Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 13 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 czerwca 2022 r. (data wpływu 26 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2016 r. Wnioskodawca mieszka i pracuje w Norwegii - posiada umowę o prace - stały numer personalny - wynajmuje mieszkanie (posiada umowę) - jest zameldowany w Norwegii.

W 2021 r. w Norwegii Wnioskodawca spędził około 280 dni. W Polsce spędził urlop wakacyjny oraz świąteczny.

W międzyczasie Wnioskodawca był również w Polsce załatwić formalności związane z otrzymaniem darowizny w postaci mieszkania. W Polsce Wnioskodawca posiada mieszkanie otrzymane od rodziców. W 2021 r. Wnioskodawca był również zameldowany pod tym adresem. Z mieszkania korzystają cały czas rodzice Wnioskodawcy, są tam również zameldowani. Wnioskodawca będąc w Polsce na urlopie nie korzysta z tego mieszkania.

Wnioskodawca jestem kawalerem, nie ma dzieci. Jego życie zawodowe i towarzyskie jest w Norwegii, w której mieszka już 6 lat i tam Wnioskodawca płaci podatki.

W Polsce Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dochodów.

Podczas wizyty na Święta Wielkanocne Wnioskodawca udał się do Urzędu Skarbowego w (`(...)`), żeby dowiedzieć się czy musi rozliczyć się z dochodów za 2021 r. uzyskanych w Norwegii. Po przedstawieniu sytuacji, panie w US nie były w stanie jednogłośnie się określić. Poradziły Wnioskodawcy, aby w Norwegii złożył wniosek o wydanie Certyfikatu Rezydencji Podatkowej oraz złożył druk ZAP-3 i zmienił adres zamieszkania na norweski.

Wnioskodawca złożył bezzwłocznie wniosek o wydanie Certyfikatu Rezydencji Podatkowej w Norwegii, natomiast nie może doszukać się nigdzie przepisu, który mówi, żeby zmienić rezydencję podatkową to należy złożyć druk ZAP-3 i zmienić adres zamieszkania.

W ocenie Wnioskodawcy jako osoba, która mieszka i pracuje Norwegii, a w Polsce spędza urlopy i święta, nie ma własnej rodziny, jest oczywistym, że krajem rezydencji podatkowej Wnioskodawcy jest Norwegia.

Natomiast ze względu, że w Urzędzie Skarbowym nikt nie potrafił udzielić Wnioskodawcy jednoznacznej odpowiedzi, prosi on o pomoc w ustalenia mojej rezydencji podatkowej.

Uzupełnienie stanu faktycznego

1. Wnioskodawca wskazał, że okres podatkowy będącym przedmiotem jego zapytania to 01.01.2021.- 31.12.2021 r.

2. Wnioskodawca wskazał, że w okresie podatkowym będącym przedmiotem jego zapytania jego miejscem zamieszkania była Norwegia.

3. Wnioskodawca wskazał, że:

• W okresie będącym przedmiotem zapytania, jego stałym ogniskiem domowym była Norwegia.
• W Norwegii mieszkał, pracował, uczęszczał na siłownię, należał do związków zawodowych, spotykał się ze znajomymi.
• Nie posiada żadnych inwestycji w Norwegii ani w Polsce.
• Nie posiada kredytu w Norwegii i w Polsce, natomiast w Polsce Wnioskodawca posiada kartę kredytową.
• Posiada konto bankowe w Norwegii oraz w Polsce.
• W Norwegii Wnioskodawca porusza się służbowym samochodem, natomiast w Polsce posiada samochód osobowy, którym dysponuje jego ojciec. Wnioskodawca korzysta z tego auta tylko podczas urlopów.
• W Norwegii nie posiada nieruchomości. Wynajmuje mieszkanie i jest w nim zameldowany. W Polsce posiad mieszkanie, które otrzymał jako darowiznę od rodziców w 2021 roku. Wnioskodawca nie korzysta z tego mieszkania. Mieszkają w nim cały czas jego rodzice.
• W żadnym kraju nie posiada polisy ubezpieczeniowej.

4. Wnioskodawca wskazał, że w okresie będącym przedmiotem zapytania, według prawa norweskiego podlega on opodatkowaniu w Norwegii.

5. Wnioskodawca pojechał do Norwegii z zamiarem przesiedlenia się na stałe. Na ten moment nie planuje on powrotu do Polski.

6. W Norwegii Wnioskodawca posiada umowę o pracę na czas nieokreślony.

7. W Norwegii Wnioskodawca posiada pozwolenie na pobyt stały.

8. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca przebywał w Norwegii 280 dni.

9. Wnioskodawca złożył 7 kwietnia 2022 roku wniosek o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej w Norwegii. Oczekuję on teraz na wydanie certyfikatu. Okres oczekiwania na certyfikat obejmuje czas od 6 do 12 tygodni. Wnioskodawca powinien otrzymać certyfikat do 7.07.2022 r.

10. W okresie będącym przedmiotem zapytania w Norwegii dochód Wnioskodawcy wyniósł 608 277 koron norweskich brutto. W Polsce w danym okresie nie uzyskał on żadnego dochodu.

11. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca świadczył pracę na rzecz podmiotu norweskiego.

12. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie od firmy norweskiej.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie ostatecznie sformułował pytanie mające być przedmiotem interpretacji.

Ponadto Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do ostatecznie sformułowanego pytania.

Pytanie

Czy w okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca będzie posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Od 2016 roku Wnioskodawca mieszka i pracuje na stałe w Norwegii. Tutaj toczy się jego życie osobiste i towarzyskie. W Polsce spędza urlopy wakacyjne oraz świąteczne.

Wnioskodawca nie posiada dzieci, jest kawalerem.

W okresie będącym przedmiotem zapytania spędził on urlop wakacyjny oraz Święta Bożego Narodzenia. Wnioskodawcy nie było w Polsce na święta wielkanocne.

Zdaniem Wnioskodawcy w okresie będącym przedmiotem zapytania posiadał on ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Natomiast podczas wizyty w urzędzie skarbowym w (`(...)`) nikt nie potrafił Wnioskodawcy jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy tak jest. Panie powiedziały Wnioskodawcy aby zmienił on adres zamieszkania poprzez druk ZAP-3 i ewentualnie przedstawił Certyfikat rezydencji podatkowej z Norwegii w razie jakichś wezwań.

Wnioskodawca nie zmienił adresu zamieszkania, ponieważ nie znalazł takiej podstawy prawnej. Jako że podejście pań w urzędzie skarbowym jest bardzo uznaniowe, Wnioskodawca prosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazał Pan we wniosku wyjechał Pan do Norwegii z zamiarem osiedlenia się na stałe. W Norwegii od roku 2016 mieszka Pan i pracuje, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma Konwencja z 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899 ze zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste oraz gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych Państw, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Jak Pan wskazał we wniosku oraz jego uzupełnieniu:

1. przedmiotem Pana zapytania jest okres od 1.01.2021 r. do 31.12.2021 r. (rok podatkowy 2021),

2. w 2016 r. wyjechał Pan z Polski do Norwegii z zamiarem osiedlenia się na stałe. Nie planuje Pan powrotu do Polski,

3. w 2021 r. Pana miejscem zamieszkania do celów podatku dochodowego była Norwegia,

4. złożył Pan wniosek i obecnie oczekuje Pan na wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej z Norwegii,

5. posiada Pan w Norwegii pozwolenie na pobyt stały,

6. w 2021 r. Pana ognisko domowe znajdowało się w Norwegii,

7. w 2021 r. pracował Pan, uczęszczał na siłownię, należał do związków zawodowych, spotykał się ze znajomymi,

8. w 2021 r. nie miał Pan żadnej inwestycji w Polsce, ani w Norwegii,

9. nie posiadał Pan kredytu w żadnym kraju, natomiast w Polsce posiada Pan kartę kredytową,

10. posiada Pan konta bankowe zarówno w Norwegii jak i w Polsce,

11. W Norwegii porusza się Pan samochodem służbowym, natomiast w Polsce posiada Pan samochód osobowy, którym dysponuje Pana tata. Pan korzysta z tego samochodu jedynie podczas Pana urlopów,

12. W Norwegii nie posiada Pan nieruchomości. Wynajmuje Pan mieszkanie i jest w nim zameldowany. W Polsce posiada Pan mieszkanie, które otrzymał w 2021 roku darowizną od rodziców. Nie korzysta Pan z tego mieszkania. Mieszkają w nim cały czas Pana rodzice.

13. w 2021 r. nie pracował Pan w Polsce, natomiast przez cały 2021 był Pan zatrudniony u norweskiego pracodawcy i wynagrodzenie otrzymywał Pan od firmy norweskiej.

Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w 2021 r. posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Norwegią.

Skoro ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana z Norwegią, zatem nie posiada Pan w 2021 r. miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Tym samym, w 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w 2021 r. zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Pana sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`.. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).