Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 30 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia czy refakturowanie kosztów oraz zwrot opłat publicznoprawnych skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której osiąga przychody z tytułu świadczenia usług o różnorodnym charakterze.

Jednym z przedmiotów działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług wynajmu nieruchomości, będących składnikami majątku Wnioskodawcy związanego z działalnością gospodarczą („Usługi Wynajmu”).

Z tytułu świadczenia Usług Wynajmu, Wnioskodawca otrzymuje od poszczególnych najemców lokali miesięczny czynsz w wysokości określonej w zawartych z nimi umowach najmu.

Wnioskodawca opłaca wystawione na niego faktury lub rachunki za zużycie różnorodnych mediów, w szczególności energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, koszty odprowadzenie ścieków oraz najmu pojemników na odpady i ich wywóz, czynsz administracyjny, a także innych opłat, kosztów lub nakładów niezbędnych dla utrzymania, użytkowania lub naprawy nieruchomości Wnioskodawcy („Zużyte media”), które wynajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z zawartych umów najmu wynika, że najemcy mają uprawnienie do zawarcia indywidualnych umów z podmiotami świadczącymi dostarczanie mediów, jednak jeżeli takie umowy nie zostaną zawarte, to najemcy są obowiązani ponosić koszty mediów, które zostaną naliczone na Wnioskodawcę w związku z korzystaniem z nieruchomości przez najemców. Zatem, w przypadku gdy najemcy nie zawarli indywidualnych umów z poszczególnymi dostawcami mediów, ciąży na nich obowiązek opłacania na rzecz Wnioskodawcy nie tylko miesięcznego czynszu za wynajmowane nieruchomości, ale także ponoszenia wszystkich opłat za Zużyte media. Tym samym Wnioskodawca refakturuje na najemców poniesione przez niego koszty Zużytych mediów w wynajmowanych lokalach. Dokonując refakturowania kosztów z ww. podstaw, Wnioskodawca nie nalicza marży, czyli refakturowane świadczenie jest wyliczane wyłącznie na podstawie kwot wynikających z faktur wystawionych przez dostawców mediów oraz opłat administracyjnych wskazanych przez wspólnotę mieszkaniową, a zatem Wnioskodawca kwotę otrzymaną w wyniku refakturowania ww. kosztów przekazuje w całości do dostawców mediów i wspólnoty.

Wnioskodawca za wynajmowane nieruchomości opłaca także podatek od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste („Opłata publicznoprawna”), a następnie obciąża tą kwotą najemców. Z umów najmu wynika bowiem, że najemcy zobowiązani są do ponoszenia kosztów odpowiadających wysokości uiszczanych Opłat publicznoprawnych naliczanych wobec Wnioskodawcy, które opłaty ustawowo zobowiązany jest odprowadzać właściciel nieruchomości. Wartość zwracanej Opłaty publicznoprawnej nie jest powiększona o żadną marżę, czyli Wnioskodawca otrzymane środki pieniężne w całości przekazuje do odpowiednich organów.

W ustawowym terminie Wnioskodawca złożył do naczelnika urzędu skarbowego oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na 2022 rok i począwszy od tego roku opodatkowuje przychody uzyskiwane w ramach jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przychodów pozwala na określenie przychodów osiąganych osobno z każdego rodzaju prowadzonej przez niego działalności, w tym z Usług Wynajmu.

Ponadto Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 lutego 2022 r., nr 0115-KDIT1.4011.840.2021.2.AS, w której organ potwierdził, że prawidłowym działaniem Wnioskodawcy jest opodatkowanie przez niego przychodów osiąganych z tytułu Usług Wynajmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosując stawkę podatku wskazaną w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. w wysokości 8,5% do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

Pytanie

Czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów Zużytych mediów oraz zwrotu Opłat publicznoprawnych od najemców wynajmowanych przez niego lokali, nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu, od którego powinien odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy?

Pani stanowisko w sprawie

Otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z tytułu refakturowania kosztów Zużytych mediów oraz zwrotu Opłaty publicznoprawnej nie stanowią przychodu, od którego Wnioskodawca powinien odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U.2021.1993 t.j. z dnia 2021.11.04; „Ustawa”) opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 Ustawy w zw. z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021.1128 t.j. z dnia 2021.06.24; „Ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 Ustawy o PIT.

Wedle art. 14 ust. 1 Ustawy o PIT za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wedle art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U.2020.1740 t.j. z dnia 2020.10.08), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Określona w umowie najmu wysokość czynszu stanowi więc przysporzenie majątkowe wynajmującego, które generuje przychód podlegający opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego, należy uznać że Wnioskodawca świadczy Usługi Wynajmu w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i tym samym przychody osiągnięte z tego tytułu powinny być opodatkowane na podstawie art. 6 ust. 1 Ustawy, który za podstawę opodatkowania określa przychód osoby fizycznej z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 Ustawy o PIT. Odwołując się więc do całego brzmienia tego artykułu, należy wskazać, że w ust. 3 ustawodawca enumeratywnie wyszczególnił kategorie przychodów, których nie zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej. Zatem zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a za przychód z działalności gospodarczej nie uważa się kwoty zwróconych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, Wnioskodawca dokonując refaktury kosztów Zużytych mediów oraz otrzymując zwrot równowartości Opłat publicznoprawnych od najemców wynajmowanych przez niego lokali, nie doliczając marży i przekazując całą otrzymaną kwotę bezpośrednio do dostawców mediów, wspólnoty lub organów, w rzeczywistości otrzymuje wyłącznie zwrot poniesionych wydatków, których uprzednio nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu z uwagi, że opodatkowuje przychody w ramach działalności podatkiem zryczałtowanym.

Zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymywane przez niego środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów Zużytych mediów i zwrotu Opłat publicznoprawnych, nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 6 ust. 1 Ustawy w zw. z art. 14 ust. 3 pkt 3a Ustawy o PIT i wobec tego powinny być wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem zryczałtowanym.

Jednocześnie w ramach świadczenia Usług Wynajmu opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym podlegać będzie wyłącznie kwota otrzymywanego przez Wnioskodawcę czynszu, która stanowi przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o PIT.

Stanowisko, że refakturowanie (bez dodawania marży) kosztów zużytej energii elektrycznej na najemców lokalu nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej podlegającego opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym, zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 października 2021 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.677.2021.2.ISL, gdzie wskazano: „Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali pod działalność usługowo-handlową. [`(...)`] Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zgodnie z zawartą umową najmu wystawia refaktury kosztowe za energię elektryczną na podstawie nadesłanych faktur przez dostawcę energii elektrycznej. Zgodnie z zawartą umową najmu, to najemca jest zobowiązany do ponoszenia ww. wydatku. [`(...)`] Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego, uznać należy, że należności z tytułu opłat za energię elektryczną uiszczane przez najemców Wnioskodawcy, na podstawie refakturowanych przez Niego faktur, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.”.

Natomiast prawidłowość twierdzenia, że zwracana kwota podatku od nieruchomości nie stanowi dla właściciela nieruchomości przychodu podatkowego, została potwierdzona w następujących interpretacjach indywidualnych:

- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 maja 2020 r., nr 0113- KDIPT2-1.4011.219.2020.2.MD: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz zawartych uprzednio wyjaśnień należy uznać, że koszty związane z podatkiem od nieruchomości, do których ponoszenia zobowiązany jest - zgodnie z zawartą umową dzierżawy - dzierżawca, nie stanowią dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w takim przypadku na mocy umowy dzierżawy zostaje przeniesiony na dzierżawcę jedynie ciężar pokrycia kosztu dotyczącego podatku od nieruchomości. Nie następuje natomiast zmiana osoby zobowiązanej do zapłaty podatku od nieruchomości.”

- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.339.2020.2.ISL: „Czynsz dzierżawny Wnioskodawca opodatkowuje zryczałtowanym podatkiem w wysokości 8,5% (do 100 000 zł) i rozlicza na formularzu PIT-28. W 2020 r. planowane jest oddanie farmy do użytku i od tego momentu nastąpi pobieranie pełnej kwoty czynszu. Firma, zgodnie z zawartą umową, zobowiązana jest do zwrotu (poza czynszem) podatku od nieruchomości Wnioskodawcy. […] Wobec powyższego stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym otrzymana od dzierżawcy kwota zwrotu podatku od nieruchomości nie jest przychodem Wnioskodawcy podlegającym opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.”

- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2016 r., nr IBPB-2-2/4511-429/16/MM: „Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki budowlanej, którą wydzierżawia. Otrzymany z tytułu dzierżawy czynsz Wnioskodawca opodatkowuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości płaci podatek od nieruchomości. Jednakże zgodnie z umową dzierżawy zapłacony przez Wnioskodawcę podatek od nieruchomości jest mu zwracany przez dzierżawcę. [`(...)`] W związku z tym, otrzymanie od dzierżawcy kwoty zapłaconego przez Wnioskodawcę podatku od nieruchomości, nie powoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.”

Uzupełniająco należy wskazać, że ustawodawca w art. 6 ust. 1a Ustawy, odnoszącym się do zasad opodatkowania tzw. najmu prywatnego, a który nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, wprost wskazał, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem aby powstał przychód po stronie wynajmującego lokal w ramach najmu prywatnego czynsz musi zostać otrzymany lub pozostawiony do dyspozycji wynajmującego, zaś składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą ponoszone przez najemcę wydatki związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia, zaś przekazane kwoty będą przekazane bezpośrednio do dostawców wystawiających faktury za zużyte media lub odpowiednich organów.

Tym samym przyjmując, że ustawodawca zawęził definicję przychodu uzyskiwanego w ramach najmu prywatnego wyłącznie do świadczeń otrzymanych lub pozostawionych do dyspozycji podatnika, to brak jest uzasadnienia aby w przypadku najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej tę definicję przychodu rozszerzać i obejmować nią także świadczenia będące wyłącznie zwrotem wydatków, które w żadnym razie nie będą stanowić przysporzenia podatnika.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy przychodem z tytułu Usług Wynajmu, podlegającym opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym, jest wyłącznie otrzymywany od najemców czynsz. Natomiast otrzymanie przez Wnioskodawcę świadczeń pieniężnych z tytułu refakturowania Zużytych mediów oraz zwróconych Opłat publicznoprawnych, bez dodawania żadnej marży, od najemców wynajmowanych przez niego lokali, którzy zgodnie z treścią umów najmu zobowiązani są do ponoszenia tych kosztów, nie będzie stanowić przychodu, od którego Wnioskodawca powinien odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Z powyższego wynika, że co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że:

1. prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach której osiąga Pani przychody m.in. z tytułu wynajmu lokali;

2. faktury za „zużyte media” (energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, koszty odprowadzenie ścieków oraz najmu pojemników na odpady i ich wywóz, czynsz administracyjny, a także innych opłat, kosztów lub nakładów niezbędnych dla utrzymania, użytkowania lub naprawy Pani nieruchomości) oraz „opłaty publicznoprawne” (podatek od nieruchomości i opłata za użytkowanie wieczyste) wystawiane są na Pani nazwisko;

3. kwoty z tytułu refakturowania kosztów „zużytych mediów” oraz zwrotu „opłat publicznoprawnych” przekazuje Pani w całości do dostawców mediów, wspólnoty i innych odpowiednich organów bez naliczania marży; nie czerpie Pani z tego powodu żadnych zysków;

4. rozlicza Pani przychody z działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

Wątpliwość Pani budzi kwestia czy otrzymane przez Panią środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów zużytych mediów oraz zwrotu opłat publicznoprawnych od najemców wynajmowanych przez Panią lokali stanowią dla Pani przychód podatkowy opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Natomiast według art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

„Kwoty należne” to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”.

Przechodząc na grunt ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.), należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis wyłącza z przychodów z działalności gospodarczej kwoty zwrócone podatnikowi na pokrycie wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Odnosząc się szczegółowo do tego unormowania, należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś.

Użyte w art. 14 ust. 3 pkt 3a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 3 art. 14 ust. 3, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, posługując się zasadami wnioskowania a contrario, z treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając na względzie art. 14 ust. 1, można wyprowadzić zasadę, że zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychody podatnika.

Tym samym, skutki podatkowe związane ze zwrotem wydatków są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki zgodnie z przepisami podatkowymi będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Powyższa zasada ma zastosowanie również do podatników, którzy jako formę opodatkowania wybrali ryczałt. W takim przypadku, opodatkowaniu podlega przychód, a koszty uzyskania przychodu są tylko hipotetyczne, gdyby podatnik wybrał inną formę opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach działalności gospodarczej świadczy Pani m.in. usługi wynajmu nieruchomości („Usługi Wynajmu”). Z tytułu świadczenia Usług Wynajmu, otrzymuje Pani od poszczególnych najemców lokali miesięczny czynsz w wysokości określonej w zawartych z nimi umowach najmu. Refakturuje Pani na najemców poniesione koszty Zużytych mediów. Ponadto za wynajmowanie nieruchomości opłaca Pani podatek od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste („Opłata publicznoprawna”), a następnie obciąża tą kwotą najemców zgodnie z umowami najmu.

Zatem, refaktura kosztów Zużytych mediów oraz zwrot poniesionych wydatków - Opłat publicznoprawnych poniesionych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza takich wydatków z katalogu kosztów uzyskania przychodów. Zatem winny stanowić u Pani przychód podatkowy.

W omawianej sprawie opodatkowaniu podlegają wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zgodnie z tą zasadą również otrzymany przez Panią zwrot kosztów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi dla Pani przychód podlegający opodatkowaniu. Wobec tego, Pani jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, otrzymująca kwotę wynikającą z refaktury oraz zwrot Opłat publicznoprawnych jest zobowiązany uznać ten wpływ za przychód podatkowy.

Mając na uwadze powyższe, otrzymane przez Panią środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów Zużytych mediów oraz zwrotu Opłat publicznoprawnych od najemców wynajmowanych przez Panią lokali, przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej i powinna Pani odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zatem, Pani stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie do powołanych przez Panią we wniosku interpretacji nr 0113-KDIPT2-1.4011.219.2020.2.MD, 0113-KDIPT2-1.4011.339.2020.2.ISL oraz IBPB-2-2/4511-429/16/MM należy zaznaczyć, że interpretacje te zostały wydane w innych stanach faktycznych, niż przedstawiony w Pani wniosku. Interpretacje te dotyczą bowiem kwestii związanej z brakiem powstania przychodu w związku z dzierżawą nieruchomości w przypadku najmu prywatnego. Natomiast Pani wynajmuje nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W odniesieniu natomiast do interpretacji indywidualnej nr 0113-KDIPT2-1.4011.677.2021.2.ISL wskazać należy, że interpretacja ta nie jest wiążąca dla tutejszego organu, bowiem dotyczy konkretnej indywidualnej sprawy i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. W tym przypadku należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne bądź zdarzenia przyszłe, choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym, ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).