Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

- prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii od 1 stycznia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r.,

- nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dochodów osiągniętych z pracy świadczonej zdalnie z terytorium Polski na rzecz brytyjskiego podmiotu od 1 lipca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 25 maja 2022 r. oraz pismem z dnia 28 czerwca 2022 r. (data wpływu 29.06.2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Wielkiej Brytanii oraz obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. Obywatelstwo brytyjskie nabył Pan w 2018 roku. Od 2001 roku zamieszkuje Pan w Wielkiej Brytanii. W 2001 roku podjął Pan studia w Wielkiej Brytanii, które Pan ukończył w 2008 roku. Od 2009 roku podjął Pan pracę w Wielkiej Brytanii. Od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii w znaczącym stopniu ograniczył Pan swoje związki z Polską. W tym okresie przebywał Pan w Polsce sporadycznie, najczęściej w związku z obchodami Świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy. W Polsce zamieszkuje Pana młodszy brat oraz mama. Pozostała część rodziny, zarówno bliższej jak i dalszej zamieszkuje w Wielkiej Brytanii. Ożenił się Pan w 2018 roku, w 2019 roku urodziła się Pana córka, przez ten czas również zamieszkiwał Pan w Wielkiej Brytanii wraz z żoną i dzieckiem. Pana centrum interesów ekonomicznych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan tam dom, do października 2020 r. posiadał konta wyłącznie w bankach brytyjskich, w związku ze świadczoną pracą rozliczał się Pan z uzyskanych dochodów z brytyjskim fiskusem. W omawianym okresie nigdy nie podejmował Pan zatrudnienia na terytorium RP.

W odniesieniu do aspektu kulturowego i towarzyskiego nie utrzymywał Pan kontaktów w Polsce, poza wspomnianymi powyżej osobami. Znakomita większość Pana znajomych i przyjaciół zamieszkuje w Wielkiej Brytanii. W roku 2020 pozostawał Pan brytyjskim rezydentem podatkowym. W roku 2020 do końca czerwca przebywał Pan stale na terytorium Wielkiej Brytanii.

W związku z pandemią Covid-19 świadczył Pan pracę na rzecz ówczesnego pracodawcy w formie pracy zdalnej. Mając na uwadze obostrzenia epidemiologiczne postanowił Pan tymczasowo przebywać w Polsce, bowiem w Polsce w tamtym okresie złagodzone zostały obostrzenia epidemiologiczne. Czas, w którym przebywał Pan w Polsce pokrywał się również z okresem wakacyjnym sprzyjającym różnym wyjazdom. Przebywając na terytorium Polski dalej świadczył Pan pracę zdalnie, za którą otrzymywał Pan wynagrodzenie na dotychczasowych zasadach. Przebywał Pan w Polsce od lipca do grudnia, przy czym w każdym z tych miesięcy przez okres około tygodnia przebywał Pan w Wielkiej Brytanii, do której podróżował samochodem. Był to pierwszy tak długi pobyt w Polsce od czasu zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Podróżując do Wielkiej Brytanii zajmował się Pan zarówno sprawami zawodowymi jak i rodzinnymi czy towarzyskimi. W związku z tymczasowym, przerywanym Pana przebywaniem na terytorium RP w okresie od lipca do grudnia 2020 roku i jednoczesnym wykonywaniem pracy zdalnej powziął Pan wątpliwość co do prawidłowości rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Złożony wniosek dotyczy całego roku 2020. Przebywał Pan w Polsce od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 5 grudnia 2020 r. oraz od 19 grudnia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Posiadał Pan ognisko domowe w okresie od lipca do grudnia 2020 r. w Wielkiej Brytanii. W badanym okresie płacił Pan wszelkie rachunki związane z utrzymaniem nieruchomości posiadanej w Wielkiej Brytanii, tj. Internet, gaz, prąd, woda, śmieci. W domu w UK posiada Pan wszystkie sprzęty AGD i RTV, komputer, rower, narzędzia do napraw przydomowych, swoje książki, większość ubrań. W roku 2020 nie posiadał Pan żadnej nieruchomości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, nie ponosił żadnych wydatków na majątek znajdujący się w RP, bowiem nie dysponował Pan żadnym majątkiem na terytorium RP.

Inwestycje w Wielkiej Brytanii to inwestycje w fundusze emerytalne, do których dopłaca pracodawca oraz pracownik. Na przestrzeni lat w związku ze zmianami pracodawców miał Pan możliwość przyłączenia się do różnych funduszy emerytalnych. Posiada Pan inwestycje w funduszach: (…). Nie posiada Pan żadnych inwestycji w Rzeczypospolitej Polskiej.

Posiada Pan kredyty wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Kredyt na 20,000 £ w (…) Bank, karty kredytowe na 6,500 £ w (…) Bank oraz na 10,000 £ w (…) Bank.

W 2020 roku nie posiadał Pan żadnych nieruchomości na terytorium RP. Posiadał Pan wyłącznie nieruchomości w UK.

Lista majątku ruchomego w UK:

- wszystkie sprzęty AGD i RTV (telewizor, głośniki, radio, lodówka, pralka, sokowirówka, robot kuchenny, komputer),

- gitara ze wzmacniaczem,

- rower,

- narzędzia do napraw przydomowych,

- książki,

- większość ubrań wraz z innymi podobnymi przedmiotami.

W 2020 roku był Pan właścicielem samochodu- (…) z 2014 roku. Przez okres 2020 roku samochód był cały czas zarejestrowany i ubezpieczony (ubezpieczyciel (…), a w 2020 roku (…) polisa o nazwie (…)) w UK. Dopiero pod koniec grudnia 2020 roku samochód został przeniesiony do Polski (19 grudnia 2020 r. – data wjazdu do Polski). Przeniesienie auta do Polski spowodowane było obniżeniem wymaganych norm emisji Co2, które muszą spełniać auta zarejestrowane w strefie, w której znajduje się Pana dom w Wielkiej Brytanii. Przy czym wraz z przeniesieniem samochodu do Polski dokonał Pan jego darowizny na rzecz Pana żony. W omawianym okresie nie posiadał Pan innego - podobnego do posiadanego w UK- majątku ruchomego.

Nie posiadał Pan w omawianym okresie polis ubezpieczeniowych w Polsce. Jedyne polisy ubezpieczeniowe dotyczyły samochodu i wykupione były w Wielkiej Brytanii, jak zostało to wyżej wskazane.

Pana pracodawca pełnił rolę płatnika wszelkich danin publicznoprawnych, których obowiązek zapłaty wynika z przepisów prawa brytyjskiego, w tym pełnił rolę płatnika podatku dochodowego. Otrzymywał Pan wynagrodzenie w następujących kwotach (brutto):

- za okres od stycznia do czerwca 2020 r. 47,500.02 GBP,

- za okres od lipca do grudnia 2020 r. 47,500.02 GBP.

Jednocześnie zaznaczył Pan, że w okresie od 7 grudnia do 19 grudnia 2020 r. przebywał w Wielkiej Brytanii (we wniosku jako datę przyjazdu do Polski wskazano 19 grudnia 2020 r.).

Wyjazd do Wielkiej Brytanii objęty był zamiarem stałego przesiedlenia się na terytorium Wielkiej Brytanii. Od 2001 roku cały swój czas (poza wyjątkami takimi jak wyjazdy urlopowe) spędzał Pan w Wielkiej Brytanii. Od tego czasu nie miał Pan żadnych związków z Polską. W celu wyjazdu do Wielkiej Brytanii podjął się Pan zdania matury międzynarodowej. Później zaś po zakończeniu procesu edukacji w Wielkiej Brytanii pracował Pan wyłącznie u pracodawców brytyjskich i tylko na terytorium Wielkiej Brytanii, gdyż był to wymóg warunków zatrudnienia stawiany przez pracodawców brytyjskich. Tutaj też rozwijał Pan więzi kulturalne, społeczne i towarzyskie. W celu stałego przesiedlenia najpierw uzyskał Pan rezydenturę, a potem obywatelstwo brytyjskie. W szczególności uzyskanie przez Pana rezydentury jak i obywatelstwa Brytyjskiego jest objawem chęci pozostania na stałe w Wielkiej Brytanii i przesiedlenia się tam na stałe. Wyjeżdżając, nie miał Pan zamiaru wracać do Polski, np. po zakończeniu edukacji.

Żona uzyskuje własne dochody. W okresie od dnia 29 czerwca 2019 r. do 26 czerwca 2020 r. żona przebywała na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim. W tym okresie żona przebywała z Panem cały czas w Wielkiej Brytanii. Żona jest podczas kończenia specjalizacji z pediatrii. Na rok 2020 jedynym elementem łączącym Pana rodzinę z Polską (poza chęcią tymczasowego zamieszkiwania w Polsce ze względu na lżejsze restrykcje związane z pandemią koronawirusa) była potrzeba zakończenia specjalizacji przez Pana żonę, celem uzyskania uprawnień zawodowych. Miejsce Pana pobytu i Pana rodziny determinuje zaś wyłącznie Pana potrzeba zawodowa. Jeżeli, ze względów zawodowych, konieczny byłby powrót do Wielkiej Brytanii jest Pan zdecydowany natychmiast powrócić do Wielkiej Brytanii. W badanym okresie świadczył Pan pracę na rzecz podmiotu brytyjskiego nieposiadającego oddziału w Polsce. W badanym okresie został Pan oddelegowany do świadczenia pracy zdalnej. Praca ta mogła być świadczona z każdego miejsca na świecie. Tym samym mógł Pan świadczyć tę pracę zarówno z terytorium Wielkiej Brytanii jak i z terytorium RP, jak również z każdego innego miejsca na świecie. Pobyt w Polsce był pomysłem, który umożliwił nakaz pracy zdalnej w UK i restrykcje związane z pandemią COVID. Ze względu na to, że nie spędzał Pan wiele czasu w Polsce, a Pana żona chciała dokończyć specjalizację z pediatrii w Polsce, podjęta została decyzja o czasowym wyjeździe do Polski. W okresie będącym przedmiotem zapytania nie świadczył Pan pracy na rzecz podmiotu polskiego.

W roku 2020 przebywał Pan na terytorium Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni. Pana wynagrodzenie nie było ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, który pracodawca brytyjski posiadał w Polsce. Pracodawca nie posiada ani takiego zakładu, ani placówki w Polsce. W okresie objętym przedmiotem zapytania wynagrodzenie wypłacał podmiot brytyjski.

Rodzina przebywała w badanym okresie wraz z Panem, co wynika z wyżej udzielonych odpowiedzi. Jednocześnie pragnie Pan zaznaczyć, że jeżeli zaistniałaby taka potrzeba, w szczególności związana z wypełnianiem przez Pana obowiązków zawodowych, możliwe było powrócenie do Wielkiej Brytanii przez całą rodzinę w bardzo szybkim czasie. Związane jest również to z okolicznością, że stale ponosi Pan koszty utrzymania nieruchomości mieszczącej się w Wielkiej Brytanii, co pozostaje związane z ewentualną koniecznością szybkiego powrotu z Polski do Wielkiej Brytanii.

Nie powrócił Pan do Wielkiej Brytanii. Przy czym w 2021 roku również często podróżował Pan między Polską a Wielką Brytanią, m.in. w celu realizacji obowiązków służbowych.

Ocenia Pan, że w roku 2021 przebywał na terytorium Polski powyżej 183 dni, a ewentualne przeniesienie ośrodka interesów życiowych nastąpiło w listopadzie roku 2021. Związane jest to jednak wyłącznie z okolicznością zakupu domu w Polsce oraz zgodą na stałe świadczenie pracy zdalnej, w ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej. Możliwość świadczenia pracy zdalnej na zasadach określonych w roku 2020 wygasła wraz z rozpoczęciem prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej w lutym 2022 r. Ponadto, ze względu na opanowanie sytuacji epidemicznej możliwy stał się powrót do świadczenia pracy w sposób przewidziany przed marcem 2020 r. To jest też okoliczność determinująca konieczność uzyskania przez Pana zgody na dalsze świadczenie pracy zdalnej. Gdyby kontrahent nie wyraził tej zgody bezwarunkowo powróciłby Pan do Wielkiej Brytanii. To zaś dobitnie świadczy o braku Pana ścisłych powiązań z RP. W listopadzie roku 2021 gdy otrzymał Pan zgodę obecnego kontrahenta na świadczenie pracy na stałe w sposób zdalny zdecydował się Pan przenieść swoje miejsce zamieszkania do Polski. Do listopada roku 2021 pozostawał Pan w stanie permanentnej niepewności co do miejsca zamieszkania . Gdyby bowiem okazało się, że niemożliwym jest świadczenie pracy zdalnej na rzecz podmiotu brytyjskiego natychmiast powróciłby do Wielkiej Brytanii. Ze względu na zawód wykonywany przez Pana, odpowiednie warunki płacowe oraz możliwość pracy w wykonywanym zawodzie w ogóle możliwa jest wyłącznie w Wielkiej Brytanii.

Poza obywatelstwem i nabytą w sierpniu 2021 r. nieruchomością nie łączą z Polską w zasadzie żadne związki. Wszelkie związki towarzyskie, część związków rodzinnych, związki biznesowe, posiadany majątek, stałe łożenie na utrzymanie posiadanego w Wielkiej Brytanii majątku świadczy o tym, że dalej posiada Pan ścisłe powiązania z Wielką Brytanią. Organ powinien mieć również na uwadze w szczególności to, że jest Pan obywatelem brytyjskim. W tym kontekście nie stanowi dla Pana problemu przeniesienie swojego miejsca zamieszkania wraz z całą rodziną do Wielkiej Brytanii - w momencie gdy tylko zaistnieje taka potrzeba. Obecnie dla Pana jedynym wyznacznikiem tego gdzie będzie mieszkać jest możliwość zapewnienia środków na utrzymanie rodziny, posiadanego majątku oraz spłaty zobowiązań. Jeżeli więc będzie Pan zmuszony zakończyć współpracę z obecnym kontrahentem nie będzie podejmować próby zarobkowania w Polsce, od razu wraz z całą rodziną przeniesie się na powrót do posiadanej w Wielkiej Brytanii nieruchomości. Okoliczności dotyczące roku 2021 opisane zostały również przez Pana w odrębnie złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Pytanie

Czy w związku z osiągniętymi dochodami z pracy najemnej pozostanie Pan opodatkowany wyłącznie w Wielkiej Brytanii, czy też zaistnieje konieczność odprowadzenia podatku również na terytorium RP?

Pana stanowisko w sprawie

Ze względu na nieograniczony obowiązek podatkowy w Wielkiej Brytanii oraz zastosowanie postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) pozostanie Pan opodatkowany wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy ocenić, że przedmiotowe zagadnienie funkcjonuje na styku prawa krajowego, w tym Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426) oraz prawa międzynarodowego, w tym Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) oraz Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzona w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 ze zm.). Zgodnie z przepisami krajowymi, w szczególności zgodnie z art. 3 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych),

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W pierwszej kolejności, na gruncie przepisów krajowych należy rozważyć czy będzie Pan miał nieograniczony czy też ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w roku 2020 przebywał Pan w Polsce przez okres mniej niż 183 dni w roku podatkowym. Jeśli zaś chodzi o drugą przesłankę, w pierwszej kolejności należy wskazać, że „Oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem” (Wyrok WSA w Łodzi z 5.10.2017 r., I SA/Łd 493/17). Zgodnie z poglądami Naczelnego Sądu Administracyjnego „przepis art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f. wskazuje na dwie przesłanki powodujące ustalenie miejsca zamieszkania w Polsce, które ze względu na rozdzielenie ich przez ustawodawcę spójnikiem "lub", mają charakter rozłączny. Pierwszym z warunków, pozwalającym uznać osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Dokonując oceny, w którym z państw znajduje się centrum interesów osobistych i gospodarczych osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, a także miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. Drugim z warunków ustalenia miejsca zamieszkania danej osoby w Polsce jest przebywanie w Polsce dłużej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego” (Wyrok NSA z 28.09.2018 r., II FSK 2653/16).

Dokonując oceny tego gdzie znajduje się Pana ośrodek interesów życiowych należy wziąć pod uwagę Pana związki osobiste i ekonomiczne z danym państwem. Przechodząc do szczegółowego analizowania Pana związków osobistych i ekonomicznych z Wielką Brytanią należy wskazać, że pozostaje Pan obywatelem Wielkiej Brytanii. Przebywał Pan w Wielkiej Brytanii nieprzerwanie przez wiele lat. Przez lata odwiedzał Pan Polskę wyłącznie w związku z wyjazdami świątecznymi. Zdobył Pan wykształcenie w Wielkiej Brytanii. Zawodowo pozostawał Pan związany wyłącznie z brytyjskimi przedsiębiorstwami i instytucjami. Status brytyjskiego rezydenta podatkowego uzyskał Pan na wiele lat przed otrzymaniem obywatelstwa. Nigdy nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów na terytorium RP. W roku 2020 wszelki majątek, który Pan posiadał zgromadzony pozostawał w Wielkiej Brytanii. Więzi towarzyskie i kulturalne w tym więzi rodzinne utrzymywane były w głównej mierze na terytorium Wielkiej Brytanii. W Polsce zamieszkują wyłącznie Pana brat oraz mama. Jeśli chodzi o najbliższą rodzinę wziął Pan ślub w roku 2018, w 2019 r. urodziła się Pana córka. Po urodzeniu się córki cała rodzina zamieszkiwała w Wielkiej Brytanii. Pana wszelkie konta bankowe oraz oszczędności ulokowane były w roku 2020 w Wielkiej Brytanii. W badanym okresie posiadał Pan dom w Wielkiej Brytanii. Jak widać przedstawiona analiza, która obejmuje Pana związki osobiste i ekonomicznie z Wielką Brytanią dobitnie dowodzą tego, że to Wielka Brytania jest krajem, w którym posiada Pan ośrodek interesów życiowych. Tym samym należy stwierdzić, że w okresie od lipca 2020 r. do grudnia 2020 r. przebywał Pan na terytorium RP w sposób cykliczny, przy czym pobytu tego nie można kwalifikować jako przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Polski. Świadczy o tym częstotliwość podróży do Wielkiej Brytanii (raz w miesiącu w okresie od lipca do grudnia 2020 r.), które świadczą o dalszym organizowaniu zarówno życia towarzyskiego jak i zawodowego na terytorium Wielkiej Brytanii. W przedstawionym stanie faktycznym podkreślić należy fakt wprowadzenia łagodniejszych obostrzeń epidemiologicznych w Polsce w porównaniu z Wielką Brytanią, czy też okres podróży wakacyjnych co miało również wpływ na chęć Pana tymczasowego pobytu na terytorium RP.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w roku 2020 posiadał Pan ośrodek interesów życiowych na terytorium Wielkiej Brytanii o czym przesądzają przedstawione powyżej okoliczności, oraz przebywał w sposób tymczasowy na terytorium RP przez okres krótszy niż 183 dni. Oznacza to, że nie jest Pan polskim rezydentem podatkowym, co skutkuje tym, iż nieograniczony obowiązek podatkowy u Pana występuje w Wielkiej Brytanii. W Polsce zgodnie z art. 3 ust. 2a podlega Pan wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z poglądami wyrażanymi przez Dyrektora KIS „wyjaśnić należy, że miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca jest wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana” (Pismo z dnia 17 kwietnia 2020 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0113-KDIPT2-2.4011.53.2020.2.AKU). Podkreślić należy, że praca wykonywana przez Pana miała w części charakter zdalny. Przebywając tymczasowo na terytorium RP świadczył Pan dalej pracę na rzecz swojego ówczesnego pracodawcy, na zasadach na jakich świadczył tę pracę przebywając na terytorium Wielkiej Brytanii. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia miejsca opodatkowania od formy wykonywania pracy ani też od tego, gdzie osoba fizyczna jest faktycznie zatrudniona. Przepis jednoznacznie wskazuje, że kluczowe jest miejsce wykonywania pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

W tej sytuacji, w odniesieniu do okresu, w którym przebywał Pan na terytorium RP i jednocześnie wykonywał pracę, za którą otrzymywał wynagrodzenie w stosunku do Pana miałyby zastosowanie przepisy ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) dotyczące ograniczonego obowiązku podatkowego. Jednakże przepisy PIT należy odczytywać w związku z postanowieniami umów międzynarodowych. W tym przypadku należy powołać się na postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840). Konwencja zawiera autonomiczne regulacje odnoszące się do miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Zgodnie z przepisami art. 5 Konwencji w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

W Pana ocenie w roku 2020 według prawa Wielkiej Brytanii podlegał Pan tam opodatkowaniu, z uwagi na miejsce zamieszkania, które znajdowało się właśnie w Wielkiej Brytanii. Przyjmując jednak, że z uwagi na tymczasowe przebywanie na terytorium Polski organ oceniłby, że miał Pan miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach, to nadal z powodzeniem należałoby ustalić, że posiada Pan miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii ze względu na faktyczne stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii oraz posiadanie ośrodka interesów życiowych w tym kraju, ze względu na ściślejsze powiazania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią. Kończąc kwestię oceny gdzie w roku 2020 posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy stanowczo stwierdzić, że na podstawie przepisów PIT oraz Konwencji można jednoznacznie przyporządkować miejsce Pana zamieszkania, w tym ośrodek interesów życiowych do terytorium Wielkiej Brytanii. To zaś będzie miało wpływ na opodatkowanie uzyskanych dochodów.

Do przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie będą mieć postanowienia art. 14 ust. 1 i 14 ust. 2 ww. Konwencji. Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. W myśl art. 14 ust. 2 Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Cytowane przepisy tworzą kompletną regulację pozwalającą na ocenę, w którym z umawiających się państw ma nastąpić opodatkowanie osiągniętych dochodów. Mając na uwadze przepis art. 14 ust. 1 Konwencji należałoby przyjąć, że dochody osiągnięte na terytorium RP będą opodatkowane w RP natomiast dochody osiągnięte na terytorium Wielkiej Brytanii podlegać będą opodatkowaniu na terytorium Wielkiej Brytanii. Dokonując oceny tego, gdzie nastąpi opodatkowanie osiągniętych dochodów należy mieć na uwadze przepis art. 14 ust. 2 Konwencji, który stanowi lex specialis w stosunku do art. 14 ust. 1 Konwencji. Analizując przesłanki zawarte w art. 14 ust. 2 Konwencji należy przyjąć, że w przedstawionym stanie faktycznym wystąpiła możliwość zwolnienia otrzymanego wynagrodzenia z opodatkowania na terytorium RP. Przebywał Pan bowiem w Polsce przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Pana pracodawca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium RP. Pana pracodawca nie posiadał zakładu na terytorium RP, co wyklucza możliwość poniesienia przez zakład wynagrodzenia. Dokonując oceny stanu faktycznego wraz z przedstawionym stanem prawnym należy ocenić, że w niniejszej sprawie zastosowanie będzie miał przepis art. 14 ust. 2 Konwencji. Konwencja w tym zakresie nie została zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzona w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. To zaś oznacza, że wynagrodzenie, które otrzymywane było przez Pana w związku z wykonywaną pracą opodatkowane byłoby wyłącznie w Wielkiej Brytanii, na co zezwalałby art. 14 ust. 2 Konwencji. Zgodnie z cytowaną już interpretacją indywidualną Dyrektora KIS z dnia 17 kwietnia 2020 r., 0113-KDIPT2-2.4011.53.2020.2.AKU „gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. Umowy zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Irlandii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Umowy wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana. W sytuacji zatem, gdy wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej w Irlandii, będzie wypłacane Panu przez pracodawcę mającego siedzibę w tym kraju, stwierdzić należy, że warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. b umowy nie zostanie spełniony. W konsekwencji więc, ww. wynagrodzenie, podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ww. Umowy, tj. zarówno w Irlandii, jak i w Polsce”.

Mając na uwadze powyższe, a contrario gdy warunki określone w art. 14 ust. 2 Konwencji zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Polsce podlega opodatkowaniu wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie może być Pan uznany za polskiego rezydenta podatkowego, tym samym nie będzie Pan zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej również na terytorium RP, bowiem spełnia określone w art. 14 ust. 2 Konwencji przesłanki do wyłącznego opodatkowania uzyskiwanych w 2020 roku dochodów wyłącznie w Wielkiej Brytanii.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii od 1 stycznia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r. i nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dochodów osiągniętych z pracy świadczonej zdalnie z terytorium Polski na rzecz brytyjskiego podmiotu od 1 lipca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z wniosku wynika, że jest Pan obywatelem polskim i brytyjskim. Do Wielkiej Brytanii przeprowadził się Pan w 2001 r. z zamiarem osiedlenia się na stałe. Rozlicza się Pan z brytyjskim odpowiednikiem fiskusa. Jest Pan rezydentem brytyjskim.

W okresie od lipca 2020 r. do grudnia 2020 r. został Pan oddelegowany do pracy zdalnej przez podmiot brytyjski. Świadczył Pan pracę ww. okresie z terytorium Polski. Pana żona przyjechała do Polski z Panem, aby dokończyć specjalizację zawodową (pediatryczną). W 2020 r. przebywał Pan ponad 183 dni w Wielkiej Brytanii. W listopadzie 2021 r. otrzymał Pan od kontrahenta brytyjskiego informację, że może świadczyć Pan pracę zdalnie na stałe. Aktualnie mieszka Pan w Polsce razem z rodziną.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że:

1. jest Pan obywatelem Wielkiej Brytanii oraz obywatelem Polski;

2. w 2001 roku wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii z zamiarem pobytu stałego, gdzie do 2008 roku Pan studiował, a od 2009 roku podjął Pan pracę;

3. w celu wyjazdu do Wielkiej Brytanii podjął się Pan zdania matury międzynarodowej. Pracował Pan wyłącznie u pracodawców brytyjskich i tylko na terytorium Wielkiej Brytanii, gdyż był to wymóg warunków zatrudnienia stawiany przez pracodawców brytyjskich. Tutaj rozwijał Pan więzi kulturalne, społeczne i towarzyskie. W celu stałego przesiedlenia najpierw uzyskał Pan rezydenturę, a potem obywatelstwo brytyjskie;

4. w ww. okresie przebywał Pan w Polsce sporadycznie, najczęściej w związku z obchodami Świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy;

5. ożenił się Pan w 2018 roku, w 2019 roku urodziła się Pana córka, przez ten czas zamieszkiwał Pan w Wielkiej Brytanii wraz z żoną i dzieckiem;

6. w Wielkiej Brytanii posiada Pan dom, do października 2020 r. posiadał Pan konta wyłącznie w bankach brytyjskich, w związku ze świadczoną pracą rozliczał się Pan z uzyskanych dochodów z brytyjskim fiskusem;

7. w omawianym okresie nigdy nie podejmował Pan zatrudnienia na terytorium RP;

8. większość Pana znajomych i przyjaciół zamieszkuje w Wielkiej Brytanii;

9. w roku 2020 był Pan brytyjskim rezydentem podatkowym;

10. do końca czerwca 2020 r. przebywał Pan stale na terytorium Wielkiej Brytanii;

11. od lipca 2020 r. przebywając na terytorium Polski świadczył Pan pracę zdalnie na rzecz brytyjskiego pracodawcy i od tego pracodawcy otrzymywał Pan wynagrodzenie;

12. w badanym okresie płacił Pan rachunki związane z utrzymaniem nieruchomości posiadanej w Wielkiej Brytanii, tj. Internet, gaz, prąd, woda, śmieci. W domu w UK posiada Pan wszystkie sprzęty AGD i RTV, komputer, rower, narzędzia do napraw przydomowych, swoje książki, większość ubrań, gitarę.

13. w roku 2020 nie posiadał Pan żadnej nieruchomości na terenie Rzeczypospolitej Polskiej;

14. posiada Pan inwestycje w fundusze emerytalne w Wielkiej Brytanii, do których dopłaca pracodawca oraz pracownik;

15. nie posiada Pan żadnych inwestycji w Rzeczypospolitej Polskiej;

16. posiada Pan kredyty wyłącznie w Wielkiej Brytanii;

17. w 2020 roku nie posiadał Pan żadnych nieruchomości na terytorium RP, ale posiadał Pan nieruchomości w UK;

18. w 2020 roku był Pan właścicielem samochodu - 19 grudnia 2020 roku samochód został przeniesiony do Polski i dokonał Pan jego darowizny na rzecz Pana żony;

19. nie posiadał Pan w omawianym okresie polis ubezpieczeniowych w Polsce;

20. Pana żona:

· uzyskuje własne dochody;

· w okresie od dnia 29 czerwca 2019 r. do 26 czerwca 2020 r. przebywała na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim - w tym okresie przebywała z Panem cały czas w Wielkiej Brytanii.

· jest podczas kończenia specjalizacji z pediatrii.

21. miejsce Pana pobytu i Pana rodziny determinuje wyłącznie Pana potrzeba zawodowa;

22. w badanym okresie świadczył Pan pracę na rzecz podmiotu brytyjskiego nieposiadającego oddziału w Polsce;

23. w badanym okresie został Pan oddelegowany do świadczenia pracy zdalnej;

24. w roku 2020 przebywał Pan na terytorium Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni;

25. w badanym okresie rodzina przebywała wraz z Panem;

26. nie powrócił Pan do Wielkiej Brytanii.

Ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r. łączyły Pana z Wielką Brytanią. Miejscem zamieszkania Pana, Pana żony i córki do końca czerwca 2020 r., tj. do momentu zamieszkiwania w Wielkiej Brytanii, nie jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w konsekwencji do tego dnia podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ww. ustawy. W związku z tym, dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii, w czasie, kiedy posiadał Pan w tym państwie miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Natomiast, od dnia przyjazdu do Polski, tj. od dnia 1 lipca 2020 r. spełnił Pan warunki określone w art. 3 ust. 1a ustawy, pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Przeniósł Pan z dniem 1 lipca 2020 r. centrum interesów życiowych (Pana rodzina przeprowadziła się do Polski razem z Panem) i od ww. daty podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pan opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 lipca 2020 r. bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wykonywał Pan pracę najemną dla podmiotu brytyjskiego na terytorium Polski od dnia 1 lipca 2020 r.

Z treści art. 14 ust. 1 ww. konwencji wynika:

Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Następnie art. 14 ust. 2 ww. konwencji wskazuje:

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Powyższe przepisy jednoznacznie wskazują, że co do zasady dochody z pracy podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, chyba, że praca jest wykonywana w drugim państwie. Jeżeli jest tam rzeczywiście wykonywana, to otrzymywane wynagrodzenie może być opodatkowane w obu państwach, za wyjątkiem przypadku opisanego szczegółowo w treści art. 14 ust. 2 Konwencji.

Zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko – brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI,

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko – brytyjskiej przez Polskę:

· w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

· w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca jest wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

Pana dochody osiągnięte od dnia 1 lipca 2020 r., czyli od daty przeniesienia centrum interesów osobistych do Polski, zostały osiągnięte przez Pana jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej w Polsce. Bez względu na to, że są wypłacane przez pracodawcę posiadającego siedzibę w Wielkiej Brytanii, podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji tylko w państwie zamieszkania, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, określona w art. 22 Konwencji metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu nie będzie miała zastosowania, bowiem podwójne opodatkowanie nie wystąpi.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Ma Pan obowiązek rozliczenia w Polsce swoich dochodów uzyskanych w okresie od 1 lipca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. z umowy o pracę (praca najemna) od pracodawcy z Wielkiej Brytanii w zeznaniu podatkowym składanym za 2020 rok na formularzu PIT-36.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Powołane przez Pana interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do Pana sprawy, ani do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).