0113-KDIPT2-2.4011.438.2022.2.MK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej z Niemiec. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 lipca 2022 r. złożonym 19 lipca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2011 r. Wnioskodawczyni została przyznana renta z zagranicy po zmarłym mężu, otrzymuje ją z Niemieckiego Ubezpieczenia Emerytalno-Rentowego. Renta wpływa na konto bankowe i co roku Wnioskodawczyni otrzymuje z banku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11, na którym widnieje kwota zaliczki pobranej przez płatnika na podatek.

Od 2012 r., zgodnie z poleceniem pracownika Urzędu Skarbowego w …, kwotę z renty Wnioskodawczyni wykazywała w PIT-36 na załączniku PIT-ZG, co powodowało roczny zwrot nadpłaconego podatku.

W 2018 r. Wnioskodawczyni zwróciła się do Urzędu Skarbowego w celu wyjaśnienia, w której pozycji PIT-36 ma wykazać kwotę z PIT-11 na ubezpieczenie zdrowotne. Pracownik Urzędu wyjaśnił, że daną kwotę należy dodać do kwoty składki zdrowotnej wykazanej w PIT-40A, sprawdził poprawność wypełnionego PIT-36 i zalecił korektę PIT-36 na 5 lat wstecz, gdzie kwota składki zdrowotnej nie była uwzględniana.

W tym roku Wnioskodawczyni otrzymała informację telefoniczną, a następnie pisemną (pisemną na Jej prośbę) od pracownika tegoż samego Urzędu Skarbowego, że dochód wykazany w PIT-36, z PIT-11, nie powinien być wykazywany na załączniku PIT – ZG, jedynie w rubryce „Inne źródła wymienione w wierszu 1-7 (tym emerytury i renty zagraniczne)”. Wnioskodawczyni dokonała korekty za 5 lat wstecz, czyli od 2016 r., a kwotę około 11 000 zł nadpłaconego podatku wraz z odsetkami ma zwrócić.

Z uwagi na to, że Jej dochody wynoszą 2200 zł miesięcznie, Wnioskodawczyni nie jest w stanie spłacić takiego zadłużenia. Uważa, że została wprowadzona w błąd przez pracownika Urzędu Skarbowego w …, który wskazał, jak ma rozliczać się z US i przez 10 lat nikt tego nie negował.

Wnioskodawczyni zwróciła się o pomoc i poradę do Krajowej Informacji Skarbowej dzwoniąc na infolinię. Po rozmowie z pracownikiem KIS dowiedziała się, że bank nie powinien pobierać zaliczki na podatek od renty z Niemiec na podstawie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (Dz. U. nr 12, poz. 90, art. 18, poz. 2), a nadpłacony podatek powinien być zwrócony przez Urząd Skarbowy. Pracownik KIS zasugerował, że Wnioskodawczyni powinna zrobić korektę PIT-36, a dochody z PIT-11, przedstawić jako zerowe, jedynie uwzględnić kwotę pobranej zaliczki przez podatnika.

Otrzymaną informację przekazała dla pracownika w Urzędzie Skarbowym w …, który daną ustawę interpretuje inaczej i twierdzi, że skoro płatnik, czyli w tym przypadku bank, pobrał zaliczkę na podatek od renty, to jest ona opodatkowana w Polsce i nadpłatę wynikającą z rozliczenia PIT-36 należy zwrócić. Zdaniem pracownika Urzędu Skarbowego jedynym sposobem, aby dokonać korekty PIT-36 w sposób prawidłowy, jest taki, jeżeli bank dokona korekty PIT-11 na 5 lat wstecz i wykaże, że nie będzie pobierał podatku od renty z Niemiec.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że posiada obywatelstwo polskie i na stałe przebywa w Polsce. Rentę z Niemiec otrzymuje po zmarłym mężu, który pracował w Niemczech wiele lat i płacił tam podatki. Renta została przyznana Wnioskodawczyni na podstawie niemieckich przepisów przez instytucję niemiecką – Deutsche Rentenversicherung. Świadczenie jest wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Świadczenie jest przesyłane do polskiego banku na wskazany przez Wnioskodawczynię rachunek. Bank pobiera (potrąca) zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od renty. W Polsce Wnioskodawczyni pobiera emeryturę przyznaną przez ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych), od której odprowadza podatek. Od renty z Niemiec podatek od osób fizycznych jest pobierany w Niemczech.

Pytania

1. Czy Wnioskodawczyni powinna płacić w Polsce podatek z otrzymanej niemieckiej emerytury?

2. Czy bank powinien potrącać od wypłaconego świadczenia podatek i wystawić PIT-11/PIT-40A?

3. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana wykazywać i rozliczać w polskim rocznym rozliczeniu PIT niemiecką emeryturę?

Pani stanowisko w sprawie:

Zdaniem Wnioskodawczyni, renta, którą otrzymuje z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń, zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej, podlega opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech. Podatek, który jest pobierany przez bank, jest niezasadny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.),

osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a powołanej ustawy,

za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy,

osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni otrzymuje rentę po zmarłym mężu (renta wdowia). Renta wdowia jest świadczeniem otrzymywanym z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Republiką Federalną Niemiec.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. Umowy,

w rozumieniu niniejszej Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 18 ust. 1 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90),

emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Umowy,

bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że renta otrzymywana z Niemiec, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenie jest wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymywane przez Nią świadczenie jest rentą wdowią wypłacaną z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że otrzymywana przez Wnioskodawczynię renta wdowia jako świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec podlega zgodnie z powołanym art. 18 ust. 2 ww. Umowy, opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Bank w Polsce nie powinien od wskazanej we wniosku renty wdowiej pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto, nie ma Pani obowiązku wykazywania renty wdowiej w zeznaniu rocznym i odprowadzania podatku dochodowego w Polsce.

W konsekwencji, Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).