipca 2022 r. (data wpływu 29 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania

‒ A. Sp.J.

2. Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

‒ Pan M. P.

‒ Pani D. P.

Opis zdarzenia przyszłego

Pan M. P. oraz Pani D. P. (Zainteresowani) aktem notarialnym z dnia 2 marca 2004 r. działając jako jedyni wspólnicy A., Spółka Jawna z siedzibą w (…) - dalej: Wnioskodawca (będącej czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług) nabyli prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (`(...)`) oznaczonej jako działki nr 1 wraz z budynkami po powierzchni odpowiednio 572,8 m2, 295,4m2 i 426,6 m2. Nieruchomość została nabyta w wyniku transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ze stawką 23%. Cena nabycia wynosiła 41 900 zł (netto) z tytułu prawa użytkowania wieczystego, 108 000 zł (netto) z tytułu nabycia budynków powiększone o kwotę 43 445,50 zł VAT (podatek od towarów i usług). Nabyte prawo użytkowania wieczystego nie podlegało amortyzacji bowiem brak było związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W 2007 r. Spółka dokonała inwestycji na nieruchomości na kwotę 98 252 zł brutto. Budynki nie były faktycznie oddane do używania, a co za tym idzie nie wystąpiła amortyzacja podatkowa.

Aktem notarialnym z dnia 25 marca 2019 r. Wnioskodawcy, działając w imieniu i na rzecz spółki A., Spółka Jawna nabyli własność nieruchomości od Urzędu Miasta (`(...)`) (nastąpiła zmiana tytułu do gruntu z prawa użytkowania wieczystego na prawo własności). Z tytułu nabycia własności dotychczasowego prawa użytkowania wieczystego nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nabycie dotyczyło własności gruntu bowiem naniesienia, zgodnie z aktem notarialnym stanowiły uprzednio Własność Wnioskodawcy.

Na chwilę obecną nieruchomość zabudowana jest rozbudowanym budynkiem o wspólnym adresie (…). Ze względu na fakt, że nieruchomość nie była ostatecznie wykorzystywana w działalności gospodarczej nie wystąpiła amortyzacja podatkowa. Przedmiotowa nieruchomość nigdy faktycznie nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej aczkolwiek takie przeznaczenie cały czas było zakładane.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

1. Spółka jawna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, handlu oraz usługi w zakresie ciepłownictwa (węzły cieplne).
2. Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego z przeznaczeniem na siedzibę firmy ponad 15 lat temu. Po nabyciu prawa użytkowania wieczystego nie doszło ostatecznie do wykorzystania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej.
3. Na pytanie czy budynki o powierzchni 572,8 m2, 295,4 m2 oraz 426,6 m2 znajdowały się na jednej działce wskazali Państwo, że tak budynki znajdowały się na jednej działce o numerze 1, obręb (`(...)`). Wartości podanej powyżej stanowią kubaturę budynków.
4. Na pytanie czy prawo użytkowania wieczystego nieruchomości (a po zmianie tytułu do gruntu prawo własności gruntu) wraz z budynkami są składnikiem majątku w Spółce jawnej, czy stanowią towar handlowy, wskazali Państwo, że nieruchomość nie jest towarem handlowym. Zdaniem Wnioskodawcy są składnikiem majątku. Nieruchomość nie była nabyta celem odprzedaży. Dopiero obecnie Wnioskodawcy rozważają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości.
5. Na pytanie czy prawo użytkowania wieczystego nieruchomości (a po zmianie tytułu do gruntu prawo własności gruntu) wraz z budynkami , zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w spółce jawnej wskazali Państwo, że nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
6. Na pytanie jakie budynki o powierzchni odpowiednio 572,8 m2, 295,4 m2 oraz 426,6 m2 znajdowały się na gruncie będącym w prawie użytkowania wieczystego (mieszkalne, użytkowe, itp.), które były przez Państwa nabyte w marcu 2004 r. wskazali Państwo, że na nabytej nieruchomości znajdowały się wyłącznie zabudowania o charakterze użytkowym, w stanie do remontu, nie było możliwości wejścia i użytkowania tych budynków od momentu zakupu nieruchomości.
7. Na pytanie co Państwo mieliście na myśli wskazując, że „w 2007 roku Spółka dokonała inwestycji na nieruchomości na kwotę 98 252 zł brutto", wskazali państwo, że rozpoczęto prace remontowe mając na celu przywrócenie możliwości użytkowania zabudowań.
8. Na pytanie co oznacza, że „Na chwilę obecną nieruchomość zabudowana jest rozbudowanym budynkiem o wspólnym adresie (…)"? Czy któryś z nabytych wcześniej budynków został przez spółkę rozbudowany? – wskazali Państwo, że działka jest zabudowana ciągiem budynków parterowych i jednym budynkiem jednokondygnacyjnym, zabudowa wzdłuż granic działki w kształcie litery U. Budynki nie były rozbudowywane a jedynie poniesiono wydatki na prace remontowe tak, aby możliwe było użytkowanie tych zabudowań. Żaden z budynków nie został rozbudowany i pozostały one w pierwotnym kształcie.
9. Na pytanie co oznacza, że „budynki nie były faktycznie oddane do używania"? Z jakiego powodu? – wskazaliście Państwo, że jak wskazano powyżej oraz w stanie faktycznym stan techniczny budynków nie pozwalał na ich użytkowanie. Rozpoczęto prace remontowe, które stanowiły dopiero początek prac. Plany wspólników oraz Spółki uległy zmianie i w rezultacie przerwano prace remontowe i nie rozpoczęto użytkowania przedmiotowej nieruchomości.
10. Spółka będzie sprzedawała grunt wraz z wszystkimi zabudowaniami znajdującymi się na działce wskazanymi w stanie faktycznym wniosku zabudowaniami (tj. sprzedaż dotyczy całości nieruchomości opisanej we wniosku), przy czym zabudowania są wyłączone z użytkowania jak wskazano w odpowiedzi na powyższe pytania.
11. Żaden z budynków nie spełniał kryteriów do uznania za środek trwały po nabyciu prawa użytkowania wieczystego w 2004 r. bowiem budynki, ze względu na wyłączenie z użytkowania nie były zdatne do użytku.
12. W ocenie Wnioskodawcy „rozbudowany budynek” nie spełnia i nie spełniał kryteriów do uznania go za środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Jak wskazano powyżej budynki nie były rozbudowywane, a jedynie poniesiono koszty prac remontowych.

Pytanie

1. Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Na pytanie nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, sprzedaż nieruchomości, o której mowa w stanie faktycznym jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest odpłatne zbycie (z zastrzeżeniem ust. 2 tego artykułu): a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, -jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z jednego z dwóch odrębnych źródeł: pozarolniczej działalności gospodarczej albo ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Ze wskazanego art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wynika, że do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się w przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) będących środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z definicją wynikającą z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym z warunków zaliczenia budowli, budynków oraz lokali do środków trwałych jest to, by stanowiły one własność lub współwłasność podatnika. Drugim koniecznym warunkiem wynikającym z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. jest fakt wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była faktycznie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie spełnia definicji środka trwałego, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Skoro nieruchomość nie jest środkiem trwałym w rozumieniu przepisów tej ustawy to oznacza, że zastosowanie w sprawie znaleźć powinien art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. bowiem nie została wypełniona dyspozycja normy prawnej wynikającej z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości należy kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c ustawy.

Mając jednak na uwadze, że od nabycia nieruchomości upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowali Państwo stanowisko poprzez wskazanie, że Zainteresowani Pan M. P. i Pani D. P. stoją na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości, o której mowa w stanie faktycznym wniosku jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skoro nieruchomość nie jest środkiem trwałym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bowiem zabudowania znajdujące się na nieruchomości nie są zdatne do użytku i nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej to oznacza, że zastosowanie w sprawie znaleźć powinien art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. bowiem nie została wypełniona dyspozycja normy prawnej wynikającej z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości należy kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c ustawy. Mając jednak na uwadze, że od nabycia nieruchomości upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5a pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.) :

Ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych – oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 217) :

Ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach - rozumie się przez to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji „środków trwałych”, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji. Definicja pojęcia „środki trwałe” wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Zalicza się do nich w szczególności:

a) nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, (…).

Grunt jest zdatny do użytku z chwilą nabycia. Na jego wartość początkową wpływać będzie wyłącznie cena należna sprzedającemu oraz koszty związane z zakupem (koszty aktu notarialnego, itp.). Co istotne, w przypadku nabycia nieruchomości zabudowanej - oddzielnymi środkami trwałymi będą grunty oraz posadowione na tym gruncie budynki i budowle.

W myśl bowiem przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), grunty klasyfikuje się do grupy 0 „Grunty”, a budynki do grupy 1 „Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego”. Ponadto, oddzielne ujęcie w ewidencji jest konieczne również dlatego, że grunty nie podlegają amortyzacji.

W przedmiotowej sprawie w momencie zakupu nieruchomości, który został udokumentowany aktem notarialnym, z którego wynika, że nieruchomość jest nabywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, grunty powinny zostać ujęte w ewidencji środków trwałych, natomiast budynki z uwagi na swój stan stanowiły środki trwałe w budowie. Nie spełniały podstawowej definicji środka trwałego, nie były bowiem kompletne i zdatne do użytku.

W myśl art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 wrzesnia 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217), zwanej dalej ˶ustawą o rachunkowości".

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości :

Ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych w budowie - rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy :

Jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)-przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje więc generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości oraz ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast ich odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że :

Przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei, w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy, wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które w przypadku uzyskania ich przez podatnika, stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

W myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. Ustawy :

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Jednocześnie zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ww. ustawy :

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

4. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

5. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

6. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności;

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. Ustawy :

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z kolei, jak stanowi art. 5a pkt 2 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Państwa do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia czy sprzedaż będzie stanowiła przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Jak stanowi zaś art. 22 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :

Koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

W orzecznictwie przyjmuje się, że poprzez zaniechanie inwestycji należy rozumieć rezygnację z dalszego jej prowadzenia. Może to polegać na tym, że podatnik pomimo poniesienia pewnych wydatków odstępuje od zamiaru nabycia kompletnego środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej lub też rezygnuje z wytworzenia ich we własnym zakresie (E. Głębicka, Poniesione koszty zaniechanych inwestycji, ABC).

Jak wynika z opisu sprawy nieruchomość, tj. prawo użytkowania wieczystego wraz z budynkami została zakupiona z zamiarem jej użytkowania na cele prowadzonej przez Państwana działalności gospodarczej – na siedzibę firmy. Po nabyciu nieruchomości rozpoczęliście Państwo prace remontowe mające na celu przywrócenie możliwości użytkowania zabudowań. Budynki nie były rozbudowywane, a jedynie poniesiono wydatki na prace remontowe. W 2019 r. nabyliście Państwo na własność nieruchomości od Urzędu Miasta, nastapiła zmiana tytułu do gruntu z prawa użytkowania wieczystego na prawo wlasności. Państwa plany uległy zmianie i w rezultacie przerwaliście Państwo prace remontowe. Zamierzają Państwo sprzedać nieruchomość z budynkami.

Nieruchomości (grunty wraz z budynkami) zostały nabyte w związku z prowadzoną działalnością, a późniejsze działania związane z remontem i dostosowaniem budynków do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej – wyczerpuje przesłankę stanowiącą o ich „wykorzystywaniu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej”.

Co istotne, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych, ani też dokonywania jego amortyzacji.

Jak wskazano wcześniej, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Powyższy przepis wprowadza zatem swoisty „mechanizm” wyodrębnienia z majątku prowadzonej działalności gospodarczej np. niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nieruchomości i „przesunięcia” jej do majątku prywatnego przedsiębiorcy z jednoczesnym określeniem po upływie jakiego czasu do jej odpłatnego zbycia stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można zgodzić się z Państwa argumentem że nieruchomość nie była wykorzystywana na cele związane z działalnością gospodarczą, gdyż już samo zwiększenie majątku przedsiębiorstwa stanowi bierne wykorzystanie tej nieruchomości, chociażby poprzez postrzeganie finansowej solidności firmy przez kontrahentów.

W analizowanej sprawie decydujący dla oceny kwestii wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej jest fakt nabycia w związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą oraz okoliczność prowadzenia na nieruchomości inwestycji dla celów działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe rozumienie pojęcia wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej, należy zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 lipca 2010 r., sygn. I SA/GI 969/09, z którego wynika, że:

„W art. 14 ust. 2 u.p.d.o.f. ustawodawca dokonał wyliczenia katalogu przychodów, które „również” uznaje się za przychód z działalności gospodarczej. Dla powstania przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby określone w komentowanym przepisie składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej (lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej). Przepis stanowi wyraźnie o wykorzystywanych składnikach majątku. Nie ogranicza się zatem w żadnym razie tylko do składników majątku obecnie używanych w działalności gospodarczej, czy też do określonego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej z wykorzystaniem określonego składnika majątkowego. Reguły gramatyczne języka polskiego nakazują przyjąć, iż chodzi tu o składniki majątku, które są albo były używane, użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej w jakiejkolwiek jej formie. Przepis będzie dotyczył zatem zarówno składników majątkowych, które w chwili zbycia są używane w działalności, jak i składników majątkowych, które były, lecz już nie są, używane w działalności w chwili ich zbycia. (…) dla zakwalifikowania więc przychodów z odpłatnego zbycia określonych składników majątku, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, do przychodów z działalności gospodarczej, decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodów ze sposobem wykorzystywania tych składników”.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że w związku z tym, że przedmiotowa nieruchomość nie została wycofana z działalności gospodarczej (jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych) to przychód ze sprzedaży tej nieruchomości stanowić będzie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec powyższego przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma w niniejszej sprawie zastosowania.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż na nabytej nieruchomości gruntowej nie dokończyliście Państwo remontu budynków, które służyłyby do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że każdy przedsiębiorca ponosi ryzyko gospodarcze i nie wszystkie podejmowane przez przedsiębiorców działania przynoszą zamierzone/planowane rezultaty.

W świetle powyższego, mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości (gruntu i budynków) będzie stanowił przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, będzie to przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach właściwych dla wybranej przez Państwa formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

A.Sp.j. (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).