Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem członkom Zarządu indywidualnych szkoleń związanych z działalnością Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. S.A. (dalej: Wnioskodawca) pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym przepisami Ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o podatku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych); t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.).

Wnioskodawca dokonuje wypłat świadczeń członkom Zarządu Spółki B. S.A. należnych z tytułu zawartych z nimi przez Spółkę umów o świadczenie usług zarządzania, obliczając i pobierając z tego tytułu w ciągu roku należne zaliczki na podatek PIT. Wnioskodawca, dla celów podatku PIT, posługuje się numerem NIP: (…).

Wnioskodawca wchodzi w skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, działającego jako B. S.A. (dalej Spółka). Poza A., w skład Spółki, wchodzi 10 oddziałów: (…).

Spółka działa w branży wydobywczej. Podstawowa działalność Spółki koncentruje się na produkcji C. Spółka jest czołowym, światowym producentem D. W Polsce, Spółka eksploatuje jedno z największych na świecie złóż E.. Spółka produkuje również m.in. (…).

Spółka jest jednym z czołowych eksporterów w kraju i jedną z największych spółek w Polsce. Spółka eksportuje swoje produkty na cały świat. Blisko 80% produkcji sprzedawane jest poza rynek polski. Głównymi odbiorcami są: E., F., G., H., I., J., K., L., M., N.. Spółka eksportuje również do m.in. takich krajów jak: O., P., R., S., T. U., W. Akcje Spółki są notowane na X. Akcje B. są włączone w skład indeksu (…). Wchodzą także w skład indeksu (…). Spółka zatrudnia ponad (…) pracowników.

Spółka B. S.A. jest także Jednostką Dominującą Grupy Kapitałowej B. S.A. (dalej: GK B.), którą tworzy kilkadziesiąt spółek zależnych. Na 31.12.2021 r. w skład GK B. wchodziła Spółka i 69 jednostek zależnych, zlokalizowanych na czterech kontynentach: Europa, Ameryka Północna, Ameryka Południowa i Azja, globalnie zatrudniając blisko (…) tysiące pracowników.

Główne podmioty GK B. zaangażowane w branżę wydobywczą tworzą trzy podstawowe segmenty sprawozdawcze, które podlegają odrębnej ocenie przez organy zarządcze. Należą do nich: B. S.A., Z. LTD. i AA. GK B. wykorzystuje do prowadzenia swojej działalności zdywersyfikowane geograficznie aktywa produkcyjne w postaci kopalń podziemnych oraz kopalń odkrywkowych, zlokalizowanych w AB., AC., N. i AD., a także hut zlokalizowanych w Polsce.

B. S.A., Z. LTD. oraz AA. posiadają oddzielne Zarządy. Z. LTD. oraz AA. raportują wyniki prowadzonej działalności do Zarządu jednostki Dominującej. Zarząd Jednostki Dominującej monitoruje wyniki operacyjne oddzielnie dla poszczególnych segmentów w celu podejmowania decyzji o alokowaniu zasobów GK B. oraz oceny osiąganych wyników finansowych.

GK B. jest globalną oraz innowacyjną organizacją, która prowadzi zaawansowaną technologicznie działalność poszukiwawczo-wydobywczą oraz hutniczą i posiada geograficznie zdywersyfikowane portfolio projektów górniczych. GK B. posiada pełny, zintegrowany ciąg biznesowy, od poszukiwania i rozpoznawania złóż, przez ich udostępnianie, wydobycie i wzbogacanie rud, przeróbkę, proces hutniczy, recykling i sprzedaż wyrobów.

Działalność GK B. w zakresie eksploracji i eksploatacji złóż (…) opiera się na posiadanych przez B. S.A. koncesjach na eksploatację złóż w Polsce oraz posiadanych przez spółki Grupy Kapitałowej Z. LTD. tytułach prawnych do poszukiwania i wydobycia surowców na terenie N., AD. oraz AC.

B. S.A. jest unikatową spółką na scenie polskiej gospodarki o randze ogólnoświatowej. O randze ogólnoświatowej świadczą posiadane przez Spółkę za granicą aktywa górnicze w postaci kopalń oraz sprzedaż blisko 80% wytwarzanych produktów poza granice Polski. O rozmiarach działalności Spółki świadczy również sytuacja majątkowa i finansowa.

Poniżej, przytoczone zostały liczby pokazujące sytuację majątkową i finansową Spółki oraz GK B. według stanu na dzień 31.12.2021 r. (dane w mln PLN pochodzące ze Sprawozdania Finansowego Spółki oraz Skonsolidowanego Sprawozdania Finansowego GK B. za 2021 r.):

(…)

Zysk przed opodatkowaniem

Spółkę reprezentuje Zarząd, który prowadzi jej sprawy. Zarząd Spółki działa na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, Statutu Spółki i Regulaminu Zarządu B. S.A. Zakres odpowiedzialności Zarządu Spółki dotyczy wszystkich aspektów działalności Spółki, za wyjątkiem zastrzeżonych w przepisach Kodeksu spółek handlowych i Statucie Spółki do kompetencji Walnego Zgromadzenia i Rady Nadzorczej. Szczegółowo zakres odpowiedzialności i obowiązków oraz tryb postępowania Zarządu Spółki określa Regulamin Zarządu.

Zgodnie z Regulaminem Zarządu B. S.A., członkowie Zarządu reprezentują Spółkę i prowadzą jej sprawy zgodnie z funkcją i stanowiskiem określonym przez Radę Nadzorczą w uchwale o powołaniu do składu Zarządu oraz zgodnie z zakresem obowiązków określonym dla danego członka Zarządu, a także zgodnie z postanowieniami Regulaminu Organizacyjnego B. S.A. w AE.

Spółkę i członków Zarządu Spółki, w związku z zawartymi umowami o świadczenie usług zarządzania, łączy stosunek cywilno-prawny, który regulują przepisy art. 734-751 Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2020, poz. 1740 z późn. zm.). Wzory umów zatwierdziła Rada Nadzorcza na podstawie upoważnień Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki B. S.A. Istniejące w nich zapisy są zgodne z przyjętą przez Walne Zgromadzenie Polityką Wynagrodzeń Członków Zarządu i Rady Nadzorczej B. S.A., uwzględniającą zasady określone Ustawą z dnia 09.06.2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1907).

W zawartych przez Radę Nadzorczą w imieniu Spółki umowach z członkami Zarządu, Spółka powierzyła członkom Zarządu prowadzenie interesów Spółki, zarządzanie majątkiem Spółki, kierowanie bieżącą działalnością Spółki na warunkach określonych przepisami Kodeksu spółek handlowych, a także wskazanych w zawartej umowie, Statucie Spółki, uchwałach organów Spółki oraz obowiązujących przepisach.

Zarządzający zobowiązali się m.in. do świadczenia usług z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań. Ponadto członkowie Zarządu zobowiązali się do działania w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągnięcie celów postawionych Spółce w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki.

W umowach znajduje się zapis, iż w związku z przedmiotem działalności Spółki, realizowane przez nią cele i zadania, jak też ze względu na obowiązki Zarządzającego wynikające z umowy, w tym obowiązek działania z najwyższą starannością i profesjonalizmem, Zarządzający zobowiązany jest do uczestnictwa w konferencjach, seminariach lub spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki oraz w indywidualnych szkoleniach i, o ile jest to konieczne dla realizacji tychże zobowiązań, odbywania podróży w kraju i za granicą. W tym samym punkcie umowy doprecyzowano, że cyt. „(`(...)`) Przez indywidualne szkolenia należy rozmieć szkolenia dostarczające i aktualizujące wiedzę i umiejętności związane z zasadami skutecznego zarządzania Spółką, z którą Zarządzającego łączy Umowa, niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego oraz realizacji strategii Spółki i wynikających z niej celów i zadań. Do indywidualnych szkoleń zalicza się: kursy językowe, studia podyplomowe, menadżerskie programy rozwojowe, studia typu MBA, inne szkolenia niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki, wymagane przez Spółkę”.

Ponadto, w umowach znajduje się zapis, iż Spółka będzie ponosić lub refinansować koszty indywidualnego szkolenia Zarządzającego związane z przedmiotem umowy i obowiązkami umownymi Zarządzającego za każdorazową, uprzednią zgodą Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki.

Jednocześnie, Spółka wdrożyła Politykę Szkoleniowo-Rozwojową dla Członków Zarządu (dalej: Polityka), regulującą prawa i obowiązki członków Zarządu Spółki w zakresie szkoleń, udziału w konferencjach, kongresach, seminariach itd., znaczenie podwyższania wiedzy i kwalifikacji osób zarządzających w kontekście turbulentnego środowiska biznesowego w jakim funkcjonuje Spółka. Polityka zawiera praktyczne i techniczne wytyczne w zakresie ponoszenia i refinansowania kosztów związanych ze sprawowaniem funkcji oraz szkoleń dla członków Zarządu Spółki. Polityka ustanawia nadrzędne zasady, w zgodzie z którymi prowadzone są działania szkoleniowo-rozwojowe dla członków Zarządu Spółki, tj. zgodność z interesem Spółki, przepisami prawa, Polityką Wynagrodzeń, postanowieniami umów o świadczenie usług zarządzania zawieranymi przez Spółkę z członkami Zarządu Spółki. Podstawą do identyfikacji i realizacji działań szkoleniowo-rozwojowych członków Zarządu Spółki będą w szczególności:

‒ aktualne cele i wytyczne strategiczne i biznesowe Spółki,

‒ zgłoszone przez członków Zarządu potrzeby rozwojowe niezbędne do wykonywania ich funkcji,

‒ konieczność uzyskania lub utrzymania certyfikatów i uprawnień niezbędnych do wykonywania funkcji przez członka zarządu

‒ plany wdrożenia nowych produktów, usług, technologii czy standardów przez Spółkę,

‒ wyniki zaleceń pokontrolnych i poaudytowych przeprowadzanych w Spółce,

‒ inne działania uznane przez Spółkę za priorytetowe.

W podatku dochodowym od osób fizycznych bardzo ważne jest prawidłowe przyporządkowanie przychodu do konkretnego źródła. Wadliwa klasyfikacja skutkuje bowiem z reguły niewłaściwym trybem opodatkowania danego przychodu.

W sprawie opodatkowania przychodów członków Zarządu ukształtowała się jednolita linia interpretacyjna, zgodnie z którą, przychody członków Zarządu uzyskiwane z tytułu świadczenia usług zarządzania na podstawie umów o świadczenie usług zarządzania, zaliczane są na podstawie przepisu art. 13 pkt 9 w związku z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku PIT, do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Wnioskodawca zobowiązany jest na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 ustawy o podatku PIT do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych członkom Zarządu Spółki wynagrodzeń oraz od podlegających opodatkowaniu świadczeń niepieniężnych, przysługujących z umowy i przekazania pobranych zaliczek na rachunek urzędu skarbowego w związku z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku PIT.

Pytanie

Czy poniesione lub zrefinansowane przez Spółkę, opisane w zaistniałym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, koszty udziału członków Zarządu w indywidualnych szkoleniach:

1. kursach językowych,

2. studiach podyplomowych,

3. studiach doktoranckich,

4. menadżerskich programach rozwojowych,

5. studiach typu MBA,

6. szkoleniach w formie coachingu,

7. innych szkoleniach niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki, wymaganych przez Spółkę,

– będą stanowić dla członków Zarządu Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku PIT, a tym samym, czy powstaną z tego tytułu dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z obliczeniem i pobraniem zaliczek na podatek PIT oraz ich przekazaniem do urzędu skarbowego, wynikające z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione lub zrefinansowane przez Spółkę koszty udziału członków Zarządu Spółki w indywidualnych szkoleniach, do uczestnictwa których zostali zobowiązani zapisami w umowie o świadczenie usług zarządzania, nie stanowią dla członków Zarządu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku PIT, a tym samym, nie powstaną z tego tytułu dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z obliczeniem i pobraniem zaliczek na podatek PIT oraz ich przekazaniem do urzędu skarbowego, wynikające z art. 41 ust. 1 i 42 ust. 1 ustawy o podatku PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku PIT, odrębnym źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 ustawy o podatku PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Ustawa o podatku PIT w art. 11 definiuje przychód jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku PIT. W tym przedmiocie, powszechnie przywołuje się stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale z dnia 18 listopada 2002 r., (sygn. akt FPS 9/02, ONSA 2003, nr 2 poz. 47) oraz w uchwale z dnia 16 października 2006 r., (sygn. akt FPS 1/06 ONSA i WSA 2006, nr 12, poz. 153) wskazał, że pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje wszystkie zdarzenia prawne i uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których następstwem jest w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwałach z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10 NSA potwierdził, że przytoczone wyżej stanowisko wypracowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie również do podatku od osób fizycznych – w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o PIT.

Kluczowe znaczenie przy interpretacji tego pojęcia ma też wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (Sygnatura akt K 7/13) (Dz. U. z 2014 r., poz. 947). Wnioskodawca dostrzega, że to orzeczenie dotyczy nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, ale organy podatkowe powszechnie powołują się na nie także w stosunku do dochodów uzyskanych z innych źródeł, w tym do źródeł o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku PIT.

Zgodnie z tezami Trybunału świadczenie na rzecz pracownika może zostać uznane za przychód tylko, jeśli łącznie spełnia trzy warunki:

1. zostało spełnione za zgodą podatnika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), ponieważ zgoda na skorzystanie ze świadczenia jest potwierdzeniem z jego strony, że dane świadczenie jest celowe i przydatne (uwzględniając jego sytuację osobistą), a zatem leży w jego interesie;

2. zostało spełnione w interesie podatnika (a nie w interesie podmiotu finansującego) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

3. korzyść, o której mowa powyżej musi być wymierna i przypisana indywidualnemu podatnikowi, a nie dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów, zatem przychód powstaje wyłącznie, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.

Stanowisko Trybunału Konstytucyjnego znajduje potwierdzenie także w rozstrzygnięciach wydawanych przez sądy administracyjne, w szczególności w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 roku (Sygnatura akt II FPS 7/10; Opublikowano: ONSAiWSA 2012/1 /1).

W ocenie Wnioskodawcy decydujące dla ustalenia czy sfinansowanie przez Spółkę indywidualnego szkolenia członkom Zarządu może zostać uznane za przychód, jest rozstrzygnięcie w czyim interesie – Spółki czy członków Zarządu – jest udział członków Zarządu w indywidualnych szkoleniach oraz czy można jednoznacznie stwierdzić, że jest to świadczenie w pełni dobrowolne.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział członków Zarządu w indywidualnych szkoleniach leży w interesie Spółki i nie jest w pełni dobrowolny, o czym świadczą następujące fakty:

1. Jak już Wnioskodawca pisał wcześniej, Spółka wprowadziła we wzorze umowy zapisy zobowiązujące członków Zarządu do świadczenia usług z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań. Ponadto, zapisy wzoru umowy zobowiązują członków Zarządu do działania w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągnięcie celów postawionych Spółce w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki. Wzory umów zawierają zobowiązanie do uczestnictwa w indywidualnych szkoleniach, wymieniając o jakie konkretnie rodzaje szkoleń chodzi. Członkowie Zarządu nie mają wpływu na poszczególne zapisy zawieranej umowy ponieważ treść umowy jest im narzucana zatwierdzonym przez Radę Nadzorczą wzorem. Nie mogą więc znieść z siebie obowiązku uczestnictwa w indywidualnych szkoleniach realizowanych w interesie Spółki.

2. GK B. prowadzi skomplikowaną technologicznie, rozbudowaną i rozległą geograficznie działalność, wykorzystując aktywa warte (…) złotych. Jednocześnie, jak już Wnioskodawca wspominał, Spółka jest Jednostką Dominującą GK B. liczącej 69 jednostek zależnych, tworząc unikalny, nie tylko w skali krajowej ale również światowej, model biznesowy. Rada Nadzorcza, sprawująca nadzór nad działalnością Spółki oraz akcjonariusze Spółki, w tym główny akcjonariusz jakim jest AF., oczekują od Zarządu Spółki spójnej, adekwatnej do światowej koniunktury strategii, pozwalającej na osiąganie wymiernych wyników ekonomicznych oraz rozwój Spółki i GK B., pozwalający na zachowanie pozycji lidera na krajowym i światowym rynku. Nie należy zapominać o ponad (…) pracowników Spółki (i blisko (…) pracowników w całej GK B.), którzy oczekują od Zarządu nie tylko wyników ekonomicznych, zapewniających stabilność zatrudnienia, ale również bezpiecznych warunków pracy w kopalniach, zakładach przeróbczych, w hutach i innych miejscach pracy w Polsce, czy na innych szerokościach geograficznych.

Zarząd Spółki jest odpowiedzialny za realizację celów strategicznych postawionych Spółce, skonkretyzowanych w 6 obszarach:

‒ Produkcja: utrzymanie efektywnej kosztowo produkcji krajowej i zagranicznej; Rozwój: zwiększenie efektywności i elastyczności GK B. w ramach aktywów polskich i zagranicznych;

‒ Innowacje: zwiększenie efektywności GK B. przez działalność innowacyjną;

‒ Stabilność finansowa: zapewnienie długookresowej stabilności finansowej oraz wypracowanie mechanizmów dalszego rozwoju;

‒ Efektywność organizacji: wdrożenie rozwiązań systemowych, ukierunkowanych na wzrost wartości GK B.;

‒ Człowiek i środowisko: wzrost w oparciu o ideę zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa oraz wzmocnienie wizerunku GK B. odpowiedzialnej społecznie.

3. Realizacja strategii Spółki wiąże się z podejmowaniem wielu przedsięwzięć w rożnych obszarach działalności Spółki i GK B. Realizacja strategii Spółki przez Zarząd wymaga od Zarządu wiedzy z takich m.in. dziedzin jak technologia, finanse, prawo, zarządzanie ryzykiem, zarządzanie projektami oraz wymaga znajomości języków obcych ze specyficznym dla branży słownictwem, w związku z zarządzaniem posiadanymi przez Spółkę aktywami zagranicznymi i utrzymywaniem stosunków handlowych na licznych, zagranicznych rynkach zbytu.

4. Zarząd Spółki działa w zmieniającej się rzeczywistości. Realizując interesy Spółki oraz GK B. nie może ograniczać się do swojej historycznej wiedzy i kompetencji lecz ma obowiązek (co wynika z umowy) ich aktualizowania i dostosowywania do bieżących potrzeb Spółki, będącej potężnym, skomplikowanym technologicznie i organizacyjnie przedsiębiorcą o zasięgu światowym oraz odpowiedzialnym pracodawcą. Podejmowanie trafnych decyzji, dotyczących m.in. inwestycji wartych setki milionów PLN, ocena i przeciwdziałanie ryzykom, tworzenie bezpiecznych warunków pracy, wymaga posiadania wiedzy z różnych obszarów - od wiedzy ogólnej nt. trendów w przemyśle wydobywczym i hutniczym, przez wiedzę nt. metodologii prowadzenia projektów inwestycyjnych, po wiedzę finansową, umożliwiającą ocenę opłacalności inwestycji i pozyskanie źródeł finansowania oraz wiedzę prawną dotyczącą np. procesu uzyskiwania koncesji, zarządzania GK B., jak również wiedzę nt. identyfikacji i zarządzania ryzykami. Oto kilka przykładów wyzwań jakie stoją przed Zarządem Spółki:

‒ Zwiększenie efektywności. Zarząd Spółki podejmuje decyzje o realizacji projektów prowadzących do poprawy efektywności głównego ciągu technologicznego, umożliwiającego wykonanie długookresowego planu produkcji na poziomie zapewniającym konkurencyjność w branży, przy zachowaniu bezpiecznej pracy. Kluczowe są tutaj projekty inwestycyjne w innowacyjne technologie w obszarze górnictwa i hutnictwa oparte o automatyzację i robotyzację poszczególnych procesów (Przemysł 4.0) oraz projekty związane z rozwojem bazy zasobowej złóż (…) i innych cennych zasobów jak (…) (Spółka realizuje projekty eksploatacyjne w zakresie poszukiwania i rozpoznawania złóż (…), zgodnie z koncesjami (…), Spółka kontynuuje prace poszukiwawczo-rozpoznawcze pokładów (…) na terenie koncesji AG.) a także projekty związane z rozwojem technologii do odzyskiwania metali.

‒ Rozwój Gospodarki Obiegu Zamkniętego (dalej: GOZ). Działając w interesie Spółki Zarząd Spółki musi podejmować działania na rzecz poprawy klimatu. Są to inicjatywy rozwojowe, ograniczające negatywne wpływ przemysłu górniczego i hutniczego na środowisko. Jednym z elementów, który stanowi znakomity przejaw GOZ, jest produkcja (…). Innym przykładem jest projektowana AH, gdzie w ciągu technologicznym AI. zabudowano (…). Docelowo zostanie on uzupełniony o AJ., gdzie będzie przygotowywany materiał wsadowy dla dedykowanej instalacji do przetopu pozostałych materiałów (…) pochodzących z recyklingu.

‒ Zwiększenie produkcji własnej energii, w tym rozwój odnawialnych źródeł energii (dalej OZE). Działając w interesie Spółki Zarząd Spółki realizuje i planuje kolejne inwestycje mające na celu transformację źródeł energii Spółki. Planowane jest zaspokojenie zapotrzebowania na energię elektryczną ze źródeł własnych i Odnawialnych Źródeł Energii (dalej OZE). Zakłada się że do 2030 r. 50% zapotrzebowania Spółki na energię elektryczną ma pochodzić ze źródeł własnych oraz OZE. W związku z tym Zarząd Spółki podejmuje inicjatywy związane z projektami inwestycyjnymi we własne moce wytwórcze, oraz energię pochodzącą z OZE. Zarząd inwestuje w gotowe instalacje fotowoltaiczne i wiatrowe, morskie farmy wiatrowe oraz angażuje się w innowacyjne technologie, takie jak wykorzystanie wodoru czy zastosowanie małych reaktorów jądrowych. Ambicją Zarządu Spółki jest, aby mająca powstać nowa kopalnia (…), była kopalnią zeroemisyjną, wykorzystującą w maksymalnym zakresie osiągnięcia przemysłu 4.0.

‒ Zarządzanie ryzykami. Zarząd Spółki odpowiedzialny jest za identyfikację ryzyk i zarządzanie nimi. Rodzaj i rozmiar prowadzonej działalności powodują, że lista ryzyk dla Spółki jest specyficzna. Oto przykładowe ryzyka: ryzyko zmian cen metali, kursów walutowych i stóp procentowych, ryzyko związane z wystąpieniem awarii infrastruktury mającej wpływ na zatrzymanie pracy ciągu technologicznego, związane z czynnikami leżącymi po stronie zarówno zagrożeń naturalnych, jak i czynników wewnętrznych związanych ze stosowaną technologią, ryzyko zakłóceń ciągłości procesów sprzedażowych i usługowych, ryzyko niedotrzymania parametru efektywnego czasu pracy oraz niewykorzystania mocy agregatów hutniczych do przerobu koncentratów własnych, ryzyko braku możliwości składowania odpadów poflotacyjnych, ryzyko związane z brakiem dostępności niezbędnych mediów energetycznych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, istniejące w umowie zapisy obligujące członków Zarządu do udziału w szkoleniach niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków wobec Spółki, których rodzaje zostały w umowie wymienione, nie powodują powstania przychodu po stronie Zarządzającego. W tym przypadku nie można mówić o dobrowolności podjęcia decyzji o udziale w szkoleniach przez Zarządzających.

Wnioskodawca stoi również na stanowisku i dowiódł tego wyżej, że to w interesie Spółki, prowadzącej skomplikowaną i rozległą działalność, jest, aby poprzez udział w szkoleniach Zarząd dostosowywał wiedzę i kompetencje do bieżących potrzeb Spółki, która chce utrzymać pozycję lidera gospodarki krajowej oraz lidera światowego rankingu producentów D.

Z tego też powodu Rada Nadzorcza wprowadziła w umowach z członkami Zarządu zapisy o obowiązku udziału w szkoleniach, dotyczących wiedzy i umiejętności skutecznego zarządzania Spółką, niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków Zarządzającego oraz realizacji strategii Spółki i wynikających z niej celów i zadań, zabezpieczając w ten sposób interesy Spółki. Ponadto należy podkreślić, że umowa zawarta pomiędzy Spółką a członkiem Zarządu posiada zapis, że Spółka będzie ponosić lub refinansować koszty indywidualnego szkolenia Zarządzającego związane z przedmiotem umowy i obowiązkami umownymi Zarządzającego za każdorazową, uprzednią zgodą przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki.

Dodatkowo, Spółka wdrożyła Politykę Szkoleniowo-Rozwojową dla Członków Zarządu (dalej: Polityka), regulującą prawa i obowiązki członków Zarządu Spółki w zakresie szkoleń, udziału w konferencjach, kongresach, seminariach itd. Jak już pisano, Polityka stanowi praktyczne i techniczne uszczegółowienie postanowień Polityki Wynagrodzeń w zakresie ponoszenia i refinansowania kosztów związanych ze sprawowaniem funkcji oraz szkoleń dla członków Zarządu Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę, w takiej sytuacji, nie można mówić o powstaniu przychodu po stronie członków Zarządu, gdyż uczestnictwo w tych szkoleniach jest jednym z warunków wykonania umowy, a tym samym, nie powstaną z tego tytułu dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z obliczeniem i pobraniem zaliczek na podatek PIT.

Spółka GK B., dla bardzo zbliżonego stanu, otrzymała interpretację pozytywną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13.05.2022 r. o sygn. 0114-KDIP2-2.4011.244.2022.1.IN.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w innych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.:

‒ w interpretacji z dnia 18.01.2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-3.4011.536.2018.2.JM;

‒ w interpretacji z dnia 11.07.2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.325.2019.3.IS oraz

‒ w interpretacji z dnia 27.11.2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2- 3.4011.580.2019.1.GG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Powzięli Państwo wątpliwość, czy są Państwo zobowiązani jako płatnik do obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od poniesionych lub zrefinansowanych członkom zarządu indywidualnych szkoleń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm., dalej także: „ustawa PIT”):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy, źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

2. działalność wykonywana osobiście;

3. pozarolnicza działalność gospodarcza;

4. działy specjalne produkcji rolnej;

5. (uchylony);

6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;

7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;

8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;

9. inne źródła

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2a tejże ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika – to wskazać należy, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Aby można było uznać, że pracownik otrzymał nieodpłatne świadczenie, powyższe przesłanki muszą być spełnione łącznie.

W kontekście pierwszego warunku – Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko pod warunkiem że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika istotne jest, czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu, wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jako przykład Trybunał Konstytucyjny wskazał m.in. dowożenie pracownika z miejsca zamieszkania do pracy lub wykupienie przez pracodawcę pakietu usług medycznych (dodatkowe ubezpieczenie). W ocenie Trybunału Konstytucyjnego otrzymanie tego rodzaju świadczeń może oznaczać zaoszczędzenie wydatku po stronie pracownika i w konsekwencji może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko pod warunkiem, że świadczenia te pracodawca spełniał, dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. O ile bowiem pracownik decyduje się przyjąć te świadczenia, niewątpliwie zaoszczędza sobie wydatku, który musiałby ponieść z własnych środków.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku – Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.

W świetle powyższego należy zauważyć, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców, nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.

Jak wskazali Państwo we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka zawiera z Członkami Zarządu umowy o świadczenie usług zarządzania, zgodnie z którymi do obowiązków Osób Zarządzających należy: uczestnictwo w konferencjach, seminariach, spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki oraz w indywidualnych szkoleniach, jak również, jeśli to konieczne do realizacji tych zobowiązań, odbywanie podróży w kraju i za granicą. Umowy zawierają zapis, że Spółka będzie ponosić lub refinansować koszty indywidualnego szkolenia Zarządzającego, związane z przedmiotem umowy i obowiązkami umownymi Zarządzającego za każdorazową, uprzednią zgodą Przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółki. Ponadto wdrożyli Państwo Politykę Szkoleniowo-Rozwojową („Polityka”) dla Członków Zarządu, regulującą prawa i obowiązki Członków Zarządu Spółki w zakresie szkoleń, udziału w konferencjach, kongresach, seminariach itd., znaczenie podwyższania wiedzy i kwalifikacji osób zarządzających w kontekście turbulentnego środowiska biznesowego w jakim funkcjonuje Spółka. Polityka zawiera praktyczne i techniczne wytyczne w zakresie ponoszenia i refinansowania kosztów związanych ze sprawowaniem funkcji oraz szkoleń dla członków Zarządu Spółki. Polityka ustanawia nadrzędne zasady, w zgodzie z którymi prowadzone są działania szkoleniowo-rozwojowe dla członków Zarządu Spółki, tj. zgodność z interesem Spółki, przepisami prawa, Polityką Wynagrodzeń, postanowieniami umów o świadczenie usług zarządzania zawieranymi przez Spółkę z członkami Zarządu Spółki.

Jak wskazano powyżej, odrębnym źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. W związku z tym, stosownie do art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

Przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 tejże ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy PIT:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Nadmienić należy, że w sprawie występują Państwo jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym, zgodnie z wyżej cytowanymi przepisami są Państwo zobowiązani do naliczenia, pobrania i zapłacenia do właściwego urzędu skarbowego należnych zaliczek na podatek dochodowy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – szkolenia, o których mowa we wniosku, są/będą obowiązkowe dla członków zarządu Państwa Spółki. Obowiązek ten istnieje, w związku z zawartymi umowami pomiędzy Spółką a Członkami Zarządu Spółki. Zgodnie z treścią wspomnianych umów, koszty za odbycie indywidualnych szkoleń będą ponosili Państwo. Warunki jakie są przedstawione w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 nie są spełnione. Świadczenia w omawianym przypadku nie są w interesie pracowników lecz w Państwa, jako pracodawcy, stąd w ich przypadku nie można mówić, że ich otrzymanie będzie przynosiło pracownikom korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musieliby ponieść, gdyby ich nie otrzymali. Wynika to z faktu, iż pracownicy nie będą mogli swobodnie dysponować otrzymanymi środkami, bowiem nie będą wydatkowali ich na własne potrzeby lecz wyłącznie na przedsięwzięcia realizowane w Państwa interesie.

W związku z tą okolicznością nie sposób przyjąć, że Państwa działania jako pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenia na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki poniesione na rzecz pracowników z tytułu odbycia indywidualnych szkoleń nie stanowią dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją uznania, iż ww. świadczenia nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak będzie po Państwa stronie, jako płatniku, obowiązku obliczenia i pobrania od tych świadczeń zaliczki na podatek dochodowy i wpłacenia jej we właściwym terminie urzędowi skarbowemu.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące wyłącznie w sprawach których dotyczą, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).