Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 29 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem samochodu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 31 maja 2022 r. (wpływ 31 maja 2022 r.) oraz pismem, które wpłynęło 10 czerwca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2012 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z prowadzeniem zajęć muzycznych (usługi zwolnione przedmiotowo z VAT (podatek od towarów i usług)). Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów. Pani dochody opodatkowane są na zasadach ogólnych. Korzysta Pani ze zwolnienia w zakresie podatku VAT. Na potrzeby prowadzenia działalności wykorzystuje Pani samochód osobowy o wartości nieprzekraczającej kwoty 150 000 zł, który jest środkiem trwałym w firmie. Wskazany samochód wykorzystywany jest wyłącznie do prowadzenia działalności. W ramach wspólnoty majątkowej jest Pani współwłaścicielem drugiego samochodu osobowego, który służy celom prywatnym i nie jest w żaden sposób wprowadzony do Pani działalności gospodarczej. Dzięki temu, auto będące środkiem trwałym w prowadzonej działalności, wykorzystywane jest tylko i wyłącznie do celów związanych z tą działalnością. Świadczy Pani usługi w wynajmowanych pomieszczeniach, dojeżdża także do klientów i uczniów, dlatego samochód ten jest niezbędnym narzędziem umożliwiającym prowadzenie działalności. Nie będąc czynnym płatnikiem VAT, nie jest Pani zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Koszty związane z eksploatacją samochodu w prowadzonej działalności, np. paliwo, części samochodowe, koszty serwisu rozlicza Pani w całości w kosztach uzyskania przychodów. Jednocześnie, jako podatnik zwolniony z VAT, nie prowadzi Pani ewidencji przebiegu pojazdu.

W uzupełnieniach wniosku, wskazała Pani, że samochód będący przedmiotem wniosku jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśniła Pani, że przedmiotem wątpliwości jest to, czy może Pani uznać wydatki związane z użytkowaniem wskazanego we wniosku samochodu osobowego, wpisanego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w 100% jako koszt uzyskania przychodu, używając go wyłącznie do działalności gospodarczej bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdu (która ma zastosowanie wyłącznie do podatników podatku od towarów i usług), czyli pytanie dotyczy zasady, a nie wskazanych enumeratywnie pozycji wydatków. Pytanie nie dotyczy kosztu amortyzacji, ani ubezpieczenia samochodu osobowego. Doprecyzowała Pani, że nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, w rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych niezwłocznie po zakupie, tj. w kwietniu 2019 r. i od tego momentu wykorzystywany jest do celów prowadzonej działalności. Samochód został kupiony `(...)` kwietnia 2019 r. na podstawie faktury zakupu, nie jest przedmiotem umowy leasingu.

Prowadzi Pani szkołę muzyczną oraz zapewnia oprawę muzyczną uroczystości. Pojazd opisany we wniosku służy Pani do dojazdów do uczniów (zajęcia prowadzone są w kilku miejscach), na miejsca uroczystości, w których realizowane są usługi. Służy także do przewożenia materiałów niezbędnych do realizacji usług. Świadczenie usług bez posiadania samochodu osobowego byłoby niemożliwe.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy może Pani uznać wszelkie wydatki związane z użytkowaniem wskazanego we wniosku samochodu osobowego, wpisanego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w 100%, jako koszt uzyskania przychodu, używając go wyłącznie do działalności gospodarczej bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdu oraz bez zgłoszenia VAT-26 (które mają zastosowanie wyłącznie do podatników podatku od towarów i usług)?

Zgodnie z Pani wskazaniem, pytanie nie dotyczy podatku od towarów i usług. Pani intencją jest uzyskanie interpretacji jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, wszelkie wydatki związane z eksploatacją i użytkowaniem samochodu osobowego, będącego środkiem trwałym w firmie można zaliczać w 100% do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, w przypadku braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla celów podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu;

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- być właściwie udokumentowany.

Ustawa z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159; dalej jako: „ustawa zmieniająca”) wprowadziła od 1 stycznia 2019 r. zmiany dotyczące m.in. zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem osobowym, wykorzystywanym także dla celów prywatnych.

Do art. 23 ust. 1 dodany został pkt 46a, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Z uzasadnienia do ustawy zmieniającej wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 5g ww. ustawy, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. b) tej ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odniósł się do lit. b) w art. 86a ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc do podatnika niebędącego czynnym podatnikiem VAT. Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, który Pani nie dotyczy, tj. gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Z całokształtu przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika więc, że podatnik nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, jeżeli na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, np. w przypadku, gdy podatnik nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, gdyż w takiej sytuacji podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Innymi słowy, jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia 100% wartości wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji.

Reasumując, stwierdzić należy, że w związku z tym, że używa Pani samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej, a przy tym nie jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (w konsekwencji - nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), to może Pani 100% wydatków związanych z eksploatacją i używaniem samochodu osobowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko zaprezentowane jest w wydanych już interpretacjach. Tytułem przykładu można wskazać interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 8 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.72.2019.2.AP;

- z 10 czerwca 2019 r, Nr 0112-KDIL3-3.4011.138.2019.2.AA;

- z 17 kwietnia 2020 r., Nr 0115-KDIT3.4011.20.2020.2.AWO.

Jak czytamy choćby w pierwszej z tych interpretacji: „nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu podatnik, któremu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych. A tak jest w przypadku podatników, wykonujących czynności zwolnione z podatku od towarów i usług. Tak więc, skoro Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać samochód osobowy tylko do działalności gospodarczej, może ujmować koszty używania w 100% w kosztach podatkowych i nie prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Odstępuję od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Pani stanowiska, na podstawie art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.)

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i nie odnosi się do Pani ewentualnych obowiązków w podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Dodatkowo należy poinformować, że na dzień wydania przedmiotowej interpretacji indywidualnej obowiązują następujące teksty jednolite: ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) oraz ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.). Powyższe nie ma wpływu na rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy.

Interpretacja indywidualna wywoła skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.