Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 1 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2021 r. założył Pan rachunek u zagranicznego brokera (….), na którym zawierał Pan transakcje na instrumentach pochodnych, jakimi są kontrakty terminowe futures, otwierając i zamykając pozycje w ciągu jednego dnia (tzw. day-trading) w celu osiągnięcia zysku na niewielkich ruchach cenowych. Jest Pan osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Chciałby Pan potwierdzić, że może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu opłaty za dostęp do notowań danej giełdy w czasie rzeczywistym (tzw. exchange data fees). By mieć możliwość handlowania na platformie elektronicznej udostępnionej przez brokera, konieczna jest subskrypcja tzw. exchange data fees – danych z giełdy dotyczących notowań w czasie rzeczywistym z możliwością podglądu arkusza zleceń. Subskrypcja danych odbywa się na jeden miesiąc kalendarzowy, a opłata jest jednakowa niezależnie od tego, w którym momencie miesiąca subskrypcja się rozpoczęła. Bez subskrypcji handel nie jest możliwy (…). Opłaty poniesione w związku z subskrypcją danych nie są zawarte w zestawieniu transakcji na koncie brokerskim, nie odnoszą się też do pojedynczych transakcji, a do konkretnego przedziału czasowego. Opłaty były uiszczane na rachunek brokera z Pana konta walutowego i są widoczne na historii transakcji na koncie walutowym (…). W ubiegłym roku był jeden miesiąc, w którym zasubskrybował Pan dane z dwóch giełd, ale ostatecznie zawierał transakcje tylko na jednej z nich, tj. (…)(bezpośrednim powodem, dla którego nie zawierał Pan transakcji na drugiej z giełd – (…), było posiadanie zbyt niskiego depozytu u brokera w tamtym czasie - poniżej minimum wymaganego przez brokera). Dane z więcej niż jednej giełdy pomagają jednak na lepszy obraz rynku i podejmowanie decyzji na podstawie większej ilości informacji (np. poprzez obserwację notowań skorelowanego instrumentu), nie był to więc wydatek poniesiony na próżno. Opłata została uiszczona w formie jednej płatności, dlatego rozpatrywanie każdej z giełd z osobna wymagałoby dzielenia pojedynczej płatności (…). Bardzo możliwe, że również w przyszłości będzie Pan wykupywał subskrypcję danych z giełd, na których nie będzie handlował, żeby mieć szerszy obraz rynku i większe przekonanie co do otwarcia lub zamknięcia pozycji.

Pytania

1. Czy comiesięczne opłaty za dostęp do danych giełdowych w czasie rzeczywistym mogą być zaliczone na formularzu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-38 do kosztów uzyskania przychodów z kapitałów pieniężnych, wynikających z transakcji na rynkach futures?

2. Czy poniesione opłaty za subskrypcję danych (dostęp do notowań) z giełd, na których nie zawarł Pan transakcji, mogą być również zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, biorąc pod uwagę, że bez subskrypcji danych nie jest Pan w stanie zawierać transakcji, zasadne jest uwzględnienie kosztów subskrypcji danych giełdowych w czasie rzeczywistym w kosztach uzyskania przychodów – również w przypadku, gdy subskrypcja dotyczyła notowań z giełdy, na której nie zawierał Pan w danym miesiącu transakcji, gdyż jest ona bezpośrednio związana z podejmowaniem decyzji inwestycyjnych na swoim rachunku brokerskim.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy:

za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się: przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Sposób obliczania dochodu ze zbycia pochodnych instrumentów finansowych określony został w art. 30b ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy zauważyć, że pod pojęciem wydatków na nabycie pochodnych instrumentów finansowych należy rozumieć wszelkie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie pochodnych instrumentów finansowych, czyli takie, bez których ich nabycie nie byłoby możliwe. Do typowych kosztów warunkujących nabycie pochodnych instrumentów finansowych zaliczyć należy zatem zapłaconą cenę za pochodne instrumenty finansowe oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem. Mając na uwadze takie rozumienie pojęcia „wydatki na nabycie”, łatwo zauważyć, że odnosi się ono wyłącznie do kosztów, których poniesienie warunkuje nabycie papierów wartościowych, czy pochodnych instrumentów finansowych. „Wydatkami na nabycie” będą zatem wyłącznie koszty, bez których przeniesienie własności pochodnych instrumentów finansowych nie będzie możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie odpłatnego pochodnych instrumentów finansowych z uwzględnieniem, że spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej.

Przepis art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołując się do wskazanych przepisów dotyczących kosztów nie wyłącza ogólnej zasady określania kosztów uzyskania przychodów wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po myśli art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Taka regulacja nie stoi w sprzeczności z faktem, iż niektóre koszty ponoszone są przez podatnika w określonym przedziale czasowym, bez związku z konkretną transakcją. W takim przypadku wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania jakiegokolwiek przychodu z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych. Podkreślić należy, iż warunkiem koniecznym uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest jego związek przyczynowo-skutkowy z uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że inwestuje Pan w pochodne instrumenty finansowe. W tym celu ponosi Pan koszty związane z subskrypcją tzw. exchange data fees – danych z giełdy dotyczących notowań w czasie rzeczywistym z możliwością podglądu arkusza zleceń. Bez subskrypcji handel nie jest możliwy. Powziął Pan wątpliwość czy comiesięczne opłaty za dostęp do danych giełdowych, również z giełd na których nie zawarł Pan transakcji, w czasie rzeczywistym mogą być zaliczone na formularzu PIT-38 do kosztów uzyskania przychodów z kapitałów pieniężnych, wynikających z transakcji na rynkach futures.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej informacje oraz przywołane uregulowania prawne wskazać należy, iż faktycznie poniesiona przez Pana opłata za dostęp danych giełdowych, bez poniesienia której niemożliwe byłoby nabycie, a w dalszej perspektywie zbycie pochodnych instrumentów finansowych stanowi koszt uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego pochodnych instrumentów finansowych, jako wydatek niewyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia jednak wymaga, że ww. opłata będzie stanowić koszt uzyskania przychodu tylko i wyłącznie w odniesieniu do konkretnych transakcji, z których uzyskał Pan przychód. Nie można bowiem od przychodu uzyskanego ze zbycia pochodnych instrumentów finansowych odliczyć kosztu stanowiącego opłatę dotyczącą tych instrumentów, które nie zostały jeszcze sprzedane. Wydatki poniesione na ww. opłatę w odniesieniu do niesprzedanych instrumentów będzie można zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu dopiero wówczas, gdy te zostaną sprzedane. Zatem kosztu takiego stanowić nie może wydatek na subskrypcję notowań giełdy, na której nie zawarł Pan transakcji.

W konsekwencji powyższych wyjaśnień Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pana do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).