0114-KDIP2-2.4011.432.2022.1.RK

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem pracowników w planie motywacyjnym oraz możliwości dokonania korekt informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 za lata 2018-2021.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z. o.o. (dalej „Spółka Polska", „Wnioskodawca” lub „X Polska") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną na podstawie przepisów prawa polskiego, będącą częścią międzynarodowej grupy X (dalej: „Grupa”).

W celu zwiększenia motywacji pracowników poszczególnych spółek należących do Grupy w różnych krajach oraz zwiększenia ich zaangażowania w rozwój Grupy, Y. z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka Y), wprowadził globalny program motywacyjny (dalej: „Plan” lub „Program"). W ramach Programu, kluczowi pracownicy poszczególnych spółek z Grupy (w tym niektórzy pracownicy Wnioskodawcy), mogą nieodpłatnie otrzymać akcje Spółki Y, bądź nabyć je po cenie niższej niż cena rynkowa.

Spółka Y będąca spółką akcyjną na gruncie prawa (…) jest spółką dominującą w stosunku do Spółki polskiej w rozumieniu art. 3 ust.1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217, dalej: ustawa o rachunkowości).

Program został utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy Spółki Y w kwietniu 1996 roku. Kolejne edycje Programu były uchwalane kolejno w latach 2011, 2012 oraz w 2018 roku. Za każdym razem przedłużenie funkcjonowania Planu miało formę uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy Spółki Y.

Zgodnie z regulaminem Programu, do udziału w Programie uprawnieni są jedynie wybrani pracownicy zatrudnieni na stałe w spółkach z Grupy (w tym w X Polska). Prawo do nabycia uprawnień uczestnika Programu jest ograniczone do okresu zatrudnienia w Grupie.

Uczestnicy Programu mają możliwość preferencyjnego nabycia akcji Spółki Y, tj. nieodpłatnie, po spełnieniu określonych warunków. Jednym z nich jest pozostawanie w zatrudnieniu z podmiotem z Grupy w zdefiniowanym okresie (okres nabywania uprawnień), po upływie którego można otrzymać/nabyć akcje.

W trakcie trwania okresu nabywania uprawnień, uczestnik Planu nie jest właścicielem akcji i nie przysługują mu żadne prawa, które przysługują akcjonariuszom (np. prawo głosu na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, prawo do dywidendy itp ).

Wszelkie zasady i warunki mające zastosowanie do przyznanej nagrody opartej na akcjach wynikają z zasad Planu zatwierdzonego przez walne zgromadzenie akcjonariuszy Spółki Y. Warunki uczestnictwa w Programie nie są zaś określane w postanowieniach polskiej umowy o pracę czy też wewnętrznych przepisach o wynagrodzeniu obowiązujących w polskiej spółce (nie wynikają z polskiego zakładowego układu zbiorowego pracy oraz lokalnych regulaminów obowiązujących w polskiej spółce). W umowach o pracę uczestników Programu zakwalifikowanych przez Spółkę Y do Programu zgodnie z jego zasadami znajduje się jedynie, ogólne postanowienie określające, że „pracownikowi przysługuje udział w korporacyjnym programie (…) (program (…)) dającym prawo do otrzymywania akcji Spółki Y” bez precyzowania jakichkolwiek szczegółów tego Programu. Wszelkie roszczenia z tytułu udziału w Planie przez pracowników Wnioskodawcy kierowane są do Spółki Y. Spółka polska nie ma także wpływu na uczynienie danego pracownika uczestnikiem Programu ani na określenie wysokości nagrody (wartości akcji), jaka może być przyznana w ramach Planu, gdyż jedynym decydentem w tym zakresie jest Spółka Y.

Do tej pory Spółka kwalifikowała przychody swoich pracowników związane z uczestnictwem w Planie jako przychody ze stosunku pracy, uwzględniając je w liście płac, w zależności od sytuacji: wartość nieodpłatnie nabytych akcji lub różnicę pomiędzy ceną zapłaconą przez pracownika a wartością rynkową akcji. Niemniej jednak, w ostatnim czasie Spółka dokonała weryfikacji zasad Programu, w wyniku której okazało się, że Program kwalifikuje się jako program motywacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o PIT, co w ocenie Spółki ma zasadnicze znaczenie z perspektywy istnienia po jej stronie obowiązków płatnika PIT w związku z nagrodami otrzymywanymi przez pracowników Spółki, związanych z uczestnictwem w Programie.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, wnoszę o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do określenia obowiązków Wnioskodawcy w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy we wskazanym Planie, w szczególności wnioskuję o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Pytania

1. Czy w związku z tym, że Program spełnia warunki programu motywacyjnego, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o PIT, na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika zaliczek na PIT, w odniesieniu do nagród otrzymanych przez pracowników Wnioskodawcy w ramach Programu od roku 2018?

2. Jeżeli, w związku z kwalifikacją Programu jako programu motywacyjnego w rozumieniu art. 24 ust. 11b ustawy o PIT, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika PIT w odniesieniu do nagród otrzymanych przez pracowników Wnioskodawcy, czy w takim przypadku Wnioskodawca powinien dokonać korekt informacji PIT-11 za lata 2018, 2019, 2020 i 2021, w których to latach Wnioskodawca błędnie zakwalifikował wartość nagród w Programie jako przychody ze stosunku pracy swoich pracowników.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez pracowników Wnioskodawcy nagród w ramach Programu począwszy od 1 stycznia 2018 r. (kiedy to wszedł w zycie art. 24 ust. 11b ustawy o PIT) nie wiąże się z powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika zaliczek na PIT. Takie obowiązki nie powstaną ani w momencie przyznania pracownikom Wnioskodawcy prawa do uczestnictwa w Programie, ani w momencie nabycia akcji przez pracowników, ze względu na spełnienie warunków wskazanych w art. 24 ust. 11-12a ustawy o PIT.

Konsekwentnie, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać wartości nagród otrzymanych w ramach Programu przez pracowników Wnioskodawcy od 1 stycznia 2018 r. jako przychodów ze stosunku pracy tych pracowników. Tym samym, Wnioskodawca powinien dokonać korekt informacji PIT-11 za lata 2018-2021, zmniejszając kwotę wykazanego w poszczególnych latach przychodu ze stosunku pracy o wartość nagród związanych z uczestnictwem w Programie, które zostały uwzględnione jako przychód ze stosunku pracy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. 2021 poz. 1540), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jednocześnie, zgodnie z zapisami art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Katalog źródeł przychodów zawiera art. 10 ustawy pit. W ustępie pierwszym tego przepisu jako źródło przychodu wymieniono m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę (pkt 1).

Definicje przychodu natomiast znajdziemy w art. 11 ust. 1 ustawy PIT , który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Kwestie przychodów ze stosunku pracy szczegółowo reguluje art. 12 ust. 1 ustawy PIT, który stanowi za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 24 ust. 11 ustawy o PIT, jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

1. Spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 ustawy o PIT,

2. Spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 ustawy o PIT,

- podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji. Przepis art. 24 ust. 11a ustawy o PIT definiuje dochód z odpłatnego zbycia akcji jako różnicę między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia akcji a kosztami uzyskania przychodu określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

Tym samym, o ile spełnione są warunki wskazane w art. 24 ust. 11-24 ust. 11b ustawy o PIT, otrzymanie akcji w ramach programu motywacyjnego nie prowadzi do powstania przychodu, a opodatkowanie zostaje odroczone do momentu zbycia akcji. Powyższe oznacza, że o ile Program spełnia warunki programu motywacyjnego określonego w art. 24 ust. 11b ustawy o PIT, na pracodawcy, którego pracownicy uczestniczą w takim Programie, nie ciążą obowiązki płatnika PIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust 11b ustawy o PIT za program motywacyjny uznać należy system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez jeden z rodzajów podmiotów wskazanych powyżej, w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki określonej w pkt 1 lub 2.

Ponadto art. 24 ust. 12a ustawy o PIT wskazuje, iż postanowienia powyższych przepisów stosuje się do dochodu uzyskanego przez osoby uprawnione z tytułu objęcia lub nabycia akcji spółek akcyjnych, których siedziba lub zarząd znajduje się na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania (tj. między innymi w Meksyku).

Podsumowując, zgodnie z powyższymi przepisami (art. 24 ust. 11-12a ustawy o PIT), otrzymanie/nabycie bezpłatnie lub po cenie niższej niż rynkowa akcji nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie otrzymania akcji, jeśli są spełnione następujące warunki:

1. Akcje są otrzymane w ramach programu motywacyjnego utworzonego na podstawie uchwały walnego zgromadzenia (wspólników/akcjonariuszy), tworzącego system wynagradzania,

2. Przyznane akcje są albo akcjami spółki zatrudniającej uczestników Planu, albo spółki dominującej w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości,

3. Przyznane akcje są akcjami spółki akcyjnej mającej siedzibę na terytorium UE lub EOG lub w kraju, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania,

4. Akcje są przyznane wyłącznie osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę bądź umowy cywilnoprawnej (z wyłączeniem umowy o współpracę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej), a także osobom wykonującym swoje funkcje na podstawie powołania w skład organów spółki.

5. Akacje przyznane są bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych

Łączne spełnienie powyższych warunków oznacza, że w momencie objęcia akcji nieodpłatnie lub ich nabycia po preferencyjnej cenie, po stronie osoby obejmującej/nabywającej akcje nie dochodzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Przychód z tego tytułu powstaje dopiero z chwilą odpłatnego zbycia akcji objętych w ramach planu motywacyjnego.

W następstwie tego przychód ten powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z kapitałów pieniężnych, jego źródłem jest bowiem odpłatne zbycie udziałów (akcji), papierów wartościowych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT.

Mając na uwadze przepisy dotyczące zastosowania odroczenia momentu powstania przychodu do momentu zbycia akcji, Wnioskodawca wskazuje poniższe:

1. Charakter planu i forma jego wprowadzenia - Plan, w którym uczestniczą pracownicy ma wyraźne cechy spójnego i złożonego systemu wynagradzania, którego głównym celem jest zachęcenie pracowników spółek z Grupy do większego zaangażowania, poprzez połączenie ich przyszłego wynagrodzenia z zyskiem firmy.

2. Program został utworzony przez Spółkę Y decyzją walnego zgromadzenia akcjonariuszy w kwietniu 1996 roku, a kolejne edycje Programu zostały zatwierdzone również poprzez uchwałę walnego zgromadzenia akcjonariuszy kolejno w 2011, 2012 oraz w 2018 roku. Zatem elementy definicji programu motywacyjnego, dotyczące kwalifikacji jako system wynagradzania oraz formy prawnej utworzenia Programu są spełnione.

3. Forma prawna organizatora - Spółka Y jest spółką, której akcje dostępne są w obrocie publicznym i mogą być przedmiotem notowań giełdowych. Na podstawie prawa spółek, zarejestrowana jako sociedad anonima bursatil de capital variable, Spółka Y jest odpowiednikiem polskiej spółki akcyjnej, a jej akcje notowane są na (`(...)`) giełdzie papierów wartościowych. Spółka Y jest spółką dominująca w odniesieniu do Spółki polskiej, zatem warunek dotyczący formy prawnej organizatora programu motywacyjnego również jest spełniony.

4. Siedziba organizatora – Spółka Y posiada siedzibę na terytorium (`(...)`). Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z meksykiem (konwencja z dnia 30 listopada 1998 roku między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem (`(...)`) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, Dz. U. z 2003 r., poz. 131). Zatem warunek dotyczący lokalizacji organizatora programu motywacyjnego również jest spełniony.

5. Uczestnicy Planu - w Planie uczestniczą osoby będące pracownikami spółek z Grupy, w tym polskiej spółki. Spółka akcyjna, która utworzyła Program, jest podmiotem dominującym w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości w odniesieniu do X Polska, którego pracownicy mogą być uczestnikami Programu. Tym samym warunek dotyczący uczestników Planu również należy uznać za spełniony.

6. Przekazanie akcji - uczestnicy Programu otrzymują akcje w sposób bezpośredni, bezkosztowo lub po cenie niższej niż rynkowa. Zatem warunek dotyczący formy otrzymania nagrody (akcji) w ramach programu motywacyjnego również jest spełniony.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy wszystkie warunki odroczenia momentu opodatkowania dochodu z tytułu nabycia akcji, wynikające z przepisów art. 24 ust. 11-12a ustawy o PIT należy uznać za spełnione, co powoduje, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika PIT w związku z nagrodami otrzymanymi w ramach Programu po roku 2018. Tym samym, Polska spółka nie powinna uwzględniać przychodu związanego z Programem osiągniętego przez pracowników polskiej spółki od 1 stycznia 2018 roku, jako przychodu ze stosunku pracy i wykazywać jego wartości w informacji PIT-11.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia odpowiednich korekt informacji PIT-11 dla pracowników za lata 2018-2021, w których przychód ten został nieprawidłowo zakwalifikowany jako przychód ze stosunku pracy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1. obliczenie,

2. pobranie,

3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei jak stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

‒ określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

‒ określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji, udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 11 ust. 2b powoływanej ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Natomiast, jak wynika z art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 31 powołanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 cytowanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W myśl art. 39 ust. 3 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Państwa wątpliwości budzi kwestia ciążących na Spółce obowiązków płatnika w związku z udziałem Państwa pracowników w Planie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę Y.

Wymaga podkreślenia, że o tym, czy świadczenie uzyskiwane przez podatnika jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem prawnym.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy Państwa pracownicy nabywają akcje spółki zagranicznej na preferencyjnych warunkach od Państwa, czy też od innego podmiotu, tj. Spółki Y, organizatora Planu. Obowiązki płatnika po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielania przez Spółkę świadczeń na rzecz swoich pracowników uczestniczących w Planie.

W niniejszej sprawie:

‒ organizacja i administracja Planu – w celu zwiększenia motywacji pracowników poszczególnych spółek należących do Grupy w różnych krajach oraz zwiększenia ich zaangażowania w rozwój Grupy (podmiot dominujący w odniesieniu do X Polska) wprowadził globalny program motywacyjny. W ramach Programu, kluczowi pracownicy poszczególnych spółek z Grupy (w tym niektórzy Państwa pracownicy), mogą nieodpłatnie otrzymać akcje Spółki Y, bądź nabyć je po cenie niższej niż cena rynkowa. Wszelkie zasady i warunki mające zastosowanie do przyznanej nagrody opartej na akcjach, wynikają z zasad Planu (Programu) zatwierdzonego przez walne zgromadzenie akcjonariuszy Spółki Y;

‒ uczestnicy Planu – zgodnie z regulaminem Programu do udziału w Programie uprawnieni są jedynie wybrani pracownicy zatrudnieni na stałe w spółkach z Grupy (w tym X Polska);

‒ warunki uczestnictwa w programie nie są określone w postanowieniach polskiej Spółki – nie wynikają z polskiego zakładowego układu zbiorowego pracy oraz lokalnych regulaminów obowiązujących w polskiej Spółce;

‒ w umowach o pracę uczestników Programu zakwalifikowanych przez Spółkę Y do programu zgodnie z jego zasadami znajduje się jedynie ogólne postanowienie określające, że pracownikowi przysługuje udział w korporacyjnym „programie (…)”;

‒ wszelkie roszczenia z tytułu udziału w Planie przez Państwa pracowników kierowane są do Spółki Y.

W takiej sytuacji nie można uznać, że świadczenia Państwa pracowników, w postaci preferencyjnego nabycia akcji Spółki Y, związane z uczestnictwem w Planie są przez nich uzyskiwane od Państwa. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że Spółka Y realizuje na rzecz Państwa pracowników świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Państwo.

Skoro Państwo nie są podmiotem dokonującym świadczeń na rzecz pracowników, po Państwa stronie nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanego we wniosku świadczenia po stronie Państwa pracowników (jako podatników).

Również sprzedaż akcji przez Państwa pracowników, nabytych na preferencyjnych warunkach w wyniku uczestnictwa w Planie, nie rodzi żadnych obowiązków płatnika po Państwa stronie. W momencie odpłatnego zbycia przez pracowników akcji Spółki Y powstaje bowiem przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany dochód z tego tytułu podatnicy zobowiązani są opodatkować samodzielnie, w stosownym zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonają zbycia akcji. Zatem na Państwu nie ciążą również obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że Program spełnia warunki programu motywacyjnego, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o PIT, na Państwu nie ciążą obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w odniesieniu do nagród otrzymanych przez Państwa pracowników w ramach Programu od roku 2018.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że do tej pory Spółka Polska kwalifikowała przychody swoich pracowników związane z uczestnictwem w Planie jako przychody ze stosunku pracy, uwzględniając je na liście płac. W związku z tym Państwa wątpliwości dotyczą możliwości dokonania korekt informacji PIT-11 za lata 2018-2021.

Odnosząc się do korekt deklaracji należy wskazać, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa,

ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach:

– rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 i § 2 ww. ustawy wynika, że

‒ jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację

‒ skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że opisana sytuacja upoważnia płatnika (spółkę) do dokonania korekt informacji PIT-11 wystawionych za lata 2018-2021.

Wystawienie przez Państwo (płatnika), zatrudnionemu na podstawie stosunku pracy pracownikowi błędnej informacji PIT-11 za lata 2018-2021 (w związku z błędną kwalifikacją programu motywacyjnego) wywołuje obowiązek wystawienia korekty tej informacji, tak aby jej treść była zgodna ze stanem faktycznym. Tylko bowiem wystawienie informacji wykazującej faktycznie osiągnięty przez Państwa pracowników przychód, który zakwalifikowany został do niewłaściwego źródła przychodów i faktycznie zostały pobrane w latach 2018-2021 r. zaliczki na podatek dochodowy z uwzględnieniem przychodów ze stosunku pracy stanowi realizację przez Państwa obowiązku wynikającego z art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w związku z kwalifikacją Programu jako programu motywacyjnego w rozumieniu art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Państwu nie ciążą obowiązki płatnika w odniesieniu do nagród otrzymanych przez Państwa pracowników. W takim przypadku powinni Państwo dokonać korekt informacji PIT-11 za lata 2018, 2019, 2020 i 2021, w których to latach błędnie Państwo zakwalifikowali wartość nagród w Programie jako przychody ze stosunku pracy swoich pracowników.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pomimo dokonanej przez organ oceny Państwa stanowiska jako prawidłowego, interpretacja nie zawiera oceny Państwa stanowiska w części dotyczącej kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku świadczeń po stronie pracowników jako podatników. Interpretacja nie zawiera również oceny Państwa stanowiska w zakresie dotyczącym wykładni art. 24 ust. 11-12a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do opisanego we wniosku planu motywacyjnego utworzonego przez Spółkę Y. Kwestie te nie są decydujące dla wyjaśnienia Państwa indywidualnej sprawy jako podmiotu, który nie dokonuje opisanych w stanie faktycznym świadczeń, zatem organ podatkowy nie był uprawniony do dokonania rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po Państwa stronie obowiązków płatnika określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskanie przez Państwa pracowników akcji Spółki Y jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym przychodem z określonego źródła przychodów.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowe nie jest ustalenie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Wnioskodawca ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).