Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 25 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 lipca 2022 r. (data wpływu 20 lipca 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od ponad 10 lat mieszkał Pan i prowadził działalność gospodarczą w Niemczech.

Pana życie toczyło się w Niemczech, tam Pan pracował, mieszkał, odprowadzał podatki, robił zakupy, prowadził aktywność społeczną, kulturalną, tam miał Pan znajomych, Pana syn z rodziną mieszka w Niemczech.

Do Polski przyjeżdżał Pan tylko w odwiedziny.

Pana głównym centrum życiowym był Berlin, Niemcy i tam Pan przebywał.

W Polsce jest Pan w 1/2 współwłaścicielem mieszkania z Pana Ciocią, siostrą Pana Mamy, ale to ona mieszka w tym mieszkaniu i utrzymuje je. Pan tylko przyjeżdża ją odwiedzić. W Polsce od 2020 roku ma Pan partnerkę, z którą obecnie Pan mieszka w Polsce. Chcecie razem zamieszkać i wziąć ślub dlatego wraz z narzeczoną zakupił Pan w 2021 roku działkę w Polsce w celu wybudowania wspólnego domu abyście mogli razem zamieszkać po Pana powrocie na stałe z Niemiec.

Inwestycji innych Pan nie ma i ubezpieczeń też.

W latach podatkowych od 2007 roku tj. od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej w Niemczech do 31 stycznia 2022 roku posiadał Pan miejsce zamieszkania i meldunek dla celów podatkowych w Niemczech zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. Stałe miejsce zamieszkania miał Pan w Niemczech w Berlinie.

Posiada Pan zaświadczenie o meldunku miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa dla celów podatkowych w Niemczech w okresie od 11 listopada 2014 oraz potwierdzenia jednoosobowej firmy na działalność gospodarczą z 2013 roku.

Niemiecka działalność została zamknięta 31 styczna 2022.

W 2020 roku wydzierżawił Pan w Polsce pole. Dzierżawcą jest Pan, wydzierżawiający to M.Z. zamieszkały (…). Pole jest nieodpłatnie dzierżawione, umowa została zawarta 29-06-2020 a ubezpieczeniem w KRUS jest Pan objęty od 02.07.2020 r.

Status rolnika posiada Pan od 02.07.2020 roku.

Do Polski wrócił Pan 01.02.2022 r. i otworzył Pan polską działalność gospodarczą z dniem 02.02.2022 r. W Polsce przebywa Pan od 01.02.2022 r. i do tego czasu nieprzerwanie od 2007 roku czyli 14 lat mieszkał Pan w Niemczech, konkretnie w Berlinie.

Wcześniej, czyli przed 2007 rokiem, od urodzenia mieszkał Pan w Polsce.

W 2021 roku nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni i w żadnym roku, czyli od 2007 roku. tj. od czasu kiedy zaczął Pan pracować w Niemczech nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

Posiada Pan obywatelstwo polskie, nie posiada Pan innego obywatelstwa.

Od 2022 roku będzie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, Polska będzie Pan stałym miejscem zamieszkania, centrum interesów osobistych i gospodarczych, życiowych.

Od 2022 r. w Polsce prowadzi Pan aktywność społeczną, kulturalną, polityczną, obywatelską, przebywa Pan głównie w Polsce, w Polsce znajduje się Pana ośrodek interesów życiowych.

Pana obecne miejsce zamieszkania: (…).

Stale miejsce zamieszkania ma Pan w Polsce.

Będzie Pan zazwyczaj przebywał w Polsce.

Zamierza Pan korzystać z „ulgi na powrót” za lata 2022.

Zamierza Pan korzystać z „ulgi na powrót” od zaliczek.

Zamierza Pan skorzystać z „ulgi na powrót” od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ze źródła usługi budowlane i pośrednictwo ubezpieczeniowe i będą opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Przychody w danym roku przekroczą 85 528 zł.

Nie zamierza Pan korzystać z ulgi dla młodych, ulgi dla rodzin 4+, ulgi dla pracujących seniorów.

Podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W latach 2007-2021 podlegał Pan nieograniczonemu obowiązku podatkowemu w Niemczech.

Od 2022 r. podlega Pan nieograniczonemu obowiązku podatkowemu w Polsce.

W latach 2007-2021 miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Niemczech.

Od 2022 roku ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

W latach 2007-2021 Pana życie toczyło się w Niemczech, tam Pan pracował, mieszkał, odprowadzał podatki, robił zakupy, prowadził aktywność społeczną, kulturalną, tam miał Pan znajomych. W Niemczech na stałe mieszka Pana 33 letni syn z rodziną. Nie miał Pan tam żony gdyż jest Pan kawalerem, miał Pan do 2017 partnerkę, która również mieszkała i pracowała w Niemczech. Mieszkał Pan w Berlinie wraz z 3 kolegami w wynajętym mieszkaniu (miał Pan swój pokój). Miał Pan meldunek na to mieszkanie.

Do Polski przyjeżdżał Pan tylko w odwiedziny. W Polsce był i do tej pory jest Pan w ½ współwłaścicielem mieszkania w Łodzi z pana Ciocią siostrą Pana Mamy, ale to ona mieszka w tym mieszkaniu i utrzymuje je. Pan tylko przyjeżdżał ją odwiedzić.

Nie miał Pan w Polsce żadnych innych inwestycji ani ubezpieczeń na życie. Jedyne ubezpieczenie jakie posiadał Pan w tym czasie to było ubezpieczenie obowiązkowe OC samochodu i od 02.07.2020 r. ubezpieczenie KRUS.

Od 2018 roku spotyka się Pan z nową Partnerką, która na stałe pracuje i mieszka w Polsce. Nie mieszkacie razem, Wasze spotkania odbywały się na zasadzie odwiedzin. Zaczęliście planować wspólne życie, w związku z czym w 2021 roku zakupiliście wspólnie działkę i zaczęliście budować Wasz wspólny dom.

Od 2022 r. ma Pan stałe zamieszkanie w Polsce również do celów podatkowych.

Od 2022 r. w Polsce prowadzi Pan aktywność społeczną, kulturalną, polityczną, obywatelską, przebywa Pan głównie w Polsce, w Polsce znajduje się Pana ośrodek interesów życiowych. Jak wyżej Pan napisał zakupił Pan wraz z Partnerką wspólną działkę i budujecie Wasz wspólny dom, w którym zamierzacie zamieszkać. Od 01.02.2022 r. w Polsce prowadzi Pan działalność gospodarczą. Pana obecne i stałe miejsce zamieszkania to (…).

Od 2022 r. Pana powiązanie z Niemcami polegać będę tylko na sporadycznych wyjazdach w celu wykonania usług zleconych w ramach Pana działalności gospodarczej. Nie będzie Pan tam już mieszkał na stałe, nie będzie Pan wynajmował mieszkania, te kilka dni, w których będzie Pan ewentualnie wykonywał zlecenie będzie spędzał Pan albo w hotelu, albo będzie Pan nocował u swojego Syna.

W 2022 r. będzie Pan zazwyczaj przebywał w Polsce, tu będzie Pana centrum życiowe.

Pytanie

Czy przysługuje Panu zastosowanie tzw. ulgi na powrót wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) mimo opłacania składek społecznych KRUS?

Pani stanowisko w sprawie

Art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT mówiący o zwolnieniach przedmiotowych od podatku dochodowego wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium RP do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

W Pana ocenie spełnia Pan warunki wynikające z powyższego art., ustawy, i może Pan zastosować tzw. ulgę na powrót w uzyskiwanych obecnie przychodach z działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 12 poz. 90).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Następnie art. 4 ust. 2 ww. umowy wskazuje:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c) jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1. w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2. podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3. podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4. posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5. nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W opisie stanu faktycznego wskazał Pan, że:

1. posiada Pan polskie obywatelstwo, nie posiada Pan innego obywatelstwa,

2. od 2022 roku podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,

3. w latach podatkowych od 2007 roku do 31 stycznia 2022 roku posiadał Pan miejsce zamieszkania i meldunek dla celów podatkowych w Niemczech zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju,

4. posiada Pan zaświadczenie o meldunku miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa dla celów podatkowych w Niemczech,

5. od 2007 roku tj. od czasu kiedy zaczął Pan pracę w Niemczech nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym z roku,

6. od 2022 roku będzie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, Polska będzie Pan stałym miejscem zamieszkania, centrum interesów osobistych i gospodarczych, życiowych,

7. nie zamierza Pan korzystać z ulgi dla młodych, ulgi dla rodzin 4+, ulgi dla pracujących seniorów,

8. zamierza Pan skorzystać z „ulgi na powrót” od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ze źródła usługi budowlane i pośrednictwo ubezpieczeniowe i będą opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych,

9. posiada Pan status rolnika od 2 lipca 2020 r. i od tego czasu jest Pan objęty ubezpieczeniem w KRUS.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ spełnione są warunki wymienione w art. 21 ust. 43 ww. ustawy. Przeszkodą dla skorzystania z ulgi nie jest fakt opłacania przez Pana składek społecznych w KRUS.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 powołanej ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).