0113-KDIPT2-2.4011.363.2022.2.DA

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 czerwca 2022 r. (wpływ 1 lipca 2022 r.). Treść wniosku wspólnego i jego uzupełnienia jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan …

2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Pani `(...)`

Opis zdarzenia przyszłego

30 grudnia 1999 r. Pan … (dalej: Zainteresowany) i Pani … (dalej: Zainteresowana) w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej zawarli z Gminą … odpłatną umowę oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej, położonej w … przy ul. …, wraz z nieodpłatnym przeniesieniem własności budynku posadowionego na tej nieruchomości, stanowiącego odrębną nieruchomość. Dla nieruchomości tych Sąd Rejonowy dla … w … Wydział IV Ksiąg Wieczystych prowadzi wspólną księgę wieczystą o nr ….

Umowa użytkowania wieczystego, o której mowa powyżej, nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej nabywców. Prawo użytkowania wieczystego ani budynek nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i nie wykonywano odpisów amortyzacyjnych. W budynku Zainteresowani prowadzili w ramach działalności gospodarczej działalność wędliniarską, a po rozbudowie restaurację „…”.

Budynek w momencie zawarcia umowy użytkowania wieczystego był budynkiem parterowym o powierzchni 120 m2.

18 listopada 2003 r. Zainteresowani rozpoczęli rozbudowę i nadbudowę budynku, prowadzoną na podstawie dziennika budowy nr …, a następnie na podstawie dziennika budowy nr … z 25 maja 2012 r., mającą na celu dobudowanie piętra oraz poddasza budynku.

W ramach rozbudowy i nadbudowy wykonano następujące prace budowlane: wykonanie ław fundamentowych pod ściany wypełniające pomiędzy istniejącymi słupami w celu uzyskania dodatkowej powierzchni zaplecza przy istniejącym lokalu, wykonanie wypełnienia ścian z pustaków, ocieplenie ścian, wykonanie stropów nad uzyskanymi pomieszczeniami, wykonanie ocieplenia tymczasowego zadaszenia z blachy falistej, zalanie ścian fundamentowych, zasypywanie i zagęszczanie warstw podposadzkowych, wylanie betonu, zbrojenie słupów, betonowanie słupów, murowanie ścian z pustaków ceramicznych, wyburzanie elementów istniejącego budynku, wylewanie stropu nad parterem betonem, murowanie ścian na poddaszu, montaż konstrukcji dachu, murowanie ścianek działowych, układanie warstw podłogowych i wylewek, montaż okien i drzwi, wykonanie instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej w dobudowanych pomieszczeniach, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, wykonanie ogrodzenia zakładu gastronomicznego, prace elewacyjne (ocieplenie plus tynkowanie), ocieplenie połaci dachowej, przeróbka instalacji kanalizacyjnej w starej części budynku, wylewki na podłogach, prace wykończeniowe na parterze: flizowanie, terakota, malowanie, montaż urządzeń kuchennych, biały montaż, montaż oświetlenia wnętrza i instalacji nagłaśniającej, układanie kostki na zewnątrz, instalowanie obiektu małej architektury w ogrodzie.

Prace budowlane zostały zakończone 30 października 2019 r., co dokumentuje ostatni wpis w dzienniku budowy.

Zainteresowani planują następujące zdarzenie przyszłe: sprzedaż prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynku będącego odrębną nieruchomością, stanowiącą własność Zainteresowanych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani wskazali, że:

- prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i prawo własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość zostało nabyte w 1999 r. w związku z następującymi okolicznościami. Od 1982 r. powyższa nieruchomość była przez Zainteresowanych dzierżawiona od Skarbu Państwa na 10 lat, był to plac pod budowę pawilonu handlowo-gastronomicznego, w 1987 r. został na tej nieruchomości wybudowany parterowy budynek z własnych środków Zainteresowanych oraz z zaciągniętego przez Nich kredytu w banku spółdzielczym. Nabycie użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynku nastąpiło w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej, tj. działalności wędliniarskiej - wyrób i sprzedaż wędlin;

- nabycie prawa użytkowania wieczystego zostało sfinansowane ze środków własnych Zainteresowanych;

- działalność wędliniarska była zarejestrowana na Zainteresowanego i Zainteresowaną, była to Firma Produkcyjno-Handlowa …, prowadzona w formie spółki cywilnej od 1990 r. do 2000 r. Zakres tej działalności to był wyrób i sprzedaż mięsa i wędlin. Rodzaj dokumentacji podatkowej: książka przychodów i rozchodów, opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej. Działalność wędliniarska została zakończona w 2000 r., jednak bez wyrejestrowania działalności gospodarczej. Później była przerwa w prowadzeniu działalności i w budynku był remont, przystosowanie budynku do działalności gastronomicznej, który trwał do 2004 r. W lipcu 2004 r. w budynku została uruchomiona działalność gastronomiczna - pub „…”, a od 2012 r. była to restauracja „…”. Do 2015 r. działalność ta była prowadzona w ramach spółki cywilnej …. Zakres prowadzonej działalności: działalność gastronomiczna. Prowadzona była księga przychodów i rozchodów, opłacany był podatek dochodowy od osób fizycznych według skali podatkowej. 1 czerwca 2015 r. Zainteresowana wyrejestrowała się z działalności gospodarczej i przeszła na emeryturę z uwagi na stan zdrowia, choroby nowotworowe. Od 2 czerwca 2015 r. Zainteresowany prowadzi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej restaurację „…”. Prowadzona jest księga przychodów i rozchodów, podatek dochodowy od osób fizycznych według skali podatkowej. Działalność ta jest nadal prowadzona;

- przez Zainteresowanych nie była prowadzona działalność gospodarcza inna niż działalność gastronomiczna, opisana powyżej;

- w przedmiotowym budynku nie zostały wydzielone odrębne lokale, które stanowią odrębne nieruchomości. Parter oraz dobudowane piętro wraz z poddaszem stanowią jedną nieruchomość;

- przedmiotowy grunt oraz budynek nie był nigdy wynajmowany, podnajmowany ani w inny sposób Zainteresowani nie czerpali korzyści z udostępnienia osobom trzecim;

- przed sprzedażą nie były ani nie będą podejmowane jakiekolwiek czynności w celu uatrakcyjnienia nieruchomości. Zainteresowani są osobami starszymi, schorowanymi, chcą sprzedać nieruchomość, ponieważ zdrowie i siły nie pozwalają na dalszą pracę, spłacają kredyty zaciągnięte na rozwój działalności gospodarczej, potrzebują też środków pieniężnych na leczenie licznych schorzeń;

- Zainteresowani poszukują nabywców przez biura nieruchomości, zamieszczone są ogłoszenia o sprzedaży w serwisie `(...)` oraz `(...)` Nie będą podejmowane działania zmierzające do przygotowania nieruchomości do sprzedaży, np. działania marketingowe ukierunkowane na reklamę;

- przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zostanie wydatkowany w części w okresie nie później niż trzech lat, na własne cele mieszkaniowe. W części ten przychód zostanie przeznaczony na spłatę kredytów oraz poratowanie zdrowia;

- przychód ze sprzedaży zostanie wydatkowany na remont domu jednorodzinnego, położonego w …, w którym Zainteresowani zamieszkają;

- Zainteresowani będą posiadać imienne rachunki i faktury potwierdzające wydatki, które zostaną poniesione ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości;

- w przeszłości dokonywana była sprzedaż mieszkania położonego przy ul. … w …, stanowiącego własność Zainteresowanych, mieszkanie zostało nabyte jako przydział ze Spółdzielni w 1980 r. w celach mieszkaniowych i potem zostało wykupione spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Sprzedaży dokonano około 2011 r., do tego czasu Zainteresowani zamieszkiwali w nim. Przyczyną sprzedaży była potrzeba pozyskania środków pieniężnych na rozbudowę budynku położonego przy ul. … i na to zostały przeznaczone środki ze sprzedaży. Zainteresowani nie pamiętają w jaki sposób został opodatkowany przychód z tej sprzedaży, przed zbyciem nieruchomość nie była udostępniana na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze;

- Zainteresowani są również właścicielami nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem jednorodzinnym położonym w …, Osiedle …, nieruchomość nie jest udostępniana i nie była udostępniana na podstawie umowy najmu dzierżawy lub innej o podobnym charakterze.

Pytania

1. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr … stanowi źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy sprzedaż prawa własności budynku posadowionego na powyższej nieruchomości gruntowej stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, w części obejmującej stan budynku w dniu oddania w użytkowanie wieczyste, tj. 30 grudnia 1999 r. (budynek parterowy o powierzchni 120 m2) stanowi źródło przychodów w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3. Czy sprzedaż prawa własności budynku posadowionego na powyższej nieruchomości gruntowej stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, w części obejmującej stan budynku po dokonaniu rozbudowy i nadbudowy, podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

4. Czy dochód ze sprzedaży prawa własności budynku, o której mowa w pytaniu nr 2 i 3, jest wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe?

Stanowisko Państwa w sprawie

Ad 1

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13 „w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.” Przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej było wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jednak nie było ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również nie wykonywano odpisów amortyzacyjnych, w związku z powyższym należy uznać, że odpłatne zbycie tego prawa nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Prawo to zostało nabyte przez Zainteresowanych 30 grudnia 1999 r., a zatem minęło pięć lat od jego nabycia.

Zatem, odpłatne zbycie (sprzedaż) przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego nie jest źródłem przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13 „ w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.” Przedmiotowe prawo własności nieruchomości budynkowej było wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jednak nie było ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również nie wykonywano odpisów amortyzacyjnych, w związku z powyższym należy uznać, że odpłatne zbycie tego prawa nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Prawo to, w części dotyczącej stanu budynku sprzed rozbudowy, zostało nabyte przez Zainteresowanych 30 grudnia 1999 r., a zatem minęło pięć lat od jego nabycia.

Zatem, sprzedaż prawa własności budynku posadowionego na powyższej nieruchomości gruntowej, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, w części obejmującej stan budynku w dniu oddania w użytkowanie wieczyste, tj. 30 grudnia 1999 r. (przed rozbudową - budynek parterowy, o powierzchni 120 m2) nie stanowi źródła przychodów w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, pojęcie wybudowanie należy rozumieć „postawienie, wzniesienie” budynku, a więc dniem wybudowania będzie dzień ostatniego wpisu w dzienniku budowy.

Zgodnie bowiem z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 19 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 238/99 „okoliczność niesprecyzowania w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych znaczenia słowa „wybudowane”, nie uprawniając do odwoływania się przy wykładni tego przepisu do regulacji Prawa budowlanego (w szczególności do instytucji pozwolenia na budowę bądź pozwolenia na użytkowanie budynku) i przenoszenia ich na grunt ustawy podatkowej uzasadnia stanowisko, że na gruncie tego przepisu ustawodawca operuje potocznym językiem polskim, w związku z tym pojęcie „wybudowania” rozumieć należy w myśl sensu, jaki nadaje temu słowu słownik języka polskiego, a mianowicie „postawienie, wzniesienie”. Skoro bowiem, po dacie 29 października 2005 r., prace budowlane były kontynuowane i budynek był, we wskazanym wyżej rozumieniu, wznoszony to w kontekście daty jego sprzedaży w dniu 3 września 2008 r. oraz jego stanu (surowy otwarty, z dachem pokrytym blachodachówką), w pełni zasadnie organy podatkowe przyjęły jako datę jego wybudowania (wzniesienia) datę dokonania ostatniego wpisu w dzienniku budowy.”.

W wyroku z dnia 26 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 352/97, „Wybudowanie domu i jego sprzedaż a kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym” NSA stwierdził, że:

„Skoro przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera potoczne słowa języka polskiego, to należy użyte w tym przepisie słowo „wybudowanie” tłumaczyć w myśl sensu, jaki nadaje temu słowu słownik języka polskiego. Jeżeli słowu „wybudowanie” przypisać czas przeszły dokonany, to musi ono oznaczać budynek, który został wybudowany w takim stanie, iż nadaje się on do zamieszkania (czy będzie zamieszkany - stanowi odrębną kwestię).”

Skoro więc przedmiotowy budynek został rozbudowany i nadbudowany, za datę „budowy” tej jego części, która została rozbudowana (tj. piętra oraz poddasza) należy uznać dzień 30 października 2019 r., jako dzień ostatniego wpisu w dzienniku budowy.

Zatem należy uznać, że odnośnie rozbudowanej części budynku, nie minęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej „wybudowanie”.

Zatem, sprzedaż prawa własności budynku posadowionego na przedmiotowej nieruchomości gruntowej, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, w części obejmującej stan budynku po dokonaniu rozbudowy i nadbudowy (nadbudowane piętro oraz poddasze), stanowi źródło przychodów w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 4

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym, dochód ze sprzedaży prawa własności budynku, posadowionego na przedmiotowej nieruchomości gruntowej, stanowiącego odrębną nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, w części obejmującej stan budynku po dokonaniu rozbudowy i nadbudowy (piętro i poddasze), jest wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

‒ nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒ nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Jak już wcześniej wspomniano, klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w art. 22c ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środków trwałych czy też wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zatem, z treści przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że niewprowadzenie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej oraz prawa własności posadowionego na niej budynku do ewidencji środków trwałych nie może prowadzić do wniosków, że zbycie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej oraz prawa własności posadowionego na niej budynku należy zakwalifikować jako pochodzące z innego źródła niż działalność gospodarcza. Sprzedaż nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej, jeżeli podlegały ujęciu w ewidencji środków trwałych (nawet gdy nie zostały faktycznie ujęte), podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że 30 grudnia 1999 r. Zainteresowani w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej zawarli z gminą odpłatną umowę oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wraz z nieodpłatnym przeniesieniem własności budynku posadowionego na tej nieruchomości, stanowiącego odrębną nieruchomość. Budynek w momencie zawarcia umowy użytkowania wieczystego był budynkiem parterowym o powierzchni 120 m2. Dla nieruchomości tych Sąd Rejonowy prowadzi wspólną księgę wieczystą. Nabycie prawa użytkowania wieczystego zostało sfinansowane ze środków własnych Zainteresowanych. Od 1982 r. przez 10 lat powyższa nieruchomość była dzierżawiona przez Zainteresowanych od Skarbu Państwa, był to plac pod budowę pawilonu handlowo-gastronomicznego. W 1987 r. na ww. nieruchomości został wybudowany parterowy budynek z własnych środków Zainteresowanych oraz z zaciągniętego przez Nich kredytu w banku spółdzielczym. Umowa użytkowania wieczystego, o której mowa powyżej, nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej nabywców. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku nastąpiło w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej. Prawo użytkowania wieczystego ani budynek nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i nie wykonywano odpisów amortyzacyjnych. W budynku Zainteresowani prowadzili w ramach działalności gospodarczej działalność wędliniarską (wyrób i sprzedaż wędlin), która zarejestrowana była na Zainteresowanego i Zainteresowaną. Firma ta prowadzona była przez Zainteresowanych w formie spółki cywilnej od 1990 r. do 2000 r. Działalność wędliniarska została zakończona w 2000 r., jednak bez wyrejestrowania działalności gospodarczej. Później była przerwa w prowadzeniu działalności i w budynku prowadzony był remont w celu jego przystosowania do działalności gastronomicznej, który trwał do 2004 r. 18 listopada 2003 r. Zainteresowani rozpoczęli rozbudowę i nadbudowę ww. budynku, mającą na celu dobudowanie piętra oraz poddasza budynku. W lipcu 2004 r. w budynku została uruchomiona działalność gastronomiczna - pub „…”, a od 2012 r. była to restauracja „…”. W budynku tym nie zostały wydzielone odrębne lokale, które stanowią odrębne nieruchomości. Parter oraz dobudowane piętro wraz z poddaszem stanowią jedną nieruchomość. Działalność gastronomiczna prowadzona była przez Zainteresowanych w ramach spółki cywilnej do 2015 r. 1 czerwca 2015 r. Zainteresowana wyrejestrowała się z działalności gospodarczej i przeszła na emeryturę z uwagi na stan zdrowia, choroby nowotworowe. Od 2 czerwca 2015 r. Zainteresowany nadal prowadzi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej restaurację „…”. Prace budowlane na przedmiotowej nieruchomości zostały zakończone 30 października 2019 r. Zainteresowani planują sprzedaż prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynku będącego odrębną nieruchomością, stanowiącą własność Zainteresowanych. Zainteresowani wskazali, że przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zostanie wydatkowany w części w okresie nie później niż trzech lat, na własne cele mieszkaniowe. W części ten przychód zostanie przeznaczony na spłatę kredytów oraz poratowanie zdrowia. Ponadto Zainteresowani wskazali, że przychód ze sprzedaży zostanie wydatkowany na remont domu jednorodzinnego, w którym Zainteresowani zamieszkają. Zainteresowani będą posiadać imienne rachunki i faktury potwierdzające wydatki, które zostaną poniesione ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości;

Odnosząc treść przytoczonych wyżej uregulowań prawnych do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozpatrywanym przypadku nie znajdzie zastosowania. Zauważyć bowiem należy, że w związku z prowadzoną przez Zainteresowanych od 1990 r. działalnością wędliniarską, a następnie od 2004 r. działalnością gastronomiczną, Zainteresowani wykorzystywali nabyte do majątku wspólnego nieruchomości, tj. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz prawo własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazano we wniosku, działalność gastronomiczna prowadzona była przez Zainteresowanych w ramach spółki cywilnej do 2015 r., zaś 1 czerwca 2015 r. Zainteresowana wyrejestrowała się z działalności gospodarczej i przeszła na emeryturę. Od 2 czerwca 2015 r. Zainteresowany nadal prowadzi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej restaurację „…”.

Tutejszy Organ wskazuje, że bez znaczenia pozostaje fakt, iż nabyte przez małżonków prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i prawo własności budynku nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych w prowadzonej działalności gospodarczej (należy przypomnieć, że prawo użytkowania wieczystego gruntu amortyzacji podatkowej nie podlega). Bez względu na to, czy został spełniony obowiązek – wynikający z art. 22d ust. 2 ww. ustawy – wprowadzenia składnika majątku do tej ewidencji, czy też nie, kwota uzyskana ze sprzedaży ww. nieruchomości będzie – zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z działalności gospodarczej.

Zatem, sprzedaż ww. nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz prawa własności posadowionego na niej budynku) będzie stanowić dla Zainteresowanego przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tego źródła, natomiast po stronie Zainteresowanej nie wystąpi przychód do opodatkowania, ponieważ od momentu wyrejestrowania się z działalności gospodarczej i przejścia przez Zainteresowaną na emeryturę do dnia planowanego odpłatnego zbycia minęło 6 lat.

Stanowisko to potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 15 listopada 2019 r. skład orzekający wskazał, że „Regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Przepis ten reguluje wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych”.

W tym miejscu należy podkreślić, że skoro przedmiotowy budynek stanowi jedną nieruchomość, to przychód uzyskany z jego odpłatnego zbycia będzie dotyczył całej nieruchomości (tj. nie będzie dzielony na część dotyczącą budynku parterowego lub część dotyczącą budynku po rozbudowie), ponieważ - jak wskazano w uzupełnieniu wniosku - „w przedmiotowym budynku nie zostały wydzielone odrębne lokale, które stanowią odrębne nieruchomości. Parter oraz dobudowane piętro wraz z poddaszem stanowią jedną nieruchomość”.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W myśl art. 30e ust. 6 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania, jeżeli:

1. budowa i sprzedaż budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów są przedmiotem działalności gospodarczej podatnika;

2. przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, nabywając wspólnie z żoną (Zainteresowaną) ww. nieruchomości Zainteresowany stał się ich współwłaścicielem. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.

Reasumując, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy w odniesieniu do należących do majątku wspólnego Zainteresowanych prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i prawa własności posadowionego na niej budynku, które były i są do chwili obecnej wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowanego (ww. nieruchomości nie były wykorzystywane przez Zainteresowaną w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej od ponad 6 lat, tj. od momentu zaprzestania prowadzenia przez Zainteresowaną działalności gospodarczej z dniem 1 czerwca 2015 r.) planowane odpłatne zbycie stanowić będzie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu u Zainteresowanego. W konsekwencji będzie to przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ww. ustawy (odpłatnego zbycia nieruchomości). Tym samym, uzyskany ze sprzedaży przychód powinien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. Zainteresowanego będącego stroną postępowania, natomiast po stronie Zainteresowanej nie wystąpi przychód do opodatkowania, ponieważ od momentu wyrejestrowania się z działalności gospodarczej i przejścia przez Zainteresowaną na emeryturę do dnia planowanego odpłatnego zbycia minęło 6 lat.

Jednocześnie wskazać należy, że do przychodu osiągniętego ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ww. ustawy, a zatem dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. Ustanowione w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy zwolnienie podatkowe ustawodawca odnosi wprost do dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, czyli do dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, których zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, na co wskazuje powołany wcześniej art. 30e ust. 6 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego, które obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w tym nie analizuje załączonych dokumentów. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan `(...)` (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 w zw. z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).