Podatniczka nabyła nieruchomość w 2003 r., a w 2005 r. wybudowała na niej budynek. Część budynku o powierzchni 159,5 m2 była przeznaczona na cele mieszkaniowe, natomiast część o powierzchni 258 m2 służyła do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług szwalniczych. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w 2005 r. i był wykorzystywany w działalności gospodarczej do 2017 r., kiedy to działalność została zlikwidowana. Od 2017 r. część budynku była wynajmowana. W 2021 r. nieruchomość została sprzedana za 1,2 mln zł. Organ podatkowy uznał, że przychód ze sprzedaży części budynku wykorzystywanej w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej. Natomiast przychód ze sprzedaży części budynku przeznaczonej na cele mieszkaniowe nie podlega opodatkowaniu, ponieważ minęło ponad 5 lat od nabycia nieruchomości.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
29 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 29 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 lipca 2022 r. (wpływ 13 lipca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W 2003 r. nabyła Pani działkę położoną przy … (obecnie …) w …. W 2005 r. zakończyła się budowa budynku na tej działce. Łączna powierzchnia tego budynku to 417,5 m2. Budynek w części (tj. powierzchnia 159,50m2) przeznaczony był na cele mieszkaniowe, a w części (tj. powierzchnia 258 m2) na cele działalności gospodarczej - Prowadziła Pani działalność gospodarczą, w ramach której świadczyła Pani usługi szwalnicze. Odbiór części rzemieślniczej budynku nastąpił w 2005 r., na podstawie decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w .., mocą której udzielił on pozwolenia na użytkowanie części rzemieślniczej (produkcyjnej) w budowanym budynku rzemieślniczo - mieszkalnym (jednorodzinnym). Od tego czasu wykorzystywała Pani budynek także do celów mieszkaniowych - mimo, że został on w pełni wykończony dopiero w 2017 r. i wówczas zostało złożone zawiadomienie o zakończeniu budowy części mieszkalnej budynku rzemieślniczo - mieszkalnego (jednorodzinnego). Opłacała Pani podatek od nieruchomości dotyczący powyższej nieruchomości, w ten sposób, że w latach 2005-2017 jego wysokość była odrębnie wyliczana od części mieszkalnej i odrębnie od części, w której prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą. W 2017 r. doszło do zamknięcia jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią. Część budynku przeznaczona na cele działalności gospodarczej została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz została wycofana z działalności gospodarczej w momencie jej likwidacji. W 2017 r. przeprowadziła się Pani do mieszkania położonego przy …, gdzie mieszka do dzisiaj. Pokoje w budynku, który wcześniej zamieszkiwała, przeznaczyła pod wynajem. Część rzemieślnicza – w różnej powierzchni – także była wynajmowana - pod prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty. Najem został zgłoszony do urzędu skarbowego, jako najem prywatny. W 2021 r. podpisała Pani umowę przedwstępną sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości.
Na mocy umowy przedwstępnej:
· 28 czerwca 2021 r. otrzymała Pani zaliczkę w wysokości 5 000 zł;
· 14 lipca 2021 r. otrzymała Pani zaliczkę w wysokości 5 000 zł;
· 21 lipca 2021 r. otrzymała Pani zaliczkę w wysokości 40 000 zł;
· 13 sierpnia 2021 r. otrzymała Pani zaliczkę w wysokości 190 000 zł.
28 września 2021 r. podpisana została umowa sprzedaży nieruchomości, a dzień później otrzymała Pani pozostałą kwotę tytułem ceny sprzedaży, tj. 960 000 zł. Łącznie wskazana we wniosku nieruchomość została sprzedana za kwotę 1 200 000 zł. Pod koniec września 2021 r. sprzedała Pani także wyposażenie budynku, za kwotę 50 000 zł.
Za kwotę uzyskaną z tytułu sprzedaży nieruchomości, zakupiła Pani:
- zaliczka w kwocie 15 000 zł uiszczona została w lipcu 2021 r.,
- pozostała wpłata w wysokości 462 000 zł została uiszczona we wrześniu 2021 r.,
- w październiku 2021 r. podpisano umowę sprzedaży nieruchomości,
- łączna cena sprzedaży nieruchomości to 477 000 zł.
- zaliczka w kwocie 50 000 zł uiszczona została w lipcu 2021 r.,
- zaliczka w kwocie 250 000 zł uiszczona została we wrześniu 2021 r.,
- zaliczka w kwocie 10 000 zł oraz pozostała wpłata w wysokości 65 000 zł uiszczone zostały w październiku 2021 r.,
- umowę sprzedaży nieruchomości podpisano w grudniu 2021 r.,
- łączna cena sprzedaży nieruchomości to 375 000 zł.
- zaliczka w kwocie 40 000 zł uiszczona została dnia 7 lutego 2022 r.,
- pozostała wpłata w wysokości 100 000 zł uiszczona została 10 lutego 2022 r.,
- 9 lutego 2022 r. podpisano umowę sprzedaży,
- łączna cena sprzedaży nieruchomości to 140 000 zł.
Aktualnie mieszkania są wynajmowane, natomiast domek letniskowy jest remontowany i będzie użytkowany przez Panią.
W piśmie z 12 lipca 2022 r. wskazała Pani, że prowadziła działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług szwalniczych, tj. szyła odzież na zlecenie. Przychody (dochody) z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej opodatkowane były według zasad ogólnych (skalą). Budynek stanowiący przedmiot złożonego wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych został zaklasyfikowany do grupy Nr 125, tj. „Budynki przemysłowe i magazynowe”. Przedmiotowy budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 30 kwietnia 2005 r. Wykorzystywała Pani część budynku w prowadzonej działalności gospodarczej od początku maja 2005 r. Wycofała Pani budynek z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 31 lipca 2017 r. Działalność gospodarczą zlikwidowała Pani 30 września 2017 r., a została wykreślona z CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) 2 października 2017 r. Była Pani jedynym właścicielem nieruchomości. Nabyła ją Pani będąc w związku małżeńskim, do majątku osobistego, zgodnie z panującym w Pani związku ustrojem rozdzielności majątkowej małżeńskiej, stosownie do umowy wyłączenia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Nie zaliczyła Pani uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem złożonego wniosku do żadnego ze źródeł przychodów. Uczyni to dopiero po uzyskaniu interpretacji indywidualnej. Przedmiotem zapytania są jedynie skutki podatkowe sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości. Złożony wniosek nie dotyczy kwestii opodatkowania sprzedaży wyposażenia budynku za kwotę 50 000 zł.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy przychód ze sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”)?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Uważa Pan, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (…).
W przepisie tym sformułowano zatem generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu.
Jak wskazuje art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Zatem, jeżeli doszło do odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego lub jego części, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej - wówczas takie przychody nie są zaliczane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. do pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli były wykorzystywane do prowadzenia ww. działalności.
Stanowisko to wynika z brzmienia art. 14 ust. 2c ustawy o PIT, zgodnie z którym do przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w ust. 2 pkt 1 tego artykułu, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Przychody z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego lub jego części, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej należy zatem zaliczyć do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. To z kolei determinuje taki skutek prawny jak zwolnienie z opodatkowania - jeżeli do zbycia doszło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
W związku z tym, że w ustawie o PIT brak jest definicji „budynku mieszkalnego” zasadnym wydaje się odwołanie do znaczenia językowego tego pojęcia. Jak wskazuje internetowy słownik języka polskiego (dostęp: https://sjp.pwn.pl/sjp/mieszkalny;2483017.html), „mieszkalny” oznacza „przeznaczony lub nadający się do zamieszkania”.
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, nabyła Pani nieruchomość stanowiącą przedmiot złożonego wniosku w 2003 r. W 2005 r. zakończyła się budowa budynku na tej działce. Budynek w części przeznaczony został na cele mieszkaniowe, a w części na cele działalności gospodarczej. Decyzją z 29 kwietnia 2005 r., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego udzielił pozwolenia na użytkowanie części rzemieślniczej (produkcyjnej) w budowanym budynku rzemieślniczo - mieszkalnym (jednorodzinnym). Od 2005 r. budynek wykorzystywany był także do celów mieszkaniowych - mimo, że nie został on w pełni wykończony, to nadawał się do zamieszkania. Zawiadomienie o zakończeniu budowy części mieszkalnej złożyła Pani do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w 2017 r., kiedy to zakończono wszystkie prace.
Dodatkowo, należy zaznaczyć, że do 2017 r., a więc do momentu kiedy zamknęła Pani jednoosobową działalność gospodarczą, jak wskazywano w decyzjach wymiarowych, uiszczała Pani podatek od nieruchomości od:
- budynku mieszkalnego,
- budynku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od części budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
W Pani ocenie, mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, przychód ze zbycia wskazanej we wniosku nieruchomości, będącej budynkiem mieszkalnym wykorzystywanym w działalności gospodarczej, z uwagi na treść art. 10 ust. 3 ustawy o PIT należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT.
Podobne stanowisko wyrażał Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych, np. w interpretacji z 10 października 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.290.2019.3.JŁ.
Jak wskazuje art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu.
Wątpliwości na gruncie tego przepisu może budzić także pojęcie „wybudowania”, bowiem ono również nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT. W orzecznictwie przyjmuje się, że pojęcie „wybudowanie” należy rozumieć zgodnie z jego językowym znaczeniem. Nieuzasadnione jest natomiast odwoływanie się do definicji z zakresu przepisów Prawa budowlanego, skoro ustawa w tym zakresie nie zawiera wyraźnego odesłania. Sprowadzałoby się to bowiem do wprowadzenia do ustawy podatkowej dodatkowych przesłanek formalnych dla rozpoczęcia biegu terminu, od którego zależy możliwość zbycia nieruchomości bez podatku. Przyjmuje się zatem, że wybudowanie to postawienie (wzniesienie) budynku w taki sposób, że może być on wykorzystywany zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Bez znaczenia w tym przypadku jest natomiast to, czy została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu (W. Gonet, P. Marquardt, M. Stawiński, Podatki w obrocie nieruchomościami w praktyce notarialnej, wyd. Wolters Kluwer, 2019 r., dostęp: https://www.lex.pl/).
Tak wskazał m.in.:
- NSA (do 31 grudnia 2003 r.) w Lublinie w wyroku z 19 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 238/99: „Zgodzić się należy ze skarżącym, że okoliczność niesprecyzowania w powyższym przepisie znaczenia słowa „wybudowanie”, nie uprawnia do odwoływania się przy wykładni do przepisów Prawa budowlanego, w szczególności do instytucji pozwolenia na budowę, bądź pozwolenia na użytkowanie budynku i przenoszenia ich na grunt ustawy podatkowej. Omawiany przepis zawiera potocznie słowa języka polskiego i w związku z tym użyte w jego treści słowo „wybudowanie” rozumieć należy w myśl sensu, jaki nadaje temu słowu słownik języka polskiego, czyli „postawienie, wzniesienie domu”. Nie ma wątpliwości, że słowu „wybudowane” przypisano czas przeszły dokonany, co oznacza wybudowanie budynku w takim stanie, by nadawał się do zamieszkania (do użytkowania w innym celu w przypadku budynku użytkowego)”;
- NSA (do 31 grudnia 2003 r.) w Gdańsku w wyroku z 26 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 352/97: „Przyjąć należy, iż by móc ustalić źródło przychodów wymienione w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) powołanej na wstępie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić dwie daty, a mianowicie datę sprzedaży i datę wybudowania nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży (…). Zwrócić należy uwagę przede wszystkim na ten fakt, iż powołany wyżej przepis (jak również i pozostałe) nie odwołuje się do innej gałęzi prawa. Zatem nie można przenosić wprost na grunt ustawy podatkowej instytucji przewidzianych w Prawie budowlanym, tj. pozwolenia na użytkowanie budynku. Nie można również stosować posiłkowo przepisów tej ostatnio wymienionej ustawy, gdyż przepis podatkowy nie stanowi o użytkowaniu budynku, lecz o jego wybudowaniu. Skoro więc omawiany przepis zawiera potoczne słowa języka polskiego, to należy użyte w tym przepisie słowo tłumaczyć w myśl sensu jaki nadaje temu słowu Słownik języka polskiego. Słownik ten zaś tłumaczy to słowo jako „budując, wznieść, postawić dom”. Jeżeli słowu „wybudowanie” przypisać czas przeszły dokonany, to musi ono oznaczać budynek, który został wybudowany w takim stanie, iż nadaje się on do zamieszkania (czy będzie zamieszkany - stanowi odrębną kwestię)”.
Dodatkowo, wątpliwości może również budzić to, czy w przypadku wybudowania na gruncie budynku o początku biegu 5-letniego terminu będzie przesądzał moment nabycia gruntu, czy wybudowania budynku. Dla określenia początku biegu 5-letniego terminu w większości przypadków istotny jest dzień nabycia gruntu, nawet jeżeli później wybudowano na nim budynek. Budynek najczęściej stanowi bowiem część składową gruntu i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu. Wyjątek stanowi sytuacja, w której budynek wzniesiono na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste. W takim przypadku 5-letni termin biegnie odrębnie dla prawa użytkowania wieczystego (od daty nabycia) i prawa własności budynku wzniesionego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste (od chwili wybudowania). Podobnie w sytuacji ustanowienia odrębnej własności lokalu w budynku termin 5-letni biegnie odrębnie dla lokalu i odrębnie dla wcześniej nabytego gruntu, na którym wzniesiono budynek.
Podobnie wskazują organy podatkowe m.in.:
- Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 19 lipca 2019 r., Nr 0115-KDIT2-1.4011.189.2019.2.MST: „(…) w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek”;
- Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2015 r., Nr IPPB4/415-913/14-4/MS: _„_Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Zgodnie z normą zawartą w art. 191 k.c. własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako jego część składowa, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek, nastąpiło jego ukończenie i zgłoszono budynek do użytkowania zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Odmienna sytuacja prawna występuje tylko w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, kiedy na gruncie stanowiącym własność państwową lub gminną może być wzniesiony budynek stanowiący własność wieczystego użytkowania - art. 235 k.c.”.
Tożsame stanowisko zaprezentował również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych: z 1 kwietnia 2015 r., Nr IBPBII/2/4511-192/15/JG oraz z 28 sierpnia 2015 r., Nr IBPB-2-2/4511-216/15/MW.
Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że nabyła Pani własność gruntu w 2003 r., natomiast do sprzedaży wybudowanego na tym gruncie budynku doszło w 2021 r.
Zatem, należy przyjąć, że dochód ze sprzedaży wskazanego we wniosku budynku nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem do sprzedaży doszło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu.
Reasumując, Pani zdaniem, przychód ze sprzedaży budynku, stanowiącego przedmiot złożonego wniosku korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, bowiem przedmiotem sprzedaży był budynek mieszkalny wykorzystywany w działalności gospodarczej, a do jego sprzedaży doszło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że dokonane poza działalnością gospodarczą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.
Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:
- odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
- zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
Nadmienić należy, że prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartą w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360).
W myśl art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Stosownie do treści art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
Ponadto, jak stanowi art. 48 ww. ustawy Kodeks cywilny:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili ich zasadzenia lub zasiania.
Mając na uwadze powołane ww. przepisy Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Wyjątki od tej zasady przewidują przepisy szczególne dotyczące wzniesienia budynku na gruncie będącym w wieczystym użytkowaniu.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza
W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy,
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątkowych będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2c cyt. ustawy:
Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio
O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.
Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty
‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) ww. ustawy:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
W myśl art. 22c pkt 1 powołanej ustawy:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).
Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22 f ust. 4 ww. ustawy:
Jeżeli tylko część nieruchomości lub lokalu użytkowego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowana lub wydzierżawiana, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości lub lokalu.
Wskazać należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.
Z treści wniosku wynika, że w 2003 r. nabyła Pani nieruchomość stanowiącą przedmiot złożonego wniosku. W 2005 r. zakończyła się budowa budynku na tej działce. Łączna powierzchnia tego budynku to 417,5 m2. Budynek w części (tj. powierzchnia 159,50m2) przeznaczony był na cele mieszkaniowe, a w części (tj. powierzchnia 258 m2) na cele działalności gospodarczej. Prowadziła Pani działalność gospodarczą, w ramach której świadczyła Pani usługi szwalnicze. Przychody (dochody) z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej opodatkowane były według zasad ogólnych. Budynek stanowiący przedmiot złożonego wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych został zaklasyfikowany do grupy Nr 125, tj. „Budynki przemysłowe i magazynowe”. Przedmiotowy budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 30 kwietnia 2005 r. Wykorzystywała Pani część budynku w prowadzonej działalności gospodarczej od początku maja 2005 r. Wycofała Pani budynek z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 31 lipca 2017 r. Działalność gospodarczą zlikwidowała Pani 30 września 2017 r., a została wykreślona z CEiDG 2 października 2017 r. W 2017 r. pokoje w budynku, który wcześniej zamieszkiwała, przeznaczyła Pani pod wynajem. Część rzemieślnicza - w różnej powierzchni - także była wynajmowana - pod prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty. Najem został zgłoszony do urzędu skarbowego, jako najem prywatny. 28 września 2021 r. podpisana została umowa sprzedaży nieruchomości.
Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości zabudowanej budynkiem, który został sklasyfikowany, zgodnie z PKOB, do grupy Nr 125, tj. „Budynki przemysłowe i magazynowe”, w części wykorzystywanej przez Panią w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, skutkuje po Pani stronie powstaniem przychodu z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w proporcji w jakiej nieruchomość wykorzystywana była w prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ od momentu wycofania budynku z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (31 lipca 2017 r.), a odpłatnym jego zbyciem nie upłynęło 6 lat.
Natomiast odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto tę nieruchomość, tj. od końca 2003 r. Oznacza to, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tej części nieruchomości (niewykorzystywanej w działalności gospodarczej) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Dodatkowe informacje
W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zauważyć należy, że Organ przeanalizował powołane przez Panią we wniosku interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych. Przy czym wskazać należy, że powołane orzeczenia sądów administracyjnych i interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego dotyczą indywidualnych spraw innych podmiotów oraz innych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych niż przedstawione we wniosku.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretację opieramy się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzimy postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno**-**skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wielkopolskiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2021 r. poz. 359 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili