Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej w Polsce. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 30 czerwca 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pani polską obywatelką, która od ponad ośmiu lat na stałe przebywa i pracuje w Wielkiej Brytanii i tam posiada centrum swoich interesów życiowych. Posiada Pani dokument potwierdzający status osoby osiedlonej w UK. Pobyt w Wielkiej Brytanii ma charakter legalnego pobytu stałego, umożliwiającego podjęcie pracy i nabycie praw do ubezpieczeń społecznych, w tym późniejszych świadczeń emerytalnych. Od czasu przeprowadzki do Wielkiej Brytanii we wrześniu 2013 r., nie uzyskiwała Pani żadnych dochodów w Polsce. Inaczej mówiąc, przez cały ww. okres uzyskuje Pani dochody tylko z pracy zarobkowej na terenie Wielkiej Brytanii. W UK posiada Pani stałą pracę w oparciu o kontrakt z firmą brytyjską, tam rozlicza się z osiągniętych dochodów i tam płaci podatek, składki na ubezpieczenie społeczne. Posiada Pani również ubezpieczenie zdrowotne oraz zagraniczny numer identyfikacyjny, jak również konto bankowe w Anglii. Wynajmuje Pani w Wielkiej Brytanii dom, opłaca wszystkie rachunki z tym związane (gaz, prąd, woda, internet, abonament telewizyjny itd.). Posiada Pani w UK na własność samochód osobowy, opłaca podatek drogowy, ubezpieczenie samochodu. W Wielkiej Brytanii żyją na stałe również Pani dorosłe córki, zamieszkujące pod innym adresem, starsza z córek wraz założoną własną rodziną. Wraz ze znajomymi (z pracy i poznanymi poza pracą) i rodziną zamieszkującą w UK spędza Pani czas wolny i święta obchodzone w Wielkiej Brytanii, utrzymuje na miejscu relacje towarzyskie, interesuje się sprawami społecznymi, uczestniczy w życiu kulturalnym. W Wielkiej Brytanii żyje Pani i przebywa praktycznie przez cały czas z wyjątkiem krótkich wyjazdów (np. jedno lub dwutygodniowych) do Polski, aby zobaczyć się z mężem zamieszkującym na stałe w Polsce. Pobyty te nie przekraczają kilkudziesięciu dni w roku. Przykładowo, w 2021 r. przebywała Pani w Polsce od 30 lipca do 22 sierpnia. Pani małżonek w poprzednich latach (przed pandemią) przyjeżdżał do Pani do Wielkiej Brytanii, spędzając tam po kilka miesięcy w roku. Nigdy nie zdecydował się jednakże na stałą przeprowadzkę do UK, przede wszystkim z uwagi na swoją chorobę wymagającą stałej opieki ze strony lekarzy specjalistów. Z powodu bariery językowej Pani małżonek czuje się lepiej i bezpieczniej w Polsce.

Razem z mężem posiada Pani w Polsce wspólną nieruchomość (działka wraz z wybudowanym na niej domem oraz sąsiednia działka gruntowa), którą na stałe zamieszkuje jedynie Pani mąż. Nieruchomość nie była nigdy wynajmowana lub dzierżawiona, służy jedynie zaspokajaniu potrzeb życiowych małżonka.

Nie jest Pani członkiem żadnej organizacji społecznej, politycznej lub innej w Polsce. Nie posiada w Polsce profilu zaufanego, telefonu polskiego operatora, nie ma żadnych przychodów czy dochodów w Polsce, nie pobiera zasiłków ani zapomóg finansowych. Pani mąż otrzymuje w Polsce emeryturę, sam rozlicza się z urzędem skarbowym w Polsce. Pani życie osobiste i gospodarcze ma miejsce w Wielkiej Brytanii. W Polsce przebywa Pani w okresach krótkich i nieregularnych, wykorzystując na te wizyty jedynie swój urlop wypoczynkowy od stałej, całorocznej pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii.

W 2022 r. złożyła Pani do urzędu skarbowego w Polsce zgłoszenie ZAP-3 o miejscu zamieszkania w Wielkiej Brytanii.

Posiada Pani certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii wydany przez brytyjski organ podatkowy na jej wniosek w dniu 20 kwietnia 2022 r. Dokument ten potwierdza miejsce Pani zamieszkania w Wielkiej Brytanii i podleganie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu wyjaśniła Pani, że wypełniając formularz wniosku o wydanie certyfikatu rezydencji wskazała Pani okres trzech lat poprzedzających wniosek, tj. okres od dnia 6 kwietnia 2019 r. do dnia 5 kwietnia 2022 r. i jest Pani w posiadaniu potwierdzenia złożenia wniosku o takiej treści. W odpowiedzi na powyższy wniosek wydano w dniu 22 kwietnia 2022 r. dla Pani certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Dokument ten nie zawiera wskazania, jaki okres obejmuje, jednakże równolegle doręczono Pani pismo, w którym wyjaśniono, że brytyjska administracja podatkowa na wniosek polskiego organu podatkowego przekaże odpowiednie informacje. W roku 2021 r. i w latach następnych posiadała/będzie Pani posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W latach następnych nie będzie Pani przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni, w którymkolwiek z tych lat. Uwzględniając podane w wezwaniu wyjaśnienia co do rozumienia pojęcia miejsca zamieszkania osoby fizycznej wskazała Pani, że w 2021 r. miała Pani i będzie miała w następnych latach stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii.

Zdarzenie przyszłe obejmujące lata następne będzie dotyczyło analogicznych okoliczności faktycznych jak przedstawione we wniosku.

Pytania

1. Jakiemu obowiązkowi podatkowemu - nieograniczonemu (o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), bądź ograniczonemu (o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT) podlega Pani w Polsce w 2021 r. oraz w latach następnych (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach)?

2. Czy jest Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT w Polsce za 2021 r. oraz za lata następne (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach) w przypadku, gdy nie uzyska w 2021 r. oraz w latach następnych żadnych dochodów na terenie Polski?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o PIT za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Ponieważ ustawodawca rozdzielił powyższe przesłanki spójnikiem "lub", przyjmuje się, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej), dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o PIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Jak z kolei przewiduje art. 4a cyt. ustawy o PIT, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 z późn. zm.): Określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania ; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia ww. art. 4 ust. 2 Konwencji, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. Konwencji, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Na tle przytoczonej regulacji prawnej należy powtórzyć wykładnię prezentowaną w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem.

Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze powyższą regulację prawną i opisany stan faktyczny, Pani zdaniem:

Podlega Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT) w Polsce w 2021 r. oraz w latach następnych (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach).

Nie jest Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego PIT w Polsce za 2021 r. oraz za lata następne (przy założeniu braku znaczących zmian stanu faktycznego oraz prawnego w kolejnych latach) w przypadku, gdy nie uzyska w 2021 r. oraz w latach następnych żadnych dochodów na terenie Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Objęcie obowiązkiem podatkowym w Polsce nie jest więc warunkowane decyzją podatnika, lecz spełnieniem przesłanek wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pani polską obywatelką, która od ponad ośmiu lat na stałe przebywa i pracuje w Wielkiej Brytanii i tam posiada centrum swoich interesów życiowych. Posiada Pani dokument potwierdzający status osoby osiedlonej w UK. Pobyt w Wielkiej Brytanii ma charakter legalnego pobytu stałego, umożliwiającego podjęcie pracy i nabycie praw do ubezpieczeń społecznych, w tym późniejszych świadczeń emerytalnych. Od czasu przeprowadzki do Wielkiej Brytanii we wrześniu 2013 r., nie uzyskiwała Pani żadnych dochodów w Polsce. Inaczej mówiąc, przez cały ww. okres uzyskuje Pani dochody tylko z pracy zarobkowej na terenie Wielkiej Brytanii. W UK posiada Pani stałą pracę w oparciu o kontrakt z firmą brytyjską, tam rozlicza się z osiągniętych dochodów i tam płaci podatek, składki na ubezpieczenie społeczne. Posiada Pani również ubezpieczenie zdrowotne oraz zagraniczny numer identyfikacyjny, jak również konto bankowe w Anglii. Wynajmuje Pani w Wielkiej Brytanii dom, opłaca wszystkie rachunki z tym związane (gaz, prąd, woda, internet, abonament telewizyjny itd.). Posiada Pani w UK na własność samochód osobowy, opłaca podatek drogowy, ubezpieczenie samochodu. W Wielkiej Brytanii żyją na stałe również Pani dorosłe córki, zamieszkujące pod innym adresem, starsza z córek wraz założoną własną rodziną. Wraz ze znajomymi (z pracy i poznanymi poza pracą) i rodziną zamieszkującą w UK spędza Pani czas wolny i święta obchodzone w Wielkiej Brytanii, utrzymuje na miejscu relacje towarzyskie, interesuje się sprawami społecznymi, uczestniczy w życiu kulturalnym. W Wielkiej Brytanii żyje Pani i przebywa praktycznie przez cały czas z wyjątkiem krótkich wyjazdów (np. jedno lub dwutygodniowych) do Polski, aby zobaczyć się z mężem zamieszkującym na stałe w Polsce. Pobyty te nie przekraczają kilkudziesięciu dni w roku. Przykładowo, w 2021 r. przebywała Pani w Polsce od 30 lipca do 22 sierpnia. Pani małżonek w poprzednich latach (przed pandemią) przyjeżdżał do Pani do Wielkiej Brytanii, spędzając tam po kilka miesięcy w roku. Nigdy nie zdecydował się jednakże na stałą przeprowadzkę do UK, przede wszystkim z uwagi na swoją chorobę wymagającą stałej opieki ze strony lekarzy specjalistów. Z powodu bariery językowej Pani małżonek czuje się lepiej i bezpieczniej w Polsce.

Razem z mężem posiada Pani w Polsce wspólną nieruchomość (działka wraz z wybudowanym na niej domem oraz sąsiednia działka gruntowa), którą na stałe zamieszkuje jedynie Pani mąż. Nieruchomość nie była nigdy wynajmowana lub dzierżawiona, służy jedynie zaspokajaniu potrzeb życiowych małżonka.

Nie jest Pani członkiem żadnej organizacji społecznej, politycznej lub innej w Polsce. Nie posiada w Polsce profilu zaufanego, telefonu polskiego operatora, nie ma żadnych przychodów czy dochodów w Polsce, nie pobiera zasiłków ani zapomóg finansowych. Pani mąż otrzymuje w Polsce emeryturę, sam rozlicza się z urzędem skarbowym w Polsce. Pani życie osobiste i gospodarcze ma miejsce w Wielkiej Brytanii. W Polsce przebywa Pani w okresach krótkich i nieregularnych, wykorzystując na te wizyty jedynie swój urlop wypoczynkowy od stałej, całorocznej pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii.

W 2022 r. złożyła Pani do urzędu skarbowego w Polsce zgłoszenie ZAP-3 o miejscu zamieszkania w Wielkiej Brytanii.

Posiada Pani certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii wydany przez brytyjski organ podatkowy na jej wniosek w dniu 20 kwietnia 2022 r. Dokument ten potwierdza miejsce Pani zamieszkania w Wielkiej Brytanii i podleganie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu wyjaśniła Pani, że wypełniając formularz wniosku o wydanie certyfikatu rezydencji wskazała Pani okres trzech lat poprzedzających wniosek, tj. okres od dnia 6 kwietnia 2019 r. do dnia 5 kwietnia 2022 r. i jest Pani w posiadaniu potwierdzenia złożenia wniosku o takiej treści. W odpowiedzi na powyższy wniosek wydano w dniu 22 kwietnia 2022 r. dla Pani certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Dokument ten nie zawiera wskazania, jaki okres obejmuje, jednakże równolegle doręczono Pani pismo, w którym wyjaśniono, że brytyjska administracja podatkowa na wniosek polskiego organu podatkowego przekaże odpowiednie informacje. W roku 2021 r. i w latach następnych posiadała/będzie Pani posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W latach następnych nie będzie Pani przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni, w którymkolwiek z tych lat. Uwzględniając podane w wezwaniu wyjaśnienia co do rozumienia pojęcia miejsca zamieszkania osoby fizycznej wskazała Pani, że w 2021 r. miała Pani i będzie miała w następnych latach stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii.

Zdarzenie przyszłe obejmujące lata następne będzie dotyczyło analogicznych okoliczności faktycznych jak przedstawione we wniosku.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pani małżonek, mieszka na stałe w Polsce, a ponadto w Polsce jest Pani współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej domem w którym zamieszkuje małżonek oraz sąsiedniej działki gruntowej, uznać należy, że centrum Pani interesów osobistych znajduje się w Polsce. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Ponadto, mając na uwadze, że w Wielkiej Brytanii również jest Pani traktowana jako osoba mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, ustalając Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Wobec powyższego, mając na uwadze, że w uzupełnieniu wniosku wyjaśniła Pani, że posiada Pani stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, gdzie wynajmuje Pani dom, pracuje, posiada samochód oraz gdzie zamieszkują Pani dwie córki, uznać należy, że Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych – ustalonym w oparciu o art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej – jest Wielka Brytania.

W konsekwencji zgodzić się należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji w Polsce w 2021 r. podlegała Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski. Oznacza to, że dochody uzyskiwane przez Panią w Wielkiej Brytanii w 2021 r. z tytułu pracy wykonywanej w tym kraju nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W związku z uzyskiwaniem tych dochodów nie jest Pani również zobowiązana do składania zeznania podatkowego w Polsce. Jeśli nie uzyskiwała Pani innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, to nie była Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego za 2021 r.

Powyższe ustalenia będą miały również zastosowanie do dochodów uzyskanych w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

– stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

– zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

– Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

– Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

– w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

– w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).