Wnioskodawca, spółka z o.o., specjalizuje się w finansowaniu sporów sądowych na zlecenie osób fizycznych (Klientów). W ramach tej działalności Wnioskodawca zawiera umowy o finansowanie procesu z Klientami, na podstawie których zobowiązuje się do pokrycia kosztów reprezentacji Klienta przez profesjonalnego pełnomocnika oraz innych niezbędnych wydatków związanych z postępowaniem. W zamian Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie stałe oraz prowizyjne w przypadku wygranej Klienta. Dodatkowo, Wnioskodawca zawiera umowy ramowe i szczegółowe z Kancelariami Partnerskimi, które reprezentują Klientów w postępowaniach. Organ podatkowy uznał, że w sytuacji negatywnego wyniku procesu, gdy Klient płaci Wnioskodawcy jedynie wynagrodzenie stałe, Klient nie otrzymuje od Wnioskodawcy świadczenia częściowo nieodpłatnego, co oznacza, że Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania Klientowi informacji PIT-11.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
1 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca to `(...)`. spółka z o.o. z siedzibą w … (ul. …, …), NIP …, REGON …, wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy … w … Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) … . Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).
Zarys stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego)
Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy będzie finansowanie prowadzenia sporów sądowych przez powodów na zlecenie tych powodów. W ogólnych zarysach sytuacja wygląda w ten sposób, że Wnioskodawca zawiera umowę z Klientem (dalej również jako: Powód) – zazwyczaj osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej – której przedmiotem jest sfinansowanie procesu dochodzenia sporu (przed sądem) za wynagrodzeniem. W ramach swojej działalności spółka sfinansuje koszty reprezentacji Klienta przez profesjonalnego pełnomocnika oraz koszty niezbędnych opłat związanych z czynnościami w toku postępowania, w tym koszty ekspertyz, opinii itp.
W ramach swojej działalności Wnioskodawca będzie zawierał umowy z Partnerskimi Kancelariami (dalej również jako: Kancelarie), tj. podmiotami lub osobami uprawnionymi do świadczenia pomocy prawnej, w tym reprezentacji przed sądem. Będą to ramowe umowy o współpracy, w ramach której Spółka oświadczy, że jest podmiotem finansującym spór Klientów, za wynagrodzeniem, według zasad niesprecyzowanych w definicji legalnej prawa, ale potocznie za granicą nazywanych Third Part Funding. Wnioskodawca na stałe będzie współpracował z Kancelariami Partnerskimi, zaś po pozyskaniu przez Wnioskodawcę Klientów, Klient będzie zobowiązuje do umocowania w ramach sporu prawnego finansowego przez Wnioskodawcę radcy prawnego z Kancelarii Partnerskiej. Umowa ramowa określa ogólne relacje Wnioskodawcy oraz Kancelarii Partnerskiej, zaś w ramach umów ramowych Wnioskodawca zawierać będzie z Kancelariami Partnerskimi umowy szczegółowe obejmujące prowadzenie konkretnej sprawy (gdzie radca prawny z Kancelarii Partnerskiej prowadzić będzie sprawę dochodzenia roszczenia Klienta, który jest związany umową z Wnioskodawcą na finansowanie procesu).
Kancelaria Partnerska w toku postępowania będzie wystawiać faktury VAT za usługi prawnicze (netto + vat 23%), zaś jako nabywca na tej fakturze wskazany będzie Wnioskodawca.
Wnioskodawca przy podpisaniu umowy z Klientem otrzyma wynagrodzenie stałe za przystąpienie do finansowania sporu sądowego. Wynagrodzenie to będzie należne w kwocie … zł. Po wygranym i zakończonym procesie Wnioskodawcy będzie należeć się wynagrodzenie prowizyjne. Jeśli proces nie zakończy się sukcesem (wygraniem sporu), to wówczas Wnioskodawcy nie będzie należeć się wynagrodzenie prowizyjne.
Wnioskodawca przed podpisaniem umowy będzie badał zasadność roszczenia powoda i zakłada, że nie będzie zawierał umów o finansowanie procesu, w tych przypadkach, w których Wnioskodawca oceni prawdopodobieństwo wygrania procesu jako niskie.
Umowa o finansowanie procesu
Wnioskodawca będzie zawierał z klientami (powodami) wedle opracowanego przez siebie wzoru umowy. W tym zakresie w istocie umowa będzie miała charakter adhezyjny.
W ramach umowy Wnioskodawca zobowiązuje się na rzecz Klienta do sfinansowania za wynagrodzeniem procesu dochodzenia przysługującego Klientowi roszczenia, tj. poniesienia wszelkich uzgodnionych umową kosztów i ryzyka związanych z dochodzeniem roszczenia, zaś Klient zobowiązuje się do uiszczenia Wnioskodawcy wynagrodzenia. Wnioskodawca zobowiązuje się do sfinansowania kosztów:
a) profesjonalnego zastępstwa prawnego Klienta w toku postępowania właściwego do uzyskania roszczenia,
b) opłat związanych z czynnościami prawnymi, niezbędnych w celu skutecznego dochodzenia roszczeń oraz uzasadnionych wydatków – w tym kosztów ekspertyz i opinii wymaganych w celu oceny zasadności roszczeń.
Wnioskodawca ponosi ryzyko finansowe związane ze skutecznym uzyskaniem roszczenia. W przypadku nieuzyskania roszczenia, z przyczyn niezawinionych przez Klienta lub w przypadku braku możliwości zaspokojenia roszczenia Klienta i zakończeniu postępowania, Klient nie poniesie kosztów z tytułu tej umowy, z wyjątkiem kosztów wynagrodzenia stałego.
Po podpisaniu Umowy Klient zobowiązuje się do niepodejmowania żadnych czynności w zakresie objętym Umową lub zmierzających do zaspokojenia roszczeń objętych Umową, bez porozumienia z Wnioskodawcą. Klient zobowiązuje się do przekazania, przy zawarciu Umowy, Wnioskodawcy wszelkich dokumentów, oświadczeń i informacji, które Wnioskodawca uzna za konieczne i przydatne do realizacji umowy i zaspokojenia roszczeń Klienta. Ponadto Klient upoważnia Wnioskodawcę do uzyskiwania takich informacji i dokumentów od organów, pełnomocników, uczestników postępowania i podmiotów zobowiązanych do zaspokojenia roszczeń.
Klient zgadza się na skierowanie roszczeń objętych Umową na drogę postępowania: sądowego, administracyjnego, egzekucyjnego, mediacyjnego, arbitrażowego itp., jeśli zaspokojenie roszczeń tego wymaga. W tym celu Klient zobowiązuje się do powierzenia zastępstwa prawnego, w toku procesu dochodzenia roszczeń, profesjonalnemu podmiotowi świadczącemu usługi zastępstwa prawnego na koszt Wnioskodawcy, oraz do udzielenia stosownych pełnomocnictw.
Klient, w porozumieniu z Wnioskodawcą może powierzyć zastępstwo prawne wskazanej przez Klienta kancelarii prawnej, na koszt Wnioskodawcy. Powierzenie zastępstwa prawnego Klienta kancelarii prawnej, o której mowa wyżej, jest możliwe tylko w przypadku zaakceptowania przez Wnioskodawcę i wskazaną przez Klienta kancelarię prawną warunków współpracy.
Za przyjęcie i finansowanie sporu Klienta Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie stałe w kwocie … zł. To wynagrodzenie staje się wymagalne po wykonaniu Umowy. Jest należne niezależnie od wyniku sprawy.
W razie pozytywnego zakończenia sprawy Klienta X przysługuje wynagrodzenie prowizyjne. Wynagrodzenie prowizyjne, o którym tu mowa staje się wymagalne z chwilą uprawomocnienia się zapadłego w sprawie Klienta wyroku lub zawarcia ugody.
W przypadku skierowania procesu dochodzenia roszczenia Klienta na drogę właściwego postępowania i powierzenia zastępstwa prawnego Klienta kancelarii prawnej, wszelkie przyznane, zasądzone lub ugodzone na rzecz Klienta koszty postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego) stanowią również dodatkowe wynagrodzenie Wnioskodawcy.
Umowa zawarta zostaje na czas nieokreślony. W przypadku uzyskania na rzecz Klienta roszczenia i wywiązania się przez Klienta z całości ciążących na nim na podstawie niniejszej umowy zobowiązań, umowa ulega rozwiązaniu.
Klient może odstąpić od umowy w określonym czasie od jej zawarcia.
W przypadku odstąpienia od umowy przez Klienta jest on zobowiązany do zwrotu na rzecz Wnioskodawcy poniesionych przez ten podmiot, do chwili skutecznego odstąpienia od umowy, kosztów jej realizacji.
Wnioskodawca ma prawo odstąpienia od umowy w określonym terminie.
Wnioskodawca ma prawo do wypowiedzenia niniejszej umowy ze skutkiem natychmiastowym w przypadkach określonych w umowie; są to przykładowo takie okoliczności, jak: naruszenie przez Klienta niektórych jego obowiązków umownych, nieuzasadniona odmowa powierzenia zastępstwa prawnego Klienta kancelarii prawnej na zasadach określonych w umowie lub inne o podobnym (ciężkim) charakterze.
Umowa ramowa z Kancelarią Partnerską
Wnioskodawca zawiera umowę ramową z Kancelarią Partnerską. Celem tej umowy jest sprecyzowanie wiążących obie Strony zasad wzajemnej i stałej współpracy. Szczegółowe zasady współpracy Wnioskodawcy i Kancelarii Partnerskiej – w tym przede wszystkim ustalenia co do sposobu realizacji poszczególnych usług, rozliczeń Stron i rozliczeń z Klientami Stron oraz wzajemnych zobowiązań – nieuregulowane wyczerpująco w niniejszej umowie, są doregulowane na mocy umów szczegółowych.
Kancelaria Partnerska dysponuje wiedzą i doświadczeniem, a także wymaganymi uprawnieniami i zapleczem kadrowym, niezbędnymi w dochodzeniu roszczeń Klientów, sprecyzowanymi w zawartych na podstawie niniejszej umowy Umowach szczegółowych, we wszelkich postępowaniach (likwidacyjnym, reklamacyjnym, mediacyjnym, ugodowym, sądowym itp.).
Wnioskodawca zobowiązuje się do finansowania na rzecz Klientów Kancelarii Partnerskiej, za wynagrodzeniem płatnym Wnioskodawcy przez tych Klientów, kosztów procesu dochodzenia przysługujących Klientom roszczeń, tj. do poniesienia wszelkich uzasadnionych i uzgodnionych z Kancelarią partnerską oraz Klientem kosztów związanych z dochodzeniem roszczenia Klienta, w tym między innymi – uzgodnionych przez Wnioskodawcę i Kancelarię Partnerską – kosztów profesjonalnego zastępstwa prawnego Klienta przez Kancelarię Partnerską w toku postępowania właściwego do uzyskania roszczenia.
Wnioskodawca ponosi ryzyko finansowe związane ze skutecznym uzyskaniem roszczenia. Kancelaria Partnerska zobowiązuje się do świadczenia na rzecz Klienta profesjonalnego zastępstwa prawnego w procesie dochodzenia roszczeń Klienta, za wynagrodzeniem płatnym przez Finansującego.
Wnioskodawca zawiera z Klientem umowę o finansowanie procesu. Kancelaria Partnerska zawiera z Klientem odrębną Umowę zlecenia zastępstwa prawnego, regulującą kwestię związane z profesjonalnym zastępstwem prawnym Klienta. Postanowienia tej umowy zlecenia zastępstwa prawnego (zawartej pomiędzy Kancelarią Partnerską a Klientem) w zakresie, w jakim regulują kwestię wynagrodzenia Kancelarii Partnerskiej oraz ponoszenia kosztów sprawy przez Wnioskodawcę nie mogą odbiegać od postanowień umowy ramowej oraz umowy szczegółowej (obie umowy zawierane między Wnioskodawcą a Kancelarię Partnerską).
Kancelarii Partnerskiej, zgodnie z niniejszą umową, z tytułu świadczenia usługi zastępstwa prawnego Klientów w toku procesu dochodzenia roszczeń, przysługuje wynagrodzenie płatne przez Finansującego. Kwota wynagrodzenia oraz terminy jego zapłaty są uzgadniane treścią zawartych umów szczegółowych (dotyczących konkretnych zleceń). Wypłacone na rzecz Kancelarii Partnerskiej przez Wnioskodawcę wynagrodzenie wyczerpuje całość roszczeń Kancelarii Partnerskiej z tytułu świadczonych na rzecz Klienta usług zastępstwa prawnego w procesie dochodzenia roszczenia. Kancelarii Partnerskiej nie przysługuje odrębne wynagrodzenie od Klienta z tytułu umowy zlecenia zastępstwa prawnego.
Umowa ramowa zostaje zawarta na czas nieokreślony. Umowa może zostać wypowiedziana przez każdą z jej stron, w przypadkach w niej wskazanych.
Umowa szczegółowa z Kancelarią Partnerską
W umowie szczegółowej Wnioskodawca i Kancelaria Partnerska precyzują wzajemne zobowiązania i zasady współpracy (opisane w treści umowy ramowej) w zakresie, w jakim współpraca Stron dotyczy realizacji świadczonych przez Strony (Wnioskodawcę oraz Kancelarię Partnerską) usług na rzecz Klientów dochodzących przysługujących im roszczeń.
Wnioskodawca zobowiązuje się do świadczenia na rzecz Klientów Kancelarii Partnerskiej usługi finansowania kosztów procesu.
Wnioskodawca zobowiązuje się do zapłaty za Klientów Kancelarii partnerskiej:
a) na rzecz Kancelarii Partnerskiej, uzgodnionego w niniejszej umowie pomiędzy Stronami wynagrodzenia należnego Kancelarii Partnerskiej za reprezentowanie Klienta w sprawie dochodzenia roszczeń Klienta;
b) na rzecz podmiotów uprawnionych, innych uzasadnionych kosztów prowadzenia sprawy o roszczenie Klienta, w tym kosztów procesu, z wyjątkiem kosztów, których obowiązek poniesienia obciąża bezpośrednio Klienta zgodnie z umową o finansowanie procesu zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem.
Wnioskodawca nie udzieli finansowania Klientom:
a) co do których poweźmie informację o okolicznościach mających znaczenie dla prawidłowej realizacji umowy o finansowanie procesu, takich jak informacje mogące świadczyć o utracie zdolności płatniczej Klienta (w szczególności informację o złożeniu przez Klienta wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego, wszczęciu wobec Klienta postępowania egzekucyjnego, wydaniu nakazu zapłaty, wyroku sądowego zobowiązującego do zapłaty, wniesieniu pozwu o zapłatę);
b) którzy odmówią zawarcia Umowy o finansowanie procesu na warunkach proponowanych przez Wnioskodawcę, w szczególności odmówią udzielenia Wnioskodawcy zabezpieczenia roszczeń Wnioskodawcy wynikających z Umowy o finansowanie procesu w sposób w niej uregulowany (tj. poprzez podpisanie weksla wraz z deklaracją wekslową i cesji wierzytelności).
W przypadku odmowy udzielenia finansowania Klientowi Wnioskodawca niezwłocznie zawiadomi o tym fakcie Kancelarię Partnerską.
W celu udzielenia finansowania Klientowi Kancelarii Partnerskiej przez Wnioskodawcę, Kancelaria Partnerska przedstawi Klientom zainteresowanym usługą finansowania procesu warunki udzielenia takiego finansowania i po zaakceptowaniu przez Klienta warunków umowy, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, w imieniu Wnioskodawcy, zawrze z Klientem Umowę finansowania procesu.
Klient zapłaci na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie za finansowanie procesu w kwocie … zł. W przypadku pozytywnego zakończenia sprawy Klienta, Klient zapłaci na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne za udzielenie finansowania procesu.
Ponadto, Klient zapłaci na rzecz Wnioskodawcy dodatkowe wynagrodzenie w kwocie równej zasądzonemu na rzecz Klienta lub określonemu w ugodzie zwrotowi kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.
W przypadku skutecznego zawarcia Umowy o finansowanie procesu pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem, Kancelaria Partnerska niezwłocznie przekaże Wnioskodawcy Umowę o finansowanie procesu wraz z kompletem dokumentów istotnych dla sprawy.
Po udzieleniu finansowania, realizując Umowę finansowania procesu zawartą z Klientem, Wnioskodawca zapłaci Kancelarii Partnerskiej, tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie Klienta w toku postępowania o dochodzenie jego roszczenia kwotę wynagrodzenia wstępnego (w kwocie zryczałtowanej) oraz ewentualnie wynagrodzenie za reprezentowanie Klienta w toku postępowania apelacyjnego przed sądem drugiej instancji oraz ewentualne wynagrodzenie success fee.
Umowa szczegółowa zostaje zawarta na czas nieokreślony. Umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze stron w przypadkach określonych w umowie.
Czy w przypadku negatywnego wyniku procesu – gdy Klient płaci Wnioskodawcy jedynie wynagrodzenie stałe wynoszące … zł – Klient uzyskuje od Wnioskodawcy świadczenie częściowo nieodpłatne w związku z czym Wnioskodawca powinien wystawić temu Klientowi PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11?
Wnioskodawca uważa, że w przypadku negatywnego wyniku procesu – gdy Klient płaci jedynie wynagrodzenie stałe wynoszące … zł – Klient nie uzyskuje od Wnioskodawcy świadczenia częściowo nieodpłatnego. W związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania temu Klientowi informacji PIT-11.
Przepis art. 42a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej u.p.d.o.f.) stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Na podstawie powyższej regulacji do wystawienia informacji (obecnie sporządzanej na druku PIT-11) są obowiązane podmioty (osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), które dokonują na rzecz osób fizycznych świadczeń stanowiących przychody z innych źródeł.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności m.in. inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
W sytuacji będącej przedmiotem wniosku nie mamy do czynienia ze świadczeniami nieodpłatnymi. Każdy Klient płaci bowiem Wnioskodawcy wynagrodzenie stałe. To wynagrodzenie powoduje, że nie mamy w tym przypadku do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnymi w rozumieniu art. 11 ust. 1-2 oraz art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.
Należy w tym miejscu zauważyć, że do przychodów zalicza się także wartość świadczeń częściowo odpłatnych. Przepis art. 11 ust. 2b u.p.d.o.f. stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Wnioskodawca uważa jednak, że w opisywanym przypadku – gdy Klient płaci tylko wynagrodzenie stałe i nie uiszcza wynagrodzenia dodatkowego – nie mamy do czynienia ze świadczeniem częściowo odpłatnym, którego wartość byłaby przychodem dla Klienta.
Ze świadczeniem częściowo odpłatnym moglibyśmy mieć do czynienia wówczas, gdy jakieś świadczenie (tu: obsługa prawna) byłoby uzyskiwane przez konkretną osobę na warunkach lepszych, niż inna osoba znajdująca się w podobnej sytuacji. Wówczas można bowiem mówić, że ta osoba faktycznie dostała coś w części nieodpłatnie. Istnieje bowiem konkretne świadczenie, które dla danej osoby jest w części odpłatne, zaś w pozostałej części nieodpłatne.
Jeśli cena świadczenia – wynagrodzenie stałe wynoszące … zł – jest taka sama dla wszystkich osób (Klientów) charakteryzujących się pewnymi cechami (tym przypadku: jest to przegranie procesu), to nie mamy w tym przypadku do czynienia ze świadczeniem częściowo odpłatnym. Ta odpłatność jest bowiem taka sama dla wszystkich Klientów (przegrywających proces), a zatem nie jest to odpłatność częściowa, tylko odpłatność całkowita.
W tym przypadku świadczenie dla całej grupy Klientów (grupy tych, którzy przegrywają proces) jest wykonywane na pewnych warunkach (korzystniejszych, niż w przypadku osób z innych grup), lecz jest to wyrazem określonej polityki „handlowej” i strategii podmiotu oferującego te świadczenia, a nie jest wyrazem częściowej odpłatności konkretnych świadczeń.
Wskazuje się także, iż dane nieodpłatne świadczenie, czy też obniżka w odpłatności, musi mieć charakter zindywidualizowany. Tylko wtedy można uznać je za świadczenie nieodpłatne, czy też odpowiednio: za częściowo odpłatne. W sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie, czy też obniżka w cenie, kierowana jest do wszystkich podmiotów charakteryzujących się określonymi cechami, to nie może być mowy o nieodpłatnym świadczeniu, czy też o świadczeniu częściowo odpłatnym. Przykładowo w piśmie z dnia 12 maja 1997 r.,`(...)`.., „Biuletyn Skarbowy” 1997, nr 6, poz. 15, Ministerstwo Finansów stwierdziło: „Upust w cenie, wynikający z oferty skierowanej do wszystkich potencjalnych nabywców, którzy mogą skorzystać z niego przy zakupie samochodu, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu”.
Skoro zatem cena świadczenia – wynagrodzenie stałe wynoszące … zł – jest taka sama dla wszystkich osób (Klientów) charakteryzujących się pewnymi cechami (tym przypadku: jest to przegranie procesu), to nie jest to świadczenie częściowo odpłatne. Ta odpłatność jest bowiem taka sama dla wszystkich Klientów (przegrywających proces), a zatem nie jest to odpłatność częściowa, tylko odpłatność całkowita.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili