Podatnik, będący obywatelem brytyjskim, uzyskał status polskiego rezydenta podatkowego od 4 stycznia 2021 r. Otrzymuje emeryturę ze służby cywilnej w Wielkiej Brytanii, która podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym kraju, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Wielką Brytanią. Dodatkowo, podatnik prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, której dochody będą opodatkowane w Polsce. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika w tej kwestii.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
7 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 7 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z emerytury z Wielkiej Brytanii oraz opodatkowania dochodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 czerwca 2022 r. (wpływ 14 czerwca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Jest Pan obywatelem brytyjskim i nie posiada Pan polskiego obywatelstwa. Ma Pan żonę, która jest Polką. Mieszka Pan na stałe w Polsce i tu jest Pana ośrodek interesów życiowych. Jest Pan polskim rezydentem podatkowym.
Otrzymuje Pan emeryturę ze służby cywilnej w Wielkiej Brytanii, która podlega obowiązkowemu opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii niezależnie od miejsca zamieszkania. Emerytura jest wypłacana co miesiąc przez służby cywilne (Civil Service Pensions numer emerytury `(...)`), po odliczeniu podatku dochodowego. Unikalny numer referencyjny podatnika w Wielkiej Brytanii to `(...)`, a numer referencyjny podatkowy i numer ubezpieczenia społecznego to `(...)`.
W Polsce dotychczas nie osiągał Pan dochodów podlegających opodatkowaniu.
23 listopada 2020 r. dokonał Pan zgłoszenia działalności gospodarczej w ewidencji działalności CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), wybierając podatek liniowy jako formę opodatkowania i nie dokonywał Pan zmian tej formy na kolejne lata. Głównym przedmiotem działalności będzie świadczenie usług na rzecz międzynarodowej firmy konsultingowej specjalizującej się w doradzaniu rządom w zakresie budowania potencjału. Usługa świadczona przez Pana polega na prowadzeniu szkoleń, wystąpień publicznych i innego wsparcia doradczego. Do tej pory nie wykonywał Pan usług w ramach działalności gospodarczej, a zatem nie wystawiał Pan faktur sprzedaży i nie wykazywał przychodów. Jednak w 2022 r. rozpocznie Pan świadczenie usług opisanych powyżej. W związku z tym będzie Pan uzyskiwał dochody z dwóch źródeł: brytyjskiej emerytury i działalności gospodarczej prowadzonej i opodatkowanej w Polsce.
W uzupełnieniu wniosku z 9 czerwca 2022 r. wskazał Pan, że jest polskim rezydentem podatkowym od 4 stycznia 2021 r. Podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Prawo do pobierania emerytury uzyskał Pan w wieku 60 lat. To jest wiek emerytalny dla służby cywilnej. Pana emerytura jest częścią systemu emerytalnego służby cywilnej, którym administruje rząd dla pracowników służby cywilnej. Minimalny wiek emerytalny w ramach programu wynosi 60 lat. Nie ma jednak obowiązku przejścia na emeryturę w wieku 60 lat, kontynuował Pan pracę jako starszy brytyjski dyplomata, aż do formalnego przejścia na emeryturę ze służby dyplomatycznej 8 października 2020 r., wkrótce po zakończeniu pełnienia służby jako brytyjski ambasador w `(...)`. W ramach programu to Pan decydował, kiedy przejść na emeryturę, a zakończenie Pana roli w `(...)` zostało wspólnie uzgodnione z przełożonymi jako rozsądny moment pamiętając, że nowa rola wiązałaby się z pracą przez co najmniej 3 lata. Emerytura jest wypłacana bezpośrednio przez Civil Service Pensions, brytyjską instytucję rządową, która zarządza systemem emerytalnym służby cywilnej w imieniu rządu brytyjskiego. Pierwsze dochody jako konsultant otrzymał Pan w maju 2022 r.
Jest Pan obywatelem brytyjskim, który jest polskim rezydentem podatkowym, mieszkającym na stałe w Polsce i tu jest Pana ośrodek spraw życiowych. W związku z tym, podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zgodnie z art. 3 pkt 1 i pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2022 r. podejmie Pan działalność gospodarczą, która będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.
Otrzymuje Pan emeryturę z Wielkiej Brytanii, która jest emeryturą z tzw. służby cywilnej. W związku z tym, Pana zdaniem, przy ustaleniu dochodu do opodatkowania należy uwzględnić zapis zawarty w art. 3 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o uwzględnieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Pomiędzy Polską a Wielką Brytanią została zawarta Umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.).
Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że otrzymywana przez Pana emerytura zgodnie z art. 18 ust. 2 lit. a) ww. Umowy podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.
W związku z tym, Pana zdaniem, emerytura otrzymywana z Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu w Polsce, co oznacza, że nie musi Pan jej wykazywać w zeznaniu podatkowym, ani opodatkować razem z dochodami uzyskanymi z działalności gospodarczej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku prawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Jak stanowi art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.):
Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:
Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji.
Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe, czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z przedstawionych informacji wynika, że jest Pan obywatelem brytyjskim i nie posiada Pan polskiego obywatelstwa. Ma Pan żonę, która jest Polką. Mieszka Pan na stałe w Polsce i tu jest Pana ośrodek interesów życiowych. Jest Pan polskim rezydentem podatkowym od 4 stycznia 2021 r. Otrzymuje Pan emeryturę ze służby cywilnej w Wielkiej Brytanii, która podlega obowiązkowemu opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii niezależnie od miejsca zamieszkania. Emerytura jest wypłacana co miesiąc przez służby cywilne (Civil Service Pensions), po odliczeniu podatku dochodowego. W Polsce dotychczas nie osiągał Pan dochodów podlegających opodatkowaniu. 23 listopada 2020 r. dokonał Pan zgłoszenia działalności gospodarczej, wybierając podatek liniowy jako formę opodatkowania i nie dokonywał Pan zmian tej formy na kolejne lata. Głównym przedmiotem działalności będzie świadczenie usług na rzecz międzynarodowej firmy konsultingowej specjalizującej się w doradzaniu rządom w zakresie budowania potencjału. Usługa świadczona przez Pana polega na prowadzeniu szkoleń, wystąpień publicznych i innego wsparcia doradczego. Pierwsze dochody jako konsultant otrzymał Pan w maju 2022 r. W związku z tym będzie Pan uzyskiwał dochody z dwóch źródeł: brytyjskiej emerytury i działalności gospodarczej prowadzonej i opodatkowanej w Polsce.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. Konwencji:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie.
Z powyższych przepisów wynika zatem, że emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia otrzymywane z Wielkiej Brytanii – z wyjątkiem wskazanym w ust. 2 tego przepisu – wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Jedynie jednorazowe wypłaty w ramach systemu emerytalnego utworzonego w danym Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w tym przypadku w Wielkiej Brytanii.
Art. 18 ust. 2 cyt. Konwencji stanowi zaś, że:
a) Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie
b) Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.
Wskazane przepisy jednoznacznie regulują, że co do zasady emerytura wypłacana z Wielkiej Brytanii osobie, która ma miejsce zamieszkania w Polsce – podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy tzw. emerytur z funduszy publicznych, których zasady opodatkowania reguluje art. 18 ust. 2 Konwencji.
Zauważyć trzeba, że art. 18 ust. 2 ww. Konwencji dotyczy emerytur wypłacanych z tytułu uprzednio wykonywanej pracy, jednakże nie każdej emerytury, a wyłącznie związanej z usługami na rzecz wypłacającego ją państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego. Nadmienić należy, że wspomniane przepisy dotyczą osób piastujących funkcje publiczne w ramach administracji publicznej (tj. państwowej, czy samorządowej). W znaczeniu potocznym tego terminu – bowiem przepisy podatkowe nie definiują „funkcji publicznych” – funkcjonariuszem publicznym jest osoba będąca pracownikiem administracji publicznej, nie pełniąca funkcji wyłącznie usługowych (np. sędzia), a także osoba korzystająca z ochrony prawnej z mocy przepisu szczególnego (np. poseł, senator, radny). W przypadku tej emerytury podlega ona – co do zasady opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy taką emeryturę otrzymuje osoba, która mieszka w Polsce i jest obywatelem Polski. Wówczas tego rodzaju emerytura podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Polsce.
Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, a szczególnie przytoczony art. 18 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej stwierdzić należy, że w przypadku emerytury z Pana pracy polegającej na świadczeniu usług na rzecz państwa brytyjskiego w przypadku, gdy ma Pan miejsce zamieszkania w Polsce, ale nie posiada obywatelstwa polskiego, taka emerytura otrzymywana z tytułu tej pracy podlegać będzie opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.
Ponadto, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy czym, jak wynika z art. 11a ust. 1 ww. ustawy:
Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura.
W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.
Wśród źródeł przychodów ustawodawca wyodrębnił również m.in. pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy).
Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 powołanej ustawy:
Ilekroć jest w niej mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy:
Czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Ponadto, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
W przedmiotowej sprawie jako, że emerytura za pracę wypłacana Panu ze służby cywilnej z Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii zgodnie z art. 18 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej, nie musi jej Pan wykazywać w zeznaniu podatkowym, ani opodatkowywać razem z dochodami uzyskanymi z działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce.
W związku z powyższym Pana stanowisko, zgodnie z którym, jeżeli uzyska Pan dochód ze świadczenia usług na rzecz międzynarodowej firmy konsultingowej, to dochód z emerytury ze służby cywilnej uzyskany i opodatkowany w Wielkiej Brytanii będzie nadal opodatkowany tylko w Wielkiej Brytanii, a dochód z działalności gospodarczej będzie opodatkowany w Polsce, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2021 r. poz. 359 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili