Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1. ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 12 stycznia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5 października 2018 r., sygn. akt I Sa/Kr 740/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2021 r., sygn. akt II FSK 247/19; i

2. stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2018 r. wpłynął Pana wniosek z 12 stycznia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 marca 2018 r. (wpływ 30 marca 2018 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zamierza w styczniu 2018 r. rozpocząć w Polsce zarobkowo oraz w sposób zorganizowany i ciągły obrót walutą elektroniczną), dalej zwaną „kryptowaluta”. Kryptowaluty są wirtualnymi znakami legitymacyjnymi o charakterze zbliżonym do pieniądza bezgotówkowego. Nie istnieje instytucja kontrolująca obrót kryptowalut, ani centralny emitent. Ich wartość rynkową ustalają mechanizmy popytu i podaży w internetowych serwisach wymiany, na podstawie których ustala się ich aktualny kurs w stosunku do walut, takich jak dolar amerykański, euro czy polski złoty. Kryptowaluty nie stanowią autonomicznego świadczenia, ani nie zaspokajają żadnych potrzeb. Ich jedyną funkcją jest rola środka płatniczego lub medium wymiany wartości pieniężnej, opierająca się na zasadach kryptografii. Umożliwiają one dokonywanie rozliczeń drogą elektroniczną, bezpośrednio pomiędzy dokonującym płatności a odbiorcą. Kryptowaluty nie posiadają substratu materialnego, pełnią one funkcje zbliżone do funkcji pieniądza bezgotówkowego. Wszelkie operacje dokonywane za pośrednictwem kryptowalut polegają tylko i wyłącznie na dokonywaniu odpowiednich zapisów w systemach informatycznych i nie są związane z wydawaniem jakichkolwiek dokumentów lub innego rodzaju potwierdzeń o charakterze materialnym.

Wnioskodawca, jako osoba zamierzająca rozpocząć zarobkowo oraz w sposób zorganizowany i ciągły obrót walutami elektronicznymi, wybierze opodatkowanie dochodu z tego tytułu jedną stawką w wysokości 19% (tzw. podatek liniowy). Transakcje kupna i sprzedaży kryptowalut będą dokonywane za pośrednictwem giełd internetowych. Wnioskodawca przeleje na swoje indywidualne konto prowadzone przez pośrednika (giełdę internetową) określoną kwotę pieniędzy w walucie polskiej lub obcej i za tę kwotę zakupi wybrane kryptowaluty. Następnie będzie dokonywał obrotu kryptowalutami, poprzez zamianę jednej kryptowaluty na inną oraz kupno i sprzedaż kryptowalut w zamian za prawne środki płatnicze, tj. walutę polską lub obcą. Drugą stroną transakcji będą zarówno osoby fizyczne, jak również podmioty niebędące osobami fizycznymi. Część transakcji będzie dokonywana w sposób manualny, poprzez zlecenie kupna lub sprzedaży kryptowaluty bezpośrednio przez Wnioskodawcę, jednakże większość transakcji będzie polegać na zautomatyzowanym arbitrażu giełdowym, to jest algorytmie wymiany między rynkami kryptowalut denominowanymi w polskich złotych, euro oraz dolarach amerykańskich, z wykorzystaniem chwilowej nierówności rynku. Wobec tego, poza transakcjami waluta kryptowaluta i kryptowaluta kryptowaluta na jednej giełdzie kryptowalut, dochodzić będzie do takich transakcji pomiędzy różnymi giełdami kryptowalut (możliwe warianty to obrót pomiędzy giełdami kryptowalut PLN => USD, PLN => EUR, EUR => PLN, USD => PLN, EUR => USD, USD => EUR).

Zautomatyzowane (dokonywane w oparciu o algorytm) transakcje między giełdami opierać się będą o następujący, przykładowy schemat:

1. PLN => Kryptowaluta1,
2. Kryptowaluta1 => Kryptowaluta2,
3. Kryptowaluta2 => EUR.

Algorytm będzie obliczał potencjalny zysk między transakcjami łączonymi, mający na celu osiągnięcie dodatniej wartości między początkiem a końcem transakcji. W razie odnalezienia potencjalnie zyskownej operacji, algorytm w sposób automatyczny, pozbawiony udziału Wnioskodawcy, zainicjuje transakcję. Taka wymiana, z uwagi na bardzo często zmieniający się kurs (w ciągu sekundy), może kończyć się niepowodzeniem w znaczeniu ekonomicznym, przy którym tylko część kryptowaluty zostanie sprzedana natychmiast z wynikiem dodatnim (ekonomicznie), a część po kursie gorszym (ujemnym ekonomicznie). Z uwagi na automatyzację obrotu, która jest powszechną praktyką w tego rodzaju działalności, liczba transakcji w ciągu doby może sięgnąć kilku tysięcy. Transakcje te będą dokonywane za pośrednictwem internetowych giełd, a ze względu na model biznesowy, według którego giełdy kryptowalut funkcjonują, Wnioskodawca nie będzie miał dostępu do żadnych informacji związanych z identyfikacją drugiej strony transakcji, to jest Wnioskodawca nie będzie wiedział od kogo nabywa kryptowaluty, ani też komu je sprzedaje. Jednorazowe zlecenie kupna lub sprzedaży określonej liczby jednostek kryptowaluty lub jej mniejszych części, dokonane przez Wnioskodawcę, będzie mogło zostać podzielone przez pośrednika (giełdę), na większą liczbę transakcji, na co Wnioskodawca nie będzie miał wpływu, przy czym realizacja zlecenia może nastąpić w różnym okresie czasu oraz przy różnym kursie. Brak kontroli nad rozdzieleniem jednego zlecenia na większą liczbę transakcji oraz brak wiedzy o drugiej stronie transakcji, wystąpią zarówno przy transakcjach dokonywanych przez Wnioskodawcę manualnie, jak i transakcjach opartych o stworzony algorytm.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę będą przeprowadzane na bardzo wielu kryptowalutach (nie da się określić ich dokładnej liczby, a poza tym będzie ona zmienna w czasie) i czas ich przetrzymywania przez niego bardzo często wynosić będzie tylko 0,2 sekundy lub mniej. Kryptowaluty, które będą przez Niego przechowywane przez czas dłuższy, posiadał będzie głównie z powodu ich „zawieszenia się” podczas arbitrażu między rynkami np: BTC-PLN a BTC-EUR – kiedy transakcja, która mogła przynieść dochód w chwili jej zlecenia, stała się nieopłacalna na skutek wykorzystania tej okazji przez innego użytkownika giełdy. Wówczas szybka sprzedaż kryptowaluty na innym rynku za korzystniejszą cenę (która była celem zakupu), nie zostanie zlecona, czego rezultatem będzie przetrzymywanie kryptowaluty, z oczekiwaniem na okazję. Skutkiem powyższego, przeważająca ilość przechowywanych przez Wnioskodawcę jednostek kryptowalut, będzie miała wartość niższą od ceny, za które je zakupił.

Wydatki w związku ze sprzedażą i kupnem kryptowalut Wnioskodawca będzie ponosił przez cały czas i w sposób ciągły. Należy do nich zaliczyć prowizje za kupno, prowizje za sprzedaż, prowizje za przesyłanie kryptowaluty, prowizje bankowe za zasilenie konta, opłaty bankowe za przelew, koszty przewalutowania np. PLN-EUR i prowizje kantorów za przewalutowanie. Często koszty prowizji i wszelkich opłat będą przewyższać zarobek (w zależności od przyjętego interwału czasowego). Transakcji zakupu/zamiany/sprzedaży kryptowalut Wnioskodawca będzie dokonywał zarówno na giełdach polskich, jak i zagranicznych.

Aktualnie prowizje pobierane przez giełdy naliczane są podczas:

a) zakupu (prowizja pobierana z wartości kupowanej), np. zakup BTC – prowizja pobierana jest od liczby jednostek BTC (opłata procentowa),

b) sprzedaży (prowizja pobierana jest od wartości na którą sprzedajemy), np. sprzedaż BTC – prowizja pobierana jest w walucie kupowanej np. PLN (opłata procentowa),

c) przesyłania między giełdami – prowizja pobierana jest przy wysyłaniu jednostek kryptowaluty, np. BTC (opłata stała – wynikająca z regulaminu giełdy, ale w tej chwili są to opłaty niezależne od liczby przesyłanych jednostek kryptowaluty),

d) wymiana kryptowaluty na kryptowalutę – opłata procentowa, pobierana od ilości nowo nabytej kryptowaluty.

Wysokość prowizji przy konkretnej transakcji jest każdorazowo uzależniona od wewnętrznego regulaminu giełdy.

Wnioskodawca posiada wyłącznie komputer do prac graficznych (związany z zawodem wykonywanym – informatyk), natomiast nie posiada specjalistycznej „koparki” i obecnie nie ma planów aby taką nabyć. W związku z powyższym, nie zamierza On wydobywać kryptowalut za pomocą specjalistycznego sprzętu komputerowego w postaci tzw. koparki.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), jest również zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Wnioskodawca zamierza udokumentować transakcje kupna i sprzedaży za pomocą dowodów wewnętrznych w postaci historii przelewów z konta bankowego oraz historii zasileń konta na giełdzie. Ponadto, Wnioskodawca nadmienia, że jest w stanie dokumentować ww. transakcje za pomocą pliku pobieranego od operatora giełdy kryptowalut, zawierającego historię transakcji, na podstawie których nie jest jednak możliwe skuteczne obliczenie czy dana transakcja była dodatnia, czy ujemna dochodowo z powodu braku możliwości powiązania momentu zakupu z momentem sprzedaży. Powyższe wynika ze zbyt dużej ilości transakcji nakładających się na siebie w czasie.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest:

- działalność portali internetowych (działalność przeważająca),

- sprzedaż detaliczna komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

- działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej,

- działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki,

- działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi,

- pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych,

- pozostałe pośrednictwo pieniężne,

- działalność agencji reklamowych,

- pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych,

- pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (internet),

- pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach,

- badanie rynku i opinii publicznej,

- działalność w zakresie specjalistycznego projektowania,

- działalność fotograficzna,

- działalność związana z tłumaczeniami,

- pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana,

- naprawa i konserwacja komputerów i urządzeń peryferyjnych,

- naprawa i konserwacja sprzętu (tele)komunikacyjnego,

- naprawa i konserwacja sprzętu powszechnego użytku,

- naprawa i konserwacja urządzeń gospodarstwa domowego oraz sprzętu użytku domowego i ogrodniczego,

- naprawa pozostałych artykułów użytku osobistego i domowego.

Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać siedzib działalności gospodarczej, ani czy podmioty na rzecz których będzie dokonywać sprzedaży kryptowalut posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca transakcji dokonuje za pośrednictwem giełd internetowych, a ze względu na model biznesowy, według którego giełdy kryptowalut funkcjonują, nie będzie miał dostępu do żadnych informacji związanych z identyfikacją drugiej strony transakcji, to jest nie będzie wiedział od kogo nabywa kryptowaluty, ani też komu je sprzedaje. Nie będzie zatem wiedział czy dokonuje sprzedaży na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług lub podmiotów niebędących podatnikami w tym rozumieniu. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności nie będą polegać na świadczeniu usług pośrednictwa. Co do tego, czy usług będzie dokonywał na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług lub innych podmiotów niebędących podatnikami w ww. rozumieniu podaje, że transakcje te będą dokonywane za pośrednictwem internetowych giełd, a ze względu na model biznesowy, według którego giełdy kryptowalut funkcjonują, Wnioskodawca nie będzie miał dostępu do żadnych informacji związanych z identyfikacją drugiej strony transakcji, to jest nie będzie wiedział od kogo nabywa kryptowaluty, ani też komu je sprzedaje.

Pytania

1. Czy profesjonalny obrót kryptowalutą można rozliczać według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza i opodatkować wg wybranej formy, tj. w przypadku Wnioskodawcy podatkiem liniowym?

1. Czy w chwili zamiany jednego rodzaju kryptowaluty na inny rodzaj kryptowaluty, powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy transakcja zbycia kryptowaluty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
3. Czy do zaliczenia wydatków na nabycie kryptowalut do kosztów uzyskania przychodu, wystarczające jest udokumentowanie ich wydrukiem potwierdzenia przelewu z konta Wnioskodawcy na konto giełdy pośredniczącej w obrocie kryptowalutami?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Dochód uzyskany z prowadzenia profesjonalnego obrotu kryptowalutami w postaci działalności gospodarczej będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem liniowym.

Uzasadniając powyższe, należy uznać, że przychód uzyskany z prowadzonej działalności należy zaliczyć do źródła przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Mając to na uwadze, należy uznać, że dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu, zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania, tj. według stawki 19% właściwej dla podatku liniowego. Zgodnie z treścią obowiązującej zasady powszechności opodatkowania, na gruncie przedmiotowej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wyliczonych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochód ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, stanowi nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 3 wymieniono pozarolniczą działalność gospodarczą.

Przychody z działalności gospodarczej zdefiniowane zostały z kolei w art. 14 tej ustawy. Należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe a także, że sprzedaż jednostek wirtualnej waluty prowadzona w ramach profesjonalnego obrotu będzie odbywać się w warunkach określonych w art. 5a pkt 6 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zajdą przesłanki z art. 5b ust. 1 tej ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, uznać należy, że uzyskany przychód z tego tytułu należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, przychód uzyskany z działalności w zakresie sprzedaży kryptowaluty należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, a w konsekwencji, dochód uzyskany z tego tytułu należy opodatkować zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę dla tego źródła formą opodatkowania, tj. według stawki 19% właściwej dla podatku liniowego.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, chwilą powstania przychodu podatkowego na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego będzie dopiero czas zawarcia transakcji zbycia kryptowaluty, tj. sprzedaży jednostek kryptowaluty w zamian za waluty tradycyjne oraz moment nabycia za jednostki kryptowaluty towarów lub usług. Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy, w przypadku zbycia kryptowaluty w zamian za waluty tradycyjne – w wysokości otrzymanych wartości pieniężnych, natomiast w przypadku nabycia za kryptowalutę towarów lub usług w wysokości ceny nabytych towarów lub usług. Nabycie jednostek kryptowaluty jednego rodzaju za jednostki kryptowaluty innego rodzaju nie będzie natomiast stanowiło przychodu podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej „ustawa PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”), przychodami co do zasady są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, samo pozyskiwanie prawa własności jednostek wirtualnej waluty nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Analogiczne skutki podatkowe występują również w przypadku zamiany przez Wnioskodawcę posiadanych jednostek kryptowaluty jednego rodzaju na jednostki kryptowaluty innego rodzaju. Powyższe znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 marca 2017 r., nr 0461-ITPB1.4511.27.2017.2.MR, w której Organ wskazał, że „momentem powstania przychodu podatkowego (`(...)`) w odniesieniu do (`(...)`) obrotu walutą i kryptowalutą jest moment zawarcia transakcji, tj. ich sprzedaż, przewalutowanie, kiedy to Wnioskodawca otrzymuje (ma stawiane do dyspozycji) określone wartości pieniężne (`(...)`) jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca dokonał w 2016 r. nabycia kryptowaluty (bitcoin), natomiast sprzedaż nastąpiła w 2017 r. Zatem, z tego tytułu nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w 2016 r. Przychód z tego tytułu powstał więc w momencie zbycia tychże kryptowalut, tj. w 2017 r.”. W przypadku zamiany jednego rodzaju kryptowaluty na inny rodzaj kryptowaluty, należy wskazać, że rzeczywistą wartość kryptowaluty (jej ekwiwalent w pieniądzu) można wycenić dopiero w momencie jej sprzedaży w zamian za walutę tradycyjną bądź dokonania zapłaty nią za towar bądź usługę, tym bardziej że kurs wymiany kryptowaluta kryptowaluta jest określany swobodnie przez strony transakcji. Tym samym, momentem powstania przychodów w związku z zamianą jednego rodzaju kryptowaluty na inny, jest moment zawarcia transakcji ich sprzedaży – przewalutowanie na walutę tradycyjną, kiedy to Wnioskodawca otrzymuje określone wartości pieniężne. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, w chwili zamiany jednego rodzaju kryptowaluty na inny rodzaj kryptowaluty, nie powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad 4

Wnioskodawca wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają szczególnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania kosztów uzyskania przychodów, odnoszących się bezpośrednio do obrotu kryptowalutami.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Co do zasady zatem, kosztami uzyskania ww. przychodów będą wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu ich osiągnięcia (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), o ile nie zostały wyłączone z tych kosztów na mocy art. 23 ww. ustawy, a ich poniesienie zostało udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) stwierdzić należy, że z uwagi na specyfikę transakcji dokonywanych za pośrednictwem opisanej wymiany giełdowej, niemożliwe jest pozyskanie dokumentów określających dane stron. Informacje o stronach transakcji są w dyspozycji operatora danej giełdy, więc ma on możliwość manualnego powiązania stron pojedynczej transakcji, jednakże nie są to informacje udostępniane klientom giełdy. Z uwagi na automatyzację obrotu w oparciu o powszechnie stosowane algorytmy, niemożliwe jest także powiązanie nabycia konkretnej jednostki kryptowaluty z jej sprzedażą.

Kwestia dokumentacji kosztów uzyskania przychodu w ramach obrotu kryptowalutami była już przedmiotem wypowiedzi organów podatkowych, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 czerwca 2014 r., nr IPPB1/415-276/14-4/EC przyjął, że jeżeli „posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (wydruk potwierdzenia przelewu z konta Wnioskodawcy na konto giełdy) jednoznacznie będą potwierdzać zakup bitcoinów (ich ilość, cenę zakupu itp.), to dokumenty te będą mogły stanowić podstawę do zaliczenia wydatków na nabycie bitcoinów do kosztów uzyskania przychodów”.

Wnioskodawca zauważa, że od chwili wydania wskazanej interpretacji indywidualnej minęło niemal 3 lata, a w tym czasie znacznie wzrósł poziom skomplikowania operacji dokonywanych w ramach obrotu kryptowalutami. Wnioskodawca podnosi, że niektóre giełdy umożliwiają stworzenie i wyeksportowanie (zapisanie w pliku na urządzeniu użytkownika) listy wszystkich transakcji, obejmującej kupno i sprzedaż kryptowalut, w określonym czasie. W przypadku obrotu opartego o algorytmy lista obejmowałaby około 1000 stron dokumentacji miesięcznie, przy liczbie transakcji rzędu 1000 dziennie.

Możliwe jest także dokumentowanie transakcji w sposób nieco uproszczony, z wykorzystaniem następujących danych, pobieranych od operatora giełdy:

1. oznaczenie transakcji zakupu/sprzedaży kryptowaluty z podaniem jej nazwy,

2. liczba jednostek zakupionej kryptowaluty,

3. aktualny kurs zakupu/sprzedaży jednostek kryptowaluty,

4. walutę fiducjarną (PLN, USD, EUR) za którą dokonano zakupu/sprzedaży,

5. aktualny średni kurs w/w waluty zakupu/sprzedaży,

6. sumaryczną cenę zakupu/sprzedaży za całość bądź część kryptowaluty (cena x liczba jednostek) podaną w wartości waluty wymienianej (PLN, USD, EUR),

7. sumaryczną cenę zakupu/sprzedaży za całość bądź część kryptowaluty podaną w PLN, po przeliczeniu z aktualnego średniego kursu danej waluty (w przypadku EUR, USD).

Zauważyć należy, że powyższa dokumentacja doprowadzi do ujawnienia dokładnie takich samych wartości końcowych, istotnych z punktu widzenia ustalenia kosztów uzyskania przychodu, jak dokumentacja w postaci wydruków potwierdzenia przelewu z konta Wnioskodawcy na konto giełdy pośredniczącej w obrocie kryptowalutami, a przy tym wygeneruje kilka tysięcy stron zapisanych tabelami w skali rocznej. Jednocześnie dokumentacja ta nie pozwalałaby na identyfikację drugiej strony transakcji, ani na przyporządkowanie zakupu konkretnej jednostki kryptowaluty z jej sprzedażą. Opisany stan rzeczy jest wynikiem anonimowości (dla kupującego i sprzedającego – nie dla giełdy) transakcji oraz rozdzielania zleceń sprzedaży i zakupu kryptowalut na wiele mniejszych transakcji z wieloma innymi klientami giełdy. Z powyższych przyczyn, w ocenie Wnioskodawcy do zaliczenia wydatków na nabycie kryptowalut do kosztów uzyskania przychodu, wystarczające jest udokumentowanie ich wydrukiem potwierdzenia przelewu z konta Wnioskodawcy na konto giełdy pośredniczącej w obrocie kryptowalutami.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 26 kwietnia 2018 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT2-3.4011.28.2018.3.SJ, w której uznałem, że Pana stanowisko w zakresie:

- określenia źródła przychodów oraz formy opodatkowania działalności w zakresie obrotu kryptowalutą (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

- skutków podatkowych zamiany kryptowalut oraz udokumentowania wydatków na nabycie kryptowalut (pytania oznaczone we wniosku nr 2 oraz nr 4) – jest nieprawidłowe

Interpretację doręczono Panu 2 maja 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

1 czerwca 2018 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła do mnie 7 czerwca 2018 r.

Wniósł Pan o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości oraz zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił skarżoną interpretację w części, w jakiej stanowisko Skarżącego zostało uznane za nieprawidłowe – wyrokiem z 5 października 2018 r. sygn. akt I SA/Kr 740/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 9 listopada 2021 r., sygn. akt II FSK 247/19 oddalił skargę kasacyjną.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

• ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.),

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Aby działalność mogła być traktowana jako działalność gospodarcza, musi spełniać przesłanki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że musi być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W przepisie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią,

działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z tak skonstruowanej definicji wynika, że w sytuacji, gdy działalność spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągane z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychody z działalności gospodarczej zostały zdefiniowane w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy,

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Natomiast treść art. 9a ust. 2 ww. ustawy stanowi, że

Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie zaś do art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazał Pan, że zamierza w styczniu 2018 r. rozpocząć w Polsce zarobkowo oraz w sposób zorganizowany i ciągły obrót kryptowalutą. Wybierze Pan opodatkowanie dochodu z tego tytułu jedną stawką w wysokości 19% (tzw. podatek liniowy). Transakcje kupna i sprzedaży kryptowalut będą dokonywane za pośrednictwem giełd internetowych. Wydatki w związku ze sprzedażą i kupnem kryptowalut będzie Pan ponosił przez cały czas i w sposób ciągły. Należy do nich zaliczyć prowizje za kupno, prowizje za sprzedaż, prowizje za przesyłanie kryptowaluty, prowizje bankowe za zasilenie konta, opłaty bankowe za przelew, koszty przewalutowania i prowizje kantorów za przewalutowanie. Często koszty prowizji i wszelkich opłat będą przewyższać zarobek (w zależności od przyjętego interwału czasowego). Transakcji zakupu/zamiany/sprzedaży kryptowalut będzie Pan dokonywał zarówno na giełdach polskich, jak i zagranicznych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że uzyskiwane przychody ze sprzedaży wirtualnej waluty będą stanowić przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz powinny być opodatkowane zgodnie z wybraną przez Pana dla tego źródła formą opodatkowania, tj. w Pana sytuacji według – 19% stawki liniowej.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej skutków podatkowych zamiany kryptowalut na inne kryptowaluty wskazać należy, że w stanie prawnym obowiązującym na dzień złożenia wniosku kryptowaluta stanowiła źródło podmiotowego prawa majątkowego. Wobec tego wymiana kryptowalut, czyli jednego niematerialnego prawa majątkowego na inne tego rodzaju prawo, stanowi umowę zamiany w rozumieniu art. 603 w zw. z art. 555 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Przedmiotem takiej umowy mogą być również prawa, nie mogą natomiast być pieniądze stanowiące prawny środek płatniczy. Tego rodzaju zamiana kryptowalut nie może być utożsamiana z wymianą walut, stanowiących prawne środki płatnicze. W przypadku zamiany kryptowalut każda ze stron umowy zobowiązana jest do spełnienia świadczenia niepieniężnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową kryptowalut wydanych w zamian za inne kryptowaluty należy określić według czasu i miejsca ich odpłatnego zbycia zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, w myśl którego:

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Powołany przepis odnosi się do czasu odpłatnego zbycia, nie wskazując jednostki czasu, która ma być brana pod uwagę, uznając że co do zasady wartość ta w danym czasie nie ulega zmianom. Natomiast z art. 14 ust. 1c wynika, że:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

O ile przy odpłatnym zbyciu kryptowaluty w zamian za świadczenie pieniężne, moment ten jest łatwy do ustalenia (w danym momencie strony zgadzają się na określoną cenę) lub niepieniężne (w postaci świadczenia w naturze, którego wartość także da się ustalić na moment zbycia), o tyle w przepadku wymiany jednej kryptowaluty na inną, wartość taką trudno ustalić ponieważ nie wiadomo, którą z wartości (średnią z danego dnia, z końca dnia, z momentu wymiany) należałoby uwzględnić przy określeniu przychodu.

W przypadku zamiany jednego rodzaju kryptowaluty na inny rodzaj kryptowaluty rzeczywistą wartość kryptowaluty (jej ekwiwalent w pieniądzu) można wycenić dopiero w momencie jej sprzedaży w zamian za walutę tradycyjną bądź dokonania zapłaty nią za towar bądź usługę. Tym samym, momentem powstania przychodów w związku z zamianą jednego rodzaju kryptowaluty na inny, jest moment zawarcia transakcji ich sprzedaży – przewalutowanie na walutę tradycyjną. W związku z tym wymiana między walutami wirtualnymi jest obojętna podatkowo. Zamiana kryptowaluty na inną kryptowalutę nie jest traktowana jako odpłatne zbycie tej waluty i tym samym nie jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii zaliczenia wydatków na nabycie kryptowalut do kosztów uzyskania przychodu, i czy wystarczające jest udokumentowanie ich wydrukiem potwierdzenia przelewu z Pana konta na konto giełdy pośredniczącej w obrocie kryptowalutami, należy zauważyć, że w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów – katalog dokumentów stanowiących podstawę do księgowania kosztów uzyskania przychodów i przychodów określa co do zasady ww. rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie § 12 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a) (uchylony),

1b) (uchylony),

1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:

a) datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,

b) wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dokonanymi bez pośrednictwa rachunku płatniczego,

c) wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,

d) podpis osoby sporządzającej dokument, lub

2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

– oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;

2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;

3. dowody przesunięć;

4. dowody opłat pocztowych i bankowych;

5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Ponadto, zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia:

Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia:

dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;

2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);

3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;

4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;

5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;

6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;

7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;

8. opłat sądowych i notarialnych;

8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być – co do zasady – faktura, bądź rachunek, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jednakże w sytuacji, gdy sprzedaż nie jest dokumentowana fakturą (rachunkiem) wartość przychodu może zostać udokumentowana dowodem wewnętrznym. O ile dowód ten spełniał będzie warunki uznania go za dowód księgowy wskazane w powołanym wcześniej § 12 ust. 3 cytowanego rozporządzenia, może on stanowić podstawę wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Ponadto, odnosząc się do kwestii dokumentowania kosztów uzyskania przychodów wyciągami z kont walutowych udostępnionych przez giełdy wirtualne oraz wyciągami z rachunków bankowych, należy wskazać, że jeśli potwierdzenie dokonania przelewu elektronicznego zawiera wszystkie niezbędne, wskazane wyżej elementy, może zostać uznane za dowód księgowy.

Zatem, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 1, 2 i 4, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania nr 3, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, tj. 27 kwietnia 2018 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5 października 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 740/18 w związku wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2021 r., sygn. akt II FSK 247/19.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).