0114-KDIP3-2.4011.437.2022.2.JM

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 czerwca 2022 r. (data wpływu 27 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

I. Dane techniczne

Pan (…), zamieszkały pod adresem: (…), wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie posiadanej rezydencji podatkowej. Poniżej przedstawiony zostanie wyczerpujący opis stanu faktycznego oraz pytanie interpretacyjne wraz ze stanowiskiem w sprawie oceny prawnej.

Użyte zamienniki/skróty:

‒ Rzeczpospolita Polska = PL, RP, Polska;

‒ Zjednoczone Emiraty Arabskie = ZEA.

II. Przebywanie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Przebywa Pan na terytorium ZEA od ponad listopada 2020 roku. W roku 2021 przebywał Pan na terytorium Polski w okresach od 28 kwietnia do 14 maja, od 26 maja do 23 lipca oraz od1 sierpnia do 25 sierpnia. Pobyt na terytorium Polski miał w przeważającej mierze charakter wypoczynkowy, związany był on również z koniecznością przetransportowania pozostałych w Polsce rzeczy na terytorium ZEA. Pana pobyt na terytorium Polski w roku 2021 nie przekroczył więc 183 dni w roku kalendarzowym. Zatem przebywał Pan zdecydowaną część roku poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (ponad 183 dni).

Posiada Pan miejsce stałego zamieszkania na terytorium ZEA, do którego posiada tytuł prawny we współwłasności lokalu mieszkalnego. Współwłaścicielem lokalu jest Pan od września 2021 roku. We wcześniejszym okresie posiadał Pan tytuły do lokali mieszkalnych położonych na terenie ZEA na podstawie zawieranych umów wynajmu tychże lokali. Zatem, posiada Pan nieograniczony czasowo tytuł prawny do zamieszkiwanego lokalu. Ponadto jest to tytuł nieograniczony uprawnieniami innych osób, jak ma to miejsce w przypadku umów najmu lokalu.

Posiada Pan obywatelstwo polskie. W przyszłości, jeśli istniałaby taka możliwość, chciałby Pan uzyskać obywatelstwo ZEA. Posiada Pan długoterminową wizę rezydenta ZEA. Posługuje się Pan również nadanym w ZEA numerem ID oraz prawem jazdy wydanym w tymże państwie.

III. Posiadanie centrum interesów gospodarczych

Prowadzi Pan inwestycje jako osoba fizyczna, które są zlokalizowane w różnych państwach. Jednakże po pierwsze znajdują się one poza terytorium Polski, a po drugie – są one wykonywane w sposób zdalny z Pana miejsca zamieszkania (ZEA). Do końca roku 2021 był Pan zatrudniony u polskiego pracodawcy, jednak wówczas praca ta była wykonywana w pełni zdalnie. Jest Pan wspólnikiem prowadzonej na terytorium Polski spółki cywilnej (…), jednakże w rzeczywistości jest Pan właścicielem tej spółki, nie prowadzi Pan działalności operacyjnej. Nie posiada Pan innych źródeł dochodu w Polsce.

Posiada Pan rachunki bankowe w bankach polskich, jak i zlokalizowanych w ZEA (oraz również w innych państwach). Operacje finansowe dokonuje Pan zarówno z rachunków polskich, jak i tych założonych w ZEA. Jednakże rachunki polskie są regularnie przez Pana zamykane.

Nie posiada Pan na terytorium Polski żadnego majątku, czy to w postaci nieruchomości, jak i ruchomych składników majątku (np. samochodu). Podczas pobytu w ZEA zamieszkuje Pan w lokalu mieszkalnym stanowiącym Jego współwłasność. Korzysta Pan wówczas również z ruchomych składników majątku znajdujących się na terytorium ZEA (np. samochód na podstawie umowy najmu długoterminowego czy też samochód Pana partnerki życiowej).

Jak też wspomniano, posiada Pan na terytorium ZEA lokal mieszkalny – w związku z tym konieczne jest ponoszenie przez Pana wydatków związanych z jego utrzymaniem, jak również bieżącym korzystaniem z energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, dostawy bieżącej wody etc.

Ponosi Pan również wszystkie wymagane na terytorium ZEA należności publicznoprawne (tj. podatki).

IV. Posiadanie centrum interesów osobistych

Przebywa Pan na terytorium ZEA wraz z rodziną, tj. partnerką życiową i dziećmi. Zamieszkują oni razem od początku Pana pobytu na terytorium ZEA oraz posiadają rezydencję ZEA. Pana dzieci uczą się w tutejszych przedszkolach oraz szkołach, według programu nauczania przyjętego przez ministra edukacji ZEA (zajęcia są prowadzone w językach: angielskim, arabskim i francuskim). Pan i Pana rodzina są objęci ubezpieczeniem zdrowotnym w ZEA i korzystają z tamtejszych świadczeń opieki zdrowotnej. Wprawdzie jest Pan objęty ubezpieczeniem społecznym w Polsce, lecz wynika to z faktu jego obowiązkowego charakteru. Nie jest Pan beneficjentem żadnych świadczeń z tego tytułu. Jest Pan objęty również obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, jednakże również nie korzysta z tych świadczeń. W Polsce posiada Pan akcje w domu maklerskim. Poza tym, nie gromadzi Pan w Polsce innych funduszy, które miałyby zostać przeznaczone na poczet przyszłej emerytury – nie planuje Pan bowiem powrotu do kraju.

Pana życie towarzyskie również zogniskowane jest w ZEA. Zasadniczo utrzymuje On kontakty z osobami zamieszkującymi w Jego otoczeniu, które nie posługują się językiem polskim oraz nie pochodzą z Polski. Podczas pobytu w ZEA rozwija Pan swoje hobby, tj. trenuje pływanie, uczęszcza do opery, na mecze piłki nożnej, (z mniejszą intensywnością) rozgrywki polo lub wyścigi samochodowe. Rozwija Pan również swoje zainteresowania w zakresie nauk przyrodniczych (a konkretnie w zakresie fauny i flory), na co pozwalają Panu regularne wycieczki odbywane z dziećmi do takich miejsc jak: (…). Ponadto uczy się Pan historii Bliskiego Wschodu.

V. Część podsumowująca

Jest Pan w posiadaniu wizy na pobyt długoterminowy w ZEA. W przyszłości rozważa Pan nabycie obywatelstwa tego państwa. Na terytorium ZEA zamieszkuje Pan razem z rodziną w lokalu stanowiącym Jego własność.

Celem złożonego wniosku jest uzyskanie potwierdzenia ze strony polskiej, czy w RP będzie Pan objęty nieograniczonym bądź ograniczonym obowiązkiem podatkowym w myśl ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, 1426 ze zm., dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem zapytania są lata 2021 oraz 2022.

Celem wyjazdu do ZEA było osiedlenie się na stałe w tym kraju.

Na podstawie wizy rezydenckiej wszystkie podatki i wymogi formalne opłaca Pan na regułach obowiązujących w ZEA.

W ZEA osiąga Pan dochody w oparciu o zyski kapitałowe z dokonywanych inwestycji.

Zyski kapitałowe są realizowane w ZEA.

Główne źródło dochodu, zyski kapitałowe, pochodzą z wielu miejsc na całym świecie, jednak realizowane są w ZEA.

Głównym źródłem dochodu nie są dochody ze spółki cywilnej w Polsce. Głównym źródłem są zyski kapitałowe.

Nie wykonuje Pan aktywnie żadnych obowiązków z tytułu partycypacji w spółce cywilnej, jest wspólnikiem w pełni pasywnym. W Polsce był Pan w roku 2021 trzykrotnie, w celach wypoczynkowych.

Nie wykonuje Pan aktywnie żadnych obowiązków z tytułu partycypacji w spółce cywilnej, jest wspólnikiem w pełni pasywnym. W Polsce był Pan w roku 2021 trzykrotnie, w celach wypoczynkowych.

Pytanie:

Jakim obowiązkiem podatkowym w Polsce będzie Pan objęty w przedstawionym stanie faktycznym, tj. nieograniczonym czy ograniczonym w rozumieniu art. 3 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, będzie to jedynie ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tym samym nie jest Pan zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych poza terytorium RP.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o PIT stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a cytowanej ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Przesłanki te są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych, wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Pismo z 9 października 2018 r. wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL3-2.4011.320.2018.1.JK:

‒ przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp.;

‒ z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b cytowanej ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z art. 3 ust. 2b ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Jednocześnie, w świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazał Pan w stanie faktycznym i jego uzupełnieniu:

1. Przebywa Pan na terytorium ZEA od ponad listopada 2020 roku. W roku 2021 przebywał Pan na terytorium Polski w celach wypoczynkowych. Związany był on również z koniecznością przetransportowania pozostałych w Polsce rzeczy na terytorium ZEA. Pana pobyt na terytorium Polski w roku 2021 nie przekroczył więc 183 dni w roku kalendarzowym

2. Celem wyjazdu do ZEA było osiedlenie się na stałe w tym kraju.

3. Posiada Pan miejsce stałego zamieszkania na terytorium ZEA, do którego posiada tytuł prawny we współwłasności lokalu mieszkalnego. Współwłaścicielem lokalu jest Pan od września 2021 roku. We wcześniejszym okresie posiadał Pan tytuły do lokali mieszkalnych położonych na terenie ZEA na podstawie zawieranych umów wynajmu tychże lokali.

4. Posiada Pan obywatelstwo polskie. W przyszłości, jeśli istniałaby taka możliwość, chciałby Pan uzyskać obywatelstwo ZEA. Posiada Pan długoterminową wizę rezydenta ZEA. Posługuje się Pan również nadanym w ZEA numerem ID oraz prawem jazdy wydanym w tymże państwie.

5. Prowadzi Pan inwestycje jako osoba fizyczna, które są zlokalizowane w różnych państwach. Jednakże po pierwsze znajdują się one poza terytorium Polski, a po drugie – są one wykonywane w sposób zdalny z Pana miejsca zamieszkania (ZEA). Do końca roku 2021 był Pan zatrudniony u polskiego pracodawcy, jednak wówczas praca ta była wykonywana w pełni zdalnie. Jest Pan wspólnikiem prowadzonej na terytorium Polski spółki cywilnej (…) spółka cywilna, jednakże w rzeczywistości jest Pan właścicielem tej spółki, nie prowadzi Pan działalności operacyjnej. Nie posiada Pan innych źródeł dochodu w Polsce. Nie wykonuje Pan aktywnie żadnych obowiązków z tytułu partycypacji w spółce cywilnej, jest wspólnikiem w pełni pasywnym. Głównym źródłem dochodu nie są dochody ze spółki cywilnej w Polsce. Głównym źródłem są zyski kapitałowe.

6. Posiada Pan rachunki bankowe w bankach polskich, jak i zlokalizowanych w ZEA (oraz również w innych państwach). Operacje finansowe dokonuje Pan zarówno z rachunków polskich, jak i tych założonych w ZEA. Jednakże rachunki polskie są regularnie przez Pana zamykane.

7. Nie posiada Pan na terytorium Polski żadnego majątku, czy to w postaci nieruchomości, jak i ruchomych składników majątku (np. samochodu). Podczas pobytu w ZEA zamieszkuje Pan w lokalu mieszkalnym stanowiącym Jego współwłasność. Korzysta Pan wówczas również z ruchomych składników majątku znajdujących się na terytorium ZEA (np. samochód na podstawie umowy najmu długoterminowego czy też samochód Pana partnerki życiowej).

8. Przebywa Pan na terytorium ZEA wraz z rodziną, tj. partnerką życiową i dziećmi. Zamieszkują oni razem od początku Pana pobytu na terytorium ZEA oraz posiadają rezydencję ZEA. Pana dzieci uczą się w tutejszych przedszkolach oraz szkołach, według programu nauczania przyjętego przez ministra edukacji ZEA (zajęcia są prowadzone w językach: angielskim, arabskim i francuskim). Pan i Pana rodzina są objęci ubezpieczeniem zdrowotnym w ZEA i korzystają z tamtejszych świadczeń opieki zdrowotnej.

9. Wprawdzie jest Pan objęty ubezpieczeniem społecznym w Polsce, lecz wynika to z faktu jego obowiązkowego charakteru. Nie jest Pan beneficjentem żadnych świadczeń z tego tytułu. W Polsce posiada Pan akcje w domu maklerskim. Poza tym, nie gromadzi Pan w Polsce innych funduszy, które miałyby zostać przeznaczone na poczet przyszłej emerytury – nie planuje Pan bowiem powrotu do kraju.

10. Pana życie towarzyskie również zogniskowane jest w ZEA. Zasadniczo utrzymuje On kontakty z osobami zamieszkującymi w Jego otoczeniu, które nie posługują się językiem polskim oraz nie pochodzą z Polski. Podczas pobytu w ZEA rozwija Pan swoje hobby, tj. trenuje pływanie, uczęszcza do opery, na mecze piłki nożnej, (z mniejszą intensywnością) rozgrywki polo lub wyścigi samochodowe. Rozwija Pan również swoje zainteresowania w zakresie nauk przyrodniczych (a konkretnie w zakresie fauny i flory), na co pozwalają Panu regularne wycieczki odbywane z dziećmi do takich miejsc jak: (…). Ponadto uczy się Pan historii Bliskiego Wschodu.

Zgodnie z art. 4 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81 poz. 373 ze zm.):

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza:

a) w przypadku Polski, osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne,

b) w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich:

i. osobę fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest obywatelem Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz

ii. spółkę, która została utworzona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i ma tam miejsce faktycznego zarządu, pod warunkiem, że spółka może przedstawić dowód na to, że wyłącznym właścicielem jej kapitału są Zjednoczone Emiraty Arabskie i/lub instytucja rządowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich i/lub federalny lub lokalny rząd i/lub osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i spółka jest kontrolowana przez powyżej wymienione osoby mające miejsce zamieszkania lub faktyczny zarząd w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

W myśl art. 4 ust. 3 umowy:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

i. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

ii. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

iii. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

iv. jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym, wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Zjednoczone Emiraty Arabskie notyfikowały ww. Konwencję do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich dzień 1 września 2019 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy). Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Umową z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Zjednoczonych Emiratów Arabskich zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 28 października 2019 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. oraz w realizacji postanowień Protokołu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich zmieniającego Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r., oraz Protokół, sporządzony w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r., podpisanego w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2327).

W świetle art. 34 ust. 1 Konwencji MLI:

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Według art. 34 ust. 2 Konwencji:

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a) w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b) w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy począwszy od innych dat niż daty stosowania postanowień Umowy. Poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła od dochodów nierezydentów lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to jak wynika z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

a. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz

b. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 marca 2020 r.

Należy w tym miejscu podkreślić, że art. 35 ust. 1 lit. a Konwencji MLI odnosi się jedynie do podatków pobieranych u źródła od nierezydentów podatkowych – w przepisie tym jest bowiem mowa o podatkach pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji.

W odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, termin rozpoczęcia stosowania Konwencji MLI należy określić na podstawie art. 35 ust. 1 lit. b Konwencji MLI.

Wskazać również należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy.

Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540):

Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Przepisy Konwencji MLI mają zatem zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Przechodząc do analizy Pana sprawy, wskazuję, że jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. umowy.

Należy jednak podkreślić, że normy kolizyjne stosowane w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej miałyby zastosowanie dopiero wówczas, gdyby został Pan uznany za rezydenta podatkowego zarówno w Polsce jak i w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (w świetle tamtejszych przepisów krajowych) w tym samym okresie.

Mając na uwadze przedstawione przez Pana informacje oraz obowiązujące przepisy, stwierdzam, że nie istnieje konieczność ustalenia Pana miejsca zamieszkania w oparciu o art. 4 ust. 2 umowy PL-ZEA. W uzupełnieniu w odpowiedzi na pytanie, czy ZEA traktowały Pana, w okresie będącym przedmiotem zapytania, za rezydenta podatkowego, wskazał Pan, że na podstawie wizy rezydenckiej wszystkie podatki i wymogi formalne opłaca Pan według reguł obowiązujących w ZEA. Jednakże samo posiadanie wizy rezydenckiej nie jest tożsame z uznaniem Pana przez ZEA za rezydenta podatkowego.

Zatem, Pana miejsce zamieszkania należy ustalić w oparciu o zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie wynika, że ośrodek interesów osobistych, w postaci rodziny (partnerki życiowej i dzieci), która w 2021 oraz w 2022 r. przebywa wraz z Panem za granicą, został przeniesiony w tym okresie poza terytorium Polski.

Analizując stopień powiązań gospodarczych z Polską, wskazać należy, że głównym źródłem Pana dochodu są zyski kapitałowe z inwestycji w różnych krajach, przede wszystkim w ZEA. Jest Pan wspólnikiem i właścicielem Spółki zarejestrowanej w Polsce, jednakże jest Pan wspólnikiem pasywnym, nie wykonuje Pan żadnych obowiązków w Spółce. Do końca 2021 r. był Pan zatrudniony u polskiego pracodawcy, jednakże praca była wykonywana zdalnie z terytorium ZEA. Wyjechał Pan do ZEA celem przesiedlenia się na stałe. Nie zamierza Pan powrócić do Polski. W 2021 r. nie przebywał Pan w Polsce 183 dni w danym roku podatkowym.

W świetle przedstawionych faktów, Pana centrum interesów osobistych zostało przeniesione do ZEA. W związku z powyższym, w 2021 r. oraz w 2022 r. (jeśli nie ulegnie stan faktyczny i prawny) posiada Pan w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tj. podlega Pan opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych w Polsce. W Polsce nie podlega Pan opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium ZEA.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒ stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

‒ zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pana zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, 655; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).