0114-KDIP2-1.4010.300.2017.9.S.JS

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 10 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z 11 grudnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 565/18,

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie ozn. we wniosku Nr 1) w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Państwa w związku z organizacją Kongresów medycznych, w części dotyczącej:
• wydatków związanych z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarzy,
• wydatków dotyczących prelegentów (oraz kosztów ich honorariów),
• wydatków na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas Kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe,
• wydatków związanych z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatków na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarzy

– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych oraz w zakresie ewentualnego uznania kwoty otrzymanej od Spółki z Grupy równej kwocie poniesionych wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, za niestanowiącą przychodu podatkowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili Państwo wniosek pismem z 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” albo „Spółka”) świadczy na rzecz Spółki z Grupy usługi reklamowe dotyczące wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych, sprzedawanych w Polsce przez zagraniczną Spółkę z Grupy (za pośrednictwem innej spółki dystrybucyjnej).

W ofercie produktów reklamowanych przez Wnioskodawcę, mogą znaleźć się produkty lecznicze sprzedawane wyłącznie po okazaniu recepty od lekarza. Działania reklamowe, w zależności od okoliczności (grupa docelowa, ograniczenia prawne, etc.) przybierają różną postać oraz są kierowane do różnych grup. Adresatami reklamy tych produktów mogą być placówki medyczne i szpitale wykorzystujące produkty Spółki do leczenia pacjentów, czy lekarze - jako osoby uprawnione do wypisywania recept.

Z uwagi na specyfikę branży farmaceutycznej, Spółka podejmuje zróżnicowane działania w celu przedstawienia/prezentowania ww. produktów różnym grupom odbiorców oraz przekonania ich do dokonania zakupu reklamowanych produktów. Spółka adresuje swoje działania informacyjne i reklamowe bezpośrednio do osób odpowiedzialnych za wybór produktu leczniczego lub wyrobu medycznego, tj. lekarzy - dotyczy to głównie leków wypisywanych na receptę, których reklama skierowana do kogokolwiek innego jest prawnie zabroniona.

W tym celu Spółka organizuje kongresy medyczne, w których mogą brać udział lekarze z całego kraju (dalej: „Kongresy medyczne”). Uczestnicząc w Kongresach medycznych organizowanych przez Spółkę, lekarze mogą poznać ofertę produktów Spółki z Grupy, reklamowanych przez Spółkę, czyli produktów leczniczych i wyrobów medycznych, poszerzyć wiedzę z zakresu medycyny i farmakologii, etc., w tym także w zakresie zastosowania reklamowanych przez Spółkę produktów w zwalczaniu chorób, schorzeń, itd.

W zależności od spełnienia warunków określonych w odrębnych przepisach, uczestnictwo w Kongresie medycznym może wiązać się dla lekarza z uzyskaniem tzw. punktów edukacyjnych w rozumieniu art. 18 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty albo nie wiązać się z uzyskaniem punktów (przy czym w praktyce tych drugich rodzajów kongresów jest więcej niż tych pierwszych).

Dla lekarza uczestnictwo w Kongresie medycznym jest bezpłatne. Spółka ponosi koszty dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia lekarza podczas Kongresu medycznego oraz koszty podróży powrotnej i analogiczne koszty dotyczące wykładowców (oraz honoraria wykładowców). Przykładowo, wydatki te mogą obejmować: wynajęcie pokoju hotelowego bez wyżywienia lub z wyżywieniem, nabycie usług restauracyjnych lub cateringowych, zwrot kosztów podróży. Wyżej wymienione warunki udziału lekarzy w kongresach opisane są w umowach sponsoringowych, zawieranych między Spółką a lekarzami uczestniczącymi w danym kongresie, choć niekiedy Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, lecz przyjmuje zgłoszenia od lekarzy, którzy zechcą uczestniczyć w kongresie, a którzy odpowiedzą na ogłoszenie/zaproszenie, wskazujące ww. warunki uczestnictwa, możliwość zdobycia punktów zawodowych, etc.

W związku z organizacją Kongresów medycznych, Spółka ponosi również inne wydatki, np.: wydatki na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe.

Wszystkimi wydatkami, ponoszonymi przez Spółkę, w związku z organizacją danego kongresu Spółka, po doliczeniu marży, obciąża Spółkę z Grupy, wystawiając fakturę za świadczenie usług reklamowych/marketingowych. Do faktury dołączona jest lista poniesionych wydatków, z numerami faktur/rachunków i innych dowodów źródłowych, by przedstawić Spółce z Grupy źródło wydatków poniesionych przez Spółkę, którymi zostanie obciążona Spółka z Grupy.

Obecnie Spółka powzięła wątpliwość, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych mogą stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów, a także, czy lekarz biorący udział w konferencji uzyskuje przychód z tytułu pokrywania przez Spółkę wydatków na organizację szkolenia, takich jak: wynajem sali, zapewnienie wyżywienia/cateringu, wynajem prelegenta, etc. a w konsekwencji, czy Spółka musi wystawiać PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-8C lekarzom biorącym udział w konferencji.

Spółka pokrywa większość kosztów w tej samej wysokości niezależnie od tego, ilu lekarzy weźmie udział w kongresie. Do takich kosztów należą koszty wynajmu sali, koszty prelegenta, a także w większości przypadków koszty wyżywienia/cateringu, w ramach których posiłki najczęściej serwowane są w formie szwedzkiego stołu.

Pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował przedmiotowy wniosek wskazując, że z umowy sponsoringowej pomiędzy Spółką a lekarzem, jako sponsorowanym wynikają następujące obowiązki:

• dla Spółki - obowiązek pokrycia kosztów udziału w konferencji/kongresie (dojazd, nocleg, wyżywienie, zapewnienie prelegentów, wynajmu sali, etc.) - przy czym, Spółka nie przekazuje jakichkolwiek pieniędzy lekarzowi tytułem zwrotu kosztów, lecz Spółka pokrywa te koszty płacąc bezpośrednio dostawcom tych towarów i usług (np. prelegentowi, właścicielowi sal, hotelu, firm cateringowych, itd.),
• dla lekarza - udział lekarza w kongresie/konferencji nie wiąże się z żadnymi obowiązkami dla lekarza, w szczególności lekarz nie ma obowiązku przygotowania jakiegokolwiek pisemnego sprawozdania/raportu, etc. Lekarz po otrzymaniu zaproszenia/informacji o planowanym kongresie może wyrazić wolę udziału w nim (wówczas musi przysłać Spółce swoje dane) lub nie wyrazić takiej woli.

Podkreślono ponadto, że jak już wskazano w stanie faktycznym wniosku, nie zawsze zawierana jest umowa sponsoringowa. Czasami Spółka zaprasza lekarzy na wydarzenia. Lekarz potwierdza chęć uczestnictwa w kongresie, czy konferencji, wskazując swoje dane i Spółka rejestruje takie zgłoszenie, pokrywając analogicznie koszty, jak wyżej.

W ocenie Wnioskodawcy, lekarz nie uzyskuje z tego tytułu przychodu podatkowego, ani w przypadku zawarcia umowy sponsoringowej, ani w przypadku jej nie zawarcia, z przyczyn szczegółowo opisanych w uzasadnieniu wniosku o wydanie interpretacji.

Formalnie Wnioskodawca nie reklamuje swoich produktów w tym sensie, że to nie Wnioskodawca jest ich sprzedawcą w Polsce. Wnioskodawca świadczy usługi reklamy na rzecz Spółki Zagranicznej, które polegają m.in. na organizowaniu lub sponsorowaniu kongresów/konferencji, w trakcie których jako jeden z elementów prezentowane są również produkty Spółki z Grupy, na rzecz której Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe. Na te konferencje/kongresy są zapraszani lekarze.

Pytania

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, a w szczególności wydatki związane z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarza, analogiczne wydatki dotyczące prelegentów (oraz koszt ich honorariów) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów - albo, w razie uznania, że wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, to czy kwoty otrzymane przez Spółkę od Spółki z Grupy, równe kwocie poniesionych wydatków, nie będą przychodem podatkowym?
2. Czy na Spółce ciąży obowiązek ujęcia w informacji podatkowej PIT-8C wystawionej lekarzowi biorącemu udział w konferencji przychodu z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów organizacji tej konferencji w postaci kosztów wynajmu sali, wyżywienia i cateringu, pokrycia kosztów prelegenta, kosztów podróży, zapewnienia hotelu?

Odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiła przedmiot niniejszego rozstrzygnięcia. Odpowiedź na pytanie drugie w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, w szczególności wydatki związane z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarza, honorarium prelegenta, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Na wypadek jednak uznania przez organ administracji, że wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, to równowartość tych kwot, otrzymywana przez Spółkę od Spółki z Grupy w ramach usług reklamowych i marketingowych, nie powinna stanowić przychodu podatkowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, wskutek czego dochodem stanowiącym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym będzie jedynie marża uzyskiwana przez Spółkę na tych wydatkach,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wobec powyższego, w celu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatek musi spełniać dwa warunki: po pierwsze, być poniesiony w celu uzyskania przychodów, po drugie, nie być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Jak wskazuje doktryna i orzecznictwo sądowe, wydatek można uznać za wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, jeżeli jest on związany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz jego poniesienie pozostaje w związku z osiąganym przez podatnika przychodem (istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przez podatnika przychodem).

W analizowanej sytuacji wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę mają charakter bezpośredni, gdyż tymi wydatkami, powiększonymi o marżę, Spółka obciąża Spółkę z Grupy, uzyskując w ten sposób przychód z tytułu świadczenia usług reklamowych/marketingowych, wprost uzależniony od kwoty poniesionych wydatków. Gdyby bowiem Spółka nie poniosła tych wydatków, wskutek czego konferencja nie doszłaby do skutku, to Spółka nie otrzymałaby wynagrodzenia od Spółki z Grupy, gdyż po pierwsze, nie wykonałaby usługi, po drugie, nie poniosłaby wydatków.

Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług reklamy wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych podejmuje wszelkie działania, które zwiększą efektywność tej reklamy, a w konsekwencji zwiększą szanse Spółki z Grupy na zwiększenie sprzedaży oferowanych przez nią produktów. Zakres działań podejmowanych przez Wnioskodawcę w tym celu jest uzależniony m.in. od specyfiki branży farmaceutycznej oraz działań podejmowanych przez podmioty konkurencyjne, a także w zależności od rodzaju produktu (niektórych wyrobów nie można reklamować w mediach, lecz reklama/informacja o tych produktach może być skierowana wyłącznie do osób uprawnionych do wypisywania recept). W celu jak najskuteczniejszego wykonania usług reklamowych i marketingowych na rzecz Spółki z Grupy, Spółka podejmuje wszelkie działania racjonalne i uzasadnione (adekwatne) w danych okolicznościach oraz ponosi w związku z nimi wydatki.

W odniesieniu do niektórych leków lekarz może być jedynym adresatem reklamy/informacji o lekach, ich zastosowaniu, etc. Z uwagi na to, że produkty lecznicze i wyroby medyczne mogą mieć bezpośredni wpływ na przebieg leczenia pacjenta, a co za tym idzie, stan jego zdrowia i samopoczucie, wybór właściwego produktu wymaga często specjalistycznej wiedzy, w tym także o danym produkcie, której pacjent nie posiada albo pacjent nie ma możliwości swobodnego wyboru danego środka, np.: w przypadku leków sprzedawanych wyłącznie na receptę. W takich przypadkach podejmowanie przez Spółkę działań reklamowych i marketingowych, umożliwiających poznanie oferty Spółki z Grupy pacjentom byłoby niedopuszczalne prawnie. Dlatego organizacja kongresu medycznego jest jednym z działań umożliwiających wykonanie przez Spółkę usług reklamowych i marketingowych na rzecz Spółki z Grupy, a skoro Spółka obciąża Spółkę z Grupy wszelkimi poniesionymi z tego tytułu kosztami, powiększonymi o marżę, to związek ponoszonych wydatków z uzyskiwanym od Spółki z Grupy przychodem jest bezpośredni. W konsekwencji wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją takich kongresów/konferencji dla lekarzy powinny stanowić k.u.p. Spółki.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zasadność wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych uzasadniają również przepisy regulujące zakres reklamy na rynku farmaceutycznym. Zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tj. Dz.U.2016.0.2142), za reklamę produktu leczniczego uznaje się działalność polegającą na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mającą na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Jak stanowi natomiast art. 52 ust. 2 pkt 6 tej ustawy, za reklamę uważa się sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi. Powyższe regulacje wskazują, że ustawodawca w przepisach Ustawy - prawo farmaceutyczne przewidział zasadność podejmowania działań umożliwiających przedstawienie oferty produktów leczniczych lekarzom, w tym również poprzez organizację kongresów, szkoleń i konferencji, oraz zezwolił na podejmowanie tego typu działań. Co więcej, w art. 57 tej ustawy, ustawodawca zakazał kierowania do publicznej wiadomości reklamy dotyczącej produktów leczniczych wydawanych wyłącznie na podstawie recepty. Powyższe przepisy dodatkowo wskazują, że organizacja Kongresów medycznych przez Spółkę, jest jedną z możliwych i dopuszczalnych form reklamy/marketingu wyrobów medycznych, wobec czego powinna stanowić koszt podatkowy nawet, jeśli organizatorem kongresu był dystrybutor lub producent wyrobów medycznych i w związku z wykonywaniem tych działań (np. organizujący kongresy dla lekarzy) nie odzyska od nikogo żadnego wynagrodzenia/zwrotu wydatków/współfinansowania, etc. Tym bardziej więc wydatki ponoszone przez Spółkę - jako podmiot świadczący usługi reklamowe i marketingowe dla Spółki z Grupy - powinny być kosztem podatkowym Spółki, skoro wydatkami tymi, po doliczeniu marży, Spółka obciąża Spółkę z Grupy.

W świetle powyższego możliwość uzyskania przez lekarzy punktów medycznych podczas niektórych kongresów medycznych nie ma znaczenia dla oceny celowości i racjonalności wydatków poniesionych w związku z organizacją kongresu medycznego, skoro Spółka obciąża tymi wydatkami, powiększonymi o marżę, Spółkę z Grupy. Uczestnictwo lekarzy w kongresie medycznym ma na celu przede wszystkim uzyskanie przez Spółkę możliwości przedstawienia lekarzom oferty Spółki z Grupy, na rzecz której Spółka świadczy usługę marketingową oraz informacji dotyczących produktów leczniczych i wyrobów medycznych, a tym samym, umożliwienie podjęcia przez lekarzy decyzji o wyborze reklamowanego przez Spółkę produktu w leczeniu pacjenta albo rekomendacji pacjentowi tych produktów, w niektórych przypadkach również zachęceniu osób podejmujących decyzję o zakupie reklamowanych produktów przez szpital albo inną placówkę medyczną. Oczywiste jest zatem, że frekwencja na kongresie medycznym może mieć duże znaczenie dla osiągnięcia celów Spółki będącej organizatorem kongresu - czyli dotarcie z informacją o reklamowanym produkcie do jak największej liczby osób. W pewnym sensie Spółka w tym celu wykorzystuje fakt, że lekarze mają ustawowy obowiązek podnoszenia swych umiejętności - w tym także przez uczestnictwo w szkoleniach i kongresach medycznych - stąd możliwość, jeśli istnieje - zdobycia punktów zawodowych jest dodatkową zachętą do uczestnictwa w wydarzeniu, na którym Spółka zaprezentuje reklamowane produkty.

Wobec tego wydatki ponoszone przez Spółkę nie mogą być uznane za darowizny, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, na rzecz lekarzy. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za kup darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 239 i 395), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Możliwość uczestniczenia lekarzy w ww. kongresach na koszt Spółki nie oznacza, że mamy do czynienia z darowizną ze strony Spółki na rzecz lekarzy. Zgodnie bowiem z art. 888 § 1 kc przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny jest zatem bezpłatność, czy też szerzej, bezinteresowność, kiedy to darczyńca dokonuje darowizny nie oczekując niczego w zamian, nie mając w tym interesu, etc. W analizowanej sytuacji przede wszystkim Spółka nie ponosi wydatków „kosztem swego majątku”, lecz czyni to aby uzyskać wynagrodzenie od Spółki z Grupy; w przeciwnym razie Spółka by tych kongresów nie organizowała. Z tych samych przyczyn nie można mówić o bezpłatności - mimo nie pobierania przez Spółkę od lekarza wynagrodzenia za udział w uczestnictwie w kongresie, za wyżywienie czy za nocleg - gdyż Spółka organizuje kongresy celem wykonania usługi Spółce z Grupy, a nie w celu obdarowania lekarzy czymkolwiek. Kongresy są organizowane w interesie Spółki, a nie w interesie lekarzy, nawet jeśli nie płacą za nic. Nie są więc spełnione trzy podstawowe przesłanki umowy darowizny, tj. „bezpłatność świadczenia”, „chęć obdarowania” oraz „kosztem swego majątku”.

Z tych samych przyczyn omawiane wydatki nie mogą być uznane za wydatki na reprezentację w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W opinii Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych nie stanowią dla Spółki wydatków na reprezentację, a tym samym nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa CIT nie zawiera definicji „reprezentacji”. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Jak przyjmuje się powszechnie w doktrynie i orzecznictwie sądowym, reprezentacja oznacza wszelkie działania podejmowane przez podatnika w celu wykreowania albo wytworzenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów, w tym każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wobec tego jeśli wydatek nie ma na celu stworzenie pozytywnego wizerunku podatnika albo nie jest to głównym celem działania podatnika, wydatek nie ma charakteru wydatku reprezentacyjnego. Wymienienie wydatków na usługi gastronomiczne, w tym zakup żywności i napojów w art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie oznacza, że każdy wydatek o takim charakterze uznaje się za wydatek reprezentacyjny, ale wyłącznie te wydatki, których dominującym celem jest stworzenie pozytywnego wizerunku podatnika.

Przedstawione powyższej stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. o sygn. akt II FSK 702/11.

Jak wskazano powyżej, organizacja Kongresów medycznych przez Spółkę ma na celu wykonanie usługi reklamowej na rzecz Spółki z Grupy oraz przedstawienie lekarzom reklamowanych leków - czyli oferty Spółki z Grupy, dla której Spółka wykonuje usługę organizacji danego kongresu. Organizacja Kongresów medycznych nie ma natomiast na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki - czyli firmy świadczącej usługi reklamowe i marketingowe - wśród lekarzy, lecz przedstawienie produktów Spółki z Grupy. Można to porównać do każdej innej sytuacji, w której firma reklamowa wykonuje zlecenie prezentacji produktów zleceniodawcy zaproszonym osobom (np. prezentacje nowych modeli samochodów dziennikarzom motoryzacyjnym). Jeśli podczas takiego pokazu jego uczestnicy otrzymują poczęstunek, to nie w celu reprezentacji firmy reklamowej, która obsługuje to wydarzenie, tylko w celu wykonania przez tą firmę usługi prezentacji produktu zleceniodawcy. Gdyby bowiem zleceniodawca zlecił zleceniobiorcy zorganizowanie prezentacji produktu bez zapewnienia wyżywienia czy poczęstunku, to ewentualne negatywne konsekwencje wizerunkowe poniósłby przecież zleceniodawca będący sprzedawcą tego produktu (np. producent samochodów), a nie firma, która otrzymała zlecenie przedstawienia produktu bez zapewnienia wyżywienia, poczęstunku, etc. Zatem jakiekolwiek rozważania na tle „reprezentacji” z definicji nie mogą dotyczyć zleceniobiorcy realizującego wydarzenie, lecz zleceniodawcy, którego produkty są przedmiotem tego wydarzenia. W związku z tym również w analizowanej sytuacji wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup usług gastronomicznych w związku z organizacją kongresów, nie można uznać za wydatki na reprezentację w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT, gdyż są to wydatki ponoszone w celu wykonania usługi na rzecz Spółki z Grupy.

Na wypadek jednak uznania, że ponoszone przez Spółkę wydatki nie mogą stanowić kup – co, jak wykazano wyżej byłoby z wielu przyczyn nieprawidłowe - należałoby uznać, że równowartość tych kwot, otrzymanych przez Spółkę od Spółki z Grupy w ramach usług reklamowych i marketingowych, nie powinna stanowić przychodu podatkowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, wskutek czego dochodem stanowiącym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym będzie jedynie marża uzyskiwana przez Spółkę na tych wydatkach.

Zgodnie z powyższym przepisem nie zalicza się do przychodu zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W świetle tego przepisu nie ma znaczenia przyczyna, dla której wydatek nie zostanie zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, gdyż jeśli tak się stanie, to otrzymanie jego zwrotu nie powoduje powstania przychodu podatkowego. Powyższe ma na celu zachowanie zasady wyrażonej w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, zgodnie którym przedmiotem opodatkowania jest dochód, czyli nadwyżka przychodu nad kosztami, a jedynie wyjątkowo, w przypadkach wyraźnie wskazanych przez ustawodawcę (tj. art. 21 i 22) przedmiotem opodatkowania jest przychód, a nie dochód. Stąd ustawodawca, celem realizacji ww. zasady, czyli opodatkowania dochodu we wszystkich przypadkach, poza wymienionymi w art. 21 i 22, wprowadził art. 12 ust. 4 pkt 6a) ustawy o CIT. W przeciwnym razie okazałoby się, że podstawą opodatkowania będzie przychód - w przypadkach innych, niż wyraźnie wskazane przez ustawodawcę.

Ze zwrotem wydatków mamy do czynienia w analizowanej sytuacji, gdyż Spółka do faktury wysyłanej Spółce z Grupy dołącza zestawienie numerów faktur/rachunków, zawierających kwoty każdego rodzaju wydatku poniesionego przez Spółkę w związku z organizacją danego kongresu. Zatem Spółka z Grupy nie ma absolutnie żadnych wątpliwości, jakie wydatki, z jakiego tytułu i na czyją rzecz poniosła Spółka, a w konsekwencji, jakie wydatki muszą być jej zrekompensowane wraz z marżą. W świetle omawianego przepisu nie ma też znaczenia, że faktura wystawiona przez Spółkę Spółce z Grupy nie zawiera opisu „zwrot wydatków”, lecz „usługi marketingowe”. Liczy się to, że bez względu na opis faktury, w istocie Spółka otrzymuje zwrot poniesionych wydatków oraz marżę. W przeciwnym wypadku okazałoby się, że z jednej strony dany wydatek nie mógłby być uznany za koszt podatkowy - mimo, że został wprost przeniesiony na Spółkę zagraniczną - a z drugiej strony, przychodem Spółki byłyby pieniądze otrzymane od Spółki z Grupy, których kwota jest wprost zależna od poniesionego przez Spółkę wydatku (tj. jeśli Spółka nie poniesie wydatku, to nie będzie miała czego przenosić na Spółkę z Grupy, z marżą czy bez, na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego). W konsekwencji podstawą opodatkowania nie okazałby się dochód, lecz przychód – i to w wyniku błędnego uznania, że ponoszone przez Spółkę wydatki nie mogą stanowić kosztu podatkowego, a biorąc dodatkowo pod uwagę, że marża Spółki nie wynosi 19%, czyniłoby to świadczenie usług pozbawionymi sensu, skoro marża, czyli rzeczywisty zysk, nie pokryłby nawet kwoty podatku od przychodu, zamiast od dochodu.

Konkluzje

Podsumowując powyższe, należy wskazać, że: wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację Kongresów medycznych, w tym wydatki ponoszone przez Spółkę na uczestnictwo lekarzy w Kongresach medycznych, spełniają przesłankę „poniesienia w celu osiągnięcia przychodów” określoną w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, tj. są wprost związane z uzyskiwanym przychodem i warunkują jego uzyskanie, gdyż nie zorganizowanie kongresu byłoby nie wykonaniem usługi Spółce z Grupy, wobec tego powinny stanowić koszt podatkowy Spółki.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrując Państwa wniosek Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 11 grudnia 2017 r. wydał dla Państwa indywidualną interpretację znak: 0114-KDIP2-1.4010.300.2017.1.JS, w której uznał Państwa stanowisko w zakresie:

a) możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, w części dotyczącej:

• wydatków związanych z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarzy, z którym nie zawierano umów sponsoringu,
• wydatków dotyczących prelegentów (oraz kosztów ich honorariów),
• wydatków na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas Kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe - za prawidłowe,
• w części dotyczącej wydatków związanych z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatków na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarzy, z którymi zawierano umowy sponsoringu – za nieprawidłowe,

b) uznania kwoty otrzymanej przez Spółkę od Spółki z Grupy, równej kwocie poniesionych wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, za nie stanowiące przychód podatkowy, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 15 grudnia 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

15 stycznia 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Skarga wpłynęła 22 stycznia 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) uchylił zaskarżoną interpretacje indywidualną– wyrokiem z 11 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 565/18.

Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 11 stycznia 2022 r., sygn. akt II FSK 991/19 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

29 kwietnia 2022 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 565/18 wraz ze zwrotem akt.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku (pytanie ozn. we wniosku Nr 1) w zakresie :
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, w części dotyczącej:
• wydatków związanych z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatków na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarzy,
• wydatków dotyczących prelegentów (oraz kosztów ich honorariów),
• wydatków na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas Kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe,
• wydatków związanych z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatków na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarzy

– jest prawidłowe,

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (…).

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Należy ponadto podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, że w większości przypadków związek kosztu z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami są to takie koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że: "(`(...)`) Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki z Grupy usługi reklamowe dotyczące wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych, sprzedawanych w Polsce przez zagraniczną Spółkę z Grupy (`(...)`). W ofercie produktów reklamowanych przez Wnioskodawcę, mogą znaleźć się produkty lecznicze sprzedawane wyłącznie po okazaniu recepty od lekarza. (`(...)`) Z uwagi na specyfikę branży farmaceutycznej, Spółka podejmuje zróżnicowane działania w celu przedstawienia/prezentowania ww. produktów różnym grupom odbiorców oraz przekonania ich do dokonania zakupu reklamowanych produktów. Spółka adresuje swoje działania informacyjne i reklamowe bezpośrednio do osób odpowiedzialnych za wybór produktu leczniczego lub wyrobu medycznego, tj. lekarzy (`(...)`). W tym celu Spółka organizuje kongresy medyczne, w których mogą brać udział lekarze z całego kraju. Uczestnicząc w Kongresach medycznych organizowanych przez Spółkę, lekarze mogą poznać ofertę produktów Spółki z Grupy, reklamowanych przez Spółkę, czyli produktów leczniczych i wyrobów medycznych, poszerzyć wiedzę z zakresu medycyny i farmakologii, etc., w tym także w zakresie zastosowania reklamowanych przez Spółkę produktów w zwalczaniu chorób, schorzeń, itd.

Dla lekarza uczestnictwo w Kongresie medycznym jest bezpłatne. Spółka ponosi koszty dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia lekarza podczas Kongresu medycznego oraz koszty podróży powrotnej i analogiczne koszty dotyczące wykładowców (oraz honoraria wykładowców). Przykładowo, wydatki te mogą obejmować: wynajęcie pokoju hotelowego bez wyżywienia lub z wyżywieniem, nabycie usług restauracyjnych lub cateringowych, zwrot kosztów podróży. Wyżej wymienione warunki udziału lekarzy w kongresach opisane są w umowach sponsoringowych, zawieranych między Spółką a lekarzami uczestniczącymi w danym kongresie, choć niekiedy Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, lecz przyjmuje zgłoszenia od lekarzy, którzy zechcą uczestniczyć w kongresie, a którzy odpowiedzą na ogłoszenie/zaproszenie, wskazujące ww. warunki uczestnictwa, możliwość zdobycia punktów zawodowych, etc.

W związku z organizacją Kongresów medycznych, Spółka ponosi również inne wydatki, np.: wydatki na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe.

Wszystkimi wydatkami, ponoszonymi przez Spółkę, w związku z organizacją danego kongresu Spółka, po doliczeniu marży, obciąża Spółkę z Grupy, wystawiając fakturę za świadczenie usług reklamowych/marketingowych. Do faktury dołączona jest lista poniesionych wydatków, z numerami faktur/rachunków i innych dowodów źródłowych, by przedstawić Spółce z Grupy źródło wydatków poniesionych przez Spółkę, którymi zostanie obciążona Spółka z Grupy.(..)”.

Zadali Państwo pytanie: „Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, a w szczególności wydatki związane z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarza, analogiczne wydatki dotyczące prelegentów (oraz koszt ich honorariów) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów - albo, w razie uznania, że wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, to czy kwoty otrzymane przez Spółkę od Spółki z Grupy, równe kwocie poniesionych wydatków, nie będą przychodem podatkowym?”.

Mając na uwadze powyższe, na wstępie należy rozważyć, czy koszty ponoszone przez Państwa w analizowanej sprawie realizują cele wskazane w normie art. 15 ust. 1 updop oraz, czy nie zostały przez ustawodawcę wyłączone w treści art. 16 ust. 1 updop.

Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu.

Należy także zaznaczyć, że art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

• darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 239 i 395), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje (pkt 14),
• kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (pkt 28)

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli:

• pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy,
• koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowej sprawie podnoszą Państwo, że: „W analizowanej sytuacji przede wszystkim Spółka nie ponosi wydatków „kosztem swego majątku”, lecz czyni to aby uzyskać wynagrodzenie od Spółki z Grupy; w przeciwnym razie Spółka by tych kongresów nie organizowała. Z tych samych przyczyn nie można mówić o bezpłatności - mimo nie pobierania przez Spółkę od lekarza wynagrodzenia za udział w uczestnictwie w kongresie, za wyżywienie czy za nocleg - gdyż Spółka organizuje kongresy celem wykonania usługi Spółce z Grupy, a nie w celu obdarowania lekarzy czymkolwiek. Kongresy są organizowane w interesie Spółki, a nie w interesie lekarzy, nawet jeśli nie płacą za nic. Nie są więc spełnione trzy podstawowe przesłanki umowy darowizny, tj. „bezpłatność świadczenia”, „chęć obdarowania” oraz „kosztem swego majątku”. (`(...)`).”

Biorąc pod uwagę powyższe, w rozpatrywanej sprawie, należy uznać, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, a więc:

• wydatki na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe,
• wydatki dotyczące prelegentów (w tym koszty ich honorariów),
• wydatki związane z uczestnictwem w Kongresie medycznym lekarzy, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu oraz podróży powrotnej tych lekarzy,

stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ww. wydatki, są ponoszone przez Państwo, w związku z organizacją danego kongresu Państwo, po doliczeniu marży, obciążają Spółkę z Grupy (wystawiając fakturę za świadczenie usług reklamowych/marketingowych) oraz wydatki te nie mieszczą się w katalogu wyłączeń art. 16 ust. 1 updop. Tym samym, wydatki te stanowią dla Państwa koszty uzyskania przychodów.

Zatem, stanowisko Państwa - w tej części - należy uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego, odpowiedź na drugą część pytania, tj. ewentualnego uznania kwoty otrzymanej przez Państwa od Spółki z Grupy, równej kwocie poniesionych wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, jako nie stanowiących przychodu podatkowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stała się bezprzedmiotowa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja w zakresie pytania Nr 1 dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania Państwa. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Ze względu zatem na zakres żądania Państwa – zakreślony pytaniem Nr 1 – ocenie zostało poddane przedstawione stanowisko Państwa dotyczące skutków podatkowych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Państwa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W związku z powyższym, tut. Organ nie odniósł się do kwestii Państwa podstawy opodatkowania, tj. dochodu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną do odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.