Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 12 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 lipca 2022 r. (wpływ 3 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) w 2011 r. Aktualnie nie jest Pan podatnikiem podatku dochodowego VAT (podatek od towarów i usług). Podatkowo rozlicza się Pan z (…) Urzędem Skarbowym w (…) ze względu na miejsce zamieszkania przy ulicy (…). Siedziba Pana firmy to ulica (…).

Pana przeważającym rodzajem działalności gospodarczej zgodnie z PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) są usługi w zakresie specjalistycznej praktyki lekarskiej (86.22), dodatkową działalnością, jaką Pan prowadzi jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20). Forma opodatkowania do zarejestrowanej działalności gospodarczej to podatek liniowy, stawka 19%. Dodatkowo pracuje Pan na pełnym etacie w (…), gdzie rozlicza się według skali podatkowej. Ma Pan ustawową wspólność małżeńską, ale z uwagi na wybrane przez Pana formy opodatkowania rozlicza się Pan z żoną oddzielnie.

Hotel (…) wybudowany w pierwszych latach (…), Hotel (…) powstał w latach (…), Ośrodek (…) wybudowany w latach (…), (…) wybudowane w (…) to inwestycje, które aktualnie przechodzą remonty z dostosowaniem ich do standardu współczesnych hoteli o standardzie 4 i 5 gwiazdkowym.

Istnieje możliwość zakupu wydzielonych lokali użytkowych oraz podpisania np. 10-letniej umowy zarządzania zakupionymi lokalami na cele najmu krótkoterminowego przez operatora hotelowego ((…)). Interesuje Pana zakup wydzielonych po remoncie lokali hotelowych w powyższych destynacjach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. wynajem nieruchomości). Lokale będą mieć osobną księgę wieczystą z pełnym prawem własności przeniesionym w ramach aktu notarialnego. Do tej pory wszystkie lokale hotelowe nie były wydzielone i nie miały osobnej księgi wieczystej oraz stanowiły część historyczną wymienionych wyżej hoteli.

Z informacji otrzymanych od deweloperów wynika, że w przypadku hoteli (…) i (…) lokale zachowają swój pierwotny plan (zostaną zachowane ściany nośne i działowe w niezmienionym kształcie), a w przypadku hoteli (…) oraz (…) lokale będą miały zmienione ściany działowe przy niezmienionych ścianach nośnych budynku. W przypadku niektórych hoteli będzie dobudowana nowa część hotelowa, ale Pana interesuje inwestycja tylko i wyłącznie w lokal w części historycznej, która przejdzie gruntowny remont.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania:

Czy lokale użytkowe (hotelowe), o których mowa we wniosku, zostaną wprowadzone przez Pana do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?

Lokale użytkowe (hotelowe), o których mowa we wniosku, zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych jako lokal niemieszkalny.

Do jakiego rodzaju (grupy) środków trwałych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych zostały/zostaną zakwalifikowane ww. lokale użytkowe (hotelowe)?

Ww. lokale użytkowe (hotelowe) zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych zostaną zaklasyfikowane jako środki trwałe:

Grupa 1 Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

Podgrupa 12 Lokale, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

Rodzaj 121 Lokale niemieszkalne, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Pytanie

Czy po zakupie wyremontowanego lokalu użytkowego w części historycznej hotelu (na przykładzie remontowanych hoteli (…), (…), (…), (…)), w którym była prowadzona działalność gospodarcza przez ponad 30 lat (co można udowodnić na podstawie historii powyższych obiektów hotelowych dostępnych w internecie i urzędach miast), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie Pan mógł skorzystać z indywidualnej stawki amortyzacyjnej, tj. 10% rocznie zgodnie z artykułem 22j ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w przedstawionym przypadku wniosku amortyzacja lokalu niemieszkalnego według stawki indywidualnej 10% jest zasadna, ponieważ spełnione zostały wszystkie uwarunkowania do zastosowania tej metody. Budynek i lokal był używany jako niemieszkalny i okres jego użytkowania przekracza 30 lat (potwierdzenie tego możemy znaleźć w historii miasta oraz w dokumentach urzędu miasta/gminy).

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 22i ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z tym wykazem dla lokali niemieszkalnych stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%. Jednak w szczególnie określonych sytuacjach podatnicy mają możliwość ustalenia indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie artykułu 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z dnia 15 czerwca 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128), podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% – 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem planuje Pan zakupić lokal niemieszkalny i zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla lokalu niemieszkalnego używanego. Stawka ta wynosić będzie 10% rocznie, liczone jako 40 lat pomniejszone o 30 lat (lokal niemieszkalny został po raz pierwszy oddany do użytkowania więcej niż 30 lat temu oraz był użytkowany na cele niemieszkalne przez minimum 30 lat, do ewidencji środków trwałych będzie wprowadzony w roku 2022 lub latach następnych). Powyższy lokal będzie wprowadzony do Pana ewidencji środków trwałych po raz pierwszy. Tym samym okres amortyzacji nie będzie krótszy niż 10 lat.

Jest Pan w stanie udowodnić, że nabywany lokal niemieszkalny był oddany po raz pierwszy do używania ponad 30 lat temu na podstawie historii powyższych obiektów hotelowych dostępnych w internecie i dokumentów z urzędów miast/gmin.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie określił katalogu dowodów właściwych celem potwierdzenia okresu używania budynku lub lokalu niemieszkalnego, więc za wystarczający dowód należy przyjąć dokumenty opisane powyżej.

Zdaniem Pana po zakupie wyremontowanego lokalu niemieszkalnego (użytkowego) w części historycznej hotelu (na przykładzie remontowanych hoteli (…), (…), (…), (…)), w którym była prowadzona działalność gospodarczą przez ponad 30 lat i były oddane do używania po raz pierwszy ponad 30 lat temu (co można udowodnić na podstawie historii powyższych obiektów hotelowych dostępnych w internecie i urzędach miast/gmin), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie Pan mógł skorzystać z indywidualnej stawki amortyzacyjnej, tj.10% rocznie.

Hotel (…) wybudowany w pierwszych latach (…), Hotel (…) powstał w latach (…), (…) wybudowany w latach (…), (…) wybudowane w (…) – to inwestycje, które aktualnie przechodzą remonty z dostosowaniem ich do standardu współczesnych hoteli o standardzie 4 i 5 gwiazdkowym.

Istnieje możliwość zakupu wydzielonych lokali użytkowych oraz podpisania np. 10- letniej umowy zarządzania zakupionymi lokalami na cele najmu krótkoterminowego przez operatora hotelowego ((…)). Zakup lokalu będzie się wiązał z min. 10-letnią umową jego wynajmu przez operatora hotelowego oraz uzyskiwaniem co miesięcznych lub co kwartalnych przychodów podatkowych. Interesuje Pana zakup wydzielonych po remoncie lokali hotelowych w powyższych destynacjach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. wynajem nieruchomości). Lokale będą mieć osobną księgę wieczystą z pełnym prawem własności przeniesionym w ramach aktu notarialnego. Do tej pory wszystkie lokale hotelowe nie były wydzielone i nie miały osobnej księgi wieczystej oraz stanowiły część historyczną wymienionych wyżej hoteli.

Z informacji otrzymanych od deweloperów wynika, że w przypadku hoteli (…) i (…) lokale zachowają swój pierwotny plan (zostaną zachowane ściany nośne i działowe w niezmienionym kształcie), a w przypadku hoteli (…) oraz (…) lokale będą miały zmienione ściany działowe przy niezmienionych ścianach nośnych budynku. W przypadku niektórych hoteli będzie dobudowana nowa część hotelowa, ale interesuje Pana inwestycja tylko i wyłącznie w lokal w części historycznej, która przejdzie gruntowny remont. Nadmienia Pan, że przeznaczenie ww. budynków hotelowych na przestrzeni wszystkich lat pozostaje niezmienione.

Poza tym informuje Pan, że w momencie nabycia lokalu niemieszkalnego będzie on kompletny i zdatny do użytku oraz wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej co najmniej przez 10 lat. Aktualnie nie jest Pan podatnikiem podatku VAT, ale przy ewentualnym zakupie któregoś z powyższych lokali prawdopodobne, że stanie się Pan czynnym podatnikiem podatku VAT.

W przypadku konieczności uzupełnienia pytania o jakieś konkretne dokumenty od dewelopera służy Pan pomocą. Należy tylko prosić Pana o wskazanie, o jakie dokumenty chodzi. Wymienia Pan różne hotele oparte o podobny biznesplan. Interesuje Pana inwestycja w lokal z możliwością zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji dla lokali niemieszkalnych (10% rocznie) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przed ewentualnym zakupem lokalu potrzebuje Pan potwierdzenia, że przyjęte przez Pana założenia podatkowe są prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub ze źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- musi być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

- stanowić własność lub współwłasność podatnika,

- zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

- być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe podlegające amortyzacji oraz w art. 22c tej ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b) maszyny, urządzenia i środki transportu,

c) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla celów amortyzacji środka trwałego należy również ustalić właściwą stawkę amortyzacyjną.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% – 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Wskazujemy w tym miejscu, że sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Wskazujemy przy tym, że kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Podatnik, w przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.

Jak wynika z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych budynki (lokale) niemieszkalne amortyzuje się według stawki 2,5%.

Z tych względów, indywidualną stawkę amortyzacyjną dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, można ustalić, jeżeli wskazane budynki/lokale nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, a ponadto spełniają równocześnie warunek przewidziany w tym przepisie, czyli są używane.

Należy przy tym przyjąć, że przez używanie środka trwałego dla potrzeb tego przepisu rozumie się jego eksploatowanie (użytkowanie) przed dniem nabycia przez podatnika. Oznacza to, że aby zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla budynku/lokalu niemieszkalnego, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji, podatnik musi wykazać, że ten budynek/lokal był wcześniej używany.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że interesuje Pana zakup wydzielonych po remoncie lokali hotelowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Lokale będą mieć osobną księgę wieczystą z pełnym prawem własności przeniesionym w ramach aktu notarialnego. Do tej pory wszystkie lokale hotelowe nie były wydzielone i nie miały osobnej księgi wieczystej oraz stanowiły część historyczną wskazanych w opisie sprawy hoteli. W przypadku dwóch hoteli – lokale zachowają swój pierwotny plan (zostaną zachowane ściany nośne i działowe w niezmienionym kształcie), a w przypadku pozostałych dwóch hoteli lokale będą miały zmienione ściany działowe przy niezmienionych ścianach nośnych budynku. W przypadku niektórych hoteli będzie dobudowana nowa część hotelowa, ale Pana interesuje inwestycja tylko i wyłącznie w lokal w części historycznej, która przejdzie gruntowny remont. W hotelach była prowadzona działalność gospodarcza przez ponad 30 lat. Lokale hotelowe, o których mowa we wniosku, zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych jako lokal niemieszkalny. Lokale te, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, zostaną zaklasyfikowane jako środki trwałe: Rodzaj 121 Lokale niemieszkalne, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

W pierwszej kolejności zauważamy, że wyodrębnienie pod względem prawnym lokali z nieruchomości (w celu ich dalszej odsprzedaży) nie jest równoznaczne z wytworzeniem nowych lokali, które nie były do tej pory wykorzystywane.

Ustosunkowując się dalej wprost do zadanego przez Pana pytania, wskazujemy, że ustawodawca w przepisie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określił minimalne okresy dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek indywidualnych, określając tym samym maksymalne stawki amortyzacyjne. Dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, minimalny okres amortyzacji należy ustalić przez pomniejszenie okresu 40 lat o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania budynku po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika. Ponadto okres amortyzacji nie może być krótszy niż lat 10.

Oznacza to, że stawkę amortyzacji 10% może Pan zastosować jedynie w przypadku, gdy od dnia oddania opisanych hoteli, w których zakupi Pan lokal niemieszkalny, do używania do ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych minęło przynajmniej 40 lat.

Tym samym, w przypadku nabycia przez Pana opisanego lokalu hotelowego oraz w przypadku wykorzystywania go dla celów działalności gospodarczej, może Pan amortyzować ten lokal – jako po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Pana – przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej, według zasad określonych w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według stawki nie wyższej niż 10%.

Reasumując – po zakupie wyremontowanego lokalu użytkowego w części historycznej hotelu (na przykładzie remontowanych hoteli opisanych przez Pana), w którym była prowadzona działalność gospodarcza przez ponad 30 lat, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie Pan mógł skorzystać z indywidualnej stawki amortyzacyjnej, tj. 10 % rocznie zgodnie z artykułem 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podkreślamy jednak, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii dokumentowania używania danego lokalu niemieszkalnego. Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje Ordynacja podatkowa.

Na mocy art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zgodnie z art. 181 Ordynacji podatkowej:

Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Na zakończenie zastrzegamy, że to na Panu ciąży obowiązek udowodnienia, że wskazany we wniosku lokal był wcześniej używany. Przy wydawaniu tej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na Panu ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi Pan dla siebie korzystne skutki prawne. Zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, stosuje Pan przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po Pana stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, musi Pan liczyć się również z koniecznością – mogącą się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych – przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość danej czynności.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).