Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie braku obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w opisanym stanie faktycznym jest prawidłowe, przy czym dla kwestii braku powstania tych obowiązków:

‒ decydujące jest to, że nie mają Państwo statusu podmiotu przekazującego świadczenia dla Uczestników;

‒ nie ma znaczenia, czy świadczenia uzyskiwane przez Uczestników będą ich przychodami, skoro świadczenia te nie pochodzą od Państwa.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków Spółki jako płatnika w związku z uczestnictwem jej pracowników w Programie Motywacyjnym organizowanym przez Spółkę niemiecką. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „Spółka polska”) z siedzibą w Polsce należy do międzynarodowej grupy, której główna siedziba zlokalizowana jest w Niemczech (dalej: „Grupa”).

W ramach Grupy, w celu wzmocnienia lojalności kluczowych pracowników poszczególnych spółek należących do Grupy oraz zwiększenia ich zaangażowania w rozwój oraz podwyższanie wartości Grupy, w 2016 roku walne zgromadzenie należącej do Grupy spółki niemieckiej B. AG (dalej: Spółka niemiecka) wyraziło zgodę na wdrożenie programu motywacyjnego opartego o opcje na akcje (dalej: „Program”). Beneficjentami Programu są m.in. niektórzy pracownicy Wnioskodawcy (dalej: „Pracownicy” lub „Uczestnicy”). Udział Pracowników w Programie w żaden sposób nie wynika z wewnętrznych przepisów o wynagradzaniu w Spółce polskiej lub umów o pracę zawartych przez Pracowników ze Spółką polską. Program ten został zatwierdzony przez akcjonariuszy Spółki niemieckiej w uchwale walnego zgromadzenia z dnia 31 maja 2016 r., a zasady funkcjonowania Programu określone zostały w wewnętrznym dokumencie Spółki niemieckiej – „C”. Spółka polska nie organizuje tego Programu, nie dokonuje wypłat w jego ramach ani w nich nie pośredniczy. Nie ponosi także kosztu finansowego związanego ze wspomnianym Programem.

W ramach Programu Pracownikom mogą zostać przyznane opcje na akcje (dalej również jako: „Instrument”). Opcje wykorzystywane w Programie stanowią zdaniem Wnioskodawcy pochodny instrument finansowy. Zgodnie z indywidualnymi porozumieniami między Uczestnikami a Spółką niemiecką rozliczenie Programu ma nastąpić w formie gotówkowej w taki sposób, że Spółka niemiecka, po spełnieniu określonych warunków, wypłaci Uczestnikom kwotę równą wartości akcji Spółki niemieckiej w momencie dokonywania wypłaty, pomniejszoną o cenę wykonania opcji określoną w tym porozumieniu (tj. cenę po której akcje zostałyby nabyte po wykonaniu opcji, gdyby ich wykonanie nie miało gotówkowego charakteru, lecz skutkowało nabyciem akcji).

Przykładowo, cena wykonania za opcje na akcje przyznane we wrześniu 2016 r. została określona w ww. dokumentach jako 154,01 EUR za akcję. Jeśli kurs akcji w momencie realizacji Programu wynosiłby np. 200,00 EUR za akcję, Uczestnicy otrzymaliby wypłatę gotówkową równą liczbie posiadanych opcji razy 45,99 EUR (tj. różnica między 200 EUR a 154,01 EUR). Z kolei gdyby kurs akcji spadł poniżej ustalonego poziomu, np. do 150 EUR, Uczestnikom nie przysługiwałaby jakakolwiek wypłata.

Do warunków, które należy spełnić, aby Uczestnicy mogli dokonać powyższej gotówkowej realizacji opcji, należą wypełnienie określonych w indywidualnym porozumieniu celów o charakterze finansowym lub operacyjnym, upływ określonego okresu (tzw. Waiting Period) oraz pozostawanie w relacji prawnej ze spółką z Grupy w tym okresie. Wykonanie opcji jest możliwe jedynie w z góry określonym przedziale czasowym. Do momentu realizacji opcji Uczestnicy nie uzyskują żadnego realnego przysporzenia, uzyskanie ewentualnego przychodu jest niepewne i nieostateczne. Uczestnicy w momencie przyznania opcji nie mają gwarancji, że uzyskają jakikolwiek przychód z tego tytułu.

Uprawnienie do otrzymania powyższej wypłaty podlega ograniczeniom co do jego transferowalności, która jest możliwa jedynie w sytuacji śmierci Uczestnika.

Pytanie

Czy przychody Uczestników Programu z tytułu rozliczenia opcji na akcje stanowią przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 4 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przysporzenie majątkowe uzyskane przez Uczestników w związku z realizacją Instrumentu rozliczanego w formie gotówkowej stanowi przychód z innych źródeł w rozumieniu Ustawy o PIT, a na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT. Dochód do opodatkowania będzie stanowiła kwota pieniężna rozliczenia gotówkowego.

Wśród źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 Ustawy o PIT znajdują się m.in. w pkt 9 inne źródła.

Z kolei art. 20 ust. 1 Ustawy PIT wskazuje katalog otwarty przychodów które należy uznać za przychody z innych źródeł. Zgodnie z jego treścią za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do Uczestników opisywanego Programu znajdzie zastosowanie wskazany powyżej art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT. Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT, przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Opcje wykorzystywane w Programie stanowią pochodny instrument finansowy, dlatego w analizowanym przypadku w odniesieniu do przychodów z gotówkowej realizacji opcji zastosowanie znajdzie ww. przepis art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT.

Podkreślenia wymaga fakt, że Spółka niemiecka nie jest pracodawcą Uczestników uprawnionych do otrzymania powyższych Instrumentów. Udział Pracowników w Programie w żaden sposób nie wynika z przepisów o wynagradzaniu lub umów o pracę ze Spółką polską będącą pracodawcą Uczestników. Uczestnictwo w Programie ani żadne działania Spółki polskiej w tym zakresie nie gwarantują Pracownikom kontynuacji zatrudnienia w Spółce. Pracownicy nie mają roszczeń do Spółki polskiej z tytułu uczestnictwa w Programie, a Spółka polska nie bierz udziału w dokonywaniu wypłat wynikających z Programu.

Wobec powyższego, przychód z udziału w Programie (gotówkowej realizacji opcji) stanowić będzie dla Uczestników przychód z innych źródeł, jako że nie można go zakwalifikować do żadnej innej kategorii przychodów określonych w art. 10 ust. 1 Ustawy o PIT.

Podobne stanowisko zajęły organy podatkowe w zbliżonych stanach faktycznych, co potwierdzają m.in.:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 stycznia 2022 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.474.2019.4.LS: „(`(...)`)Przychody Wnioskodawcy, który będzie uczestniczyć w programie motywacyjnym organizowanym i finansowanym przez Spółkę duńską z tytułu otrzymania kwoty rozliczenia pieniężnego, w związku z realizacją praw wynikających z akcji fantomowych stanowiących pochodne instrumenty finansowe, należy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., zakwalifikować również jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (…)”

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 stycznia 2022 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.576.2020.2.MG:„(`(...)`) Opcje, stanowiące pochodny instrument finansowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, Pracownik nabędzie od Organizatora programu motywacyjnego, tj. od spółki z siedzibą w Izraelu, a nie od Pracodawcy, zatem nie powstanie po stronie Pracownika przychód ze stosunku pracy, w związku z realizacją Opcji, a w konsekwencji na Pracodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, wynikające z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (`(...)`). Przychód z realizacji przedmiotowych Opcji, w związku z treścią cytowanego art. 10 ust. 4 ustawy, należy zatem zakwalifikować do przychodów z innych źródeł (…)”.

W świetle takiej klasyfikacji przychodu, na podstawie art. 45 ust. 1 Ustawy o PIT wyliczony dochód powinien zostać wykazany przez Uczestnika w zeznaniu podatkowym (PIT-36) sporządzanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dochód został osiągnięty. W tym samym terminie ma on obowiązek wpłacić należny podatek do właściwego urzędu skarbowego. Na Spółce polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT.

Stosownie do art. 31 Ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ponadto, zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy o PIT płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35 Ustawy PIT, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie analizy przedstawionej powyżej należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłat świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Natomiast, jak wyżej wskazano, w przypadku rozliczenia w formie gotówkowej instrumentu wykorzystywanego w Programie przychód powstający z tytułu uczestnictwa w Programie stanowi dla Uczestników przychód z innych źródeł. Co więcej, Spółka polska nie dokonuje wypłat w ramach Programu, nie pośredniczy w nich ani nie jest obciążana jego kosztami. Podmiotem dokonującym wypłat jest w tym przypadku Spółka niemiecka. W związku z tym, po stronie Spółki polskiej nie występują obowiązki płatnika ani inne obowiązki informacyjne z tego tytułu.

Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce polskiej nie ciąży obowiązek wystawienia jakiejkolwiek informacji podatkowej, takiej jak np. PIT-11.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskane przez Uczestników opodatkowane są w sposób właściwy dla przychodów z innych źródeł, tj. stawkami 17%, oraz 32% (po przekroczeniu pierwszego progu podatkowego), a obowiązki wykazania otrzymanych przychodów do opodatkowania ciążą bezpośrednio na Uczestnikach.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ewentualny przychód uzyskany przez Pracowników Spółki polskiej wypłacony przez Spółkę niemiecką w związku z udziałem w Programie organizowanym przez Spółkę niemiecką stanowi dla Uczestników przychód z innych źródeł. Uczestnicy będą zobowiązani do samodzielnego rozliczenia przychodu z tego tytułu, na Spółce polskiej nie ciążą zaś z tego tytułu obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego wyżej stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe, przy czym dla braku obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w opisanych zdarzeniach przyszłych:

‒ decydujące jest to, że nie mają Państwo statusu podmiotu przekazującego świadczenia dla Uczestników;

‒ nie ma znaczenia, czy świadczenia uzyskiwane przez Uczestników będą ich przychodami, skoro świadczenia te nie pochodzą od Państwa.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązki płatnika

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku:

‒ tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

‒ obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Obowiązek poboru podatku przez płatnika dotyczy natomiast wyłącznie przypadków określonych w ustawie (art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e).

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

‒ określenie rodzaju podmiotu, który dokonuje wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników – przy czym ustawodawca określa rodzaj podmiotu poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

‒ określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

I tak, wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika m.in. na:

‒ osoby prawne, zwane „zakładami pracy” – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy (art. 31)

‒ osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21. (art. 41 ust. 4 ustawy).

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

Zakłady pracy jako płatnicy

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Powołany przepis dotyczy sytuacji uzyskiwania określonych rodzajów przychodów od zakładów pracy lub wypłacania określonych rodzajów przychodów przez zakłady pracy. Przy czym „zakładem pracy” danego podatnika jest osoba fizyczna, osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej z którą łączy podatnika jeden ze stosunków prawnych wskazanych w omawianym przepisie (m.in. stosunek pracy).

Przychody ze stosunku pracy

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

O tym, co jest przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, stanowi art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Pojęcie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy ma szerokie znaczenie. Obejmuje ono zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. Ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest jedynie przykładowym wyliczeniem (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Państwa rola w Programie Motywacyjnym

Jako osoba prawna, którą łączą z Uczestnikami Programu Motywacyjnego stosunki pracy są Państwo ich „zakładem pracy”. Należy więc rozważyć, czy uczestnictwo Państwa pracowników w Programie Motywacyjnym będzie wiązało się z Państwa obowiązkami jako płatnika, o którym mowa w art. 31 ustawy. Dla tej oceny istotne jest, czy Uczestnicy będący Państwa pracownikami otrzymują opisane świadczenia związane z Programem Motywacyjnym od Państwa, a jeśli tak – czy podstawą dla uzyskiwania tych świadczeń jest stosunek pracy łączący Uczestników z Państwa Spółką.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego zawartym we wniosku:

‒ umowy o pracę zawarte pomiędzy Państwa Spółką a Uczestnikami ani inne wewnętrzne przepisy o wynagradzaniu w Państwa Spółce nie określają sposobu uczestnictwa Państwa pracowników w Programie Motywacyjnym;

‒ nie są Państwo stroną porozumień w zakresie Programu Motywacyjnego; porozumienia są zawierane indywidualnie pomiędzy Uczestnikami a Spółką niemiecką;

‒ nie organizują Państwo tego Programu, nie dokonują Państwo żadnych wypłat w ramach Programu, ani nie pośredniczą Państwo w dokonywaniu wypłat;

‒ nie ponoszą Państwo żadnego kosztu finansowego w związku z opisanym Programem.

W opisanych okolicznościach, nie można stwierdzić, że związane z uczestnictwem w Programie Motywacyjnym:

1. ustalenie prawa oraz przyznanie Uczestnikom Programu Motywacyjnego opcji na akcje;

2. rozliczenie, po zaistnieniu określonych warunków, Programu Motywacyjnego, poprzez wypłatę kwoty gotówki wynikającej z różnicy pomiędzy wartością akcji Spółki niemieckiej w momencie dokonywania wypłaty a ceną wykonania opcji określoną w porozumieniu zawartym pomiędzy Spółką niemiecką a Uczestnikami.

są świadczeniami uzyskiwanymi przez Uczestników od Państwa, w tym od Państwa jako ich zakładu pracy. Nie ma także podstaw do uznania, że niemiecka Spółka realizuje na rzecz Uczestników, którzy są Państwa pracownikami, świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Państwa Spółkę.

Skoro nie są Państwo podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz Uczestników, po Państwa stronie nie mogą powstać obowiązki płatnika określone w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani obowiązki płatnika określone w innych przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przy tym znaczenia kwalifikacja podatkowa opisanych świadczeń lub zdarzeń związanych z uczestnictwem w Programie Motywacyjnym po stronie Uczestników jako podatników.

Podsumowanie

Główne tezy Państwa stanowiska, wedle których w opisanym stanie faktycznym nie powstaną po Państwa stronie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, są prawidłowe. Uzasadnienie Państwa stanowiska opiera się:

1. częściowo na okolicznościach i argumentach, które faktycznie przesądzają o braku Państwa obowiązków jako płatnika – tj. wskazujecie Państwo, że nie macie statusu świadczeniodawcy, nie dokonujecie świadczeń na rzecz Uczestników Programu Motywacyjnego;

2. częściowo na argumentach dotyczących kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń lub zdarzeń po stronie Uczestników jako podatników – argumenty te nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii Państwa obowiązków jako płatnika, skoro nie można przypisać Państwa Spółce realizacji opisanych świadczeń.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że dotyczyły one konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym i rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące wyłącznie w sprawach których dotyczą, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów oraz organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).