Wnioskodawca, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, prowadzi działalność gastronomiczną i planuje oferować usługę dostawy gotowych posiłków do wskazanych przez klientów miejsc. W tym celu zatrudni dostawców na umowach zlecenia. Klienci będą mieli możliwość dobrowolnego przyznania napiwków dostawcom podczas składania zamówienia online. Wnioskodawca nie będzie pobierać żadnej kwoty z tych napiwków, a całość przekaże dostawcom. W związku z tym Wnioskodawca zapytał, czy ma obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty napiwków. Organ podatkowy uznał, że dobrowolne napiwki przyznawane przez klientów dostawcom nie generują po stronie Wnioskodawcy obowiązku obliczenia, pobrania ani odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Napiwki te nie są przychodem Wnioskodawcy, lecz stanowią przychód dostawców z innych źródeł, za które dostawcy będą zobowiązani do samodzielnego rozliczenia się z urzędem skarbowym.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo:
ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 25 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 25 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Wr 571/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1181/21; i
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 czerwca 2020 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo pismem z 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 30 czerwca 2020 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Wnioskodawca poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją, ma zamiar świadczyć również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalem Wnioskodawcy.
W celu zapewnienia regularnej i szybkiej dostawy Wnioskodawca zatrudniać będzie dostawców na umowie zlecenia, którzy będą mieli za zadanie dowozić posiłki przygotowane przez restauracje Wnioskodawcy do miejsca wskazanego przez Klienta (dalej: Dostawcy).
Klient będzie mógł zamówić posiłek z dostawą przez aplikację mobilną lub stronę internetową Wnioskodawcy. Zamówienia będą realizowane i opłacane Online przed dokonaniem dostawy. Usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), który zawierać będzie ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach może być ona darmowa).
Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą – na etapie składania zamówienia – przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta w wysokości 0% (domyślnie zaznaczona opcja, a więc nieprzyznanie żadnego napiwku), 10%, 20% lub innej od kwoty zamówienia. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%.
W przypadku Klientów Wnioskodawcy kwoty te będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie zależeć będzie tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Napiwek nie będzie wliczony w cenę i zostanie wliczony do rachunku dopiero po jego przyznaniu przez Klienta.
Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek i w jakiej wysokości. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:
a) zwyczajowo przyjętej 10%;
b) wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
c) niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
d) w ogóle nie przyznawać napiwku.
Wnioskodawca nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku.
Stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Wnioskodawca przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez Niego dostarczonych.
W związku ze zdarzeniem przyszłym powstała konieczność wystąpienia z wnioskiem, celem potwierdzenia prawidłowości przyszłych działań Wnioskodawcy w obszarze rozliczania ww. napiwków.
Czy przekazanie przez Wnioskodawcę dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku powoduje powstanie obowiązku po stronie Wnioskodawcy obliczenia, pobrania odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty tego napiwku?
Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Niego dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku nie powoduje powstania obowiązku (o którym mowa w art. 41 u.p.d.o.f.) po stronie Wnioskodawcy obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty tego napiwku, ze względu na to, że nie jest to przychód Dostawcy z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia (art. 13 pkt 8) lit a u.p.d.o.f.), a jest to przychód Dostawcy z innych źródeł (art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.).
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm., dalej „u.p.d.o.f.”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. ustawodawca wymienił źródła przychodów i wskazał w pkt 1 stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracą nakładczą, emeryturę lub rentę; W pkt 2 działalność wykonywaną osobiście; a w pkt 9 inne źródła.
Stosownie do art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Art. 13 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. uznaje za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.
Art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Stosownie do art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
W myśl art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.
W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.f.).
Zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm., dalej: „o.p.”), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym wskazał, że usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach będzie mogła być darmowa). W przypadku Klientów Wnioskodawcy kwoty napiwków będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Wnioskodawca nie będzie pobierać żadnej kwoty z przyznanych napiwków. Będzie przekazywać w całości przyznany napiwek poszczególnemu Dostawcy, który dowoził konkretne zamówienie. Ze względu na charakterystykę płatności Online, Wnioskodawca ewidencjonować będzie przyznane napiwki i przypisywać je poszczególnym Dostawcom, a następnie nie rzadziej niż raz w miesiącu będzie im przekazywać sumę zebranych napiwków. Wnioskodawca nie będzie tworzyć ogólnej puli napiwków zgromadzonych w danym okresie rozliczeniowym. Przyznane do poszczególnego zamówienia napiwki będą przypisane w systemie sprzedażowym do konkretnego Dostawcy obsługującego to zamówienie, czyli niejako czekać będą na przekazanie przez Wnioskodawcę.
Napiwki otrzymane przez pracowników lub zleceniobiorców (jak w opisanym zdarzeniu przyszłym) zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 u.p.d.o.f.) lub umowy zlecenia (art. 13 pkt 8) lit. a u.p.d.o.f.), bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.).
O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania. Powyższy pogląd ma swoje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 czerwca 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-1.4011.143.2019.4.KK.
Opisane przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe w swojej istocie jest zbliżone do sytuacji, kiedy to pracownik/zleceniobiorca bezpośrednio od klienta (bez pośrednictwa pracodawcy/zleceniodawcy) otrzymałby napiwek.
W modelowej sytuacji dostawca po odbiorze zamówionego posiłku i dostarczeniu go do klienta, może od niego otrzymać dobrowolny napiwek wypłacony w gotówce. Jednakże w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego ze względu na jedyną możliwość zapłaty za zamówienie płatnością Online, kwota napiwków najpierw musi być przekazana na konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wykazuje przyznanego przez Klienta napiwku na paragonie dla niego. Co ważne Wnioskodawca od momentu zapłaty ewentualnego napiwku przez Klienta w swoim systemie sprzedażowym przypisuje ten napiwek do Dostawcy obsługującego to zamówienie. Tak więc napiwek przyznany przez Klienta czeka na konkretnego Dostawcę do momentu jego przekazania przez Wnioskodawcę. W rzeczywistości Dostawca otrzymuje napiwek bezpośrednio od Klienta, w przekazaniu którego Wnioskodawca jedynie pośredniczy. Napiwek ten nie stanowi elementu wynagrodzenia za usługi świadczone w ramach umowy zlecenia, ponieważ nie jest przyznawany przez Wnioskodawcę – Zleceniodawcę, lecz przez Klienta.
W art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. ustawodawca zdefiniował pojęcie przychodu, które należy zastosować wobec Wnioskodawcy. Zdanie pierwsze ww. artykułu stanowi, że „za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”. Co za tym idzie za przychód Wnioskodawcy (Jego wspólników) należy uznać kwoty Mu należne. Idąc dalej można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe Wnioskodawcy w postaci chociażby środków pieniężnych. Przekładając powyższe na stan przedmiotowej sprawy nie sposób uznać za przychów Wnioskodawcy dobrowolnych i uznaniowo przyznanych Dostawcom przez Klientów napiwków. W swej istocie napiwki te nie będą miały związku z działalnością Wnioskodawcy, a więc nie będą Mu należne, ponieważ to jego Dostawcy będą w ten sposób gratyfikowani przez Klientów.
Wykonanie usługi dostarczenia posiłku we wskazane przez Klienta miejsce poza lokalami Wnioskodawcy oderwane jest od otrzymania ewentualnego napiwku, zostanie ono wykonane bez względu na to czy napiwek zostanie przez Klienta przyznany. Dodatkowo napiwek ten jest adresowany bezpośrednio do Dostawcy, a nie Wnioskodawcy.
W tym miejscu dodać należy, że Wnioskodawca nie będzie dokonywać podziału napiwków według przyjętych przez siebie zasad, lecz wypłacać je będzie według zestawienia, z którego wynika, który z Dostawców, ile i w jakiej wysokości otrzymał napiwków, które należy mu przekazać. Zatem w ocenie Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że każdy z Dostawców otrzymuje zarobione przez siebie kwoty napiwków, a w systemie podziału nie ma żadnej uznaniowości, która to przesłanka uzasadniałaby pobór podatku przez Wnioskodawcę i odprowadzenie podatku do urzędu skarbowego.
W związku z powyższym, w opisanym zdarzeniu przyszłym występuje analogia do sytuacji, w której klient płaci napiwek bezpośrednio do rąk obsługującej go osoby i osoba ta nie przekazuje tego wynagrodzenia do wspólnej puli, do podziału dla wszystkich uprawnionych, lecz zatrzymuje go sobie, wówczas na zleceniodawcy (w tej sytuacji Wnioskodawcy) nie ciąży obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu. Pogląd ten został potwierdzony m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2008 r., w której stwierdził, że „odróżnić od powyższego stanu faktycznego należy natomiast okoliczność, kiedy pracownik bezpośrednio od klienta (bez pośrednictwa pracodawcy) otrzymałby napiwek. Wówczas ich wypłaty nie dokonuje pracodawca. Wartości tych napiwków nie można wtedy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy, napiwki te stanowią bowiem przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy”.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, stosowane przez Wnioskodawcę systemy sprzedażowe będą pozwalały określić i jednoznacznie przypisać kwoty poszczególnych przydzielonych napiwków konkretnym Dostawcom i w związku z tym możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Wnioskodawca rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków przyznanych im przez Klientów, a Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnych kwot z napiwków i nie rzadziej niż raz w miesiącu przekaże napiwki Dostawcom, to nie sposób uznać, że przyznane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy.
Co więcej, przekazane w ten sposób napiwki nie mają związku z wykonywaniem umowy zlecenia przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy. Napiwki nie będą podlegały ingerencji Wnioskodawcy, ponieważ będzie On jedynie ich przekaźnikiem, ze względu charakter płatności online, przyznanych Dostawcom przez Klientów dobrowolnych napiwków. Skutkiem czego wartości tak przyznanych napiwków nie można zaliczyć do przychodów ze zlecenia wskazanych w art. 13 pkt 8) lit. a u.p.d.o.f. i co za tym idzie nie powodują po stronie Wnioskodawcy powstania obowiązku pobrania i odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od tych kwot.
Co prawda nie jest to objęte zakresem przedstawionego we wniosku pytania, ale wynika to z przedstawionej wyżej argumentacji, tak więc na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że w konsekwencji należy uznać, iż przekazane przez Niego kwoty napiwków poszczególnym Dostawcom stanowią dla nich przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. i podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tej ustawie, a w zeznaniu podatkowym za dany rok podatkowy podatnik (Dostawca) winien je wykazać w pozycji inne źródła i we własnym zakresie naliczyć i odprowadzić należny podatek dochodowy.
Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 31 sierpnia 2020 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT2-3.4011.538.2020.1.JŚ, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.
Interpretację doręczono Państwu 2 września 2020 r.
1 października 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 1 października 2020 r.
Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego świadczonego przez radcę prawnego, według norm przepisanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 25 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Wr 571/20.
Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 1 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1181/21 oddalił skargę kasacyjną.
Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 1 grudnia 2021 r.
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili