Wnioskodawca zawarł dwie umowy kredytu hipotecznego na budowę domu jednorodzinnego. W latach 2021-2022 bank umorzył Wnioskodawcy łącznie 150 428,93 zł zadłużenia. Wnioskodawca argumentował, że umorzenie drugiego kredytu w wysokości 48 086,76 zł nie powinno być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy jednak uznał, że umorzenie to stanowi przychód z innych źródeł, który podlega opodatkowaniu. Organ wskazał, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonych wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych na cele mieszkaniowe dotyczy jedynie jednego umorzenia, a Wnioskodawca już skorzystał z tego zwolnienia w odniesieniu do pierwszego kredytu. W związku z tym, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty 48 086,76 zł umorzenia drugiego kredytu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
21 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zaniechania poboru podatku. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 12 czerwca 2022 r. (wpływ 17 czerwca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
19 kwietnia 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę kredytu mieszkaniowego „`(...)`” hipoteczny z Bankiem … we franku szwajcarskim CHF na budowę domu jednorodzinnego. Kredyt został zabezpieczony hipoteką na nieruchomości stanowiącej wyłączną własność Wnioskodawcy opisaną w księdze wieczystej … Sądu Rejonowego …. W związku ze znacznym wzrostem cen materiałów budowlanych w 2008 r. koszty budowy domu znacznie wzrosły. 14 lipca 2008 r. Wnioskodawca zawarł z Bankiem … umowę kredytu „`(...)`” hipoteczny we franku szwajcarskim na dokończenie budowy - wykończenie budynku. Spłata także tego kredytu została zabezpieczona hipoteką na ww. nieruchomości Wnioskodawcy.
Dom mieszkalny został wybudowany …, na działce Wnioskodawcy …. 15 listopada 2021 r. zawarł On z ww. Bankiem ugodę „frankową” odnośnie pierwszej umowy kredytu z 19 kwietnia 2007 r. Na mocy tej ugody Bank umorzył Jego zadłużenie w kwocie 102 342,17 zł. Przed zawarciem tej ugody nie korzystał On z umorzenia wierzytelności z tytułu jakiegokolwiek kredytu zabezpieczonego hipotecznie na własne cele mieszkaniowe.6 grudnia 2021 r. Wnioskodawca zawarł z ww. Bankiem ugodę „frankową” odnośnie drugiej umowy kredytu z 14 lipca 2008 r. Na mocy tej ugody Bank umorzył Jego zadłużenie w kwocie 48 086,76 zł. Oba kredyty dotyczą realizacji wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej Wnioskodawcy, nie korzystał On z zaniechania poboru podatku wcześniej, nie korzystał z umorzenia innego kredytu hipotecznego zaciągniętego na inne własne cele mieszkaniowe.
W piśmie uzupełniającym wniosek, Wnioskodawca wskazał, że podstawą wyjaśnienia ma być art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zarówno pierwsza ugoda „frankowa” z Bankiem z 15 listopada 2021 r., jak i druga ugoda „frankowa” z 6 grudnia 2021 r. zostały zawarte na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego w związku z art. 69 ustawy - Prawo bankowe. W zakresie pierwszej ugody „frankowej” z Bankiem z 15 listopada 2021 r. Wnioskodawca skorzystał z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. W przypadku pierwszej ugody z 15 listopada 2021 r. na kwotę objętą ugodą w stosunku do której został On zwolniony z długu, wchodziła kwota kapitału 101 724,98 zł oraz odsetki umowne zawieszone 617,18 zł - łącznie 102 342,17 zł, nie wchodziły w skład tego umorzenia żadne opłaty, odsetki karne, nie występowało zadłużenie przeterminowane zarówno w zakresie kapitału, jak i odsetek na chwilę zawarcia ugody. W przypadku drugiej ugody z 6 grudnia 2021 r. na kwotę objętą ugodą, w stosunku do której Wnioskodawca został zwolniony z długu, wchodziła kwota kapitału 47 631,69 zł oraz odsetki umowne zawieszone 455,08 zł - łącznie 48 086,76 zł, nie wchodziły w skład tego umorzenia żadne opłaty, odsetki karne, nie występowało zadłużenie przeterminowane zarówno w zakresie kapitału, jak i odsetek na chwilę zawarcia ugody. W skład ww. kwot, co do których został On zwolniony z długu, nie wchodziła kwota odsetek karnych, kredyty były terminowo spłacane.
Czy umorzenie zobowiązania Wnioskodawcy w kwocie 48 086,76 zł, w ramach drugiej ugody „frankowej” zawartej z Bankiem 6 grudnia 2021 r., stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, umorzenie Jego zobowiązania w kwocie 48 086,76 zł w ramach drugiej ugody „frankowej” zawartej z Bankiem 6 grudnia 2021 r. nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje opodatkowania czynności opisanej we wniosku - w szczególności art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia takiego innego źródła przychodów osoby fizycznej. Nie może być tak, że wszystko w oparciu o klauzulę generalną jest opodatkowane. Ugodą strony dokonały jedynie uznania i przeliczenia zobowiązania Wnioskodawcy z CHF na PLN z tytułu zawartych umów kredytu, przy uznaniu, że kredyt był od początku w PLN, mając świadomość potencjalnej abuzywności i nieważności postanowień umownych tych kredytów. Mocą ugody strony ustaliły rzeczywistą wysokość zobowiązania Wnioskodawcy, nie odniósł On żadnej korzyści, nie ma mowy o żadnym dochodzie po Jego stronie, nie zmienia tej okoliczności ewentualne uznanie takiej ugody po stronie Banku jako kosztu prowadzonej działalności. Dlaczego „karany” fiskalnie ma być Wnioskodawca, a Bank zaksięgować wynik ugody w koszty. Dlaczego Bank nie zgodził się na podwyższenie kwoty kredytu mieszkaniowego na budowę domu Wnioskodawcy wiosną 2008 r., a zaproponował zawarcie drugiej umowy kredytu mieszkaniowego zabezpieczonego drugą hipoteką na tej samej nieruchomości - dla maksymalizacji zysku. Dlaczego nie zgodził się zawrzeć jednej ugody obejmującej oba kredyty - bo właśnie były dwa, a nie jeden, a tego nie przewidywał regulamin Banku. Dlaczego Bank zgodził się zawrzeć pod koniec 2021 r. ugodę - bo jako Bank państwowy i profesjonalista w stosunku do konsumenta dobrze już wiedział, że na rosnących stopach procentowych zarobi więcej, niż nawet na kredycie frankowym. Podsumowując, Bank nic nie stracił, co więcej wystawił Wnioskodawcy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 odnośnie drugiej ugody na kwotę 48 086,76 zł, podatek musiał więc zostać przez Wnioskodawcę zapłacony.
Wnioskodawca podtrzymuje jako aktualne także uzasadnienie pierwotnie przedstawione we wniosku. W istocie mamy do czynienia z jednym kredytem wypłaconym niejako w dwóch transzach na jeden cel mieszkaniowy - budowę domu jednorodzinnego, jedyną taką inwestycję w Jego życiu. Traktowanie tej sytuacji jako zupełnie niezależnych zdarzeń z punktu widzenia prawa podatkowego i rozporządzenia MF w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe z 27 marca 2020 r. jest nieuzasadnione i skrajnie niesprawiedliwe. Co ważne, Wnioskodawca zwraca uwagę na preambułę tego rozporządzenia - ono dotyczyło w istocie tych kredytobiorców, którzy mieli problemy ze spłatą kredytu, występowało zadłużenie przeterminowane. Podsumowując, nawet w przypadku uznania, że kwota umorzenia zobowiązania wykazana w drugiej ugodzie jest przychodem, to zachodzi podstawa do zaniechania poboru podatku dochodowego w tym zakresie na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe - jest to bowiem dochód (przychód) z jednego umorzenia dwóch kredytów zaciągniętych na ten sam, jeden cel mieszkaniowy i tak samo zabezpieczony hipotecznie na nieruchomości położonej …. - księga wieczysta …. W § 6 mowa jest o „jednym umorzeniu, o którym mowa w § 1 pkt 1” ww. rozporządzenia (a nie o jednym umorzeniu w odniesieniu do jednego kredytu). W § 1 pkt 1 wyraźnie jest natomiast mowa o „umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów (liczba mnoga) zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczone hipotecznie”. Nie jest więc wykluczone, że jedno umorzenie może obejmować więcej niż jeden kredyt, byle były one zaciągnięte na jeden własny cel mieszkaniowy i zabezpieczony hipotecznie i aby strona nie skorzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie na inny własny cel mieszkaniowy (zakup innej nieruchomości, budowę innego domu).
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Ustawa opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:
Źródłem przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez Bank wierzytelności od zaciągniętych przez Pana dwóch kredytów hipotecznych wskazujemy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Podkreślamy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym, umorzone kwoty wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z kolei instytucja zwolnienia z długu uregulowana została w art. 508 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zgodnie z którym:
Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.
Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 548):
Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od:
a) zabezpieczenie w postaci hipoteki ustanowiono na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, w związku z zaciągnięciem przez osoby fizyczne kredytu na własne cele mieszkaniowe,
b) osoby fizyczne, których wierzytelność z tytułu kredytu uległa umorzeniu, nie skorzystały z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe;
W myśl § 3 rozporządzenia w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe:
Kwoty wierzytelności, o których mowa w § 1, obejmują:
kwoty kredytu (kapitału);
odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;
opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.
Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1, obejmuje dochód (przychód) uzyskany wyłącznie z tytułu jednego umorzenia, o którym mowa w § 1 pkt 1.
Z kolei § 7 ww. rozporządzenia stanowi, że:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r.
Natomiast § 4 komentowanego rozporządzenia reguluje, że:
Przez własne cele mieszkaniowe, o których mowa w § 1, rozumie się wydatki na cele, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, ze zm.).
Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
Zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.
Z powyższego wynika, zatem że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe przez osobę, która była właścicielem lub współwłaścicielem tej nieruchomości i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna, której umorzono zobowiązanie z tytułu kredytu nie skorzystała z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie (§ 1 pkt 1 ww. rozporządzenia) stanowiącego własność lub współwłasność podatnika.
Z treści wniosku wynika, że 19 kwietnia 2007 r. zawarł Pan umowę kredytu mieszkaniowego we franku szwajcarskim CHF na budowę domu jednorodzinnego. Kredyt został zabezpieczony hipoteką na nieruchomości stanowiącej Pana wyłączną własność. 14 lipca 2008 r. zawarł Pan z Bankiem umowę kredytu na dokończenie budowy - wykończenie budynku. Spłata także tego kredytu została zabezpieczona hipoteką na nieruchomości. 15 listopada 2021 r. zawarł Pan z ww. Bankiem ugodę „frankową” odnośnie pierwszej umowy kredytu z 19 kwietnia 2007 r. Na mocy tej ugody Bank umorzył Pana zadłużenie w kwocie 102 342,17 zł. Przed zawarciem tej ugody nie korzystał Pan z umorzenia wierzytelności z tytułu jakiegokolwiek kredytu zabezpieczonego hipotecznie na własne cele mieszkaniowe. 6 grudnia 2021 r. zawarł Pan z ww. Bankiem ugodę „frankową” odnośnie drugiej umowy kredytu z 14 lipca 2008 r. Na mocy tej ugody Bank umorzył Pana zadłużenie w kwocie 48 086,76 zł. Oba kredyty dotyczą realizacji wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Nie korzystał Pan z zaniechania poboru podatku wcześniej, nie korzystał z umorzenia innego kredytu hipotecznego zaciągniętego na inne własne cele mieszkaniowe.
Mając na uwadze powyższe, w stosunku do uzyskanego przez Pana przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu drugiego kredytu hipotecznego nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Nie spełnia Pan bowiem wszystkich przesłanek umożliwiających zastosowanie ww. zaniechania. Przepis § 6 ww. rozporządzenia, stanowi, że skorzystanie przez Pana z umorzenia wierzytelności w stosunku do pierwszego kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Pana na własne cele mieszkaniowe, wyklucza możliwość skorzystania po raz drugi z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. Tak więc zaniechanie poboru podatku obejmuje dochód (przychód) uzyskany wyłącznie z tytułu jednego umorzenia.
W konsekwencji – ciąży na Panu obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do umorzenia wierzytelności drugiego kredytu hipotecznego.
Wobec powyższego Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, w związku z czym nie jesteśmy obowiązani, ani uprawnieni do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów. Jesteśmy związani wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana stanowiskiem.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).
Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili