Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

· nieprawidłowe – w części dotyczącej odliczania wydatków w odniesieniu do samochodu osobowego X,

· prawidłowe – w części dotyczącej odliczania wydatków w odniesieniu do samochodu osobowego Y.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 14 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego do osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 czerwca 2022 r. (wpływ 20 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedsiębiorca prowadzi ośrodek szkolenia kierowców kat. B. Działalność Wnioskodawcy oparta jest na użytkowaniu samochodu osobowego X, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych firmy. Samochód ten wyposażony jest w dodatkowe pedały, na dachu zamontowana jest tablica z literą L, a na bocznych drzwiach umieszczono informację o ośrodku szkolenia kierowców.

Dodatkowo przedsiębiorca posiada inny samochód wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ale nie przystosowany do nauki kierowców i wykorzystywany do celów mieszanych: Y.

Łącznie w firmie wprowadzone do środków trwałych są 2 samochody. Masa nie przekracza 3,5 t.

Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), nie jest prowadzona ewidencja przebiegu kilometrów, a działalność jest prowadzona w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:

1. Samochód X nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności. Sporadycznie jest wykorzystywany do prywatnych celów.

2. Dla samochodu osobowego X nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, ponieważ nie jest Pan do tego zobowiązany na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Dotychczas księguje Pan w PKiR wydatki wynikające z otrzymanej faktury za paliwo w wysokości 75% wartości brutto faktury (czyli 75% wartości netto plus 75% wartości VAT).

Pytanie

Czy podatnik może ujmować w księdze wydatki wynoszące 100% wartości faktury?

Powyższe pytanie wynika z uzupełnienia wniosku. Pierwotnie zadane we wniosku pytanie brzmi następująco:

Czy Wnioskodawca musi odliczać 75% paliwa i kosztów eksploatacji samochodu X przystosowanego do szkolenia kierowców, czy też ma prawo do odliczenia 100% wskazanych wydatków?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem w prowadzonej działalności ma Pan prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów 100% ponoszonych wydatków eksploatacyjnych dla samochodu przystosowanego do nauki kandydatów na kierowców kat. B (X) i 75% wydatków dla samochodu nie przystosowanego do nauki kursantów (Y).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:

· nieprawidłowe – w części dotyczącej odliczania wydatków w odniesieniu do samochodu osobowego X,

· prawidłowe – w części dotyczącej odliczania wydatków w odniesieniu do samochodu osobowego Y.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

· pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

· nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

· być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadziła z dniem 1 stycznia 2019 r. zmiany dotyczące m.in. zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem osobowym, wykorzystywanym także do celów prywatnych.

Do normy wskazanej w treści art. 23 ust. 1 dodano pkt 46a, zgodnie z którym:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z uzasadnienia do wskazanej wyżej ustawy zmieniającej wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik musi prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystana może być w tym zakresie ewidencja stosowana dla celów podatku VAT).

Zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 5g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z całokształtu przytoczonych wyżej regulacji wynika, że podatnik nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, jeżeli na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, np. w przypadku zwolnienia przedmiotowego z tego podatku, gdyż w takiej sytuacji podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że prowadzi Pan ośrodek szkolenia kierowców. Pana działalność oparta jest na użytkowaniu samochodu osobowego X, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych firmy. Samochód ten wyposażony jest w dodatkowe pedały, na dachu zamontowana jest tablica z literą L, a na bocznych drzwiach umieszczono informację o ośrodku szkolenia kierowców. Samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności. Sporadycznie jest wykorzystywany do prywatnych celów. Dodatkowo posiada Pan inny samochód wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wykorzystywany do celów mieszanych (Y), ale nie przystosowany do nauki kierowców. Łącznie w firmie wprowadzone do środków trwałych są 2 samochody. Masa nie przekracza 3,5 t.

W związku z powyższym stwierdzamy, że skoro oba samochody nie są wykorzystywane przez Pana wyłącznie do celów prowadzonej działalności, ale również są wykorzystywane do prywatnych celów, nie ma Pan prawa do uwzględniania w kosztach podatkowych wydatków z tytułu ich używania w wysokości 100% ponoszonych kosztów.

Reasumując – w związku z tym, że samochody osobowe (zarówno X, jak i Y) nie są wykorzystywane przez Pana wyłącznie do celów prowadzonej działalności, nie ma Pan prawa do uwzględniania w kosztach podatkowych wydatków z tytułu używania tych samochodów w wysokości 100% ponoszonych kosztów. Może Pan odliczać jedynie 75% kosztów paliwa i kosztów eksploatacji samochodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).