0113-KDIPT2-2.4011.404.2022.2.ACZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych planowanej sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej jest prawidłowe, natomiast w zakresie skutków podatkowych sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej oraz lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 12 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 czerwca 2022 r. (wpływ 14 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

K. oraz J. P. byli na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej właścicielami trzech nieruchomości o numerach ksiąg wieczystych:

· …. – nabytej na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy przeniesienia własności lokalu zawartej w formie aktu notarialnego z 14 grudnia 2007 r.,

· …. – nabytej na podstawie umowy darowizny z 6 czerwca 1994 r.

· ….. – nabytej na podstawie umowy darowizny z 6 czerwca 1994 r.

J. P. zmarł 12 grudnia 2021 r. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z 15 stycznia 2021 r., po zmarłym J. P. dziedziczyła żona zmarłego K. P. oraz córka E. P. (Wnioskodawczyni), każda w udziale wynoszącym 1/2.

W wyniku dziedziczenia po zmarłym J. P. w skład masy spadkowej wchodziły:

· nieruchomość oznaczona nr księgi wieczystej …. – przysługująca wnioskującej w części 1/4 o wartości 60 000 zł (łączna wartość nieruchomości określona w 2020 r. w dokumencie SD-Z2 wynosiła 240 000 zł),

· nieruchomość oznaczona nr księgi wieczystej ……… – przysługująca wnioskującej w części 1/4 o wartości 25 000 zł (łączna wartość nieruchomości określona w 2020 r. w dokumencie SD-Z2 wynosiła 100 000 zł),

· 2 samochody osobowe.

Łączna wartość nabytych przez Wnioskodawczynię rzeczy lub praw majątkowych wynosiła 87 500 zł.

16 kwietnia 2021 r. nastąpiła umowa o działu spadku i podziału majątku wspólnego w formie aktu notarialnego. Na jego podstawie Wnioskodawczyni została jedynym właścicielem nieruchomości o numerze księgi wieczystej ….., a K. P. została jedynym właścicielem nieruchomości o numerze księgi wieczystej ………..

30 sierpnia 2021 r. zmarła K. P.. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłej K. P. dziedziczyła jedynie Wnioskodawczyni.

W skład masy spadkowej po zmarłej K. P. wchodziły:

· nieruchomość oznaczona nr księgi wieczystej ………. o wartości 240 000 zł,

· nieruchomość oznaczona nr księgi wieczystej ………. – przysługująca w części 3/4 o wartości 26 250 zł (łączna wartość nieruchomości 35 000 zł),

· samochód osobowy oraz środki pieniężne.

Łączna wartość nabytych rzeczy lub praw majątkowych wyniosła 347 750 zł.

Po śmierci K. P. Wnioskodawczyni otrzymała informację o księdze wieczystej nr …………, dlatego złożyła korektę dokumentu SD-Z2 (po zmarłym J. P.) wykazując, że przysługująca w 1/4 części nieruchomość ma wartość 8 750 zł (łączna wartość nieruchomości określona w 2021 r. – 35 000 zł). Łączna wartość nabytych rzeczy lub praw majątkowych po zmarłym J. P. po uwzględnieniu korekty dokumentu wynosiła 96 250 zł.

Właścicielem nieruchomości oznaczonej nr księgi wieczystej ……. w 1/4 części Wnioskodawczyni została na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym J. P., a następnie w 3/4 części na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłej K. P..

Stan faktyczny: nieruchomość o numerze księgi wieczystej …. została sprzedana w listopadzie 2021 r. za kwotę 175 000 zł. Nieruchomość o numerze księgi wieczystej ……….. została sprzedana w marcu 2022 r. za kwotę 250 000 zł.

Zdarzenie przyszłe: Wnioskodawczyni dokona sprzedaży nieruchomości o numerze księgi wieczystej …….

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość o numerze księgi wieczystej . to nieruchomość gruntowa zabudowana, natomiast nieruchomość o numerze księgi wieczystej ………. to nieruchomość gruntowa niezabudowana.

Nabycie nieruchomości o numerze księgi wieczystej …. oraz ………… nastąpiło do majątku rodziców objętego wspólnością ustawową małżeńską.

Do momentu śmierci taty rodzice Wnioskodawczyni pozostawali we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Prawidłowa data śmierci taty Wnioskodawczyni to 12 grudnia 2020 r.

W skład spadku po tacie Wnioskodawczyni weszły następujące składniki majątkowe:

· udział 1/2 w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość (…………….),

· udział 1/2 w nieruchomości (…………..),

· udział 1/2 w nieruchomości (………..),

· udział 1/2 w dwóch samochodach osobowych (obydwa samochody zostały nabyte w trakcie wspólności majątkowej małżeńskiej rodziców).

Przedmiotem działu spadku i podziału majątku wspólnego z 16 kwietnia 2021 r. były nieruchomości o numerach ksiąg wieczystych:

· ……….,

· …..

W wyniku działu spadku i podziału majątku nieruchomość o numerze księgi wieczystej ……….. Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność (w całości), bez obowiązku spłaty na rzecz mamy. Nieruchomość o numerze księgi wieczystej ………. nabyła na wyłączną własność (w całości) mama Wnioskodawczyni, bez obowiązku spłaty. Dział spadku i majątku wspólnego nastąpił bez spłat i bez dopłat.

Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawczynię składników majątkowych w wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego przekroczyła wartość Jej udziału, jaki przysługiwał Jej w składnikach majątkowych przed działem spadku i podziałem majątku wspólnego.

Sprzedaż nieruchomości o księdze wieczystej: ………. nastąpi w 2023 r.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

Sprzedaż nieruchomości o numerze księgi wieczystej: ………. nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

W jakiej wysokości należy uiścić podatek dochodowy od sprzedaży wskazanych nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W związku z powyższym:

· od 3/4 wartości sprzedaży nieruchomości o numerze …….. należy uiścić podatek w wysokości 19%,

· od 1/4 wartości sprzedaży nieruchomości o numerze ……. należy uiścić podatek w wysokości 19%,

· od sprzedaży nieruchomości o numerze …………. nie trzeba uiścić podatku w wysokości 19%.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Należy wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano m.in. art. 10 ust. 5, ust. 6 i ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 6 ww. ustawy:

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 7 ww. ustawy:

Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię w listopadzie 2021 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz w marcu 2022 r. nieruchomości gruntowej zabudowanej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a także czy planowana w 2023 r. sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie daty nabycia tych nieruchomości oraz tego lokalu mieszkalnego przez spadkodawców, czyli rodziców Wnioskodawczyni oraz ustalenie, czy w wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego, wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawczynię składników majątkowych nie przekroczyła wartości przysługującego Jej udziału w składnikach majątkowych przed działem spadku i podziałem majątku wspólnego.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Jak stanowi art. 924 ww. Kodeksu:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Z kolei w myśl art. 925 ww. Kodeksu:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Art. 1025 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z treścią art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Stosownie do art. 1037 § 1 ww. Kodeksu:

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z kolei jak stanowi art. 1037 § 2 ww. Kodeksu:

Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Celem z kolei postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Natomiast w myśl art. 210 ww. Kodeksu:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zgodnie z art. 212 § 1 ww. Kodeksu:

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

Z kolei art. 212 § 2 ww. Kodeksu stanowi, że:

Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

· podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

· wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału w majątku wspólnym.

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości.

Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Przy czym mówiąc o powiększeniu udziału należy mieć na uwadze wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy, a nie wielkość czy ilość rzeczy jakie przypadną danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności.

Nabycie w wyniku działu spadku lub zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zważywszy na fakt, że zabudowana nieruchomość gruntowa, niezabudowana nieruchomość gruntowa oraz lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość zostały nabyte przez rodziców Wnioskodawczyni do wspólności majątkowej małżeńskiej, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z kolei jak stanowi art. 35 ww. Kodeksu:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że stosownie do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię zabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej w spadku po mamie, niezabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej w spadku po mamie i tacie oraz udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość nabytym w spadku po tacie, należy przyjąć datę nabycia tych nieruchomości oraz udziału w lokalu mieszkalnym przez rodziców Wnioskodawczyni do majątku wspólnego.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię w marcu 2022 r. zabudowanej nieruchomości gruntowej pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni niewątpliwie minął, bowiem od końca roku kalendarzowego, w którym ww. nieruchomość zabudowana została nabyta przez spadkodawcę (mamę Wnioskodawczyni) w drodze umowy darowizny do majątku wspólnego małżonków, tj. w 1994 r., do momentu jej sprzedaży przez Wnioskodawczynię upłynęło ponad pięć lat.

Również w przypadku planowanej sprzedaży przez Wnioskodawczynię w 2023 r. niezabudowanej nieruchomości gruntowej pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni już minął, bowiem od końca roku kalendarzowego, w którym ww. nieruchomość niezabudowana została nabyta przez spadkodawców (rodziców Wnioskodawczyni) w drodze umowy darowizny, tj. w 1994 r., do momentu jej planowanej sprzedaży przez Wnioskodawczynię upłynęło ponad pięć lat.

Natomiast w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię w listopadzie 2021 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wskazać należy, że jak wynika z opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawczynię przedmiotem działu spadku i podziału majątku wspólnego z 16 kwietnia 2021 r. były: lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość oraz nieruchomość gruntowa zabudowana.

W wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, bez obowiązku spłaty na rzecz mamy, z kolei mama Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność nieruchomość gruntową zabudowaną, bez obowiązku spłaty na rzecz Wnioskodawczyni.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, wartość rynkowa nabytych przez Nią składników majątkowych w wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego, przekroczyła wartość udziału Wnioskodawczyni, jaki Jej przysługiwał w składnikach majątkowych przed działem spadku i podziałem majątku wspólnego.

Wobec powyższego, skoro w związku z przeprowadzonym działem spadku i podziałem majątku wspólnego, jak wskazała Wnioskodawczyni – nabyła Ona składnik majątku o wartości rynkowej przekraczającej Jej udział w składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku po zmarłym tacie, oznacza to, że dla udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość nabytego w drodze spadku i podziału majątku wspólnego dniem nabycia, zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie dzień, w którym nastąpił dział spadku i podział majątku wspólnego, tj. 16 kwietnia 2021 r.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię w listopadzie 2021 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po tacie Wnioskodawczyni, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni już minął, bowiem od końca roku kalendarzowego, w którym ww. nieruchomość niezabudowana została nabyta przez spadkodawcę (tatę Wnioskodawczyni) w drodze umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy przeniesienia własności lokalu, tj. w 2007 r., do momentu sprzedaży tego udziału przez Wnioskodawczynię upłynęło ponad pięć lat.

Natomiast sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w odniesieniu do udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w 2021 r. ponad udział spadkowy w drodze działu spadku i podziału majątku wspólnego, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu określonego w ww. przepisie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Z kolei zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 6d ww. ustawy:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Jak stanowi art. 30e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię w marcu 2022 r. zabudowanej nieruchomości gruntowej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ww. zabudowanej nieruchomości nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez spadkodawcę (mamę Wnioskodawczyni), tj. w 1994 r. do majątku wspólnego małżonków.

W związku z powyższym nie wystąpił u Pani obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych ze sprzedaży tej nieruchomości.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Również planowana przez Wnioskodawczynię w 2023 r. sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ww. niezabudowanej nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez spadkodawców (rodziców Wnioskodawczyni), tj. w 1994 r. do majątku wspólnego małżonków.

W związku z powyższym nie wystąpi u Pani obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych także ze sprzedaży tej nieruchomości.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Również sprzedaż przez Wnioskodawczynię w listopadzie 2021 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w odniesieniu do udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w spadku po tacie, nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę (tatę Wnioskodawczyni).

Natomiast, sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w odniesieniu do udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w 2021 r. wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego w części przekraczającej udział nabyty w drodze spadku po tacie w składnikach majątkowych, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu określonego w ww. przepisie.

Tym samym, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w części nabytego w wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego ponad udział posiadany w składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e w zw. z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawczyni jest zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego w wysokości 19% od dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w części przekraczającej wartość rynkową udziału nabytego w spadku po tacie we wszystkich składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku, a nie jak wskazała Wnioskodawczyni we własnym stanowisku – od 3/4 wartości sprzedaży nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Organ nie odniósł się do podanych we wniosku kwot. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, gdyż prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tutejszy Organ nie może odnieść się do kwot przez Panią wskazanych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`, ul. ……., …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).