Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości samochodu osobowego w przypadku cesji umowy leasingu – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 16 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia wartości samochodu osobowego w przypadku cesji umowy leasingu.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 czerwca 2022 r. (wpływ 25 czerwca 2022 r.), oraz pismem z 16 lipca 2022 r. (wpływ 16 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 08.03.2022r. na podstawie porozumienia do umowy leasingu operacyjnego w której Wnioskodawca był Cesjonariuszem przejął prawa do korzystania z samochodu osobowego i pozostałe do spłaty raty leasingowe zgodnie z harmonogramem spłat. Pozostałe zapisy umowy nie zmieniły się. Pierwotna umowa leasingu została podpisana w dniu 07.07.2017 r. Wartość pojazdu w tej umowie opierała na kwotę 180 446,35 PLN. Przy podpisaniu porozumienia do umowy z dnia 08.03.2022r na podstawie rachunku wystawionego przez Cedenta, który prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawca przekazał 48 000 PLN odstępnego. Wnioskodawca wykorzystuje auto w sposób mieszany.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

1. Wnioskodawca wskazał, że złożył wniosek w swojej indywidulanej sprawie jako osoba, która przejęła leasing samochodu osobowego.

a) Wnioskodawca dokonał przejęcia umowy leasingu operacyjnego, czyli został cesjonariuszem umowy.

b) Cesja leasingu została zawarta między firmą leasingową, cedentem i cesjonariuszem. W umowie tej Wnioskodawca był osobą która przejęła leasing, czyli cesjonariuszem.

2. Wnioskodawca wskazał, że umowa leasingu operacyjnego została zawarta pomiędzy firmą leasingową S.A., oraz firmą A., który był leasingobiorcą umowy z 07.07.2017 r.

3. Wartość przedmiotu leasingu wynikająca z pierwotnej umowy to 180 446,35 PLN.

4. Umowa leasingu operacyjnego o której mowa we wniosku spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym.

5. Z posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy finansujący nie korzystał ze zwolnień podatkowych o których mowa w art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

6. Wnioskodawca wskazał, że leasingowany pojazd jest samochodem osobowym.

7. Samochód nie jest pojazdem elektrycznym.

8. Przejmujący zapłacił odstępne w kwocie 48 000 PLN.

9. Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

10. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie objętym wnioskiem od 01.12.2021 r.

11. W bieżącym roku podatkowym Wnioskodawca dokonuje rozliczeń na zasadach ogólnych, według skali podatkowej.

12. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Ponadto w piśmie z 16 lipca 2022 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Samochód, o którym mowa we wniosku nadal jest leasingowany przez Wnioskodawcę.

2. Wnioskodawca nie dokonał wykupu auta.

3. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem jego zainteresowania jest ustalenie wartości samochodu na potrzeby ustalenia limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie ostatecznie sformułował pytanie mające być przedmiotem interpretacji.

Ponadto Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do ostatecznie przeformułowanego pytania.

Pytanie

W jaki sposób w przypadku cesji umowy leasingu określić wartość samochodu osobowego, o której mowa w art. 23 ust.1 pkt 47a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Ze względu na to, że na dzień przejęcia przez Wnioskodawcę umowy leasingu (08.03.2022) wartość pojazdu nie była tożsama z wartością pojazdu z umowy pierwotnej. W celu określenia kosztów uzyskania przychodu o których mowa w art. 23 ust.1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym należy dokonać wyceny rzeczywistej wartości pojazdu na dzień 03.08.2022r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan w zakresie ustalenia wartości samochodu osobowego w przypadku cesji umowy leasingu – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 23a pkt 1 tej ustawy

Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl art. 23b ust. 1 powołanej ustawy:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 cytowanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.

W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę, że od dnia 1 stycznia 2019 r. zmieniły się zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy i innej o podobnym charakterze dotyczącej samochodu osobowego. Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018, poz. 2159) zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych zmieniono i dodano przepisy regulujące skutki podatkowe związane z zawieranymi umowami leasingowymi.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a˗22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a) 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110, 1093 i 2269), oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy

b) 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Na mocy art. 23 ust. 1 pkt 47a omawianej ustawy

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Zatem podatnik, który zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości wyższej niż 150 000 zł, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć opłaty w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do ustalenia w jaki sposób obliczyć wartość samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu operacyjnego.

Należy zacząć zatem od wyjaśnienia, co należy rozumieć pod pojęciem „wartość samochodu osobowego”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, że kosztem uzyskania przychodów są wydatki rzeczywiście poniesione. Wskazana regulacja odnosi się do samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy, np. leasingu, stąd też zasadnym jest odniesienie się przy stosowaniu proporcji wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wartości samochodu osobowego wynikającej z umowy leasingu.

Dodać należy również, że w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartość samochodu osobowego powinna wynikać z treści umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową. Jeżeli w umowie określono wartość samochodu, która znacznie odbiega od wartości rynkowej, działanie takie może zostać poczytane jako obejście prawa podatkowego. W przypadku, kiedy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, wartością samochodu jest wartość przyjęta dla celów ubezpieczenia (art. 23 ust. 5d ustawy). Jeżeli w umowie nie podano wartości samochodu, można przyjąć wartość samochodu osobowego wynikającą z umowy jego ubezpieczenia. W przypadku jej braku powinna to być wartość przyjęta przez podatnika najbardziej odpowiadająca wartości rynkowej samochodu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że pierwotna umowa leasingu została podpisana 07.07.2017 r. Wartość pojazdu w tej umowie opierała na kwotę 180 446,35 PLN. W dniu 08.03.2022 r. dokonał Pan przejęcia umowy leasingu operacyjnego. Rozpoczął Pan wykorzystywanie samochodu osobowego w ramach zawartej umowy leasingu operacyjnego. Przed zawarciem umowy samochód będący jej przedmiotem był użytkowany w ramach umowy leasingu przez innego leasingobiorcę. Dokonał Pan wstąpienia w prawa i obowiązki związane z umową leasingu zawartą przez poprzedniego leasingobiorcę. Zawarł Pan z poprzednim leasingobiorcą cesję umowy leasingu. Za prawo wstąpienia w miejsce dotychczasowego leasingobiorcy zapłacił Pan cesjonariuszowi opłatę za cesję umowy, tzw. odstępne. Samochód, o którym mowa we wniosku nadal jest przez Pana leasingowany. Nie dokonał Pan wykupu auta.

Nowy korzystający, rozliczając koszty podatkowe z tytułu przejętej umowy leasingowej, jest zobowiązany do stosowania limitu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ustala się na podstawie wartości samochodu osobowego, będącego przedmiotem umowy (czyli, mimo że przejmuje Pan umowę leasingu w trakcie jej trwania, to limit odnosi się do wartości samochodu z pierwotnego brzmienia umowy leasingu).

Jak wynika z powyższych wyjaśnień, w przypadku cesji umowy leasingu, wartość samochodu osobowego dla potrzeb stosowania art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) powinna być ustalona jako wartość rynkowa na dzień zawarcia pierwotnej umowy leasingu.

W związku z tym, nie można zgodzić się, z Pana stanowiskiem, że w przypadku dokonywania cesji umowy leasingu wartość samochodu osobowego, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to wartość rynkowa samochodu na dzień cesji umowy leasingu.

Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).