Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 7 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 lipca 2022 r. (wpływ 21 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i jest opodatkowany na zasadach ogólnych (skala podatkowa). Przedmiotem działalności gospodarczej są usługi w zakresie (…). Nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług VAT (podatek od towarów i usług).

16 maja 2019 r. zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu jest samochód osobowy (…). Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy i przewiduje możliwość wykupu samochodu, po zakończeniu okresu umowy, za kwotę 650 zł brutto.

Umowa dotyczy samochodu, który nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, w celu świadczenia usług. Faktury otrzymywane od leasingodawcy są wystawiane na Agencję (…) ponieważ Agencja jest stroną umowy, jednak żadna z opłat leasingowych nie została wprowadzona do podatkowej księgi przychodów i rozchodów i nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów.

Równocześnie, konsekwentnie, koszty eksploatacyjne: paliwo, serwis, ubezpieczenie, przeglądy oraz pozostałe wydatki związane z utrzymaniem samochodu nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

Samochód w całym okresie użytkowania jest wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych a leasing został wykorzystany jako wygodna forma kredytowania.

Zakończenie umowy leasingu nastąpi 16 kwietnia 2022 r., a faktura końcowa na kwotę wykupu, w wysokości 650 złotych - brutto zostanie wystawiona na Agencję (…). Jednak konsekwentnie nie planuje Pan wykorzystywać tego samochodu, po zakończeniu umowy leasingowej, do celów prowadzonej działalności gospodarczej ale nadal jedynie dla celów prywatnych. Dlatego faktura końcowa dotycząca wykupu samochodu również nie zostanie ujęta w kosztach firmy, a samochód nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że w umowie leasingu operacyjnego jako „Korzystający” figuruje (…) z siedzibą (…), o numerze NIP (…), reprezentowana przez (…). Przedmiot leasingu nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej i konsekwentnie żadna z opłat leasingowych oraz koszty eksploatacji samochodu nie zostały wprowadzone do podatkowej księgi przychodów i rozchodów i nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

Umowa leasingowa nie zawierała postanowienia o obowiązku wykupu samochodu, ale wskazywała na możliwość jego wykupu po jej zakończeniu. Powyższe regulował paragraf 5 Umowy o następującym brzmieniu:

„Po upływie podstawowego okresu niniejszej umowy Korzystający ma prawo do nabycia przedmiotu leasingu za cenę 528,46 PLN plus podatek od towarów i usług (VAT) w wysokości zgodnej z obowiązującymi przepisami, pod warunkiem wywiązania się z wszelkich zobowiązań wynikających z tej umowy a w szczególności pod warunkiem uprzedniej zapłaty wszystkich opłat leasingowych oraz wszelkich innych należności przewidzianych niniejszą umową wraz z odsetkami za opóźnienie w ich zapłacie o ile takie opóźnienie wystąpiło. Termin, w którym Korzystający może skorzystać z powyższego prawa wynosi 7 dni od daty zakończenia podstawowego okresu niniejszej umowy. Dokonanie sprzedaży przedmiotu leasingu na warunkach określonych powyżej, nie zwalnia Korzystającego z obowiązku zapłaty należności w przypadku gdy zostaną ujawnione okoliczności z których wynikać będzie, że Korzystający zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Finansującego nieuiszczonych wcześniej należności”.

Dokumentem potwierdzającym przeniesienie własności na Korzystającego jest faktura VAT i jest jedynym dokumentem potwierdzającym zakończenie umowy leasingowej.

Faktura końcowa została wystawiona na Agencję (…) analogicznie jak wszystkie poprzednie faktury dokumentujące opłaty leasingowe. Jednak konsekwentnie, ponieważ samochód w całym okresie użytkowania był wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych, faktura nie została ujęta w kosztach firmy, a samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Opłata końcowa, udokumentowana przedmiotową fakturą stanowi opłatę za wykup samochodu.

Planowana sprzedaż samochodu zostanie udokumentowana umową kupna - sprzedaży.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowego samochodu z majątku prywatnego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym z tytułu działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, po wykupieniu z leasingu samochodu, który nigdy nie był wykorzystywany w celu prowadzenia działalności gospodarczej i konsekwentnie: opłata wstępna, raty leasingowe oraz wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem samochodu nie były wprowadzane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a tym samym nie stanowiły podatkowych kosztów uzyskania przychodów oraz nigdy nie był składnikiem majątku firmy w prowadzonej działalności gospodarczej - w momencie jego odpłatnego zbycia czynność tę będzie można zakwalifikować jako przychód ze źródła przychodów określonych w art. 10. ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie kwalifikować go jako przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią tego przepisu nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Pana zdaniem, sprzedaż przedmiotowego samochodu po sześciu miesiącach od końca miesiąca w którym nastąpił wykup nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym z działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Pana wątpliwości budzą skutki podatkowe odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykorzystywanego wyłącznie do celów prywatnych, po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup z leasingu).

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadziła m.in. zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, do art. 10 ust. 2 dodano pkt 4, zgodnie z którym:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast do art. 14 do ust. 2 dodano m.in. punkt 19, na podstawie którego:

Przychodem z działalności gospodarczej są również: przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis ma także zastosowanie do składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że na podstawie art. 51 ustawy zmieniającej, przepisy art. 10 ust. 2 pkt 4 i art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do składników nabytych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Z przedstawianych przez Pana informacji wynika, że jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i jest opodatkowany na zasadach ogólnych (skala podatkowa). Przedmiotem działalności gospodarczej są usługi w zakresie (…). 16 maja 2019 r. zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu jest samochód osobowy (…). Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy i przewiduje możliwość wykupu samochodu, po zakończeniu okresu umowy, za kwotę 650 zł brutto. Umowa dotyczy samochodu, który nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, w celu świadczenia usług. Faktury otrzymywane od leasingodawcy są wystawiane na Agencję (…), ponieważ Agencja jest stroną umowy, jednak żadna z opłat leasingowych nie została wprowadzona do podatkowej księgi przychodów i rozchodów i nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów. Równocześnie, konsekwentnie, koszty eksploatacyjne: paliwo, serwis, ubezpieczenie, przeglądy oraz pozostałe wydatki związane z utrzymaniem samochodu nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu. Samochód w całym okresie użytkowania jest wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych, a leasing został wykorzystany jako wygodna forma kredytowania. Zakończenie umowy leasingu nastąpi 16 kwietnia 2022 r., a faktura końcowa na kwotę wykupu, w wysokości 650 złotych - brutto zostanie wystawiona na Agencję (…). Jednak konsekwentnie nie planuje Pan wykorzystywać tego samochodu, po zakończeniu umowy leasingowej, do celów prowadzonej działalności gospodarczej, ale nadal jedynie dla celów prywatnych. Dlatego faktura końcowa dotycząca wykupu samochodu również nie zostanie ujęta w kosztach firmy, a samochód nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że jeżeli – w istocie, jak wskazał Pan we wniosku – wykupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód osobowy nigdy nie był i nie będzie wykorzystywany przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, to przychód uzyskany przez ze sprzedaży tego samochodu osobowego nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Skutki podatkowe sprzedaży samochodu osobowego niewykorzystywanego w działalności gospodarczej należy rozważyć pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy. W konsekwencji, planowana sprzedaż samochodu osobowego będzie skutkować powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie u Pana, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu osobowego.

Reasumując – sprzedaż samochodu osobowego po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił wykup (nabycie samochodu osobowego) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).