Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanych świadczeń pieniężnych finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 lipca 2022 r. (data wpływu 14 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca chce wprowadzić zmiany w obowiązującym u niego regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Obecnie pracodawca przyznaje osobom uprawnionym do świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dostęp do platformy kafeteryjnej dostawcy zewnętrznego – A. Sp. z o.o. Pracodawca zasila indywidualne konta osób uprawnionych do świadczeń założone na tej platformie. Zasilenie konta polega na przyznaniu punktów uprawniających do skorzystania z usług oferowanych za pośrednictwem platformy. Jeden punkt jest równy 1 zł. Pracodawca uzależnia zasilenie indywidualnych kont osób uprawnionych od ich sytuacji socjalnej, biorąc pod uwagę średni dochód przypadający na osobę pozostającą z osobą uprawnioną we wspólnym gospodarstwie domowym. W przypadku przyznania możliwości korzystania z funduszu, z osobą uprawnioną kontaktuje się pracownik działu personalnego Spółki w celu nadania dostępów do platformy kafeteryjnej.

Zmieniając regulamin, pracodawca nie zrezygnowałby z przyznawania osobom uprawnionym dostępu do platformy kafeteryjnej, jednak na wniosek uprawnionych osób, które nie chcą korzystać z usług oferowanych przez platformę, pracodawca wypłacałby tym osobom comiesięczne świadczenia pieniężne, które miałyby być przez osoby uprawnione wydatkowane na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe lub sportowo-rekreacyjne.

W obecnie obowiązującym regulaminie zostało wskazane, że środki z funduszu mogą być wykorzystywane na dofinansowanie:

a) kosztów uczestnictwa osób uprawnionych w różnych rodzajach działalności socjalnej, kulturowej i oświatowej,

b) biletów wstępu na imprezy artystyczne, do kina, do teatru, opery, filharmonii, muzeum, itp.

c) karnetów umożliwiających korzystanie z obiektów sportowo- rekreacyjnych.

Po zmianie regulaminu, rodzaje działalności socjalnej w nim wskazane nie uległyby zmianie. Osoby uprawnione mogłyby przeznaczać wypłacone przez pracodawcę środki na ww. przejawy działalności socjalnej.

Osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń z funduszu są poza pracownikami, członkowie rodzin pracowników spółki, emeryci i renciści, którzy bezpośrednio przed ustaniem stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę byli zatrudnieni w B. Sp. z o.o. oraz członkowie ich rodzin, a także osoby, które otrzymują rentę rodzinną po byłym pracowniku. Zakres podmiotowy regulaminu nie uległby zmianie.

Obecnie usługa polegająca na przyznaniu dostępu do zewnętrznej platformy, świadczona przez pracodawcę jest przyznawana pracownikom z urzędu - nie jest konieczne złożenie przez nich wniosku. Inne osoby aniżeli pracownicy Spółki, aby uzyskać dostęp do usługi oferowanej w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, składają wnioski. To również nie uległoby zmianie, pracownicy bowiem w dalszym ciągu mogliby korzystać z platformy kafeteryjnej, o ile nie zdecydują się na złożenie wniosku o wypłacanie świadczeń pieniężnych.

Świadczenia pieniężne w zmienionym regulaminie byłyby wypłacane osobom uprawnionym na podstawie złożonego wniosku wraz z oświadczeniem o osobach pozostających z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym oraz o średnim dochodzie przypadającym na osobę w gospodarstwie domowym.

Średni dochód przypadający na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym byłby ustalany, tak jak to wygląda na gruncie obecnie obowiązującego regulaminu, na podstawie sumy dochodów netto w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku przez wszystkie osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym z wnioskodawcą. Suma ta byłaby dzielona przez trzy, a następnie przez liczbę osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. Przy wyliczaniu średniego dochodu przypadającego na osobę pozostającą z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym byłyby brane pod uwagę wszelkie źródła uzyskiwanych dochodów.

Wniosek byłby składany do Przewodniczącego Komisji Socjalnej. Komisja Socjalna powołana u pracodawcy składa się obecnie z trzech członków: dwóch przedstawicieli Działu Personalnego Spółki, w tym jednego wybranego przez pracowników oraz Dyrektora Finansowego, który jest Przewodniczącym Komisji. Skład Komisji Socjalnej po planowanych zmianach regulaminu nie uległby zmianie. Komisja jest organem uprawnionym do podejmowania indywidualnych decyzji w sprawach funduszu, co również nie uległoby zmianie. Komisja Socjalna jest również uprawniona do dokonania weryfikacji prawdziwości danych podanych w oświadczeniu przez wnioskodawcę i może żądać udokumentowania tych danych w zakresie niezbędnym do ich potwierdzenia.

Na podstawie złożonych oświadczeń i wyliczenia średniego dochodu przypadającego na osobę w gospodarstwie domowym pracodawca przyznawałby pracownikom świadczenia finansowe w kwotach 80/100/120 zł jako dodatkowy punkt na pasku wynagrodzeń, przyjmując następujące grupy dochodowe:

a) grupa o średnim dochodzie przypadającym na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym wynoszącym do 4.000,00 zł,

b) grupa o średnim dochodzie przypadającym na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym wynoszącym od 4.001,00 zł do 7.000 zł,

c) grupa o średni dochodzie przypadającym na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym wynoszącym od 7001,00 zł.

W przypadku, gdy osoba uprawniona do skorzystania ze środków z funduszu odmówi złożenia oświadczenia, pracodawca przyjmie, że osoba ta znajduje się w najlepszej sytuacji socjalnej.

Wysokość dofinansowania jest (co również nie uległoby zmianie) uzależniona od przynależności wnioskodawcy do grupy dochodowej i wynosi w ujęciu miesięcznym:

a) dla I grupy - 120 zł,

b) dla II grupy - 100 zł,

c) dla III grupy - 80 zł.

Osoby uprawnione do korzystania ze środków z funduszu musiałyby oświadczyć, że będą wykorzystywać pieniądze zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a więc z przeznaczeniem na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe czy sportowo-rekreacyjne.

Osoby, którym pracodawca przyznał świadczenia pieniężne z funduszu byłyby zobowiązane do gromadzenia paragonów bądź faktur za dokonane wydatki, a także do ich okazania każdorazowo na wezwanie pracodawcy tak, aby mógł on zweryfikować czy świadczona pomoc pieniężna jest wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem, tj. na cele socjalne - na działalność kulturalno-oświatową i sportowo-rekreacyjną.

W regulaminie zostanie przewidziane, że w sytuacji, w której pracodawca poweźmie informację, że osoba uprawniona korzysta ze środków z funduszu niezgodnie z ustawą i regulaminem, osoba ta będzie zobowiązana do zwrotu udzielonego świadczenia.

Podsumowując w zmienionym regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych znalazłyby się następujące elementy:

a) osoby uprawnione do świadczeń,

b) kryteria, na podstawie których pomoc jest udzielana - liczba osób we wspólnym gospodarstwie domowym, średni dochód przypadający na osobę w gospodarstwie domowym,

c) częstotliwość udzielania pomocy - raz na miesiąc,

d) wymagane dokumenty - w przypadku świadczeń pieniężnych konieczny byłby wniosek o przyznanie świadczenia oraz oświadczenia o osobach pozostających z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym oraz o średnim dochodzie przypadającym na osobę w gospodarstwie domowym, a także oświadczenie o wykorzystaniu przyznanych środków na cele socjalne, wskazane w regulaminie, a w przypadku usługi polegającej na udzieleniu dostępu do platformy kafeteryjnej - oświadczenia o osobach pozostających z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym oraz o średnim dochodzie przypadającym na osobę w gospodarstwie domowym,

e) formy pomocy z funduszu - dostęp do platformy kafeteryjnej i jej zasilanie punktami albo świadczenia pieniężne,

f) granice wysokości świadczeń - zróżnicowane i uzależnione od przynależności do grupy dochodowej wymienionej w regulaminie,

g) rodzaje działalności socjalnej, na które będą przeznaczane środki z funduszu - na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe i sportowo-rekreacyjne.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Pracownicy, którym będą przyznawane świadczenia pieniężne w ramach ZFŚS mają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.).

Pytanie

Czy wypłacanie przez pracodawcę pracownikom świadczeń pieniężnych w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastrzeżeniem, że świadczenia te mają być przeznaczone na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe lub sportowo-rekreacyjne stanowi działalność socjalną w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1997 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i czy w związku z tym wartość tak udzielanych świadczeń pieniężnych jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli nie przekracza w roku podatkowym 1000 zł?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Działalność socjalna może zatem polegać na świadczeniu przez pracodawcę konkretnych, wymienionych w tym przepisie usług albo na udzielaniu pomocy materialnej.

W ocenie Wnioskodawcy wypłata przez pracodawcę osobom uprawnionym do korzystania ze środków z funduszu comiesięcznie świadczenia pieniężnego, które miałyby być przez osoby uprawnione wydatkowane na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe lub sportowo-rekreacyjne, chociaż nie mieści się w zakresie pojęcia „udzielania pomocy materialnej - finansowej” (z uwagi na to, że pomoc materialna jest zazwyczaj doraźna i jest udzielana w związku z trudną sytuacją życiową wnioskodawcy) może być kwalifikowane jako działalność socjalna pracodawcy.

Cykliczne wypłacanie przez pracodawcę świadczeń pieniężnych osobom uprawnionym do skorzystania ze środków z funduszu na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe czy sportowo-rekreacyjne jest możliwe w oparciu o pierwszą część definicji działalności socjalnej, która mówi o usługach świadczonych przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej czy sportowo-rekreacyjnej.

Ustawodawca w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wprawdzie nie definiuje pojęcia „usługi”. Odnosząc się jednak do definicji tego pojęcia w Słowniku języka polskiego PWN wskazać należy, że pojęcie „usługa” oznacza pomoc okazaną komuś, a „usługi” to działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi.

W słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego usługa została zdefiniowana jako

1. czyn stanowiący pomoc dla kogo lub czego; przysługa,

2. czynność polegająca na obsłużeniu kogo; praca świadczona na czyją rzecz,

3. pomoc, której w razie sporu między dwoma państwami udziela im trzecie państwo w celu doprowadzenia do zakończenia sporu; ogólnie: działanie w czyim interesie, na rzecz czego,

4. ekon. działalność służąca do zaspokajania potrzeb ludzkich, nie wytwarzająca nowych dóbr materialnych,

5. daw. służba, słudzy.

W ocenie wnioskodawcy, nie istnieje racjonalne uzasadnienie wąskiego rozumienia pojęcia „usługi” na gruncie art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, a więc jedynie jako działalnie, rozumiane jako czynność niematerialna, podejmowane przez pracodawcę w celu zaspokojenia potrzeb socjalnych osób uprawnionych.

Stosując wykładnię językową jako metodę interpretacji tego przepisu należy dojść do stwierdzenia, że świadczenie pieniężne mieści się w zakresie pojęcia usługi, stanowi bowiem pomoc świadczoną na rzecz pracownika. W przypadku, gdy wykładnia językowa pozwala na sformułowanie jednoznacznych tez dotyczących rozumienia danego przepisu nie jest konieczne sięganie po wykładnie systemową czy funkcjonalną. W tym przypadku jednak, także wykładnia funkcjonalna przemawia za szerokim rozumieniem pojęcia „usługa” na gruncie tego przepisu. Jego celem jest bowiem ukierunkowanie działalności realizowanej przez pracodawcę w ramach funkcjonującego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na takie działanie, które ma na celu zaspokojenie socjalnych potrzeb pracowników, niezależnie od tego jaka będzie forma tego działania.

Reasumując, świadczenie usług przez pracodawcę może w myśl art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych polegać zarówno na organizowaniu działalności socjalnej, jak i pokrywaniu w całości lub w części usług świadczonych przez inne podmioty. Rozważana przez wnioskodawcę działalność socjalna polegająca na wypłacie świadczeń pieniężnych pracownikom z zastrzeżeniem, że środki będą przeznaczone na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe lub sportowo-rekreacyjne będzie mieściła się w definicji działalności socjalnej.

Istotne jest, aby zgromadzone w ramach funduszu świadczeń socjalnych środki służyły finansowaniu ściśle określonej w ww. przepisie działalności socjalnej.

Pracodawca ma bowiem obowiązek wydatkować środki z funduszu zgodnie z przepisami ustawy i regulaminem.

W ocenie wnioskodawcy odebranie od osób uprawnionych do korzystania ze środków z funduszu oświadczeń, w których osoby te deklarowałyby, że środki z funduszu będą przeznaczać na cele wypoczynkowe kulturalno-oświatowe czy sportowo-rekreacyjne, a także zapewnienie w regulaminie możliwości weryfikacji prawdziwości tych oświadczeń poprzez wgląd do paragonów, faktur czy innych dokumentów potwierdzających przeznaczenie środków z funduszu na cele socjalne wskazane w regulaminie jest działaniem wystarczającym do uznania, że pracodawca wydatkuje środki zgodnie z przepisami ustawy i obowiązującym regulaminem. W ten sposób pracodawca będzie miał bowiem możliwość skontrolowania na co są wydatkowane środki z funduszu przekazane uprawnionym osobom, a więc sprawdzenia czy świadczenia pieniężne przez niego udzielone mają w istocie charakter socjalny.

Zobowiązanie osób korzystających ze środków z funduszu do zwrotu udzielonego świadczenia w sytuacji, w której środki są wydatkowane niezgodnie z ustawą będzie motywowało pracowników do przeznaczania tych środków na cele socjalne i jednocześnie będzie stanowiło dla pracodawcy narzędzie do zgodnego z przepisami gospodarowania środkami funduszu.

W ocenie Wnioskodawcy, wypłacane w ten sposób świadczenia nie będą mogły zostać potraktowane jako wynagrodzenie - przychód ze stosunku pracy, bowiem będą stanowić realizację postulatu ochrony interesów socjalnych pracowników, a nie wyraz odpłatności za pracę. Zgodnie z przedstawionymi założeniami, pracodawca będzie miał realną możliwość oceny czy środki zostały wydatkowane zgodnie z ustawą i regulaminem - na jeden z przejawów działalności socjalnej w nich wskazanych.

Ponadto, o tym, czy dane świadczenie stanowi przejaw działalności socjalnej pracodawcy nie decyduje jedynie okoliczność, że pojęciowo mieści się ono w definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ale również to, czy przyznane zostało z uwzględnieniem zasady wyrażonej w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Pracodawca weryfikując za pomocą oświadczeń składanych przez osoby uprawnione liczbę osób pozostających z wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym, a także średni dochód przypadający na osobę w gospodarstwie domowym będzie realizował zasadę indywidualnych warunków rozdysponowywania środków z funduszu w oparciu o kryteria podmiotowe. Przyjęcie dochodu na członka rodziny jest usprawiedliwionym kryterium oceny sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby ubiegającej się o przyznanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokości dopłat z funduszu świadczeń socjalnych, bo jest to obiektywnie czytelny i miarodajny sposób oceny zasadności ubiegania się o świadczenia z tego funduszu (por. Wyrok SA w Białymstoku z 7.03.2017 r., III AUa 801/16, LEX nr 2304321).

W związku z powyższym, tak wydatkowane środki należy uznać za środki przeznaczone na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a przychód z tych środków w ocenie wnioskodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 cytowanej ustawy:

wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika ze wskazanego przepisu, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

‒ świadczenie otrzymuje pracownik,

‒ świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

‒ świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

‒ źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

W myśl art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568 ze zm.):

limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 2 000 zł.

Limit zwolnienia ustalony przez ustawodawcę jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego, w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Innymi słowy, jeśli ze wszystkich zakładów pracy, łącznie pracownik otrzyma więcej niż określony przez ustawodawcę limit kwotowy, to nadwyżka ponad tę kwotę podlega u niego opodatkowaniu. Przy czym ustawodawca nie nałożył na podmiot (pracodawcę lub związek zawodowy) wypłacający świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązku monitorowania, czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym ww. świadczenia od innego świadczeniodawcy.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 746):

działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:

zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1-1b, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 263). Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że chcecie Państwo wprowadzić zmiany w obowiązującym regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Obecnie przyznajecie Państwo osobom uprawnionym do świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dostęp do platformy kafeteryjnej dostawcy zewnętrznego – A. Sp. z o.o.

Zasilacie Państwo indywidualne konta osób uprawnionych do świadczeń założone na tej platformie. Zasilenie indywidualnych kont osób uprawnionych uzależnione jest od ich sytuacji socjalnej, biorąc pod uwagę średni dochód przypadający na osobę pozostającą z osobą uprawnioną we wspólnym gospodarstwie domowym. Zmieniając regulamin, nie zrezygnowalibyście Państwo z przyznawania osobom uprawnionym dostępu do platformy kafeteryjnej, jednak na wniosek uprawnionych osób, które nie chcą korzystać z usług oferowanych przez platformę, wypłacalibyście Państwo tym osobom comiesięczne świadczenia pieniężne, które miałyby być przez osoby uprawnione wydatkowane na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe lub sportowo-rekreacyjne. Po zmianie regulaminu, rodzaje działalności socjalnej w nim wskazane nie uległyby zmianie. Osoby uprawnione będą mogły przeznaczać wypłacone przez Państwa środki na przejawy działalności socjalnej. Osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń z funduszu są poza pracownikami, członkowie rodzin pracowników spółki, emeryci i renciści, którzy bezpośrednio przed ustaniem stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę byli zatrudnieni u Państwa oraz członkowie ich rodzin, a także osoby, które otrzymują rentę rodzinną po byłym pracowniku. Zakres podmiotowy regulaminu nie uległby zmianie.

Osoby uprawnione do korzystania ze środków z funduszu musiałyby oświadczyć, że będą wykorzystywać pieniądze zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a więc z przeznaczeniem na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe czy sportowo-rekreacyjne.

Osoby, którym przyznacie Państwo świadczenia pieniężne z funduszu będą zobowiązane do gromadzenia paragonów bądź faktur za dokonane wydatki, a także do ich okazania każdorazowo na Państwa wezwanie tak, abyście mogli zweryfikować czy świadczona pomoc pieniężna jest wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem, tj. na cele socjalne - na działalność kulturalno-oświatową i sportowo-rekreacyjną. W regulaminie zostanie przewidziane, że w sytuacji, gdy osoba uprawniona korzysta ze środków z funduszu niezgodnie z ustawą i regulaminem, osoba ta będzie zobowiązana do zwrotu udzielonego świadczenia.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku wypłacenia pracownikom świadczeń pieniężnych w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastrzeżeniem, że świadczenia te mają być przeznaczone na cele wypoczynkowe, kulturalno-oświatowe lub sportowo-rekreacyjne powstanie przychód podatkowy, który będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 2 000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 w zw. z art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w przypadku, gdy świadczenie pieniężne nie będzie przekraczało wskazanej w Państwa pytaniu kwoty 1 000 zł, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W konsekwencji, gdy łączna wartość świadczeń pieniężnych otrzymanych przez pracownika nie przekroczy w roku podatkowym wartości 2 000 zł, po Państwa stronie nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).