0114-KDIP2-2.4011.477.2022.1.ASK

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność w obszarze sprzedaży i serwisów samochodów. Od 2015 r. Spółka prowadzi Dział Sprzedaży Usług Finansowych trudniący się sprzedażą usług finansowych (ubezpieczenia, leasingi, kredyty).

Spółka zatrudnia na umowę o pracę pracowników, w tym doradców handlowych, administratorów sprzedaży i osoby zatrudnione w Dziale Sprzedaży Usług Finansowych. Przez pewien czas, pracownicy ci otrzymywali dodatkowo, na podstawie umów zlecenia podpisanych z podmiotami zewnętrznymi (np. banki, firmy leasingowe, zakłady ubezpieczeń czy importerzy) wynagrodzenie z tytułu pośrednictwa w zawarciu umów leasingu/kredytu/pożyczki/ubezpieczeń.

W wyniku kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)) uznano, iż w tym przypadku zastosowanie ma art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: Ustawa o ZUS), bowiem dzięki działaniom wykonywanym przez doradców handlowych na podstawie umów cywilnoprawnych (pośrednictwie w zawarciu umów leasingów/kredytu/ubezpieczeń itp.) Spółka uzyskała korzyść w postaci zwiększenia sprzedaży pojazdów bądź prowizji. ZUS uznał, że Spółka występowała w tym zakresie jako płatnik składek i w związku z tym powinna zapłacić zaległe składki od wskazanych wyżej wynagrodzeń, wypłacanych przez podmioty trzecie tytułem umów zlecenia.

Spółka planuje zapłacić zaległe składki i nie planuje w żaden sposób dochodzić zwrotu zaległych składek w części finansowanych przez pracowników od swoich obecnych lub byłych pracowników.

Spółka powzięła wątpliwość, czy w związku z zapłatą składki w części finansowanej przez pracownika, przy jednoczesnym braku zwrotu tej kwoty od obecnego lub byłego pracownika, po stronie obecnych lub byłych pracowników powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Pytania

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym po stronie Wnioskodawcy wystąpią obowiązki związane z poborem zaliczki na podatek (w przypadku obecnych pracowników) na podstawie art. 31 oraz obowiązki sprawozdawcze na podstawie art. 39 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy PIT (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)?

2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym po stronie Wnioskodawcy wystąpią obowiązki związane ze sporządzeniem informacji podatkowych (w przypadku byłych pracowników) na podstawie art. 42a ustawy o PIT (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki związane z poborem zaliczki na podatek (w przypadku obecnych pracowników) na podstawie art. 31 oraz obowiązki sprawozdawcze na podstawie art. 39 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki związane ze sporządzeniem informacji podatkowych (w przypadku byłych pracowników) na podstawie art. 42a ustawy o PIT w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie o ZUS:

a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

‒ odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z art. 42a ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, w sytuacji wystąpienia przychodu z tytułu stosunku pracy, zgodnie z przytoczonym powyżej art. 31 ustawy o PIT, pracodawca występuje jako płatnik zobowiązany do poboru zaliczki na podatek. W przypadku natomiast wystąpienia przychodów z innych źródeł (dotyczyć może byłych pracowników), podmiot przekazujący takie przychody do dyspozycji nie jest obowiązany do poboru podatku, a jedynie do złożenia informacji PIT-11.

Mając na uwadze powyższe, kluczowym jest zatem rozstrzygnięcie, czy w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z wystąpieniem nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika, które mogłoby być uznane za przychód ze stosunku pracy (lub przychód z innego źródła, w przypadku byłych pracowników).

Aby mówić o powstaniu nieodpłatnego świadczenia konieczne jest pojawienie się po stronie jednego podmiotu (w przypadku sytuacji Wnioskodawcy, po stronie obecnego lub byłego pracownika) przysporzenia majątkowego uzyskanego kosztem uszczuplenia, bez jakiegokolwiek ekwiwalentu, majątku innego podmiotu (w tym przypadku Spółki). W ocenie Wnioskodawcy, zapłata przez Spółkę zaległych składek w części finansowanej przez pracownika nie będzie stanowić dla tego pracownika (lub byłego pracownika) takiego nieodpłatnego świadczenia.

W pierwszej kolejności, należy zwrócić uwagę, iż w wyniku zapłaty przez Spółkę składki w części finansowanej przez pracownika nie dochodzi do jakiegokolwiek zwolnienia pracownika ze zobowiązania. Przepisy regulujące zasady uiszczania składek ZUS nie przewidują bowiem możliwości przeniesienia odpowiedzialności płatnika tych składek za nienależyte wywiązywanie się z nałożonych obowiązków na osoby ubezpieczone (pracowników). Tym samym, pracownicy nie są i nie będą w jakikolwiek sposób zobowiązani do zapłaty zaległej składki. Nie można więc mówić w tym przypadku o wykonaniu świadczenia za pracowników i zwolnienia ich w związku z tym z jakiejkolwiek odpowiedzialności.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na fakt, iż również sam fakt niepobrania pracownikowi wskazanych składek w przeszłości nie można uznać za jakiekolwiek przysporzenie po jego stronie. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT składki ZUS odliczane są od podstawy opodatkowania, a więc skutkiem niepobrania w przeszłości ww. składek z wynagrodzenia pracownika była zapłata zaliczki na PIT od wysokości wyższej niż miałoby to miejsce w sytuacji ich pobrania. Uznanie, że wartość wspomnianych składek powinna podlegać opodatkowaniu prowadziłaby wiec wręcz do podwójnego obciążenia PIT tej samej kwoty.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym nie dojdzie do nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracowników (lub byłych pracowników), które skutkowałoby powstaniem po ich stronie przychodu.

Powyższe zostało wielokrotnie potwierdzone w wyrokach sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przykładowo, w wyroku NSA z dnia 27 kwietnia 2021 roku o sygn. II FSK 3179/19, stwierdził on, że: „w żadnym momencie obowiązek zaległych składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne nie ciążył na uprawnionym z ubezpieczenia. Obowiązki płatnika ubezpieczenia społecznego w sposób jednoznaczny określone zostały w art. 46 ust. 1 u.s.u.s., w myśl które płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy”.

Podkreślenia wymaga, że Spółka ma zamiar wykonać nałożony na nią obowiązek zapłaty należności publicznoprawnej. Jak wskazuje NSA, w przepisach dotyczących uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne nie ma mechanizmu umożliwiającego przeniesienie odpowiedzialności płatnika składek za nienależyte wywiązywanie się z nałożonych obowiązków na osoby ubezpieczone. W związku z tym, zgodnie ze stanowiskiem NSA, późniejsza wpłata składek przez Wnioskodawcę i uregulowanie zaległego zobowiązania przez płatnika nie jest tożsame z wykonaniem świadczenia za ubezpieczonego (pracownika czy byłego pracownika), ponieważ ubezpieczeni nie są zobowiązani do zapłaty zaległej składki.

Zatem zgodnie ze stanowiskiem NSA, „fakt późniejszego wpłacenia składek (późniejszego wywiązania się z opisanego obowiązku prawnego) nie zmienia charakteru prawnego wpłaty. Pozostaje ona nadal składką na ubezpieczenie społeczne. (`(...)`) Spółka działając w zwłoce, uiszczając zaległe składki w ramach swoich publicznoprawnych obowiązków jako płatnik, nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego z tego tytułu zleceniobiorcom. Konsekwencją niepobrania przez płatnika we właściwym czasie składek na ubezpieczenie społeczne ze świadczeń wypłacanych zleceniobiorcom było wypłacenie tych świadczeń w wyższej wysokości i pobranie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od całości wypłaconych dochodów, czyli zaliczki w wyższej wysokości niż należna, gdyby płatnik wcześniej prawidłowo uwzględnił składki”.

Dodatkowo, należy zaznaczyć, że powyższa argumentacja dotyczy zarówno składek na ubezpieczenie społeczne, jak i składek na ubezpieczenie zdrowotne. Jak wskazał NSA w przytoczonym powyżej wyroku, wynika to „z art. 85 ust. 1 w zw. z art. 87 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm.). Zgodnie z art. 87 ust. 1 tej ustawy pracodawca jest obowiązany „opłacić i rozliczyć składki na ubezpieczenie zdrowotne za każdy miesiąc kalendarzowy w trybie i na zasadach oraz w terminie przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne”. Natomiast art. 85 ust. 1 tej ustawy stanowi, że „za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca”. Przepisy te zawierają zatem odesłanie do ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.; dalej jako „u.s.u.s.”), a przyjęte w nich rozwiązanie jest zbieżne z art. 46 ust. 1 u.s.u.s.”.

Ponadto, w cytowanym powyżej wyroku NSA wskazał, że „kwestia skutków podatkowych opłacenia przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i ich wpływu na obowiązek płatnika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych była już wielokrotne przedmiotem wypowiedzi orzeczniczych Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyroki z: 6 sierpnia 2019 r., II FSK 2971/17; 5 kwietnia 2019 r., II FSK 1311/17; 21 marca 2019 r., II FSK 972/17; 19 marca 2019 r., II FSK 864/17; 27 października 2015 r., II FSK 1891/13; orzeczenia powołane w niniejszym wyroku dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W rozpoznawanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny - podobnie jak Sąd pierwszej instancji - w pełni podziela zawartą w przywołanych wyrokach ocenę prawną.

W konsekwencji, w świetle przedstawionej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

1. po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki związane z poborem zaliczki na podatek (w przypadku obecnych pracowników) na podstawie art. 31 i obowiązki sprawozdawcze na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o PIT,

2. po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki związane ze sporządzeniem informacji podatkowych (w przypadku byłych pracowników) na podstawie art. 42a ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika – to wskazać należy, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy powinna być ona sfinansowana środkami pracownika).

Z definicji pojęcia przychodu, jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji, wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 tej ustawy:

Źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

(…)

9. inne źródła.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 4 ww. ustawy

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy'', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W myśl natomiast art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wniosku wynika, że jesteście Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność w obszarze sprzedaży i serwisów samochodów. Od 2015 r. prowadzicie Państwo Dział Sprzedaży Usług Finansowych trudniący się sprzedażą usług finansowych (ubezpieczenia, leasingi, kredyty).

Zatrudniają Państwo na umowę o pracę pracowników, w tym doradców handlowych, administratorów sprzedaży i osoby zatrudnione w Dziale Sprzedaży Usług finansowych. Przez pewien czas, pracownicy ci otrzymywali dodatkowo, na podstawie umów zlecenia podpisanych z podmiotami zewnętrznymi (np. banki, firmy leasingowe, zakłady ubezpieczeń czy importerzy) wynagrodzenie z tytułu pośrednictwa w zawarciu umów leasingu/kredytu/pożyczki/ubezpieczeń.

W wyniku kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uznano, iż w tym przypadku zastosowanie ma art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, bowiem dzięki działaniom wykonywanym przez doradców handlowych na podstawie umów cywilnoprawnych (pośrednictwie w zawarciu umów leasingów/kredytu/ubezpieczeń itp.) uzyskaliście Państwo korzyść w postaci zwiększenia sprzedaży pojazdów bądź prowizji. ZUS uznał, że występowaliście Państwo w tym zakresie jako płatnik składek i w związku z tym należy zapłacić zaległe składki od wskazanych wyżej wynagrodzeń, wypłacanych przez podmioty trzecie tytułem umów zlecenia.

Planujecie Państwo zapłacić zaległe składki i nie planujecie w żaden sposób dochodzić zwrotu zaległych składek w części finansowanych przez pracowników od swoich obecnych lub byłych pracowników.

Państwa wątpliwość dotyczy tego, czy w związku z zapłatą składki w części finansowanej przez pracownika, przy jednoczesnym braku zwrotu tej kwoty od obecnego lub byłego pracownika, po stronie obecnych lub byłych pracowników powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że uiszczenie przez Państwa zaległych składek ZUS w celu wywiązania się z obowiązków płatnika składek – w części, w której powinny być sfinansowane przez pracownika – stanowić będzie dla obecnych i byłych pracowników nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoby te uzyskają bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot, tj. Państwo, poniesiecie kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób.

Przy czym w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych Państwo - jako pracodawca - byliście zobowiązani do odprowadzenia zaległych składek za ówczesnych pracowników, to w części, w której składki te powinny zostać sfinansowane z dochodów tych osób fizycznych, a zostaną zapłacone przez pracodawcę i nie zostaną mu zwrócone, stanowią (w momencie dokonania przedmiotowego świadczenia) przychód, który należy zakwalifikować do:

1. przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w dniu zapłaty ww. składek osoba pozostaje z Państwem w stosunku pracy, oraz

2. przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli w dniu opłacenia ww. składek osoba nie jest już Państwa pracownikiem.

Zatem w przypadku zapłaty przez Państwa zaległych składek ZUS na rzecz osób, z którymi w momencie dokonywania świadczenia będzie łączył Państwa stosunek pracy oraz osoby te nie zwrócą tych składek, zastosowanie znajdzie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Państwo - jako płatnik – będziecie zobowiązani doliczyć przychody z tytułu zapłaconych zaległych składek ZUS do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w danym miesiącu oraz obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Natomiast gdy zapłata zaległych składek ZUS nastąpi na rzecz byłych pracowników, którzy nie zwrócą ww. składek, na Państwu ciążyć będzie obowiązek wystawienia dla tych osób informacji o której mowa w treści art. 42a ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒ zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).