Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 20 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia przychodów z najmu nieruchomości zarządzanych przez zarządcę sądowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 sierpnia 2022 r. (wpływ 11 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2009 r. w wyniku trwającego sporu o podział majątku dorobkowego Sąd wyznaczył zarządcę sądowego, który zarządzał majątkiem małżonków X i Y. Majątek ten przynosił dochód i generował koszty. Zarządca w ramach prowadzonej działalności – dotyczącej tylko tego majątku odprowadzał należne podatki, w tym podatek dochodowy od przychodu generowanego przez ten majątek. Właściciele majątku nie mieli dostępu do majątku ani do wygenerowanego dochodu od 2009 r. do 2021 r. W 2021 r. Sąd odwołał zarządcę. Zarządca zamknął działalność gospodarczą, odprowadził podatek roczny dochodowy za 2021 r., a zgromadzone środki przekazał po 1/2 właścicielom majątku.

W trakcie trwającego od 2008 r. procesu o podział majątku, w 2016 r. zmarł jeden z właścicieli – X. Spadkobiercą jego udziału w majątku wspólnym została Pani – jego druga żona, na podstawie testamentu. Po uprawomocnieniu się wyroku o przyznaniu spadku (2019 r.) została złożona deklaracja SD-Z2, w której uwzględniono nieruchomości będące w zarządzie sądowym. Pani jako jedyny spadkobierca zastąpiła X w sprawie o podział majątku – sprawa jest ciągle w toku. Stała się Pani właścicielem majątku, który w toku sprawy objęty był zarządem sądowym.

Zarząd sądowy sprawowany przez zarządcę od 2009 r. został odwołany w 2021 r. W wyniku zarządzania majątkiem zarządca wygenerował dochód, który opodatkowywał podatkiem dochodowym. Środki po opodatkowaniu przekazał właścicielom majątku w 2021 r.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzowała Pani opis sprawy o następujące informacje:

Składniki majątku będące przedmiotem zarządu sprawowanego przez zarządcę sądowego to dwie nieruchomości przemysłowe oraz siedem nieruchomości mieszkalnych, których podnajmem zajmował się zarządca sądowy.

Zarządca sądowy zamknął działalność gospodarczą prowadzoną przez siebie, której przedmiotem było zarządzanie ww. nieruchomościami, podnajem powierzchni, opłacanie należnych zobowiązań generowanych przez te nieruchomości, wykonywanie koniecznych remontów itp.

To zarządca w ramach prowadzonej działalności pobierał pożytki pozyskiwane z najmu i pokrywał wszystkie generowane koszty.

Składał w ramach prowadzonej działalności deklaracje i rozliczenia miesięczne i roczne do US za poszczególne lata od 2009 -2021 r. Regulował zobowiązania podatkowe.

Zarządca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna powołana przez Sąd do zarządzania nieruchomościami. Prowadzono książkę przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych. Źródło przychodów stanowił najem poszczególnych nieruchomości.

Odpowiadając na pytanie: czego dotyczył wygenerowany przez zarządcę dochód, wskazała Pani, że dotyczył on różnicy przychodów z najmu nieruchomości i kosztów generowanych przez nieruchomości, zobowiązań podatkowych, tj. podatki od nieruchomości, opłat wieczystych jak też kosztów prowadzenia zarządu.

Natomiast odpowiadając na pytanie: czego dotyczył (…) podatek należny odprowadzany przez zarządcę, wyjaśniła Pani, że podatek dotyczył wygenerowanego dochodu zaliczkowo płaconego miesięcznie jak też płaconego rocznie.

Ponadto wyjaśniając co należy rozumieć pod pojęciem zgromadzone środki, podała Pani, że od 2009 r. do roku 2021 na rachunku prowadzonej przez zarządcę działalności został zgromadzony dochód. W różnych latach był on inny. Dochody z poszczególnych lat się sumowały i były wykorzystywane np. do remontów koniecznych. Te, które w dacie zdjęcia zarządu przez Sąd znajdowały się na koncie zostały przekazane właścicielom nieruchomości.

Dochód nie był wypłacany przez zarządcę przez cały okres sprawowania zarządu od roku 2009-2021. Nie był pozostawiony do dyspozycji właścicieli. Jego dysponentem był zarządca sądowy.

Zarządca nie był pełnomocnikiem właścicieli. Przejął nieruchomości i sprawował zarząd na mocy postanowienia Sądu w sprawie o podział majątku wspólnego. Sprawa o podział jest nadal w toku, zniesiono tylko zabezpieczenie jakim był zarządca sądowy.

Zarządca regulował zobowiązania podatkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarządzając majątkiem, który generował dochód. Nie składał deklaracji w imieniu właścicieli. Właściciele nie mieli dostępu do zysków z nieruchomości.

Zarządca przedstawił dokument mówiący o tym, że w ramach prowadzonej działalności uzyskując dochody z nieruchomości odprowadzał miesięczne zaliczki oraz roczny podatek dochodowy od uzyskiwanego dochodu w wyniku zarządzania majątkiem objętym zarządem.

Pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy istnieje konieczność powtórnego opodatkowania tego dochodu przez Panią jako jednego z właścicieli nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pani ocenie, ponieważ dochód został już opodatkowany w ramach prowadzonej działalności przez zarządcę, nie ma konieczności opodatkowania powtórnego owego dochodu. Podatek dochodowy od dochodu generowanego przez nieruchomości został zapłacony przez zarządcę sądowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z definicją współwłasności wyrażoną w art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Cechą charakterystyczną współwłasności jest to, że prawo własności całej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku współwłaścicielom. Jeżeli wielkość takiego udziału jest określona, mówi się wówczas o współwłasności w częściach ułamkowych. Do tego rodzaju współwłasności mają zastosowanie przepisy działu IV Kodeksu cywilnego, z których wynika domniemanie równości udziałów (art. 197 ww. ustawy). Treść stosunku będącego podstawą powstania współwłasności może określać inną wielkość udziałów. W czasie trwania współwłasności w częściach ułamkowych każdy współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Z kolei współposiadanie i korzystanie z rzeczy wspólnej przez współwłaścicieli podlega pewnym ograniczeniom. Zgodnie z art. 206 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Ponadto według zasady zawartej w art. 207 ww. ustawy:

Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

W myśl art. 201 Kodeksu cywilnego:

Do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności.

Jak stanowi natomiast art. 203 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość.

Szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków zarządcy nieruchomością wynika z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.).

Zgodnie z art. 184a ww. ustawy:

Zarządca nieruchomości to przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z zakresu zarządzania nieruchomościami.

Niezależnie od sposobu powołania zarządcy nieruchomości, tj. z woli współwłaścicieli nieruchomości, czy z nakazu sądu – czynność zarządzania nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkownika i właściwej eksploatacji nieruchomości w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość. Zarząd sprawowany jest przy tym ze skutkiem dla właścicieli nieruchomości lub podmiotów, w imieniu których zarząd ten jest sprawowany. W świetle bowiem art. 940 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1805 ze zm.) – na zarządcy ciąży obowiązek ponoszenia z uzyskiwanych dochodów wydatków związanych z poddaną zarządowi rzeczą.

W myśl natomiast art. 613 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego:

Nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom lub użytkownikom w terminach przez sąd określonych.

Pokreślić należy, że ustanowienie zarządcy nie ogranicza w żadnym razie praw własności. Zarządca nieruchomości wykonuje te czynności we własnym imieniu, ale na rzecz właściciela nieruchomości, czyli nie na własny rachunek. Innymi słowy, właściciel nieruchomości jest jedynie zastępowany przez zarządcę nieruchomości w dotychczasowych czynnościach związanych z administrowaniem i zarządem nieruchomością. Nabyte prawa i obowiązki zarządca obowiązany jest przenieść na właścicieli. Oznacza to, że chociaż zarządca wykonuje czynności związane z wynajmowaniem zarządzanej nieruchomości, to jednak wykonuje je na rzecz właścicieli, którzy ograniczeni są w swoich prawach do dysponowania majątkiem.

Co istotne, podatnikiem podatku powstałego z tytułu dochodów osiąganych z najmu jest właściciel nieruchomości, a nie osoba zarządzająca majątkiem. Przychody z najmu nie są przychodami zarządcy, lecz każdego ze współwłaścicieli nieruchomości, ponieważ oddanie w zarząd oznacza przekazanie wykonania niektórych uprawnień płynących z prawa własności. Na skutek ustanowienia zarządu współwłaściciele nie tracą własności swojego majątku, lecz jedynie są zastępowani przez zarządcę w określonych czynnościach.

Ustanowienie zarządcy nie zwalnia współwłaścicieli nieruchomości z obowiązków podatkowych. Podatnikiem podatku dochodowego pozostaje nadal każdy współwłaściciel nieruchomości i to na nim spoczywa obowiązek rozliczania się z uzyskanych z tytułu najmu przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał przy tym na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Katalog źródeł przychodów, do których kwalifikuje się przychody danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym źródłem przychodów są m.in. wskazane w pkt 6:

Najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który został przez nich uzyskany na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem” podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że od 2009 r. toczy się przed Sądem postępowanie sądowe dotyczące podziału majątku zgromadzonego przez Pani męża i jego byłą żonę. Od 2009 r. do 2021 r. zarząd nad majątkiem sprawował zarządca sądowy. W 2016 r. zmarł Pani mąż, a Pani jako jedyny spadkobierca zastąpiła zmarłego męża w sprawie o podział majątku dorobkowego. Po odwołaniu przez Sąd zarządcy, środki wygenerowane w czasie sprawowanego zarządu nad majątkiem zarządca przekazał właścicielom majątku, w tym Pani. Sprawa o podział majątku dorobkowego nie została zakończona.

Spadek (dziedziczenie) jest instytucją uregulowaną przepisami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny. W myśl art. 922 § 1 tej ustawy:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Jak wynika z treści art. 925 Kodeksu cywilnego:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Zgodnie z art. 1025 § 1 ww. ustawy:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. (…)

Z powyższych przepisów wynika, że nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że – jak wynika z wniosku – Pani mąż, po którym nabyła Pani spadek zmarł w 2016 r. Zatem zgodnie z ww. przepisami spadek nabyła Pani w dniu śmierci męża. Ponadto skład masy spadkowej określa się według stanu na dzień nabycia, tj. na dzień śmierci spadkodawcy. To z kolei oznacza, że w skład masy spadkowej po Pani zmarłym mężu weszły środki pieniężne wygenerowane w związku ze sprawowanym zarządem sądowym do momentu śmierci Pani męża. Nabycie przez Panią w spadku tych środków podlega uregulowaniom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym – na mocy zacytowanego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast środki pieniężne wygenerowane w związku ze sprawowanym zarządem sądowym po śmierci Pani męża (kiedy to zarządca nieruchomości działał w Pani imieniu jako współwłaściciela nieruchomości) nie wchodzą w skład masy spadkowej, a tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak wyjaśniono już wcześniej, zarządca nieruchomości nie jest uprawniony do prowadzenia dla właścicieli nieruchomości rozliczeń z tytułu należności podatkowych. Podatnikami podatku powstałego z tytułu dochodów osiąganych z najmu nieruchomości są bowiem właściciele nieruchomości, a nie osoba zarządzająca ich majątkiem.

Powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym determinowane jest uzyskaniem przez podatnika przychodu. Moment powstania przychodów z najmu określa zacytowany wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Analizując ten przepis należy stwierdzić, że przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Aby zatem powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik, który pobrał pieniądze osobiście lub poprzez osobę trzecią działającą w jego imieniu i na jego rachunek, jak i ten, który wprawdzie nie pobrał pieniędzy, ale były one postawione mu do dyspozycji. Przy czym przez sformułowanie „postawione do dyspozycji” należy rozumieć takie postawienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich korzystać, w tym również zadecydować o ich wykorzystaniu i przeznaczeniu.

Tym samym wypłacone Pani przez zarządcę sądowego środki pieniężne, wygenerowane w związku ze sprawowanym zarządem sądowym po śmierci Pani męża (kiedy to zarządca nieruchomości działał w Pani imieniu jako współwłaściciela nieruchomości) w momencie ich otrzymania stanowią Pani przychód z najmu, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie – wbrew Pani twierdzeniu – nie dojdzie do podwójnego opodatkowania tych samych przychodów. Dochody uzyskiwane tytułem wynajmu zarządzanych nieruchomości nie stanowiły bowiem dochodów zarządcy, od których był zobowiązany płacić podatek. Jego dochodem była jedynie kwota przyznanego przez sąd wynagrodzenia i tylko z tego tytułu ciążył na nim obowiązek podatkowy.

Podsumowując, otrzymane przez Panią od zarządcy sądowego środki pieniężne, wygenerowane w związku ze sprawowanym zarządem sądowym do momentu śmierci Pani męża (środki wchodzące w skład masy spadkowej) z uwagi na wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, otrzymane przez Panią od zarządcy sądowego środki pieniężne, wygenerowane w związku ze sprawowanym zarządem sądowym po śmierci Pani męża (kiedy to zarządca nieruchomości działał w Pani imieniu jako współwłaściciela nieruchomości) jako przychody uzyskane z najmu w momencie ich otrzymania podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).